Κυπριακό

«Θα» ο Τσαβούσογλου, στρεψοδικία ο Ακιντζί

Πως η Τουρκία ανέτρεψε συναντίληψη για το βέτο και το… τυράκι του Μεβλούτ

Βήμα που έχει άμεση σχέση με τα ζητήματα ασφάλειας και εγγυήσεων χαρακτηρίζει το Προεδρικό την πρόταση για αποκέντρωση. Υπάρχει προηγούμενη τροφή για τα ζητήματα βέτο
Θετικές ενδείξεις, με τα γνωστά όμως μισόλογα, φέρεται να άφησε ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, κατά τη μυστική συνάντησή τους στη Νέα Υόρκη. Ακούγοντας τα περί στροφής στην αποκέντρωση φέρεται, βάσει αξιόπιστων πηγών, να έριξε το γνωστό... τυράκι, εκφραζόμενος κατ' αρχήν θετικά στο ενδεχόμενο μιας πιο αποκεντρωμένης ομοσπονδίας, ώστε ει δυνατόν, ως άφησε να εννοηθεί -χωρίς να το λέει ευθέως- να βοηθήσει στη διαφοροποίηση της τουρκικής θεώρησης στα ζητήματα της ασφάλειας και των εγγυήσεων.


Στίγμα μεν θετικής προσέγγισης, το οποίο, όμως, πρέπει να φιλτραριστεί καθότι η Τουρκία, διαχρονικά, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το Μον Πελεράν, ρίχνει άδεια για να πάρει γεμάτα. Με την έννοια ότι υπόσχεται πράγματα (βλ. αναφορά Έιντε τότε περί «πηγαίνετε σε διάσκεψη και θα σας εκπλήξει η Άγκυρα»), τα οποία στο τέλος αποδεικνύεται ότι δημιούργησαν φρούδες ελπίδες, οδηγώντας σε νέες υποχωρήσεις ή κατοχυρώσεις των τουρκικών «θέλω», χωρίς τελικά αντίκρισμα.
Έτσι εξηγείται...


Από τις πληροφορίες που η «Σημερινή» συνέλεξε στον απόηχο των όσων ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δήλωσε, προκύπτει αβίαστα και ο λόγος, όχι μόνο της κατάθεσης της πρότασής του για αποκέντρωση εξουσιών, αλλά και η φερόμενη εμμονή του σε αυτόν τον προβληματισμό. Πηγή προσκείμενη στον προεδρικό λόφο μας έλεγε χαρακτηριστικά πως «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να διαγνώσει επί του πρακτέου κατά πόσον ο κύριος Τσαβούσογλου εννοούσε τα όσα άφησε να εννοηθούν στη μυστική τους κουβέντα», σημειώνοντας την ίδια ώρα πως κανένας στο Προεδρικό δεν έχει «δέσει σε ψιλό μαντήλι» την αναφορά ότι μπορεί η αποκέντρωση να αποτελέσει και το κλειδί που θα ξεκλειδώσει τις κλειδωμένες θύρες στο θέμα ασφάλειας και εγγυήσεων.


«Γι’ αυτό δεν πρέπει να περνά απαρατήρητη και η επιμονή του Προέδρου για ορθή προετοιμασία της όποιας νέας διάσκεψης για την Κύπρο», μας είπε χαρακτηριστικά, υπενθυμίζοντας αυτό που είχε πει ο Νίκος Αναστασιάδης αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Γ.Γ. τον περασμένο Σεπτέμβριο. Ότι, δηλαδή, ζήτησε όπως πριν από την όποια νέα διάσκεψη επιβεβαιωθεί ότι θα υπάρξει, στο πλαίσιο της (διάσκεψης), κατάθεση από όλους, γραπτών προτάσεων.
Η «ανατιναχθείσα» συναντίληψη


Τα τελευταία 24ωρα η τουρκοκυπριακή πλευρά διαμηνύει σε όλους τους τόνους και με κάθε ευκαιρία πως όποια αποκέντρωση και αν υπάρξει, δεν υπάρχει περίπτωση να δεχθεί μη αποτελεσματική συμμετοχή σε όσες των εξουσιών παραμείνουν υπό ομοσπονδιακή ομπρέλα, εννοώντας, βεβαίως, τη μία τ/κ θετική ψήφο που παραπέμπει σε μικρά πολλαπλά βέτο και συνακόλουθα σε δυσλειτουργίες, που ακόμη και αν ξεπεραστούν από ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα σε χρόνο ρεκόρ, θα οδηγήσουν το νέο μόρφωμα σε κατάρρευση.


Άπαντες, την ίδια ώρα, διερωτώνται γιατί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης εμμένει και επιμένει σε αποκέντρωση, αφού δεν επιλύει το πρόβλημα λειτουργικότητας.
Όπως αποκαλύπτει λοιπόν σήμερα η «Σ», το Προεδρικό και η διαπραγματευτική ομάδα “πατούν” πάνω σε προηγούμενη συναντίληψη που απέμενε να γίνει σύγκλιση, ακριβώς για τα σώματα στα οποία θα δοθεί το δικαίωμα για μία τ/κ ψήφο, η οποία όμως “ανατινάχθηκε” από την Τουρκία την περίοδο μετά τα Μον Πελεράν και μέχρι τη διάσκεψη της Γενεύης, οπόταν ο Ακιντζί (λόγω χάρτη εδαφικού) τέθηκε σε δυσμένεια από την Τουρκία (κάτι βεβαίως που θυμίζει και το τώρα, με τα όσα τεκταίνονται στα κατεχόμενα και το χρίσμα που φέρεται να έχει λάβει ο ψευδοπρωθυπουργός Κουντρέτ Οζερσάι).


Σύμφωνα λοιπόν με τα όσα έχουμε διασταυρώσει:


· Στη διάρκεια του Μον Πελεράν 2 είχε συμφωνηθεί σχεδόν εξολοκλήρου ότι η αποτελεσματική συμμετοχή διά της ψήφου θα ασκείτο σε λιγότερα από 10 Σώματα της Ομοσπονδίας (τα οιονεί δικαστικά όπως ΕΠΑ και Κεφαλαιαγορά) και είχε απομείνει να συμφωνηθεί ο μηχανισμός επίλυσης αδιεξόδων σε αυτά τα Όργανα ή Σώματα.


Παρά ταύτα, στη Γενεύη καταγράφηκε η άγαρμπη αλλά πλήρης υπαναχώρηση της τ/κ πλευράς, που εμφανίστηκε με απαίτηση για μία θετική ψήφο σε όλα τα Σώματα.
Γιατί τώρα;


Βάσει λοιπόν των πιο πάνω και ακούγοντας τον Τσαβούσογλου από τη μία να προωθεί τα δύο κράτη και από την άλλη να “τσιμπά” σε ό,τι αφορά την αποκέντρωση, το Προεδρικό, ο Νίκος Αναστασιάδης και οι συνεργάτες του θεωρούν ότι μέσω της ιδέας/προβληματισμού τους ενδεχομένως να επαναφέρουν «σε τάξη» την τ/κ πλευρά για αποδοχή της προηγούμενης σύγκλισης που είχαν αποδεχθεί και ταυτόχρονα να μετρήσουν τη βούληση του Τσαβούσογλου και του μάστορα του Ερντογάν, κατά πόσον εννοούν ότι μπορεί να υπάρξει διαφοροποίηση της θέσης τους στα θέματα εγγυήσεων εφόσον θα υπάρχει μια πολύ μεγαλύτερη αυτονομία στην τ/κ συνιστώσα.


Είναι κάτι άλλωστε που, εμμέσως πλην σαφώς, είπε και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη διακαναλική, όταν ισχυριζόταν ότι αφαιρείται κάθε πρόσχημα από την Άγκυρα να εμμένει σε δήθεν εγγυήσεις ή στρατεύματα προς διασφάλιση τάχα της ασφάλειας των Τ/κ.


Αν αυτό δεν πετύχει, τότε θα έχουμε αποδείξει τελεσιδίκως και οριστικώς ποιος και γιατί φέρει την ευθύνη μη επίλυσης, μας έλεγε χαρακτηριστικά η άριστα ενημερωμένη πηγή. Την ίδια ώρα που ευχόταν αυτή η τακτική να είναι τελικά και η καλύτερη για να επιλυθούν τα δύο πιο σημαντικά ζητήματα που παραμένουν σε εκκρεμότητα (αποτελεσματική συμμετοχή και ασφάλεια/εγγυήσεις), τα οποία είναι μεν το τελευταίο μίλι, όπως κάποιοι αρέσκονται να λένε, αλλά είναι και το πιο δύσβατο.
Τρέχει η... μελέτη


Εμπειρογνώμονες από το εσωτερικό, κάποιοι εκ των οποίων και μέλη της συμβουλευτικής ομάδας του διαπραγματευτή Αντρέα Μαυρογιάννη, «τρέχουν», στο μεταξύ, τις τελευταίες μέρες, την περιβόητη μελέτη για τις εξουσίες, τα σώματα/αρχές, τη δυνατότητα αποκέντρωσης αυτών και το τι θα σημαίνει αυτό στην πράξη.


Όπως πληροφορείται η «Σ», η μη ολοκλήρωση της μελέτης είναι και ο λόγος που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν θέλει ακόμη να δώσει συγκεκριμένο περιεχόμενο στη θέση του για την αναγκαία αποκέντρωση, η οποία, όπως ισχυρίστηκε στη διακαναλική συνέντευξη, θα είναι και ο πυλώνας υπερπήδησης (αυτό βεβαίως απορρίπτεται από τ/κ πλευράς) του ζητήματος της μίας θετικής ψήφου σε όλα τα όργανα, που θα οδηγεί σε δυσλειτουργίες.