Ο Νίκος Αναστασιάδης ως αρχηγός του Δημοκρατικού Συναγερμού είχε το θάρρος και την τόλμη να γίνει ο Ηρακλής, ο πολεμιστής υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Απέτυχε. Ο Λαός τον απαξίωσε. Το Κόμμα του τον κράτησε, παρόλο που πέραν του 60% του Κόμματος αυτού ψήφισε ΟΧΙ. Τον κράτησε και τον ανέδειξε στην Προεδρία μετά την «προπαρασκευαστική» θυσία της υποψηφιότητος του κ. Κασουλίδη. Ο Νίκος έδειξε ότι έχει ηγετικές ικανότητες. Μπορεί να αποφασίζει και να ενεργεί. Είναι άλλο θέμα και άλλο κεφάλαιο αν οι αποφάσεις και οι ενέργειές του εκ των υστέρων αποδεικνύονται χρήσιμες ή καταστροφικές...
Όταν εξελέγη Πρόεδρος, έδωσε την υπόσχεση ότι θα είναι ο Πρόεδρος της λύσης του Κυπριακού. Όπως, βεβαίως, και όλοι οι προηγούμενοι Πρόεδροι. Αυτός όμως είχε την Ιστορία του Ανάν στην πλάτη και στη φαρέτρα του. Ήταν φανατικός υποστηρικτής της αποδοχής του Σχεδίου του ως Λύσεως του Κυπριακού. Γιατί, λοιπόν, στα 5 πρώτα χρόνια της Προεδρίας του δεν υπέγραψε, με ηγετική τόλμη, τα καλύτερα Σχέδια (αφού όπως λέγει ο ίδιος με τις Συνομιλίες του τα βελτίωσε), όπως άφηνε τον Λαό με τις σχετικές ρητορικές του να θεωρεί βέβαιο; Ο Λαός που τον ψήφισε, έκρινε ότι αυτός είναι ο κατάλληλος Πρόεδρος για τη Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία... Λύση δεν μπόρεσε να φέρει στα 5 χρόνια, αλλά διατήρησε την εμπιστοσύνη τού Λαού ότι θα τη φέρει, αν επανεκλεγεί...
Δεν την έφερε. Δεν πρόκειται να τη φέρει. Ούτε το Σχέδιο Ανάν, ούτε αυτά που «βελτιώθηκαν» στα χρόνια του Χριστόφια και του Αναστασιάδη μπορούν να προχωρήσουν. Και τώρα τι γίνεται; Ο μεν Πρόεδρος αναγγέλλει ότι τα αδιέξοδα στο Κυπριακό είναι άθραυστα. Συνεπώς η Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία ούτε επετεύχθη, ούτε θα επιτευχθεί. Εξέλιπε. Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό και να λειτουργήσει τέτοιο Πολιτειακό Έκτρωμα. Δεν είναι βιώσιμο. Δεν είναι λύση. Είναι διάλυση. Είναι καταστροφή. Και ποια είναι η λύση; Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης άρχισε σιγά-σιγά να ψιθυρίζει την άλλη λύση. Είναι, λέγει, τώρα, η «Αποκεντρωμένη Ομοσπονδία».
Βαφτίζει τα Δύο Κράτη σε «Αποκεντρωμένη Ομοσπονδία». Δεν το λέγει, δημοσίως, καθαρά. Είναι θέμα χρόνου να το πει. Δικαιούται να αλλάξει την πολιτική του στο Κυπριακό όταν είναι αδιέξοδη και επικίνδυνη; Όχι απλώς δικαιούται, αλλά υποχρεούται. Μπορεί να λυτρωθεί από τις αμαρτωλές συμπεριφορές του στο Σχέδιο Ανάν; Μπορεί και πρέπει (αν δεν λυτρώθηκε), να λυτρωθεί. Να ανανήψει. Να αναβλέψει. Να αλλάξει πορεία. Με νέους στόχους και νέες αποτελεσματικές διεκδικήσεις και μεθόδους.
Μπορεί ο Πρόεδρος να πράξει όλα αυτά; Κρίνουμε ότι και μπορεί και πρέπει, άμεσα να τα πράξει. Επικαλούμενος το Δημοψήφισμα του ΟΧΙ, το οποίο κατήργησε και το Σχέδιο Ανάν και όλα τα προηγούμενα Σχέδια. Η μόνη φορά που αποφάσισε ΚΑΘΑΡΑ ο Κυπριακός Ελληνισμός. Ο Πρόεδρος έχει τώρα κατανοήσει ότι καλείται από τα Αδιέξοδα που βιώνει, να μην υπογράψει την καταστροφή και τη διάλυση της Πολιτείας που ορκίστηκε να προστατεύει.
Ο Πρόεδρος έχει την πείρα και τη δυνατότητα ν’ αλλάξει πορεία και στόχο. Να θέσει στόχο την Ελευθερία της Τουρκοκρατούμενης Ευρωπαϊκής Κύπρου. Θα δυσαρεστήσει, ίσως, τους οργισμένους ΦΙΛΟΥΣ του, οι οποίοι ήδη τον υβρίζουν και οι οποίοι τον θέλουν να υποκύψει... θα ικανοποιήσει όμως και τους νεκρούς και τους ορθώς σκεπτόμενους ζωντανούς αυτού του δύσμοιρου τόπου. Θα ικανοποιήσει την Ιστορία αυτού του τόπου.
Και θα αποδείξει ότι, τα διδάγματα των 44 άγονων και καταστρεπτικών χρόνων Συνομιλιών, σε λανθασμένη πορεία τα έχει κατανοήσει. Και ότι αρχίζει μια νέα πορεία με ευρωπαϊκά Εμβλήματα. Και ΣΤΟΧΟ τη δημιουργία ΒΙΩΣΙΜΟΥ Κράτους. Κράτους που θα λειτουργεί με το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο. Και για τους Ελληνοκύπριους και για τους Τουρκοκύπριους. Όχι με τα Veto και τα Ζάρια.
