Νόμος της Φύσεως δεν είναι να εμποδίζεται το ισχυρότερο από το ασθενέστερο. Νόμος της Φύσεως είναι ακριβώς το αντίθετο. «Πέφυκε γαρ ου το κρείσσον υπό του ήσσονος κωλύεσθαι, αλλά το ήσσον υπό του κρείσσονος άρχεσθαι και άγεσθαι, και το μεν κρείσσον ηγείσθαι, το δε ήσσον έπεσθαι». Αυτά λέγει ο Γοργιάς στο «Ελένης Εγκώμιον». Και ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του καταγράφει: Ο Θρασύμαχος ισχυρίσθη ότι το δίκαιο δεν είναι άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρότερου. «Φημί γαρ εγώ είναι το δίκαιον ουκ άλλο τι ή το του κρείττονος συμφέρον».
Δεν είναι και τόσο δημοκρατικές οι πιο πάνω ρήσεις των αρχαίων ημών προγόνων. Είναι, όμως, η πραγματική ζωή. Ο ισχυρός επιβάλλει το, κατά τα συμφέροντά του, δίκαιο. Δηλαδή θεωρεί δίκαια όσα υπηρετούν τα συμφέροντά του. Αυτή η πραγματικότης είναι ιδιαίτερα εκκωφαντική όταν τα ισχυρά Κράτη δυναστεύουν, καταστρέφουν, διαλύουν, κατερειπώνουν τα αδύναμα. Κραυγαλέο παράδειγμα είναι το τι έπραξε και τι πράττει η ισχυρή Τουρκία στην αδύναμη Κύπρο, και όχι μόνο.
Η Τουρκία επικαλείται τα δίκαια και δικαιώματά της και τις δημοκρατικές και ειρηνικές αξίες, για να επιτύχει τη στρατιωτική κατάκτηση της Κύπρου. Και την κατοχή της για 43 χρόνια. Και τη στρατιωτική, τώρα, «κατάκτηση» της Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου. Οι Τούρκοι πολιτικοί ηγέτες διδάσκονται από τον Θρασύμαχο το τι εστί δίκαιο... Φαίνεται ότι διαβάζουν και μελετούν περισσότερο από τους Έλληνες συναδέλφους τους, τις παραινέσεις και τα δόγματα και τις συμβουλές των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων.
Οι Άγγλοι, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ρώσοι (ας μη συζητούμε για τους Αμερικανούς), έχουν τεράστια συμφέροντα στην Τουρκία. Δισεκατομμύρια πληρώνει η Τουρκία στις πιο πάνω χώρες για τους εξοπλισμούς της. Και δισεκατομμύρια είναι η αξία των εμπορικών και οικονομικών συμφερόντων των πιο πάνω χωρών, στην Τουρκία. Τα συμφέροντά τους είναι πολύ ισχυρά. Είναι ο ΒΑΣΙΚΟΣ λόγος, που όχι μόνο δεν καταδικάζουν τις τουρκικές βίαιες επεκτατικές και επιθετικές προκλήσεις, αλλά και τις καλύπτουν. Δεν μασούν απλώς τα λόγια τους όταν αποφασίζουν κάποτε να μιλήσουν για τις τουρκικές προκλήσεις, αλλά εξισώνουν τα θύματα με τον θύτη τους...
Τα τουρκικά διακηρυγμένα σχέδια δεν αντιμετωπίζονται με κούφιες φραστικές μικροπολιτικής τεχνοτροπίας αντιδράσεις, για να εμπαίζονται οι Έλληνες. Αντιμετωπίζονται μόνο με την αποτρεπτική ΔΥΝΑΜΗ. Δηλαδή με το να γνωρίζει η Τουρκία ότι Ελλάς και Κύπρος μπορούν ν’ αντισταθούν. Μπορούν να ματαιώσουν τον Τουρκικό Επεκτατισμό, όταν εκδηλωθεί η νέα φάση του. Ο Τούρκος πρέπει να γνωρίζει ότι θα ηττηθεί και θα συντριβεί αν προχωρήσει. Αλλά πρέπει να γνωρίζει ότι υπάρχει αυτή η αποτρεπτική Δύναμη. Και ότι είναι βέβαιο πως θα χρησιμοποιηθεί. Τότε μόνο θα ηρεμήσει και θα λογικευτεί.
Η ηγεσία των Ελλήνων πρέπει να σκέπτεται περισσότερο και να μιλά λιγότερο. Και να μελετά τι λέγει, πότε το λέγει, πώς το λέγει, σε ποιους το λέγει και, κυρίως, γιατί το λέγει. Η Τουρκία για άλλη μια φορά ατιμώρητα εξευτελίζει, καταργεί και ποδοπατεί το διεθνές δίκαιο με τη βίαιη επιβολή της ισχύος. Οι Μεγάλες και οι Μικρές Δυνάμεις είναι απαθείς θεατές. Και όλοι συστήνουν ψυχραιμία και όχι τιμωρία στον Παράνομο... Το δίκαιο των συμφερόντων, το δίκαιο της Ισχύος και πάλιν επιβάλλεται προκλητικά. Είναι καθήκον άμεσο και επείγον των αφοσιωμένων στην Ειρήνη και τη Διεθνή Νομιμότητα να προλάβουν, να αποτρέψουν, να ματαιώσουν τα νέα Στρατιωτικά Σχέδια.
