Άντε τώρα να εξηγήσεις το ανεξήγητο

ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΦΙΑΣΚΟΥ ΣΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΛΛΑ
Είναι πολλοί αυτοί που θεωρούσαν ότι αν μία ομάδα από το 1962 και μετά είχε την ισχύ να κατακτήσει για 2η συνεχόμενη φορά Μουντιάλ, αυτή ήταν η Γερμανία. Και κανένας, μα κανένας δεν προέβλεπε την ίδια ώρα ότι θα μπορούσε η «νασιονάλμανσαφτ» να αποκλειστεί από τη φάση των ομίλων. Ανεξήγητο και άντε τώρα να το εξηγήσεις. Από την Τετάρτη το βράδυ οι αναλύσεις πάνε κι έρχονται, έχει γεμίσει το διαδίκτυο.

Ας αφήσουμε κατά μέρος το στατιστικό και τις ιστορικές επαναλήψεις, το ότι δηλαδή η Γερμανία έπεσε θύμα της «κατάρας του κατόχου», δηλαδή το γεγονός ότι το 2002, το 2010 και το 2014, η πρωταθλήτρια κόσμου αποκλείστηκε από τους ομίλους. Πώς, λοιπόν, εξηγείται το ανεξήγητο; Ή μήπως, τελικά, δεν είναι; Από τις πολλές αναλύσεις, προσπαθήσαμε να αναλύσουμε τα κυριότερα σημεία: Αρχίζοντας από τα πιο απλά:

Η Γερμανία ήταν γενικώς ντεφορμέ, μήνες πριν από το Μουντιάλ, αλλά τα φιλικά σπανίως, ειδικά σε ομάδες τέτοιου βεληνεκούς, παίζουν και ιδιαίτερο ρόλο.

Ο αποκλεισμός Σανέ και 1-2 άλλων παικτών αποδυνάμωσε σε συγκεκριμένα σημεία την ομάδα. Όμως, αλήθεια, πόση διαφορά θα έκανε στην όλη εικόνα η παρουσία του παίκτη της Σίτι;

Η Γερμανία έβγαλε εξαιρετικούς παίκτες τα τελευταία χρόνια, αλλά μετά τον Κλόζε απέτυχε να βγάλει έναν κεντρικό επιθετικό σούπερ επιπέδου. Ο Μούλερ δεν είναι φορ, ο Γκόμεζ ήταν καλός, αλλά έχει ήδη πάρει την κάτω βόλτα. Ο εξαιρετικά υποσχόμενος Τίμο Βέρνερ προσπάθησε μεν, αλλά δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα γήπεδα της Ρωσίας. Έχει βάση αυτή η τοποθέτηση. Μόνο που και στο προηγούμενο Μουντιάλ, η Γερμανία πήρε τέρματα από μέσους, ακραίους, αμυντικούς. Κάτι που δεν έγινε αυτήν τη φορά.

Ένα χρόνο πριν η Γερμανία είχε εντυπωσιάσει στο κύπελλο συνομοσπονδιών με πολλούς νεαρούς παίκτες. Οι πλείστοι είτε έμειναν στη Γερμανία είτε έπαιξαν δευτερεύοντα ρόλο στο Μουντιάλ. Ο Κλοπ, όπως και όλοι οι τεχνικοί των κατόχων, πόνταραν στους παίκτες που σήκωσαν τρόπαιο και είχαν εμπειρίες. Δυστυχώς, αν εξαιρεθεί ο Κρος, οι πλείστοι έμπειροι (Οζίλ, Μούλερ) ήταν ντεφορμέ.

Τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά το 2000, η Γερμανία με τις τομές που έκανε στο ποδόσφαιρό της, άλλαξε και το προφίλ της. Ευθυγραμμίστηκε με το σύγχρονο στυλ παιχνιδιού. Έδωσε σημασία στην ευελιξία, την ταχύτητα, την τεχνική. Διατηρούσε όμως με ισορροπία τα κλασικά της χαρακτηριστικά. Δύναμη, επιβολή στον αέρα, πρέσινγκ μέχρι... αηδίας, πάγωμα του ρυθμού. Σταδιακά έγινε μάλλον περισσότερο λάιτ από το κανονικό.

Και στη Ρωσία, καπάκι ήταν και αργή. Είδατε πως οι Κορεάτες και οι Μεξικάνοι έδειχναν μία ταχύτητα παραπάνω από τους Γερμανούς. Κάπου εκεί έχει ευθύνη και ο Λεβ, ειδικά με την επιμονή του στον Κεντίρα. Ο άσος της Γιουβέντους είχε τον ρόλο του κεντρικού μέσου πίσω από τον Κρόος. Είχε τη ευθύνη να κόβει, να κλείνει χώρους, να δίνει καλύψεις. Ήταν αργός όσο δεν πάει και έμενε συνέχεια εκτεθειμένος.

Ο Λεβ, με βάση τις επιλογές του, φαίνεται πως πήγε απροετοίμαστος, αδιάβαστος σε σχέση με την ετοιμότητα της ομάδας του και τους αντιπάλους. Κομματάκι δύσκολο να το πιστέψουμε. Μάλλον διάβασε, αλλά διάβασε λάθος. Είχε ίσως υπερβολική εμπιστοσύνη, στην ποιότητα και τη κλασσική νοοτροπία, χωρίς να μετρήσει σωστά κάποια μηνύματα των τελευταίων μηνών.

Θα βρούμε λύση

Θα βρείτε και άλλες πιθανές αιτίες του γερμανικού κάζου. Δεν πρόκειται να μείνει εκτός επικαιρότητας το θέμα αυτό. Σε όλες τις πιθανές αιτίες υπάρχει πάντα και το αλλά. Τίποτα δεν μπορεί να λεχθεί με σιγουριά. Εκτός από ένα πράγμα. Ότι οι Γερμανοί θα κάτσουν νηφάλια και μεθοδικά, θ' αναλύσουν τι πήγε στραβά. Θα βρουν άκρη, όπως το έκαναν πολλάκις σε δύσκολες φάσεις. Δεν θα ψάξουν για αποδιοπομπαίους τράγους και εύκολες, αλλά προσωρινές λύσεις. Είναι μανούλες στο να εφαρμόζουν το ρητό «κάθε κρίση δημιουργεί μία ευκαιρία»