Παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς

Η ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΕΠΙ ΗΜΕΡΩΝ ΣΙΜΕΟΝΕ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΝΑ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΣΤΟ 101% ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ, ΚΥΡΙΩΣ, ΝΑ ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ ΠΟΛΛΑ
Δεν έχει ούτε το εκτόπισμα της Μπαρσελόνα, ούτε της Ρεάλ. Το μπάτζετ της απέχει μακράν από τους δύο γίγαντες της Πριμέρα Ντιβιζιόν και σίγουρα απ' όλες τις μεγάλες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ. Αλλά τηρουμένων των χρημάτων, τα όσα επιτυγχάνει η Ατλέτικο Μαδρίτης επί ημερών Ντιέγο Σιμεόνε είναι ίσως ασύγκριτα. Η κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ είναι ένα σημείο αναφοράς.

Η πορεία της εδώ και μερικά χρόνια γνωστή. Το ζήτημα δεν είναι τι επιτυγχάνει, άλλωστε θα μπορούσε να έχει ήδη στην τροπαιοθήκη της δύο κούπες Τσάμπιονς Λιγκ, φτάνοντας δις μιαν ανάσα από την κατάκτησή τους. Το ζήτημα είναι πως η ομάδα αυτή καταφέρνει να παρουσιάζεται σε ένα τόσο ανταγωνιστικό επίπεδο, έχοντας σεβαστό, αλλά όχι τεράστιο για τα δεδομένα της εποχής προϋπολογισμό.

Το ζήτημα είναι η εικόνα της ομάδας, το σύνολο. Δεδομένο πρώτο. Κανένας δεν θέλει να τη βρει απέναντί του σε αγώνες νοκ άουτ. Τα τελευταία χρόνια, μόνο η Ρεάλ κατάφερε να την αποκλείσει σε διπλό αγώνα. Μπαρσελόνα (δις), Μπάγερν, Τσέλσι, Άρσεναλ ένιωσαν γερά στο πετσί τους τι σημαίνει να αντιμετωπίζεις την Ατλέτικο, να νιώθεις "ένα σφυρί να σε χτυπάει αδιάκοπα, για 90 λεπτά".

Ελκυστικό ποδόσφαιρο δεν παίζει, η άμυνα είναι το μεγάλο της προσόν. Που αρχίζει από τη στιγμή που ο αντίπαλος τερματοφύλακας έχει την μπάλα. Θα αμυνθεί λυσαλλέα, αλλά και με πλάνο. Μόλις δε βρει τον χώρο, θα σου βγάλει αντεπίθεση-φωτιά. Πειθαρχία, πάθος, αυταπάρνηση, κυνισμός. Στοιχεία, που πέρασε στην ομάδα ο Σιμεόνε, στοιχεία που ο ίδιος έχει μέσα στον χαρακτήρα του και εμφύσησε στους "ροχιμπλάνκος".

Νever give up

Αν υπάρχει μια ομάδα που αποδεικνύει πως θέλεις κότσια να σηκωθείς μετά από αποτυχίες, αυτή είναι η Ατλέτικο. Οι δύο ήττες στους τελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ θα έριχναν κάθε ομάδα στο καναβάτσο. Θα απογοήτευαν παίκτες, προπονητή, διοίκηση. Αλλά η Ατλέτικο με το πνεύμα του μαχητή και σηκώνεται και επανέρχεται. Δεν χρειάζεται να το ψάξεις και πολύ για να ανακαλύψεις το εξαίρετο κλίμα στην ομάδα, την αφοσίωση που υπάρχει. Ο Φελίπε Λούις και ο Ντιέγο Κόστα αποχώρησαν, αλλά μετά έκαναν σαν τρελοί για να επιστρέψουν. Ο Κόκε και ο Γοδίν απέρριψαν σωρεία ελκυστικών προτάσεων. Ο Σαούλ δεν το κουνάει. Ακόμη και ο Γκρισμάν, πέρσι, δεν συζήτησε καν το ενδεχόμενο αποχώρησης, ξέροντας πως, λόγω του εμπάρκο, η Ατλέτικο δεν μπορούσε να τον αντικαταστήσει.
Όταν λέμε ομάδα συνόλου

Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο, ο Γκρισμάν να αποχωρήσει. Κανένας από τον σύλλογο δεν θα τον κατηγορήσει γι' αυτό. Οι οπαδοί δεν θα αντιδράσουν. Και μ' αυτόν τον τρόπο θα δείξουν πως η πόρτα επιστροφής είναι ανοιχτή για όσους πρόσφεραν. Μ' αυτόν το τρόπο, δείχνει σε όποιον σκέφτεται να μετεγγραφεί στην Ατλέτικο, πως θα βρει άψογο κλίμα. Ο Γκρισμάν δεν είναι ο πρώτος σταρ που θα αποχωρήσει. Η Ατλέτικο καταφέρνει σχεδόν πάντα να αντικαθιστά την κάθε απώλεια, ακόμη και τέτοιου μεγέθους.

Κυρίως βλέποντας κάτι ξεχωριστό σε έναν ανερχόμενο φορ (όπως ήταν και ο Γκρισμάν). Είναι δε τόσο δεμένο το σύνολό της, που η ομάδα προσαρμόζεται εύκολα. Το ίδιο θα γίνει και στην περίπτωση Όμπλακ. Ο Σλοβένος τερματοφύλακας δέχεται καταιγισμό προτάσεων. Η παραμονή του είναι στο 50-50%, αλλά ο Σιμεόνε έχει σίγουρα ετοιμάσει τη διάδοχη κατάσταση. Όπως ακριβώς όταν ήξερε πως ο Κουρτουά θα επέστρεφε στην Τσέλσι και πίστεψε στον νεαρό και άγουρο τότε Όμπλακ.

Με δύο λόγια, η Ατλέτικο είναι παράδειγμα προς μίμηση. Για τη λειτουργία, τη διαχείριση, το πνεύμα και την ουσία. Για τα αποτελέσματα και τις επιτυχίες. Ακόμη και όσοι δεν την συμπαθούν, ακόμη και αυτοί που απορρίπτουν το ποδοσφαιρικό της στυλ, τη σέβονται.