Σε τελευταία εκρηκτική πολεμική ομιλία του, ο Ερντογάν κάλεσε τους Τούρκους «να είναι σαν λιοντάρια και να πετούν σαν αετοί». Η πολεμική αυτή Ιαχή είναι συνέχεια της αναφοράς του για ερχόμενη παγκόσμια σύρραξη. Αν ο Ερντογάν λέγει ασυναρτησίες, το μέλλον της χώρας του και του ιδίου θα είναι μακάβριο. Αν όμως στηρίζεται σε βάσιμες και μελετημένες εκτιμήσεις των δεδομένων των δυνατοτήτων του, οι δηλώσεις του Τούρκου Σουλτάνου πρέπει να αντιμετωπισθούν με ιδιάζουσα σοβαρότητα και αποτελεσματική υπευθυνότητα.
Μετά την κατάληψη του Αφρίν στη Συρία, ο Τούρκος ηγέτης αποκαλείται Πορθητής. Είναι ο μεγάλος ήρωας του Τουρκικού Έθνους. Είναι στο Εσωτερικό αδιαμφισβήτητα λαοφιλής ηγέτης. Στο Εξωτερικό θεωρείται διακεκριμένος παγκοσμίως ηγέτης. Ο Τουρκικός Λαός έχει προετοιμασθεί από τον Ερντογάν για κατακτητικούς, επιθετικούς πολέμους. Προπαρασκευάστηκε με σχετικές δηλώσεις του ιδίου για 3ον Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη μέθη των στρατιωτικών επιτυχιών του γίνεται πολύ επικίνδυνος. Και στον χειρισμό Αμερικανών και Ρώσων (τους εξευτελίζει) ο Τούρκος ηγέτης, εξ αντικειμένου, αναδεικνύεται σε Μεγάλο Ηγέτη.
Πόσο μεγάλος και μέχρι πότε και πώς και πού θα καταλήξει, είναι θέμα που θα απασχολεί καθημερινά, όχι μόνο τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Η επιτυχία του Ερντογάν στο Αφρίν, με περίεργους θεατές τη Ρωσία και την Ουάσιγκτον, δημιουργεί νέα ερωτήματα στις εξελίξεις της Μέσης Ανατολής. Πώς και γιατί οι Αμερικανοί εγκατέλειψαν ή «πρόδωσαν» τους Κούρδους; Πώς οι Ρώσοι δέχτηκαν να καταλάβει η Τουρκία συριακό έδαφος; Και τα Ηνωμένα Έθνη... «εξέλιπαν»;
Η Ρωσία φαίνεται να παίζει με την Τουρκία με στόχο τη διάρρηξη των σχέσεων του Ερντογάν με την Ουάσιγκτον. Το Ισραήλ, που βοηθούσε και τασσόταν υπέρ της δημιουργίας του Κουρδικού Κράτους, απλώς παρακολουθεί. Όλοι σιωπούν, ανέχονται και προφανώς σχεδιάζουν τα παρακάτω. Η Τουρκία είναι τώρα ο Μεγάλος Παίκτης της περιοχής και επί του εδάφους. Και Ελλάς και Κύπρος πρέπει πλέον όχι να ανησυχούν. Πρέπει να είναι βέβαιο ότι η τουρκική επιθετικότης θα ενταθεί. Είναι ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ. Δεν είναι ρητορική και επικοινωνιακή επιθετικότης. Είναι ουσιαστική. Είναι πραγματική. Η Τουρκία έχει αυξήσει θεαματικά τη Ναυτική της Δύναμη. Έχει εντυπωσιακά αυξήσει την αυτοεξοπλιστική της παραγωγή. Η Ναυτική της Δύναμη δεν αυξήθηκε για το Αφρίν, για τη Συρία, για το Ιράκ. Ετοιμάστηκε για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο...
Το Αυτοκρατορικό Σύνδρομο του Τούρκου ηγέτη δεν είναι ενστικτώδης και ρομαντική ιστορία. Είναι η ορμή της επιθετικής πολιτικής, στηριγμένη, όμως, σε ΣΧΕΔΙΟ, όπως πάντοτε συμβαίνει με τους Τούρκους. Όπως συνέβη και με το Σχέδιο Νιχάτ Ερίμ. Αν δεν ετοιμαστούν με ταχύτητα και σοβαρότητα Ελλάς και Κύπρος ν’ αντιμετωπίσουν την τουρκική επιθετικότητα, θα οδηγηθούμε σε νέους εθνικούς ακρωτηριασμούς. Ούτε Αμερικανοί, ούτε Ρώσοι, ούτε Ευρωπαίοι, ούτε άλλοι θα μας κλάψουν την κρίσιμη ώρα που έρχεται. Ακριβώς όπως έγινε το 1974.
