ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ Η περίοδος «χάριτος» έχει τελειώσει

Η Γιουνάιτεντ τερμάτισε τελικά 2η στη σεζόν. Πρόοδος, λέει ο Μουρίνιο, και βαθμολογικά έχει δίκιο. Άλλο έκτος (πέρσι), άλλο δεύτερος. Αλλά 2η με τεράστια διαφορά από τη Σίτι. Μία διαφορά που οφείλεται στις «υπερφυσικές» επιδόσεις των «γαλάζιων»» και σε αρκετούς τσάμπα βαθμούς που πέταξε η Γιουνάιτεντ. Σε άλλες χρονιές η φετινή συγκομιδή των «μπέμπηδων» θα τους έφερνε πολύ κοντά, ίσως και στην 1η θέση, αλλά οδηγός για την 1η θέση δεν είναι το παρελθόν αλλά η σημερινή πραγματικότητα. Η Σίτι είναι σε άλλο επίπεδο και η Γιουνάιτεντ, όπως και οι υπόλοιποι, πρέπει να κάνουν πολλά πράγματα για την πιάσουν.

Είναι σε καλό δρόμο η ομάδα του Μουρίνιο ή μήπως είναι άλλη η πραγματικότητα; Ο Πορτογάλος άφησε μετά την ήττα από την Μπράιτον σαφή υπονοούμενα για το επίπεδο των παικτών του. «Όπως είδατε κι εσείς, δεν έχουμε τόσο καλό ατομικό επίπεδο». Μια παραδοχή που προκάλεσε αλυσιδωτές συζητήσεις στην Αγγλία. Σε τρία, όμως, επίπεδα. Πολλοί είπαν πως επιτέλους ο Μουρίνιο αντιλήφθηκε και παραδέχτηκε το πρόβλημα. Άλλοι κάνουν λόγο για σωστή μεν προσέγγιση, αλλά με λάθος περιεχόμενο.

Οι αιχμές του Μουρίνιο αφορούσαν τους Ράσφορντ και Μαρσιάλ. Το υποτιθέμενο μεγαλύτερο ταλέντο της ομάδας και έναν ποδοσφαιριστή, που πολλοί μεγάλοι σύλλογοι της Ευρώπης έχουν στο μάτι. Την ίδια στιγμή ο Πορτογάλος τεχνικός, λίγες μέρες πριν, είχε δηλώσει χαμογελώντας ότι κατά πάσα πιθανότητα ο Φελαϊνί θα ανανεώσει. Για τον Βέλγο, οι περισσότερες απόψεις, ειδικά από πρώην παίκτες της Γιουνάιτεντ, είναι πως έπρεπε να φύγει προ πολλού. Το ίδιο ισχύει και για 6-7 ακόμη ποδοσφαιριστές.

Μια 3η ομάδα αναλυτών προσεγγίζει την όλη κατάσταση με άλλο φακό. Πως ο Μουρίνιο προσπαθεί να στρέψει αλλού την κριτική και να φορτώσει αλλού τα λάθη του. Οι συντηρητικές τακτικές του έφεραν αντιδράσεις σε οικείους και μη. Σκόουλς και Ρίο Φέρντιναντ ήταν συχνά επικριτικοί. Πρόσφατα ένας άλλος Φέρντιναντ, ο Λες, πρώην επιθετικός της Τότεναμ, είχε πει: «Μιλάτε για τη Σίτι, αλλά αν εγώ αντιμετώπιζα τη Γουνάινεντ και είχα απέναντί μου τα επιθετικά της όπλα, θα ανησυχούσα πολύ. Αλλά με τον τρόπο που αγωνίζονται, δεν προκαλούν ανησυχία σε κανέναν».

Το ότι παίκτες με τεράστιο αγωνιστικό βεληνεκές, όπως ο Πογκμπά και ο Σάντσες, δεν βγάζουν στο τερέν το ρεπορτόριό τους, είναι, σύμφωνα με τους περισσότερους, αποτέλεσμα του σφιχτού παιχνιδιού της ομάδας.

Ναι μεν, αλλά

Στατιστικά, είπαμε η Γιουνάιτεντ προόδευσε. Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η βελτίωσή της στα ντέρμπι. Στα 10 παιχνίδια με τις άλλες πέντε μεγάλες ομάδες έκανε 6 νίκες, μία ισοπαλία και έχασε τρεις φορές (σημειώνουμε επίσης ότι απέκλεισε στον ημιτελικό κυπέλλου την Τότεναμ). Τις κέρδισε όλες (2 φορές την Άρσεναλ) και ο απολογισμός της (19 βαθμοί) είναι απολογισμός επίδοξης πρωταθλήτριας. Το σφιχτό, προσεκτικό παιχνίδι του Μουρίνιο απέδωσε. Εκεί που την πάτησε ήταν με τους μικρούς.

Η Μάντσεστερ έχασε από τους τρεις νεοφώτιστους, έχασε από Νιούκασλ, δυσκολεύτηκε σε αρκετές περιπτώσεις να καταβάλει αντιπάλους μικρότερου βεληνεκούς. Στα τέσσερα παιχνίδια που ηττήθηκε έγινε λόγος για απαράδεχτες εμφανίσεις, όπου μετά βίας απείλησε 2-3 φορές την αντίπαλη εστία. Ο συντηρητισμός και η έλλειψη φαντασίας και αυτοματισμών ήταν εμφανή.

Η άμυνα είναι αυτή που έπαιξε θετικότατο ρόλο στην πορεία. Αλλά υπάρχει η διπλή όψη του νομίσματος. Δέχτηκε μέχρι την 37η αγωνιστική 28 γκολ, κράτησε ανέπαφη εστία σε 17 αγώνες, αλλά μήπως πλήρωνε το τίμημα της αμυντικής «ασφάλειας» με τη μείωση της επιθετικότητας; Η Σίτι δέχτηκε ένα γκολ λιγότερο και ας έπαιζε φουλ επίθεση. Συν φυσικά τον Νταβίντ Ντε Χέα.

Σε πολλά παιχνίδια ο Ισπανός έπιανε τα άπιαστα, δίνοντας βαθμούς με τεράστιες επεμβάσεις.
Μπαίνει, λοιπόν, το ερώτημα για τη Γιουνάιτεντ της νέας περιόδου. Θα κάνει αλλαγές στο ρόστερ, αλλά πόσες; Θα γίνουν προσθήκες και τι είδους; Θα πέσουν «βόμβες» στο έλα-φύγε; Και υπό ποία αγωνιστική φιλοσοφία; Όποιο και αν είναι το σενάριο, αν πρόκειται να διεκδικήσει τον τίτλο, πρέπει να αλλάξει αρκετά. Η περίοδος «χάριτος» έχει τελειώσει.