Όρθιος πρέπει να στέκεις, όχι να σε ορθώνουν άλλοι. Ο Αβέρωφ δεν... μπορεί, ίσως, να σε ορθώσει. Και ο Άντρος θέλει να σε... τελειώσει. Ο Αρχηγός του ΔΗΚΟ; Ετοιμάζεται, με τρόπους που κι εσύ χρησιμοποίησες, να σε αντικαταστήσει... Τι, λοιπόν, συζητάς και με ποιους για το μέλλον αυτού του τόπου; Ποιοι στηρίζουν και ποια πολιτική σου; Ούτε εσένα, ούτε την οποιαδήποτε ρευστή πολιτική σου στηρίζουν όλοι αυτοί; Όλοι αυτοί, όπως κι εσύ ο ίδιος, βλέπουν την εξουσία (όπως θα έλεγε ο φιλόσοφος Σπινόζα), ως δύναμη εξυπηρετήσεως εγωκεντρικών επιδιώξεων, ενστίκτων ή συνδρόμων... Τη βλέπουν και ως πηγή «δόξας» και πλούτου. Τη βλέπουν ως στόχο για να ΠΑΡΟΥΝ. Όχι για να ΔΩΣΟΥΝ...
Με αυτούς συνεργάζεσαι και συζητάς; Με αυτούς και μαζί μ’ αυτούς αντί να προστατεύσετε, εμπαίζετε τον Λαό; Αυτοί μπροστά σου σε κολακεύουν, πίσω σου σε ευτελίζουν με όσα σου καταμαρτυρούν. Και το πλέον πολιτικά ράθυμο και ευτελές μυαλό κατανοεί το αυτονόητο. Είναι αυτονόητο ότι εσύ με αυτούς όλους κοντά σου, Συναγωνιστές!, Οραματιστές! και Εμπνευστές! σου και απέναντί σου τον τούρκικο επεκτατικό ρεαλισμό, είσαι καταδικασμένος να φέρεις νέα μοιραία αδιέξοδα. Ορκίστηκες να προστατεύεις την Κυπριακή Δημοκρατία και είσαι τώρα πολύ κοντά στη διάλυση και την κατερείπωσή της...
Τι θα έπρεπε και τι πρέπει να πράξεις; Να σκεφτείς πρώτα ότι η επιδίωξη που είχες να πάρεις την Εξουσία επετεύχθη. Να προχωρήσεις στη σκέψη σου ότι η «Δόξα» που θα σου έφερνε η Εξουσία τελείωσε. Όποια δόξα ήταν, την έζησες. Ταξίδεψες. Περπάτησες σε κόκκινα χαλιά, χειροκροτήθηκες και... υμνήθηκες.
Εναγκαλίστηκες με ξένους Αρχηγούς Κρατών. Συμμετείχες σε Συζητήσεις και Συμβούλια και διεθνείς δραστηριότητες. Όλα αυτά τα έζησες. Σου πρόσφεραν, ίσως, ηδονές που κι αυτές τελείωσαν. Όσα θα σου συμβαίνουν στο πλαίσιο αυτής της «ηδονικής» δόξας, θα είναι πλέον στο μέλλον ενοχλητικές και φορτικές επαναλήψεις. Τι σου απέμεινε, λοιπόν, αφού έζησες όσα επιδίωξες; Τι σου έμεινε άλλο να πράξεις για τον τόπο σου;
Το Κυπριακό, στο πλαίσιο της πολιτικής σου διαδρομής, ήταν και εργαλείο για ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών και επιδιώξεων. Δεν ήταν η ιστορική αναγκαιότης για εξυπηρέτηση του Λαού και του Δημοσίου Συμφέροντος. Τα πράγματα τώρα είναι ασφυκτικά γύρω σου. Τώρα φίλοι και εχθροί σε κακολογούν, όταν δεν σε υβρίζουν. Σε θεωρούν υπεύθυνο και υπόλογο για τα Αδιέξοδα του Κυπριακού. Το να λέγεις ότι γι’ αυτά τα αδιέξοδα φταίει η Τουρκία, είναι φορτικά αναμασημένη δικαιολογία... Τα όσα, βεβαίως, λέγουν αυτοί οι «φίλοι» σου δεν έχουν πρακτική πολιτική σημασία. Σημασία έχει το πού εσύ θέλεις και θα οδηγήσεις το Κυπριακό...
Απ’ εδώ και μπρος φαίνεται, δυστυχώς, καθαρά ότι βρίσκεσαι σε επιλογή μαρτυρικού μικρού ή μεγάλου Σταυρού. Είναι επιλογή ταχύτερης ή βραδύτερης, μικρότερης ή μεγαλύτερης, τραγικής ή τραγικότερης καταστροφής. Αυτό είναι το δικό σου δράμα και το δράμα του Κυπριακού Ελληνισμού. Ενός Ελληνισμού κατακτημένου, απελπισμένου, συγχυσμένου, ανενημέρωτου, πολλαπλώς προδομένου. Ακαθοδήγητου...
Ένας δρόμος, ίσως, σου απέμεινε. Έπρεπε ήδη να τον έχεις αποφασίσει. Να καταλήξει αποφασιστικά ο σχετικός πολιτικός σου διαλογισμός. Έπρεπε να αρνηθείς τον παλαιό εαυτό σου. Να επαναστατήσει το ασυμβίβαστο εθνικό υποσυνείδητό σου εναντίον της μικροπολιτικής διάστασης της συνείδησής σου. Να λυτρωθείς από το πολιτικό παρελθόν σου. Να αποαιχμαλωτισθείς από το «θα πάρω» και από την εξουσία, και να φτάσεις στο «θα δώσω» νέα πορεία στον δύσμοιρο αυτό Λαό. Να «παραδόσεις» ως αδιέξοδο τον εαυτό σου και τους μοιραίους συνεργάτες σου. Να δώσεις νέο όραμα και νέα Εθνική Πορεία στον Λαό. Να θυσιασθεί ο εγωισμός και ο αμήχανος ετσιθελισμός της εξουσίας σου στον βωμό της σωτηρίας της πατρίδος σου. Μπορείς;
Αν δεν μπορείς, ο επίλογός σου και ο επίλογος της κυπριακής τραγωδίας ήδη είναι γραμμένος... Είναι χρήσιμο να σου υποβληθεί ότι ο Βίσμαρκ είπε: «Μόνο το βόδι όταν οργώνει δεν αλλάζει κατεύθυνση». Να μεταφέρεις αυτήν τη ρήση και να τη δωρίσεις στους «φίλους» σου, που λάβροι έπεσαν πάνω σου όταν πήγες στην απόπειρα αλλαγής κατεύθυνσης έστω με την «Αποκεντρωμένη» Ομοσπονδία ...
