ΕΜΕΙΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΓΙΑΤΙ; ΔΙΟΤΙ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΝ ΣΤΟΧΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΕΡΙΖΟΥΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕ ΤΡΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΑ, ΠΡΟΣ ΤΕΡΨΙΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ. ΤΟΣΟ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΕΥΡΥΤΕΡΑ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ Ουδείς αμφισβητεί ότι η ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου έχει επιφέρει δραματική αλλαγή στα δεδομένα της περιοχής. Είναι επίσης παγκοίνως αποδεκτό ότι η ύπαρξη τέτοιων κοιτασμάτων στην κυπριακή ΑΟΖ άλλαξε δραστικά τις προτεραιότητες στο Κυπριακό. Άποψή μου, την οποία επαναλαμβάνω από καιρό, ότι, για την Τουρκία, πρώτη προτεραιότητα στόχευσης σε σχέση με την Κύπρο είναι το φυσικό αέριο και μετά η ρύθμιση του Κυπριακού, όπως αυτή την αντιλαμβάνεται. Φυσικά, παραμένει πρώτη προτεραιότητα η συνέχιση της παρουσίας της στην Κύπρο και μετά τη λύση, όπως υπήρξε πάντα.
Τι, όντως, άλλαξε τότε; Προηγουμένως, η προτεραιότητα ήταν η παρουσία στην Κύπρο και μετά τη λύση, για λόγους δικής της ασφάλειας, όπως την αντιλαμβάνεται, βέβαια, και όχι η εσωτερική ρύθμιση της σχέσης Ε/κ και Τ/κ. Σήμερα και πάλι πρώτη προτεραιότητα είναι η δική της παρουσία στην Κύπρο και μετά τη λύση, αλλά με προεξάρχοντα στόχο την ύπαρξη οφέλους από την παραγωγή φυσικού αερίου. Αυτό το όφελος μπορεί να προέλθει με διάφορους και διαφορετικούς τρόπους.
Και όταν μιλάμε για όφελος, εννοούμε ότι η Τουρκία αναμένει ένα διπλό όφελος από τη συμμετοχή της στη «γιορτή» του φυσικού αερίου. Στην μια περίπτωση θα έχει οικονομικό όφελος και στην άλλη θα έχει οικονομικό και γεωπολιτικό. Γιατί, η Τουρκία, δεν καλοβλέπει μόνον το φυσικό αέριο της κυπριακής ΑΟΖ, και ευρύτερα της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, αλλά πάει και παραπέρα μέχρι τη Λιβύη. Την διπλή αυτή ωφελιμότητα έχει στοχεύσει η Τουρκία και προχωρά, βάσει σχεδίου, να την υλοποιήσει.
Εμείς, δυστυχώς, μπορεί να λέμε ότι κατανοούμε αυτούς τους σχεδιασμούς, αλλά στην πράξη αποδεικνύουμε το αντίθετο. Όπως, δυστυχέστατα, πράξαμε για πολλές δεκαετίες, αρχής γενομένης, τουλάχιστον, από τη δεκαετία του 1940. Η Τουρκία, λοιπόν, προχωρεί να υλοποιήσει τους στόχους της με προσοχή και επιμέλεια. Και έστω κι αν φωνάζει πολύ δημόσια, υλοποιεί τα σχέδιά της χωρίς να αποκαλύπτει τους τρόπους. Έχει αποκαλύψει τους στόχους, προϊόν αυτοπεποίθησης, δύναμης, τακτικής και ενίοτε αλαζονείας, αλλά όχι τους τρόπους. Τις οδούς μέσω των οποίων θα φτάσει στους στόχους. Όλα στη... φόρα
Εμείς, από την άλλη, βρισκόμαστε εσωτερικά σε μια τραγική κατάσταση. Γιατί; Διότι, για τους μεν στόχους ακόμα ερίζουμε μεταξύ μας και για τους δε τρόπους και διαφωνούμε μεταξύ μας και τους αποκαλύπτουμε όλους δημόσια, προς τέρψιν της Τουρκίας. Τόσο στο Κυπριακό ευρύτερα όσο και στα θέματα του φυσικού αερίου ειδικότερα. Έχουμε εξαντλήσει δημόσια το θέμα ενδεχόμενης αξιοποίησης του φυσικού αερίου τόσο εμπορικά/οικονομικά όσο και ευρύτερα πολιτικά και, εξειδικευμένα, στο Κυπριακό. Με τα επιχειρήματα υπέρ της μιας ή της άλλης επιλογής να «αστράφτουν» τακτικά από ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, εφημερίδες και κάθε άλλο βήμα. Δίνοντας από μόνοι μας εφόδια στην Τουρκία να μας πολεμά και να βελτιώνει τους μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς της.
Έχουμε, για παράδειγμα, παραθέσει δημόσια όσα επιχειρήματα χρειάζεται ο όποιος αντίπαλος, πολιτικός, οικονομικός ή εμπορικός, γύρω από όλα τα επίμαχα θέματα του φυσικού αερίου. Από τον τρόπο κατανομής των θαλασσίων οικοπέδων, στη δημιουργία ή όχι πλωτών εξεδρών, τον τρόπο μεταφοράς και την όδευση αυτής της μεταφοράς στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή αλλού, στους πιθανούς εμπορικούς ή πολιτικούς εταίρους, και όλα όσα σχετίζονται με την ανεύρεση, εξόρυξη και εκμετάλλευση του φυσικού αερίου.
Και, το χειρότερο, πράξαμε το ίδιο σχετικά με τη σχέση φυσικού αερίου και Κυπριακού. Και συνεχίζουμε ακάθεκτοι να αποκαλύπτουμε όλα τα βέλη τα οποία διαθέτουμε στη φαρέτρα μας. Επιπόλαιοι και αφελείς και σε μια διαρκή προσπάθεια αυτοδικαίωσης, οδηγούμαστε σε δρόμους χωρίς επιστροφή. Σε δρόμους όπου εμείς θα κάνουμε ωτοστόπ για να ξεφύγουμε και θα βλέπουμε, από την αντίθετη πορεία, το λεωφορείο Τουρκία να έρχεται για μόνιμη και νόμιμη εγκατάσταση. Καιρός να συνέλθουμε. ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗΣ
