«Τι ωραία να ξαναρχίζεις…»

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΗ «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΠΙΝΤΕΡ Χ 8»
ΑΝ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΑΤΑ ΟΥΤΕ ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΗΛΩΝΕΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ
Από πρωταθλητής στα 110 μέτρα με εμπόδια έγινε ένας καταξιωμένος και πετυχημένος ηθοποιός, που αντιμετωπίζει την κάθε πρόκληση με το ίδιο πάθος
Γεννημένος στην Αθήνα, μέχρι την ενηλικίωσή του μισούσε το θέατρο. Ξαφνικά, κι ενώ ετοιμαζόταν να δώσει εξετάσεις για τη Γυμναστική Ακαδημία, αποφασίζει να τα αφήσει όλα και να εγγραφεί σε Δραματική Σχολή. Από τότε το μίσος για το θέατρο μετατράπηκε σε μεγάλο έρωτα. Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία του καταξιωμένου και πετυχημένου ηθοποιού Θανάση Δρακόπουλου, ο οποίος με αφορμή τη νέα παράσταση «Πίντερ 8», όπου συμμετέχει, μιλά στη «Σημερινή» της Κυριακής για την αγάπη του για το θέατρο, αλλά και για το ραδιόφωνο.
Θανάση, σε μερικές μέρες η ομάδα «Σόλο για Τρεις» παρουσιάζει οκτώ μονόπρακτα του κορυφαίου Άγγλου θεατρικού συγγραφέα Χάρολντ Πίντερ. Εσύ είσαι ένας εκ των βασικών συντελεστών αυτής της παράστασης. Μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα γι’ αυτήν;

Όντως σε μερικές μέρες, την ερχόμενη Παρασκευή, 23 Φεβρουαρίου, η θεατρική ομάδα «Σόλο για Τρεις» παρουσιάζει οκτώ μονόπρακτα του κορυφαίου Άγγλου θεατρικού συγγραφέα Χάρολντ Πίντερ σε μια ενιαία παράσταση, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μανναρίδου - Καρσερά. Πρόκειται για μια εξαιρετική παράσταση, την οποία ευελπιστούμε να αγκαλιάσει ο κόσμος. Αυτή είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζομαι με τέσσερεις εξαιρετικούς συναδέλφους και φίλους. Αυτό δηλώνει ότι νιώθουμε, πρωτίστως, καλά μεταξύ μας και αυτό το διαπιστώνει κι ο θεατής.
Εσένα σε ποιους μονολόγους θα έχει την ευκαιρία να σε απολαύσει το θεατρόφιλο κοινό;

Εγώ λαμβάνω μέρος στα τέσσερα από τα οκτώ μονόπρακτα: στο «Ακριβώς», στη «Νύχτα», στη «Στάση λεωφορείου» και στο «Ένα ακόμα και φύγαμε». Στο τελευταίο μονόπρακτο που είναι, αν μπορούμε να πούμε, το βασικό μου, τον ρόλο που υποδύομαι τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή, αφού πρόκειται για ένα άτομο που ως ανακριτής, βασανιστής, ηγέτης, είναι έτοιμος να βασανίσει, να σκοτώσει και να θυσιάσει άλλους ανθρώπους για τα ιδανικά του, την πατρίδα του, την πίστη του.
Πόσο δύσκολο είναι κανείς να επιχειρεί ν’ ανεβάσει επί σκηνής έργα του Χάρολντ Πίντερ;

Πολύ δύσκολο πραγματικά. Ειλικρινά, όταν μου έγινε η πρόταση για να συμμετάσχω σε αυτήν την παράσταση, δεν ήξερα πολλά πράγματα για τον Πίντερ. Με αφορμή, όμως, την παράσταση -και παρότι είμαι στο θέατρο 25 ολόκληρα χρόνια- έψαξα και έμαθα γι' αυτόν και τολμώ να πω πως τον λάτρεψα και τον αγάπησα. Για τον λόγο αυτό θέλω μέσα από αυτήν τη συνέντευξη να ευχαριστήσω τη Μαρία Καρσερά που με επέλεξε και μου «σύστησε» αυτόν τον συγγραφέα, γιατί, κατά κάποιον τρόπο, ταυτίστηκα μαζί του κι ειδικά με κάτι που δήλωσε. Το ότι «δεν υπάρχει απόλυτος διαχωρισμός ανάμεσα στο πραγματικό και στο μη πραγματικό.

Ούτε ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα. Κάτι μπορεί να είναι ταυτόχρονα και αληθινό και ψεύτικο». Εκπληκτικό πραγματικά. Πάντα το πίστευα αυτό. Το ζω, άλλωστε, κάθε μέρα και το παρατηρώ ανάμεσα στους ανθρώπους. Από την άλλη εμείς οι ηθοποιοί, που καλούμαστε να ακολουθήσουμε το κείμενό του μέσα από την παύση του που κυριαρχεί, μέσα από τη σιωπή του, νιώθουμε σαν να ξαναγεννιόμαστε. Σαν να έχω δικαίωμα να ξαναρχίσω από την αρχή. Τι ωραία που είναι να ξαναρχίζεις από την αρχή...
Βέβαια, αυτή σου η προσπάθεια δεν είναι η μόνη, αφού έχεις πρωταγωνιστήσει σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις. Απ' όσες παραστάσεις έχεις συμμετάσχει έως τώρα, ποιες ξεχωρίζεις;

Νιώθω πολύ τυχερός για το ότι έχω συμμετάσχει σε πολλές παραστάσεις. Μ’ εμπιστεύτηκαν πάρα πολλοί άνθρωποι κι αυτό με τιμά, γιατί όταν σε εμπιστεύονται δίνεις και τη ζωή σου προκειμένου να φανείς αντάξιος των προσδοκιών τους και να μην τους διαψεύσεις για την επιλογή τους. Αν θα ξεχώριζα κάποιες από τις παραστάσεις αυτές θα ήταν σίγουρα ο «Τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού», το «Hurly Burly» και τη «Δίκη» (Γ. Κιμούλης, Αθήνα).
Γενικά η αγάπη σου για την υποκριτική πότε ξεκίνησε;

Χμμμ.... Καλή ερώτηση. Αρχικά πρέπει να πω το θέατρο το μισούσα. Όταν ήμουν μικρός, μάλιστα, δεν πάταγα σε παραστάσεις. Η τρέλα μου ήταν ο στίβος και ελάμβανα μέρος στα 110 μ. με εμπόδια κι έκανα πρωταθλητισμό. Λόγω αυτής της τρέλας ήθελα να γίνω γυμναστής, όμως, μια μέρα, έτσι ξαφνικά, τα παράτησα όλα και δίνω εξετάσεις για τη δραματική σχολή, πέρασα και από τότε αγάπησα την υποκριτική και την υπηρετώ.
Προτιμάς τους κωμικούς ή δραματικούς ρόλους; Τι σου βγαίνει πιο εύκολα;

Τίποτα δεν σου βγαίνει εύκολα, πιστεύω. Ο κάθε ρόλος έχει τη δική του χάρη, φτάνει να μπορείς να αντιληφθείς αυτά που έχουν να σου δώσουν και, αν καταφέρεις να επικοινωνήσεις με το κοινό, τότε είναι ένα είδος θέωσης. Θα μου πεις γνωρίζεις πώς είναι η θέωση; Πιστεύω ότι όσο σε κάνει να είσαι 100 τοις 100 παρών σε κάτι που δημιουργείς και το μοιράζεσαι, τόσο φεύγεις από το ανθρώπινο. Εξάλλου, αυτό δεν είναι Θεός; Το να μοιράζεσαι; Μην κοιτάς που κάποιοι δικοί μας «θεοί» τα κρατάνε για την πάρτη τους.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που σε έχει στιγματίσει;

Υπάρχει. Είναι ο «Αγγελιαφόρος» από τις «Βάκχες» που ανέβηκε από τον ΘΟΚ. Λατρεία έργο, λατρεία ρόλος. Στο τέλος του μονολόγου μου, όταν σηκώθηκε ο κόσμος και χειροκροτούσε, ήταν σαν να μυήθηκα σε άλλη διάσταση, κι ας έγραψε μια κριτικός πως «το χειροκρότημα στον μονόλογο δεν οφείλεται στον Δρακόπουλο, αλλά στο κείμενο». Αλλά αυτό ως γνήσιος αθλητής εμποδίων το προσπέρασα και συνέχισα.
Τι σε έφερε στην Κύπρο, την οποία έχεις κάνει μόνιμο τόπο διαμονής σου;

Με έφερε το ότι ήθελα να φύγω από Ελλάδα και τότε ήταν στα πάνω της. Μιλάμε για το 1997. Ήρθα μετά από ακρόαση. Αγάπησα την Κύπρο, μετά την ερωτεύτηκα και μετά... Ζω στο νησί 20 χρόνια τώρα.
Δεν σου λείπει η Ελλάδα;

Μου λείπουν οι δικοί μου άνθρωποι. Η Ελλάδα υπάρχει μέσα μου. Όταν έχει την τύχη να γεννηθείς σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, με τόσο φως και γνώση, όπου και να πας ανοίγεις δρόμο. Μην κοιτάς που κάποιοι κατέβασαν τον διακόπτη τα τελευταία χρόνια. Εμείς θα βρούμε τον τρόπο και πάλι να τον ανεβάσουμε.
Πέραν της υποκριτικής, όμως, ασχολείσαι και με το ραδιόφωνο. Πες μας μερικά λόγια και γι' αυτήν σου την ενασχόληση.

«Τρικούβερτοι», «Ράδιο Πρώτο», άλλος ένας έρωτας το ραδιόφωνο, με Κριστιάνα Γεωργίου και Κώστα Πρίγκιπα. Πραγματικά νιώθω πολύ τυχερός να ξεκινώ τη μέρα μου με αυτήν την εκπομπή και επί τη ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ζαχαρία Φιλιππίδη γι' αυτήν την ευκαιρία. Τρέλα, κέφι, σεβασμός, κάθε μέρα από τις 9 έως τις 11 το πρωί.