Το 1974 σε replay!

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΟ ΑΦΡΙΝ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΟ
Η ΡΩΣΙΑ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ, ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ
Και η Βρετανία (όπως και η Ρωσία τώρα) το 1974 έδωσε οδηγίες στα στρατεύματά της στην Κύπρο (Βάσεις) να κρατηθούν πίσω και να μην αναμειχθούν, φτάνει οι Τούρκοι να μην ενοχλούσαν τις βρετανικές Βάσεις...
Στις 22 Ιανουαρίου 2018 ο Βρετανός Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Μπόρις Τζόνσον έγραψε στο twitter του Φόρεϊν Όφις: «Παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις στο Αφρίν. Η Τουρκία έχει δίκαιο να θέλει να διατηρήσει τα σύνορά της ασφαλή. Μοιραζόμαστε τον στόχο να ελαττωθεί η βία και να μείνουμε προσηλωμένοι πάνω στην πιο σημαντική δουλειά, δηλαδή την πολιτική διαδικασία στη Συρία, που θα οδηγήσει στον τερματισμό του καθεστώτος Άσαντ».

Ταυτόχρονα, ανταπόκριση του ΚΥΠΕ έλεγε πως «η βρετανική κυβέρνηση θεωρεί "θεμιτές" τις τουρκικές επιχειρήσεις κατά των Κούρδων, με σκοπό την ασφάλεια των τουρκικών συνόρων».

Την ίδια μέρα, μετά από συνάντηση του Μπόρις Τζόνσον και του Αμερικανού ομολόγου του Ρεξ Τίλερσον στο Λονδίνο, ανακοίνωση του Φόρεϊν Όφις έλεγε: «Αμφότεροι οι υπουργοί συζήτησαν πώς να κινηθούν για μια πολιτική διαδικασία που θα οδηγήσει στο τέλος του καθεστώτος Άσαντ». Δηλαδή η βρετανική κυβέρνηση υποστηρίζει την τουρκική εισβολή στη Συρία με στόχο την ανατροπή του Άσαντ. Αυτό είναι το κρατούμενο 2017 σε σχέση με το Αφρίν.
Στο ίδιο έργο θεατές

Είναι όμως μια συνεργασία, που θυμίζει τη συνεργασία τους το 1974, όταν άφησαν τις τουρκικές εισβολές να πραγματοποιηθούν, όπως είχε αποφασίσει το Λονδίνο και είχε δώσει το πράσινο φως στον Ετζεβίτ από τις 17 Ιουλίου 1974. Το Λονδίνο απέρριψε ασυζητητί τις προτροπές του Αμερικανού Υπ. Εξωτερικών, Δρος Χ. Κίσινγκερ, που τους προειδοποιούσε ότι δεσμευόντουσαν πέραν του δέοντος, χωρίς να μπορούσαν να υπολογίσουν τις πιο μακροπρόθεσμες συνέπειες και τους σύστηνε να βρουν κάποια λύση βάσει των Συμφωνιών του 1960, που οι ίδιοι είχαν σχεδιάσει, αντικαθιστώντας τον Αρχ. Μακάριο με κάποιον όπως τον Γλ. Κληρίδη και θα τους υποστήριζε. Με αποτέλεσμα ο Κίσινγκερ να ακολουθήσει τη βρετανική γραμμή, εφόσον το Κυπριακό ήταν και παραμένει βρετανικό θέμα.

Έτσι άφησαν τον Ετζεβίτ να προχωρήσει με στόχο την αντικατάσταση του στάτους κβο με άλλη συνταγματική διευθέτηση, όπως ήθελε η Τουρκία. Την αποκάλυψη έκανε ο ίδιος ο τότε Βρετανός Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας, Τζέιμς Κάλαχαν, στην κατάθεσή του στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της βρετανικής Βουλής, αρχές του 1976... Αυτό ήταν το κρατούμενο σε σχέση με το Κυπριακό 1974. (Βλέπε «Οι πραγματικές προθέσεις του Λονδίνου» Φ.Α., «Σημερινή», 20.9.2015).
Η Ρωσία

Και η Ρωσία; Η Ρωσία δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει τις δύο τουρκικές εισβολές ακολουθώντας και εκείνη τη βρετανική πολιτική. Όπως τότε στην περίπτωση της Κύπρου, έτσι και τώρα στην περίπτωση της Συρίας. Ακολουθήθηκε η ίδια τουρκική τακτική. Την Πέμπτη πριν από την εισβολή στo Αφρίν, η Άγκυρα έστειλε στη Μόσχα τον αρχηγό των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων για να πάρει την έγκριση της Μόσχας, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Ρόιτερ. Δύο μέρες μετά, η Ρωσία δήλωσε ότι αποσύρει τα στρατεύματά της από το Αφρίν, καθώς η Τουρκία ξεκινούσε την εισβολή. Και η δικαιολογία της Μόσχας; Απέσυρε τα στρατεύματά της για να αποφύγει, τάχα, πιθανή πρόκληση και απειλή στη ζωή των στρατιωτών της!

Και η Βρετανία (όπως και η Ρωσία τώρα) το 1974 έδωσε οδηγίες στρατεύματά της στην Κύπρο (Βάσεις) να κρατηθούν πίσω και να μην αναμειχθούν, φθάνει οι Τούρκοι να μην ενοχλούσαν τις βρετανικές Βάσεις... Η ίδια, λοιπόν, τακτική που ακολουθήθηκε το 1974 ακολουθήθηκε και στην περίπτωση του Αφρίν. Στις 17 Ιουλίου 1974, τρεις ημέρες πριν από την πρώτη εισβολή, ο Ετζεβίτ με τη μισή του κυβέρνηση και στρατιωτική ηγεσία έφθασε στο Λονδίνο και πήρε την έγκριση της βρετανικής κυβέρνησης να εισβάλει στο νησί. Την επομένη, 18.7.1974, έφθασε στο Λονδίνο ο απεσταλμένος του Δρος Χένρι Κίσινγκερ, Τζόζεφ Σίσκο, τον οποίο ενημέρωσε ο Ετζεβίτ για όσα είχε ήδη συμφωνήσει με τη βρετανική κυβέρνηση.

Και η ίδια τακτική για το Κυπριακό ακολουθείται μέχρι σήμερα. Με το Λονδίνο να δίνει την κατευθυντήρια γραμμή και όλους τους υπόλοιπους να ακολουθούν ή να σιωπούν. Όπως οι πρόσφατες (των ημερών) νερόβραστες ανακοινώσεις όλων για τις τουρκικές παραβιάσεις. Εφόσον το Λονδίνο πρώτο έδωσε, διπλωματικά, τη γραμμή πίεσης προς τη δική μας πλευρά, με τη δήλωση του Φόρεϊν Όφις για μοιρασιά της Κύπρου και του φυσικού αερίου με τους Τούρκους (δύο κοινότητες) για να κλείσει το Κυπριακό! Για να ακολουθήσουν την επομένη οι ΗΠΑ, ο Γ.Γ. Γκουτέρες, η Ε.Ε., η Ιταλία για πρώτη φορά και ο οίκος Fitch με τη Ρωσία μουγγή...
Έδωσαν συγκατάθεση και στην Κύπρο

Η πρώτη τουρκική εισβολή ήταν με τη συγκατάθεση της Μόσχας! Αυτό αποκάλυψε με δηλώσεις του που βρίσκονται στο διαδίκτυο ο Arif Hasan Tahsin (Arif Hodja), πρώην διοικητής της ΤΜΤ, δάσκαλος, συγγραφέας και αρθρογράφος στην «Αφρίκα». «Όταν η Τουρκία αποφάσισε να επέμβει, επικοινώνησε με τους Σοβιετικούς και ο πρέσβης της Σ. Ένωσης ρώτησε τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας κατά πόσον μετά την εισβολή η Κύπρος θα παρέμενε μέλος του κινήματος των Αδεσμεύτων.

Όταν πήρε θετική απάντηση, έδωσε τη συγκατάθεσή του για την επέμβαση. Η Τουρκία δεν είχε αρκετό πετρέλαιο και ζήτησε βοήθεια από τη Βουλγαρία. Ένας που δούλευε στην τουρκική πρεσβεία στη Βουλγαρία έγραψε βιβλίο, στο οποίο περιγράφει όλα αυτά... Αυτά για την πρώτη εισβολή. Η Αμερική μετά αναμείχθηκε...», είπε μεταξύ άλλων το πρώην στέλεχος της ΤΜΤ. Μεταδόθηκε στις 22.3.2011 από το δίγλωσσο πρόγραμμα του ΡΙΚ Biz. Το 1974 η Ρωσία είχε σχεδόν 56 πλοία στη Μεσόγειο, αλλά δεν κούνησε το μικρό της δακτυλάκι να σταματήσει αμφότερες τις τουρκικές εισβολές...
1967 αποχώρηση Ελληνικής Μεραρχίας

Ο ρόλος της «συμμάχου» Ρωσίας συνέτεινε και στη συμμαχία της με την Τουρκία στην εκδίωξη της Ελληνικής Μεραρχίας τον Νοέμβριο του 1967. Όπως και στην υποστήριξή της στη λύση Ομοσπονδίας, από το 1964. Παράλληλα, δηλαδή, με τη μελέτη στο Φόρεϊν Όφις 3.1.1964 για σχέδιο διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και αντικατάστασή της με δύο συνιστώντα κράτη (two constituent states) όπως ζητούσε η Τουρκία. Μια ορολογία που στην Κύπρο διάβασαν στο βρετανικό «Σχέδιο Ανάν» το 2004. Και όμως στο Φόρεϊν Όφις την επεξεργάζονταν από τις 3 Ιανουαρίου 1964...

Η αποχώρηση της Μεραρχίας ήταν ένα έντονο τουρκικό αίτημα, που υποστήριζε και το Φόρεϊν Όφις, το οποίο δέχθηκε η Αθήνα, αλλά με το οποίο συμφωνούσε και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος (Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας). Ο οποίος, όπως φανέρωσαν τα βρετανικά έγγραφα, είχε δώσει τη συγκατάθεσή του στον Αμερικανό Πρέσβη στη Λευκωσία όταν ο τελευταίος τον ρώτησε για τη θέση του προτού οι Αμερικανοί συμφωνήσουν στην αποχώρησή της. Ο Μακάριος τού είπε ότι συμφωνούσε στην αποχώρησή της, αλλά δεν μπορούσε ο ίδιος να το πει φοβούμενος να μην κληθεί προδότης, γι' αυτό ήταν καλύτερα η αποχώρησή της να γινόταν με απόφαση της Αθήνας...
Δι-κοινοτική, δι-ζωνική ομόσπονδη ομοφωνία

Το 1992 βρίσκουμε τη Μόσχα και τη Βρετανία, μαζί με τις ΗΠΑ και τις υπόλοιπες χώρες μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να υποστηρίζουν σύσσωμες το διαιρετικό και ρατσιστικό ψήφισμα 750/1992, το οποίο υιοθετήθηκε ομόφωνα και καθορίζει ξεκάθαρα τι εννοεί με τη δι-κοινοτική, δι-ζωνική ομοσπονδία και το οποίο ετοιμάστηκε από την κηδεμόνα και εμπνεύστρια της ΔΔΟ με την Τουρκία από το 1956, Βρετανία.

Ονομαστικώς τη μοιρασιά της Κύπρου με την Τουρκία μέσω δι-κοινοτικής δι-ζωνικής ομοσπονδίας. Εδώ αυτούσια η μαρτυρία, από την παράγραφο 20 της έκθεσης του Γ.Γ. του ΟΗΕ S/23780 3 Απριλίου 1992, την οποία επικαλείται το ψήφισμα 750/92 της 10ης Απριλίου 1992 για να εξηγήσει τι ακριβώς εννοεί με τη δι-ζωνικότητα: Τη νομιμοποίηση του ξεριζωμού και των τουρκικών αξιώσεων.

“20. The bi-zonality of the federation is reflected in the fact that each federated state would be administered by one community which would be guaranteed a clear majority of the population and of land ownership in its area. It is also reflected in the fact that the federal Government would not be permitted to encroach upon the powers and functions of the federated states, nor could one federated state encroach on the powers and functions of the other”.