Αποφυλακίστηκε κι έμεινε στους πέντε δρόμους

Η ΚΥΡΙΑ ΕΛΕΝΗ, ΠΟΥ ΑΘΕΛΑ ΤΗΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ, ΜΟΛΙΣ ΑΝΕΠΝΕΥΣΕ ΞΑΝΑ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΒΙΩΣΕ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΗΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΙΕΜΕΝΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ, ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΣΕ ΠΑΡΚΟ
Η «Σ», αφού άκουσε την ιστορία της κυρίας Ελένης, επικοινώνησε με τους αρμοδίους και, μετά την παρέμβαση του γραφείου της Υπουργού Εργασίας, από την περασμένη Τετάρτη, φιλοξενείται σε ξενοδοχείο της πρωτεύουσας έως ότου εξευρεθεί χώρος για να διαμείνει
Οικογένεια, ζεστασιά, αγάπη. Αν και για τους πολλούς αυτά είναι τα αυτονόητα, για κάποιους αποτελούν πολυτέλεια. Φαντάζει, τουλάχιστον, απίθανο, στην Κύπρο του 2018, να υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πού να μείνουν και δεν έχουν, έστω, ένα πιάτο φαΐ. Όμως, όσο απίθανο κι αν δείχνει, είναι μία θλιβερή πραγματικότητα. Σ' ένα απ' τα κεντρικότερα πάρκα της πρωτεύουσας, 200 μέτρα μακριά απ' το Συνεδριακό Κέντρο, όπου αυτές τις μέρες λαμβάνουν χώραν οι δημόσιες ακροάσεις για το σκάνδαλο του Συνεργατισμού, ζει η κυρία Ελένη.

Μια γυναίκα της διπλανής πόρτας, η καλοσυνάτη μάνα και η στοργική γιαγιά, που η ζωή τής έδειξε, τους τελευταίους μήνες, το χειρότερό της πρόσωπο. Η «Σημερινή» της Κυριακής συνάντησε πριν από μερικές ημέρες την κ. Ελένη στο πάρκο όπου διέμενε για ενάμιση μήνα και παρουσιάζει την ιστορία της.
Η ιστορία της

Όπως μας περιγράφει, πριν από κάποιους μήνες και θέλοντας να εξυπηρετήσει μία φίλη της, μετέφερε στο αεροδρόμιο δύο, άγνωστα για εκείνην, πρόσωπα. Κατά τον έλεγχο των στοιχείων των ατόμων αυτών διεφάνη ότι ο ένας από αυτούς είχε στην κατοχή του πλαστή ταυτότητα και συνελήφθη. Για την υπόθεση αυτή, όμως, συνελήφθη και η κυρία Ελένη, η οποία οδηγήθηκε στο Δικαστήριο και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης. Η κράτησή της στις Κεντρικές Φυλακές διήρκεσε 14 μήνες και πριν από ενάμιση μήνα, στις 3 Αυγούστου, αποφυλακίστηκε.

Περίμενε πώς και πώς αυτήν τη μέρα και για να αναπνεύσει, επιτέλους, ξανά αέρα ελευθερίας, αλλά κυρίως για να ξαναδεί τις δύο τις κόρες και τα εγγονάκια της. «Δεκατέσσερεις μήνες στη φυλακή δεν είχα ούτε ένα επισκεπτήριο», λέει και τα μάτια της βουρκώνουν, σημειώνοντας πως τα ρούχα της στη φυλακή τής τα είχε πάρει μία Κοινωνική Λειτουργός, η οποία την επισκεπτόταν στο σωφρονιστικό ίδρυμα ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Τα δάκρυά της είναι πλέον ασταμάτητα όταν εξιστορεί την «υποδοχή» που είχε και η οποία την σόκαρε.
Ρίσκαρε τη ζωή της

Ως αποτέλεσμα της κακής υποδοχής η κυρία Ελένη, μέχρι και την περασμένη Τετάρτη, ημέρα κατά την οποία την συναντήσαμε, αναγκάστηκε να ζει στο πάρκο. Συντροφιά της κάποιοι επισκέπτες, οι οποίοι της έδωσαν ένα πιάτο φαΐ και έναν χώρο να μείνει κάποια βράδια. Μάλιστα, λόγω των πολλαπλών προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει, επισκεπτόταν καθημερινά, τουλάχιστον μέχρι την Τετάρτη, το Κέντρο Υγείας Αγλαντζιάς.

Εκεί τύγχανε και τυγχάνει της απαραίτητης φροντίδας και περίθαλψης από τους θεράποντες ιατρούς, αφού λόγω διαβήτη επιβάλλεται να λαμβάνει καθημερινά δόσεις ινσουλίνης. Οι δυνάμεις της, λέει, την πρόδιδαν πολλές φορές μέσα στη μέρα αφού η ημερήσια δόση που έπρεπε και πρέπει να λαμβάνει γίνεται κανονικά ανά τρίωρο, αλλά λόγω του ότι δεν έχει χώρο να αποθηκεύσει τις ενέσεις, έμενε χωρίς ινσουλίνη ρισκάροντας, με λίγα λόγια, κάθε ώρα και λεπτό τη ζωή της.
Ψάχνοντας τη χαραμάδα της ελπίδας

Λένε πολλές φορές ότι το πανεπιστήμιο της ζωής έχει ίσως τους καλύτερους αποφοίτους. Κανείς δεν ξέρει τι βαθμό θα έπαιρνε ως απόφοιτος αυτού του πανεπιστημίου, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως η αξιοπρέπεια δεν φορά απαραιτήτως κοστούμια και η ευγένεια δεν είναι ιδίωμα της κοινωνικής υπόστασης ενός ατόμου. Η κυρία Ελένη, μέσω της «Σ», θέλησε απλώς να απευθύνει έκκληση προς τις Υπηρεσίες Μέριμνας του κράτους όπως εξετάσουν όσο πιο σύντομα γίνεται τις αιτήσεις της, για να βρει ένα σπίτι να μείνει και ένα πιάτο ζεστό φαΐ.

Η εφημερίδα μας μετά τη συνομιλία μας με την κυρία Ελένη επικοινώνησε άμεσα με τις αρμόδιες Υπηρεσίες του Κράτους, όπου και ανέφερε τις λεπτομέρειες της υπόθεσης. Έτσι, από την περασμένη Τετάρτη διαμένει σε ξενοδοχείο μετά από παρέμβαση του γραφείου της Υπουργού Εργασίας, Ζέτας Αιμιλιανίδου. Ειδικότερα, με οδηγίες της Υπουργού κινητοποιήθηκαν οι αρμόδιοι μηχανισμοί, ούτως ώστε η κ. Ελένη να λάβει άμεση έκτακτη οικονομική βοήθεια από τις Υπηρεσίες Μέριμνας του Κράτους. Σημειώνεται ότι με την κινητοποίηση των λειτουργών του Γραφείου της Υπουργού, το Κράτος αναλαμβάνει και την παροχή οικονομικής βοήθειας προκειμένου να βρεθεί ένας χώρος για να διαμείνει.
Η ενηλικίωση που ήρθε νωρίς

Αξίζει, εξάλλου, να αναφερθεί πως η κ. Ελένη δεν γνώρισε σήμερα το άσχημο πρόσωπο της ζωής. Από 16 ετών στο μεροκάματο πάλευε για τις δυο της κόρες, τις οποίες μεγάλωσε μόνη, στην απουσία του πατέρα με τον οποίο χώρισε σε νεαρή ηλικία. Από τότε δεν συνάντησε ποτέ τις κόρες του, όπως μας λέει, και οι δυο δουλειές που έκανε για να τα βγάλει πέρα ήταν αυτό που την κράτησε δίπλα τους σαν μάνα και σαν πατέρα. Η ζωή τής επιφύλαξε άσχημα παιχνίδια, με χειρότερο τον διωγμό που ένιωσε, όπως μαρτυρεί, από τα ίδια της τα παιδιά.

«Ποια μάνα θα έκανε κακό στα παιδιά της;», ρωτά με μάτια βουρκωμένα. Η κ. Ελένη, ψάχνοντας τη δύναμη να σταθεί στα πόδια της, μπήκε από την ημέρα που αποφυλακίστηκε στον κυκεώνα της γραφειοκρατίας που μαστίζει το Κράτος. Όπως καταγγέλλει, κτύπησε πόρτες και έλαβε ως απάντηση την απόρριψη και την απαρέσκεια. Αποφυλακίστηκε χωρίς 1 ευρώ στην τσέπη.

Οι διαδικασίες της εκ νέου ενεργοποίησης του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, που ελάμβανε, χρονοβόρες και βασανιστικές για μια γυναίκα που δεν έχει πού να μείνει. Όπως έχει αναφερθεί και νωρίτερα, η άμεση ενεργοποίηση των αρμόδιων υπηρεσιών, αφότου ενημερώθηκαν για την εν λόγω υπόθεση, έχει δώσει ένα τέλος στον Γολγοθά μιας γυναίκας, στην οποία η ζωή έδειξε το σκληρό πρόσωπο όχι μια, αλλά αρκετές φορές.