Ο Αναστασιάδης σήμερα λέγει στον Λαό καθαρά ότι η Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι Πολιτειακός στόχος ανεφάρμοστος. Λέγει στον Λαό ότι η πολιτική πορεία των τελευταίων 45 ετών κατέληξε σε αδιέξοδα. Γιατί; Επειδή δεν ήταν ρεαλιστική. Και γιατί δεν ήταν ρεαλιστική; Επειδή παρανόησε, αγνόησε, υποτίμησε τον επιθετικό και ασυμβίβαστο τουρκικό επεκτατικό ρεαλισμό.
Τώρα, λέγει ο Πρόεδρος (μετά από 6 χρόνια) στον Λαό ότι ο Στόχος πρέπει να είναι άλλος. Και δεν το λέγει καθαρά. Στη συνεχιζόμενη μικροπολιτική τεχνοτροπία (εκνευρίζει και φίλους του και αντιπάλους του) λέγει ότι εμμένει στη Διζωνική, Δικοινοτική αλλά να είναι λειτουργική. Άκουσον! Άκουσον! Μετά από 45 χρόνια ολέθριου κυνηγητού μη λειτουργικής λύσης, τώρα τι λέγεται στον Λαό; Λέγεται ότι λειτουργική είναι και πάλιν η Διζωνική Ομοσπονδία αλλά... «αποκεντρωμένη».
Λέγει, δηλαδή, ότι δεν φεύγει από τον Στόχο της Διζωνικής, Δικοινοτικής, αλλά τώρα αυτή πρέπει να είναι άλλου είδους. Να είναι «αποκεντρωμένη». Οι συνέπειες, σήμερα και στο άμεσο μέλλον, αυτής της νεότευκτης Προεδρικής συμπεριφοράς, θα είναι εφιαλτικές... Ο Πρόεδρος επί 6 χρόνια λέγει ότι διεξάγει ΕΠΙΤΥΧΕΙΣ Συνομιλίες. Όπως λέγει, έχει βελτιώσει το Σχέδιο Ανάν, αλλά θέλει... «αποκεντρωμένη» Ομοσπονδία, για να είναι λειτουργική, ενώ θα έπρεπε ήδη να υπογράψει Συμφωνία στο Κραν Μοντανά, λέγουν οι «φίλοι» του...
Εκρίναμε και επικρίναμε έντονα την πολιτική του (εσωτερική και εξωτερική), τα 6 αυτά χρόνια. Στις κρίσεις και επικρίσεις μας δεν υπήρξε οποιαδήποτε διάσταση προσωπικής διαφοράς. Ήταν, ενδημικά, παραινετικές οι επικρίσεις μας. Επικρίσεις αγωνίας. Ήταν καθαρά εκτιμήσεις Δημοσίου Συμφέροντος, οι θέσεις μας... Στο ίδιο κλίμα, στο ίδιο πλαίσιο, με την ίδια φιλοσοφία, με την ίδια αγωνία, του υποβάλλουμε σήμερα ότι είναι ορθή και ρεαλιστική η διαπίστωσή του ότι το Κυπριακό δεν μπορεί να λυθεί με τη γνωστή Δικοινοτική, Διζωνική μαζοχιστικά ανερμάτιστη πολιτική. Μια πολιτική ολέθρια αδιέξοδη. Μια πολιτική, που δεν ήταν δική του, αλλά επιπολαίως την υιοθέτησε. Τη λάτρεψε με το χαρακτηριστικό πάθος, όπως εκφράστηκε στο Σχέδιο Ανάν...
Μπορεί τώρα ο Πρόεδρος να αλλάξει τεχνοτροπία; Να χειραφετηθεί από τη λαγνεία της Εξουσίας; Να απεγκλωβισθεί από το παρελθόν και τις δεσμεύσεις του; Μπορεί χωρίς φόβο και πάθος να μιλήσει στον Κυπριακό Λαό και να διακηρύξει χάραξη νέας πορείας, με «φυσιολογικό» και ρεαλιστικό στόχο; Μπορεί να λυτρωθεί από το πολιτικό παρελθόν του; Χωρίς ψηφοθηρικές επιδιώξεις, που δεν τις χρειάζεται πλέον; Μπορεί, έστω, με ακριβοπληρωμένη καθυστέρηση, να αγνοήσει τον πολιτικό του εγωϊσμό και να πάρει νέο δρόμο;
Τώρα πρέπει ν’ αψηφήσει «φίλους» και «εχθρούς». Να αποδείξει ότι διαθέτει θάρρος, ελευθερία, σκέψη, πολιτική βούληση. Και, κυρίως, ότι διαθέτει νέο ρεαλιστικό όραμα για τη σωτηρία της Κύπρου και του Κυπριακού Ελληνισμού. Να πει στον Λαό, με καθαρή φωνή και κρυστάλλινη πρόθεση, τι του υπαγορεύει η πείρα που απέκτησε 6 χρόνια στη διαχείριση του Κυπριακού. Να παρουσιάσει στον Λαό, νέο όραμα, νέο Σχέδιο, με στόχο την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού. Με στόχο την απελευθέρωση της Κύπρου από την τουρκική κατοχή. Μπορεί, έστω και με τη «δύναμη» ή την «αδυναμία» των Πετρελαίων και των Αερίων, να πείσει την Τουρκία για όσα δεν την έχει πείσει μέχρι σήμερα; Αν δεν μπορεί, ας μην έχει άλλες αυταπάτες. Η καταστροφή του τόπου δεν θα αργήσει. Και ουδεμία αξία θα έχουν οι ιστορικές επιμετρήσεις των ευθυνών για τις σχετικές πράξεις και παραλείψεις του...
