Πανέτοιμη για τη «ρεβάνς» η «νέα» Βραζιλία

ΥΠΟ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΤΙΤΕ, Η ΣΕΛΕΣΑΟ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΣΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΤΗΣ ΤΟΝ ΡΕΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ
Τα φιλικά δεν είναι πάντα ο καλύτερος οδηγός συμπερασμάτων, αλλά όσοι δεν τα μελετούν και αγνοούν αδυναμίες ή ισχυρά σημεία, είναι πολύ πιθανό να την πατήσουν. Η Ισπανία ήταν η ομάδα που έκλεψε τη παράσταση με το 6-1 επί της Αργεντινής, όμως η νίκη της Βραζιλίας μέσα στο Βερολίνο, ήταν ίσως το πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Μάλιστα οι αναλύσεις στο διαδίχτυο για την παρουσία της Σελεσάο στο πενταήμερο (είχε προηγηθεί μία μεγάλη νίκη με 3-0 μέσα στη Μόσχα), ήταν σαφώς περισσότερες από οποιαδήποτε άλλη εθνική ομάδα. Λογικό, μιλάμε για την πλέον παγκόσμια ομάδα, όπου η αποτυχία μετρά διπλά.

Πέρασαν σχεδόν 4 χρόνια από την απόλυτη ταπείνωση. Στα 2014, ως οικοδέσποινα, η Βραζιλία ήταν καταδικασμένη να κατακτήσει το Μουντιάλ, αλλά έζησε τον εφιάλτη του 7-1 απέναντι στη Γερμανία. Δεν διαγράφεται ένα τέτοιο ρεζιλίκι, το κουβαλάς συνέχεια και ελπίζεις απλώς να το φέρεις σε 2η μέρα με μία ανάλογης σημασίας επιτυχία. Που σημαίνει κατάκτηση του επερχόμενου παγκοσμίου κυπέλλου. Με βάση τη λογική, η Βραζιλία δεν είναι 1ο φαβορί, είναι μία από τις λίγες φορές που δεν έχει αυτήν την ταμπέλα.

Είναι όμως σαφώς πιο έτοιμη και ικανή να φτάσει ξανά στην κορυφή μετά από 16 χρόνια (τελευταίος τίτλος το 2002). Ο τραυματισμός του Νεϊμάρ είναι ένα πλήγμα, με τον άσο της Παρί να κάνει αγώνα δρόμου για να προλάβει το ραντεβού στα γήπεδα της Ρωσίας. Όμως, και χωρίς τον μεγάλο της σταρ, η Βραζιλία δείχνει ικανή να πάρει τα πρωτεία. Ο προπονητής Τίτε έχει συγκεκριμένη τακτική και κατεύθυνση. Με ή χωρίς Νεϊμάρ, η Βραζιλία έχει μπόλικο ταλέντο, φοβερή τεχνική. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Από την ημέρα που ανέλαβε την εθνική ομάδα, μεσούσης της προκριματικής φάσης, ο Τίτε άρχισε να προσθέτει πράγματα.

Η νοοτροπία επί Τίτε

Πρώτα απ' όλα μπόλιασε στο ταλέντο και στο ταμπεραμέντο, την ουσία και τον κυνισμό. Διαβάσαμε ένα εξαιρετικό σχόλιο στην ανάλυση της «Μirror». Για τη Βραζιλία δεν υπάρχουν φιλικά. Η προετοιμασία της είναι σαν ένας δεύτερος προκριματικός γύρος της τελικής φάσης του Μουντιάλ. Η Βραζιλία παίζει για το αποτέλεσμα και, αν το συνδυάσει με θέαμα, καλώς. Τα τρεξίματα, το πρέσινγκ, η εξουδετέρωση του αντιπάλου είναι βασικά κομμάτια της εξίσωσης. Παουλίνιο, Κασεμίρο, Φερναντίνιο ήταν οι τρεις παίκτες που αγωνίστηκαν στη μεσαία γραμμή στο φιλικό με τους Γερμανούς.

Παίκτες που ξέρουν μπάλα, αλλά παράλληλα δίνουν μάχες στον χώρο του κέντρου, με τάκλιν, καλύψεις, ενέργεια. Η Βραζιλία στο μεγαλύτερο κομμάτι του φιλικού με τη Γερμανία, πιέζοντας, ήλεγχε το τέμπο, έκλεβε μπάλες και απειλούσε στην κόντρα. Ένα άλλο χαρακτηριστικό, είναι η συνοχή και η εμπειρία της αμυντικής 4άδας. Ντάνι Άλβες, Μιράντα, Τιάγο Σίλβα, Μαρσέλο. Την ίδια στιγμή ο Τίτε έδειξε άλλη μία ξεκάθαρη πρόθεση. Σε αντίθεση με άλλους προπονητές, δεν έκανε πολλές αλλαγές και δοκιμές στο σχήμα του.

Λογικά έπαιξε με έναν πιο επιθετικό μηχανισμό κόντρα στους Ρώσους, με δύο ανασταλτικά «χαφ», αλλά γενικά έβαλε 10 παίκτες βασικούς και στα δύο παιχνίδια, με μοναδική αλλαγή τον Φερναντίνιο αντί του Ντάγκλας Κόστα. Ξεκάθαρη η προσπάθεια για να υπάρξει χημεία, αλλά και ευελιξία στον σχηματισμό και την τακτική.

Ο Τίτε επιμένει στο 4-3-3 και, αναλόγως αντιπάλου, αλλάζει τον ρόλο και το προφίλ του τρίτου χαφ. Είναι σαφώς ρεαλιστής και δεν πρόκειται να μπει στον πειρασμό να χωρέσει τους πάντες στην 11άδα. Ο Φιρμίνιο μένει στο πάγκο και μην αποκλείσετε να γίνει αυτό και με τον Νεϊμάρ, ακόμη και αν αυτός είναι απόλυτα έτοιμος τον Ιούνιο.

Αν ο Τίτε κρίνει πως π.χ. ο Γουίλιαν φέρνει περισσότερη ουσία, θα επιλέξει τον άσο της Τσέλσι. Πολλοί λάτρεις της Βραζιλίας ίσως να ενοχληθούν από το φρένο που βάζει ο ομοσπονδιακός τεχνικός στο ταμπεραμέντο και την έφεση για επίθεση. Η φιλοσοφία όμως του Τίτε δεν είναι συντηρητική. Είναι ρεαλιστική. Δεν αφαιρεί την επίθεση από την εξίσωση, αντίθετα θέλει η ομάδα του να είναι επιθετική σε κάθε σπιθαμή του γηπέδου.