Η υποκλοπή Σιζόπουλου και το περιβόητο «Πόρισμα» της Βουλής

Η αλήθεια δεν εξυπηρετείται με υποκλοπές και πλαστά έγγραφα. Ποία είναι η αυθεντικότητα των «κλεμμένων» εγγράφων εφόσον αυτά πάρθηκαν παράνομα και μέσω μη νόμιμης διαδικασίας;

Στις 25.10.2018, το Sigmalive δημοσίευσε δηλώσεις του κ. Μαρίνου Σιζόπουλου, που έγιναν στην εκπομπή «Μεσημέρι και Κάτι» με τη συνάδελφο Κατερίνα Χριστοφίδου, όπου ο κ. Μ.Ζ. προέβη σε μια εκπληκτική δημόσια, διά τηλεοράσεως, παραδοχή. Ότι υπέκλεψε έγγραφα (εννοείται από την Ελλάδα) την περίοδο που ο ίδιος ήταν Πρόεδρος της αρμόδιας Κοινοβουλευτικής Επιτροπής που συνέταξε το 2011 ένα «Πόρισμα» με τίτλο «Πόρισμα Φακέλου Κύπρου», και που βρίσκεται αναρτημένο στον σύνδεσμο εδώ:
Είπε συγκεκριμένα ο κ. Μ. Σιζόπουλος: «Το είπα ξεκάθαρα, ήταν υποκλοπή. Αφού δεν μου έδωσαν πρόσβαση, αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω άλλες μεθόδους για να τα εξασφαλίσω. Και εξασφάλισα ένα σημαντικό αριθμό τέτοιων εγγράφων».
Απίστευτο, αλλά αληθινό. Δηλαδή μετά τη χρήση πλαστού εγγράφου τάχατες του ΝΑΤΟ στην ετοιμασία του περιβόητου «Πορίσματος», το οποίο αποκάλυψα με διαβεβαίωση από το Αρχείο του ΝΑΤΟ, και που δυστυχώς ακόμα κανένας από τους εμπλεκόμενους βουλευτές στην Επιτροπή ή τους υπόλοιπους δεν ευαισθητοποιήθηκε για την απόσυρσή του (ακόμα βρίσκεται στη σελίδα 128 του «Πορίσματος»), αφήνοντας εκτεθειμένη την εγκυρότητα του πονήματός τους, ο κ. Μ. Σιζόπουλος ομολόγησε ότι «έκλεψε» κιόλας έγγραφα από την Αθήνα αφού δεν του έδωσαν πρόσβαση!
«Αρχείο ΝΑΤΟ: Το έγγραφο δεν είναι γνήσιο», 26 Αυγούστου 2014, «Σημερινή», της Φ. Αργυρού. http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/155297
Το πλαστό έγγραφο του ΝΑΤΟ, σελίδα 5, Κύριο άρθρο «Ελευθερίας» Λονδίνου.
Η ακεραιότητα του «Πορίσματος»
Είναι πρωτοφανές για έναν πολιτικό, που υπηρετούσε τότε ως Πρόεδρος της Επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων για το εν λόγω «Πόρισμα», να παραδέχεται υποκλοπή εγγράφων αγνοώντας τα βασικά με τέτοια έγγραφα. Κατ' αρχήν ποία η αυθεντικότητα/γνησιότητα των «κλεμμένων» εγγράφων εφόσον αυτά πάρθηκαν παράνομα και μέσω μη νόμιμης διαδικασίας; Ποία είναι αυτά και πού βρίσκονται σήμερα; Από πού κλάπηκαν; Από ποίο τμήμα της Ελληνικής Κυβέρνησης; Με ποία μέσα; Με τη βοήθεια ποίων; Υπό ποίες συγκεκριμένα συνθήκες;

Γνωρίζουν μέχρι σήμερα τα αρμόδια τμήματα της Ελληνικής Κυβέρνησης για την υποκλοπή αυτή; Η υποκλοπή είναι σε αντίγραφα των γνησίων εγγράφων και τα αυθεντικά βρίσκονται στη θέση τους, ή υποκλοπή σημαίνει ότι κλάπηκαν τα αυτούσια και το αρμόδιο τμήμα της Ελληνικής Κυβέρνησης δεν έχει πλέον τα εν λόγω έγγραφα, οπόταν και η γνησιότητά τους δεν μπορεί να εξακριβωθεί; Οπόταν αυτόματα τα έγγραφα αυτά υποβαθμίζονται σε άκυρα;
Δεύτερον και σπουδαιότερο, ίσως να τίθεται για δεύτερη φορά (μετά την αποκάλυψή μας ότι χρησιμοποιήθηκε στο «Πόρισμα» αυτό πλαστό έγγραφο τάχατες του ΝΑΤΟ) σε αμφισβήτηση η ακεραιότητα του εν λόγω «Πορίσματος» της Βουλής, αν αυτά τα κλεμμένα από τη βάση τους έγγραφα χρησιμοποιήθηκαν με οποιονδήποτε τρόπο για το εν λόγω «Πόρισμα». Χρησιμοποιήθηκαν, λοιπόν, καθόλου για το «Πόρισμα» και γνωστοποιήθηκε στα μέλη της τότε Επιτροπής και όσους εμπλέκονταν στην προετοιμασία του «Πορίσματος» ότι ήσαν κλεμμένα;
Τρίτον, είναι και το θέμα της πολιτικής ή κώδικα (policy or code) κάτω από τα οποία ενήργησε η Επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων. Λειτούργησε η Επιτροπή βάσει τέτοιων, όπως π.χ. ο κώδικας της Βουλής των Κοινοτήτων για Parliamentary Information and Records Management Policy, και η οποία βρίσκεται στον σύνδεσμο εδώ;
To 2011 τόσο εγώ όσο και άλλοι, όπως ο συγγραφέας/ερευνητής κ. Λεωνίδας Λεωνίδου, είχαμε δημοσιεύσει κριτικές για το «Πόρισμα» της Κυπριακής Βουλής για τον «Φάκελο της Κύπρου», που βρίσκονται αναρτημένες σε ιστοσελίδες (βλέπε www.nostos.com ) κάτω από τον υπότιτλο Political Issues.
Σημείωση: Οι κριτικές μας τότε έγιναν με βάση το Προσχέδιο του «Πορίσματος» που κυκλοφόρησε κατ' αρχήν για αποκλειστική χρήση των μελών του Σώματος και που διέρρευσε και σε μας. Όμως, επισημαίνω ότι το Προσχέδιο παραμένει το ίδιο και στο επίσημο πόρισμα που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Βουλής. Η διαφορά προφανώς βρίσκεται στο γεγονός ότι στο Προσχέδιο δεν περιλαμβάνονταν τα Παραρτήματα, τα οποία δεν επηρεάζουν την κριτική που κάναμε. Γι' αυτό οι αναφορές σε σελίδες αντιστοιχούν σ' αυτές του Προσχεδίου και όχι του επίσημου Πορίσματος που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Με τη σύμφωνη γνώμη του Μακαρίου η αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας
Στη σελίδα 49 του «Πορίσματος» (37 στο Προσχέδιο) καταγράφεται πως «η κυβέρνηση της Χούντας έκανε αποδεκτό το τουρκικό αίτημα για ανάκληση της Μεραρχίας και στις 29.11.1967 ανακοίνωσε την απόφασή της, χωρίς να προηγηθεί οποιαδήποτε μορφή διαβούλευσης με την κυπριακή Κυβέρνηση».
Επίσης στην σελίδα 50 του «Πορίσματος» (39 στο Προσχέδιο) καταγράφεται πως: «Σε διάφορες κατά καιρούς αναφορές προβλήθηκε η άποψη ότι ο Αρχ. Μακάριος και η κυπριακή Κυβέρνηση είχαν συγκατατεθεί στην αποχώρηση της Μεραρχίας. Αυτό δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα...».
Αυτά τα συμπεράσματα των συγγραφέων του «Πορίσματος» της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου όσο και του «Φακέλου της Κύπρου», που έφθασαν στην Κύπρο από την Ελλάδα, είναι παραπλανητικά και δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια εφόσον αγνοούνται ιστορικά επίσημα έγγραφα για τα γεγονότα αυτά, που βρίσκονται ελεύθερα στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο εδώ και χρόνια. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, σύμφωνα με τους Βρετανούς και Αμερικανούς, γνώριζε και συμφωνούσε με την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας, αλλά φοβόταν να το πει ο ίδιος, για να μην κατηγορηθεί ως προδότης, και εισηγήθηκε να το έκανε η Χούντα. Η δήλωση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου προηγήθηκε της χουντικής απόφασης, στις 22 Νοεμβρίου 1967.
Παραθέτω αυτούσιο το τηλεγράφημα του Sir Patrick Henry Dean*, Πρέσβη του Ηνωμένου Βασιλείου στις ΗΠΑ (1965-69) από την Washington, αριθμός 3697, ημερ. 22 Νοεμβρίου 1967, προς το Φόρεϊν Όφις στο Λονδίνο, με αντίγραφα στις πρεσβείες του Η.Β. στην Άγκυρα, Αθήνα, Λευκωσία, Βρετανική Αντιπροσωπία στο ΝΑΤΟ, Βρετανική Αποστολή στη Νέα Υόρκη και στην Οτάβα του Καναδά. Με επίσης περαιτέρω κυκλοφορία σε διάφορα τμήματα του Φόρεϊν Όφις.
Έγραψε ο Πρέσβης σε ελεύθερη μετάφραση:
«Ο Battle είπε σήμερα στον Υπουργό ότι εξουσιοδοτήθηκε ο Πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στη Λευκωσία με δική του εισήγηση να ενημερώσει την Κυβέρνηση της Κύπρου και ταυτόχρονα και τους συναδέλφους του Βρετανίας και Καναδά για τις τριμερείς πρωτοβουλίες στην Αθήνα και Άγκυρα.
»2. Ο Μακάριος απέρριψε την αμερικανική εισήγηση όπως εκείνος ζητήσει την ελάττωση των Ελληνικών Δυνάμεων στο νησί. Είπε πως αν ο ίδιος το έκανε, θα θεωρείτο ως προδότης στην Ελλάδα. Όμως, είπε στον Αμερικανό Πρέσβη ότι θα συμφωνούσε σε μια ελληνική πρωτοβουλία για ελάττωση των στρατευμάτων. Ο Belcher (Αμερικανός Πρέσβης στην Λευκωσία) έχει τώρα οδηγίες να δείξει στον Μακάριο μια έκθεση από την Αθήνα, που φέρει τον Βασιλέα Κωνσταντίνο να υποστηρίζει την ιδέα.
»Φόρεϊν Όφις στείλτε το αμέσως σε όλους...».
* Ο Sir Patrick Dean υπηρέτησε ως νομικός σύμβουλος στις Διασκέψεις της Γιάλτας και Πότσνταμ το 1945, καθώς και ως σύμβουλος στις Δίκες της Νυρεμβέργης. Πέθανε το 1994.
Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα των λανθασμένων διατυπώσεων, σοβαρών ελλείψεων, υποκειμενικών θέσεων και ενδεικτικής αποφυγής χρήσης των επισήμων βρετανικών πρωτογενών εγγράφων για το Κυπριακό, που καλύπτει, δυστυχώς, το περιβόητο «Πόρισμα Φακέλου της Κύπρου» της Βουλής των Αντιπροσώπων. Και να μην πίστευαν τους Πρέσβεις Βρετανίας και Αμερικής, όφειλαν να περιλάβουν το εν λόγω τηλεγράφημα στο «Πόρισμά» τους για αντικειμενικότητα για όσα έγραψαν. Εξάλλου η αποχώρηση της Μεραρχίας, που ήταν τουρκική απαίτηση, όπως και η αποχώρηση του Γρίβα, σχετίζονται άμεσα με την αλλαγή πολιτικής τότε της κυπριακής Κυβέρνησης για τερματισμό του ελληνο-τουρκικού διαλόγου και ξεκίνημα ενδοκοινοτικών συνομιλιών, εξ ου και το διαβατήριο που έστειλε λίγες εβδομάδες αργότερα ο Αρχ. Μακάριος στον Ρ. Ντενκτάς για να επιστρέψει στην Κύπρο, όχι για να δικαστεί ως «προδότης», αλλά ως συνομιλητής... Το «Πόρισμά» τους επίσης τερμάτισε τις εργασίες του μετά την πρώτη τουρκική εισβολή! Όπως ορθώς επεσήμανε τότε ο Γιώργος Περδίκης, Πρόεδρος των Οικολόγων (Σημερινή, 18.3.2011):
«Το πόρισμα δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες του κυπριακού λαού για αναζήτηση και ανάδειξη της πικρής αλήθειας... Αποτελεί μια καλή απογραφή των γεγονότων, με αρκετά, όμως, κενά και δεν καταφέρνει να προχωρήσει στο βάθος που εμείς θα θέλαμε... Δεν διακρίνεται από την τόλμη και την πολιτική διείσδυση που απαιτεί η ανάγκη αναγνώρισης ευθυνών προς γνώσιν και αποφυγήν... Παραδόξως η ιστορική έρευνα σταματά μέχρι την πρώτη φάση της εισβολής, όμως το έγκλημα ολοκληρώθηκε με τη δεύτερη φάση...».
Και όχι μόνον...
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Λονδίνο, 29.10.2018