Ο Τούρκος κατακτητής της Κύπρου θέλει: (1) να κρατήσει όσα διά πυρός και σιδήρου κατέκτησε στην Κύπρο. (2) Να συγκυβερνά το Ομοσπονδιακό Κράτος και ν’ αποφασίζει με τα veto τον τρόπο, τον χρόνο και τη λήξη λειτουργίας αυτού του Κράτους. (3) Θέλει έλεγχο όλης της Κύπρου είτε νομικά είτε στρατιωτικά είτε πολιτικά είτε δι’ όλων των τρόπων.
Αυτά θέλει ο Τούρκος κατακτητής. Τι θέλει το θύμα; Τι θέλει η δύσμοιρη και αδύναμη Κύπρος; Το τι θέλει, κρίθηκε από τις εξελίξεις και τα δεδομένα ότι δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν. Κι όταν ακόμα κάποτε η Κύπρος επιτυγχάνει να εκβάλει μια κραυγή αγωνίας και αναζήτησης βοήθειας είτε δεν ακούεται είτε σαρκάζεται.
Σημασία, συνεπώς, δεν έχει το τι θέλει η Κύπρος. Σημασία έχει το τι θέλει η Τουρκία. Και αυτό που θέλει, το λέγει καθαρά και κατηγορηματικά. Θέλει την Κύπρο ολόκληρη.
Η ελληνική πλευρά, με την αναζήτηση για 43 χρόνια Ψευδοομοσπονδιακής Λύσεως, έχασε την Κερύνεια ήδη. Έχασε την περιοχή Μόρφου; Χάνει την περιοχή Αμμοχώστου; Μας έκλαψε κανείς στο εξωτερικό; Κατάλαβαν οι Έλληνες της Κύπρου τι έγινε, τι γίνεται και τι θα γίνει παρακάτω στο εσωτερικό; Η ομοσπονδιακή λύση είναι λύση κατάκτησης όλης της Κύπρου από την Τουρκία. Με Σχέδιο στρατηγικό, που η Τουρκία κατήρτισε και υλοποιεί τις τελευταίες δεκαετίες. Και που δεν βιάζεται να ολοκληρώσει, αφού συνεργούν στην οριστική υλοποίησή του οι αυταπάτες, οι πλάνες, οι ανιστόρητες διαχειρίσεις της ηγεσίας των Ελλήνων. Και στην Αθήνα και στη Λευκωσία.
Ο Τούρκος, χωρίς κόστος, χωρίς εμπόδια και χωρίς συνέπειες, θέλει, αρπάζει, τρώγει. Χωνεύει και συνεχίζει για ολοκλήρωση των στόχων του. Κατονομάζει τα επόμενα θύματα και βήματά του. Δεν τα κρύβει. Τα περιγράφει καθαρά όχι υπό μορφήν απειλών, αλλά υπό μορφήν τετελεσμένων. Τι διαφορετικό, λοιπόν, θα πράξει ο επανεκλεγείς Πρόεδρος; Θα μας επαναλάβει με άλλο ύφος και διαφορετικό τεχνητό χαμόγελο ότι η μόνη φόρμουλα είναι η Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία; Η μόνη διαδρομή είναι η διαδρομή των άγονων και καταστροφικών και ατέλειωτων Συνομιλιών; Ο μόνος τρόπος για λύση είναι η περαιτέρω αποδοχή των τουρκικών διεκδικήσεων; Τότε η μόνη λύση είναι η ΔΙΑΛΥΣΗ της κυπριακής Πολιτείας και ο εξανδραποδισμός του κυπριακού Ελληνισμού.
Ο επανεκλεγείς Πρόεδρος, όπως έχουν τα πράγματα, δυστυχώς, δεν μπορεί παρά να σχεδιάζει συνεχώς πώς θα εμπαίζει τον Λαό. Επειδή η Τουρκία θα ζητά και η Κύπρος θα δίνει. Επειδή η Τουρκία θα θέλει και η Κύπρος δεν θα έχει τη δύναμη να θέλει. Επειδή αν μπει σε νέες Συνομιλίες ο Πρόεδρος πρέπει να μετρήσει τις νέες υποχωρήσεις του. Αν δεν υποχωρήσει περαιτέρω, θα φταίει γιατί δεν συνέβαλε στη λύση. Αν δεν προχωρήσει σε νέες Συνομιλίες, θα κατηγορηθεί από τον Κατακτητή και τους Μεγάλους Φίλους του, ότι δεν θέλει λύση. Η αδιέξοδη, η ασφυκτική αυτή κατάσταση δεν προοιωνίζεται θετικές εξελίξεις. Προμηνύει μαύρες μέρες και νέες συμφορές...
Ο επανεκλεγείς Πρόεδρος δεν έχει άλλο δρόμο. Πρέπει να ερμηνεύσει σωστά και να αποφασίσει, γιατί 43 χρόνια Συνομιλιών κατέληξαν σε σκληρά αδιέξοδα. Γιατί, παρ’ όλες τις καταστροφικές υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς, δεν κατέστη δυνατή η επίτευξη της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Η κατάληξη της επανεκτίμησης, της ορθής ερμηνείας των αποτυχημένων Συνομιλιών, επιτάσσει νέο δρόμο. Νέα στρατηγική. Νέα αναζήτηση διεξόδων με αναζήτηση και εξασφάλιση εσωτερικής ΕΝΟΤΗΤΟΣ και Εξωτερικών ουσιαστικών Συμμάχων. Φίλων. Και ψηλαφητή ΔΥΝΑΜΗ που θα αποτρέπει την τουρκική κατακτητική μανία. Και θα σχεδιάζει την ανατροπή της κατάκτησης της Κύπρου.
