Πριν από μερικά χρόνια υπήρχε μια αναμέτρηση μεταξύ Ιράν και Τουρκίας. Η αναμέτρηση αφορούσε στο ποια από τις δύο αυτές χώρες της Μέσης Ανατολής θα ήταν η κυρίαρχη Δύναμη. Την ίδια περίοδο, το Κράτος του Ισραήλ ήταν έντονα εχθρικό κατά του Ιράν και αλλοπρόσαλλα (και φιλικό και εχθρικό) προς την Τουρκία. Σήμερα, τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Η εικόνα είναι άλλη. Τουρκία και Ιράν από ανταγωνιστές είναι... συναγωνιστές και Σύμμαχοι. Το Ισραήλ υβρίζεται τώρα και από το Ιράν και κυρίως από την Τουρκία!
Το Κράτος του Ισραήλ είναι βέβαιο ότι μελετά τη διαμόρφωση των νέων γεωστρατηγικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Οι σχέσεις Ισραήλ - Τουρκίας στηρίζονταν στις εμπορικές και οικονομικές τους σχέσεις. Αλλ’ ειδικότερα σε συνεργασίες στρατιωτικών υποθέσεων. Η εντύπωση ήταν ότι οι σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ διέρχονται ενίοτε από εντάσεις, αλλ’ ότι η συνεργασία τους και η φιλία τους ήταν σταθερή και δυνατή, ώστε να μην κινδυνεύουν να διαρραγούν...
Με τις νέες γεωστρατηγικές εξελίξεις το Κράτος του Ισραήλ βρέθηκε στη θέση του παθητικού παρατηρητή. Παρακολουθεί αλλά προφανώς ετοιμάζεται και καταρτίζει σχέδια για κάθε ενδεχόμενο που θα απειλούσε την κυριαρχία και τη δύναμή του. Υποστήριξε ίδρυση Κουρδικού Κράτους, η Τουρκία το κατασφάζει... Δεν υπάρχει τώρα αμφιβολία ότι το Εβραϊκό Κράτος δεν θα ανεχθεί να εξελιχθεί η Τουρκία σε κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή και μάλιστα με διαδρομή προς ανάδειξή της σε πυρηνική δύναμη. Αυτή η εκτίμηση στην τελική της ανάλυση σημαίνει μεθόδευση μέτρων αναχαίτισης της τουρκικής επεκτατικότητας και των επιθετικών στρατιωτικών κινήσεων.
Η Ρωσία στο παιχνίδι της να σπάσει το ΝΑΤΟ, δηλαδή να φέρει την Τουρκία σε διαμάχη με την Ουάσιγκτον αλλά και την Ευρώπη, έφτιαξε τη Συμμαχία Ρωσίας - Ιράν - Τουρκίας. Δηλαδή ό,τι ακριβώς δεν θέλει η Ουάσιγκτον. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ετέθησαν περίπου εκτός παιχνιδιού στην περιοχή. Με αμηχανία και σύγχυση για το τι πράττει σήμερα και τι θα πράξει στο μέλλον... Σ’ αυτήν τη φάση κατ’ επέκτασιν βρίσκεται και το Ισραήλ.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το Ισραήλ δεν φαίνεται ότι θα συνεχίσει να είναι θεατής. Στόχος πλέον των στρατηγικών διαλογισμών του δεν θα είναι μόνο το Ιράν, αλλά και η Τουρκία. Μια Τουρκία που πήρε φόρα και αρχίζει να πιστεύει (στην ίδια της τη Ρητορική) ότι είναι η Κυρίαρχη Δύναμη της περιοχής. Ο Ερντογάν στην πολυπραγμοσύνη του έφθασε σε πρωτόγνωρα επίπεδα αυθάδειας, ασυδοσίας και υπερτροφικής επιθετικότητας εναντίον πολλών «φίλων» του. Δεν μπορεί να συνεχισθεί αυτή η συμπεριφορά του. Ούτε ως εκδηλώνεται, ούτε όπως διαμορφώνεται για το μέλλον.
Είναι εκ των πραγμάτων πρόδηλο ότι το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες σχεδιάζουν τις σχετικές αντιδράσεις τους. Είναι θέμα χρόνου η εκδήλωσή τους. Η Μέση Ανατολή και η Μεσόγειος θα αναδιανεμηθούν ως Ζώνες Επιρροής και πώς; Η Μέση Ανατολή ως έδαφος θα επαναμοιρασθεί; Και η Κύπρος; Θα μείνει ως έχει ή θα βρεθεί σε νέες περιπέτειες; Αυτά τα ερωτήματα χρειάζονται καθαρές απαντήσεις. Βαθιές μελέτες των δεδομένων και των επερχομένων... Ελλάς και Κύπρος δεν φαίνονται ν’ ασχολούνται με αυτές τις απαντήσεις. Η Κύπρος ζει ακόμα σε αυταπάτες των «κοινωνικών δείπνων» και των 45 χρόνων ολέθριων Συνομιλιών. Η Ελλάδα μετεωρίζεται μεταξύ ψοφοδεϊσμού και ηχηρών και «ηρωικών» περί αποφασιστικότητος δηλώσεων, κατά της «επί του εδάφους» τουρκικής πρακτικής.
Η προοπτική, το μέλλον, οι νέες εξελίξεις δεν είναι υπέρ των δικαίων της Ελλάδος και της Κύπρου. Δεν είναι παίκτες στην περιοχή. Ελλάς και Κύπρος δεν έχουν Συμμάχους για την κρίσιμη ώρα. Δεν έχουν Σχέδια ανατροπής της άφιξης της κρίσιμης ώρας. Δεν έχουν επίγνωση της διάστασης των κινδύνων που έρχονται. Πρέπει να εξηγήσουν πιο καθαρά, να δουν πιο βαθιά, πιο συγκεκριμένα, αν και πώς μπορούν να συμμαχήσουν με τον μόνο αξιόπιστο φίλο και ισχυρό στην περιοχή, που είναι το Ισραήλ. Το Ισραήλ, που τολμά και μιλά για την τουρκική κατοχή της Κύπρου, την ώρα που Αθήνα και Λευκωσία το αποφεύγουν και γελοιοποιούνται με τις κατευναστικές ανοησίες προς τις τουρκικές έμπρακτες απειλές.
