Η σκοτεινή συμφωνία ΗΠΑ - Τουρκίας για τη Συρία

H Τουρκία εισβάλλει μέρα μεσημέρι στη Συρία. Πρωτοφανές; Όχι και τόσο, δεδομένου ότι οι ισχυροί του κόσμου είχαν όντως ενημερωθεί από τις δύο το μεσημέρι της Τετάρτης για την εντολή που θα δινόταν λίγο αργότερα. Λίγες, μόλις, ώρες πριν η μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση είχε εγκρίνει την τουρκική επιχείρηση «κατά της τρομοκρατίας» σε Συρία και Ιράκ. Είναι όλα ένα προσυμφωνημένο σχέδιο. Οι Κούρδοι είναι βασικοί σύμμαχοι των Αμερικανών στον αγώνα κατά του λεγόμενου Ισλαμικού Χαλιφάτου. Είχαν καταγράψει την πρώτη μεγάλη νίκη στο όνομα του δυτικού κόσμου, στο Κομπανί. Σημείο-κλειδί.

Πηγή της ειρήνης

Έτσι ονομάζουν τη νέα επιχείρηση διπλής εισβολής οι Τούρκοι. Πηγή της Ειρήνης. Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις που εξαπέλυσαν στρατιωτική επιχείρηση στη βορειοανατολική Συρία φροντίζουν πολύ να μην προκαλέσουν κακό σε συμμαχικά στρατεύματα, ανακοίνωσε το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας. Η τουρκική επιχείρηση στη βορειοανατολική Συρία στοχεύει να πλήξει μόνο μαχητές και τις βάσεις τους, τα όπλα και τον εξοπλισμό τους, συμπληρώνει.

Ταυτόχρονα πολεμικές επιχειρήσεις επεκτείνονται και σε ιρακινά εδάφη, όπου βρίσκονται βάσεις και οπλικά συστήματα του PKK (όρος Καντίλ).

Με αυτήν τη νέα επιχείρηση εισβολής η Τουρκία διεκδικεί ζώνη μήκους 480 χιλιομέτρων από τον Ευφράτη έως τα σύνορα με το Ιράκ. Η Τουρκία θέλει να ελέγξει ακτίνα 100 χιλιομέτρων μεταξύ των πόλεων Ρας Αλ Αΐν και Τελ Αμπιάντ. Πρόκειται για έκταση στην οποία ζουν έτσι κι αλλιώς κυρίως Άραβες και Τουρκομάνοι, την οποία αφενός οι Κούρδοι θα δυσκολευτούν να υπερασπιστούν, αφετέρου δεν ελέγχει το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Το (κάλπικο) τουρκικό επιχείρημα αναφέρει πως στόχος είναι η δημιουργία των αναγκαίων συνθηκών για την επιστροφή των εκτοπισμένων Σύρων στα σπίτια τους και στη γη τους. Στην πραγματικότητα οι Τούρκοι επιχειρούν να μειώσουν τον κίνδυνο για τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους, το οποίο, αν συσταθεί, θα αποτελεί για πάντα το στιλέτο στην πλάτη της Τουρκίας.

Αν υπάρχει ένα μάθημα που πρέπει να πάρουν οι λαοί που βασίζονται, αντί στις δικές τους δυνάμεις αποτροπής, στους ξένους συμμάχους, είναι αυτό της συμπεριφοράς των ισχυρών στους Κούρδους συμμάχους. Δεν υπάρχει δίκαιο. Δεν υπάρχει ηθική. Δεν υπάρχει συμφωνία. Υπάρχουν μόνο εθνικά συμφέροντα.

Η συμφωνία…

Οι πληροφορίες που δημοσιεύουν τα μεγάλα δίκτυα ενημέρωσης μιλούν για μια σημαντική συμφωνία που αδικεί μεν τους Κούρδους, ως βασικούς συμμάχους στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας, αλλά διατηρεί την ισορροπία στις σχέσεις με την Τουρκία, που μπορεί να είναι αποσταθεροποιητικός παράγοντας, αλλά σημαντικός σύμμαχος σε όρους οικονομίας και στρατιωτικής ισχύος.

Τα πολλαπλά διπλωματικά μέτωπα που ανοίγει ο Ερντογάν δεν είναι αφέλεια, αλλά στρατηγική.

Πρώτοι οι Ρώσοι είναι που άναψαν το πράσινο φως, σε μια προσπάθεια να υλοποιήσουν τον στρατηγικό τους στόχο, που δεν είναι άλλος στην προκειμένη περίπτωση, από την περαιτέρω κλιμάκωση των σχέσεων της Τουρκίας με τις ΗΠΑ. Ο Ταγίπ Ερντογάν, έχοντας εξασφαλίσει τη στήριξη του Πούτιν, διαμήνυσε στους Αμερικανούς ότι θα εισβάλει στη Συρία, οπόταν ο Ντόναλντ Τραμπ, σε μια κίνηση στρατηγικής και τακτικισμού, έκανε πίσω και αρκέστηκε να «χτυπήσει» ελαφρώς την οικονομία της Άγκυρας και να διαμηνύσει πως διαφωνεί, αλλά δεν θα πάρει θέση. Εκτός και αν ο Ερντογάν ξεπεράσει τα συμφωνημένα όρια των δύο πόλεων, του Κομπανί και του Κάμισλο. Η Τουρκία, ωστόσο, δεν έχει ανάγκη να υλοποιήσει το σύνολο του στόχου των 100 χιλιομέτρων, αφού με την επίτευξη των ορίων στις δύο περιοχές πετυχαίνει τον στρατηγικό της στόχο, που δεν είναι άλλος από το να διασπάσει τον κουρδικό διάδρομο στη Συρία.

Ο κουρδικός παράγοντας

Κατ’ αρχάς σε μια πρώτη αντίδραση οι Κούρδοι μαχητές ανακοίνωσαν πως σταματούν κάθε αγώνα εναντίον των εναπομεινάντων μαχητών του λεγόμενου Ισλαμικού Χαλιφάτου. Αν κανείς αναλογιστεί επίσης πως στις φυλακές που ελέγχουν οι κουρδικές Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας (SDF) βρίσκονται 5.000 μαχητές του ISIS από Συρία και ΙΡΑΚ και περί τους 1000 ξένους μαχητές της τρομοκρατικής οργάνωσης από την Ευρώπη, μπορεί να κατανοήσει πως υπάρχει ο κίνδυνος της αναβίωσης του τρομοκρατικού παράγοντα.

Επιπρόσθετα, σημαντικό για τους Κούρδους που βιώνουν αυτήν τη δεύτερη εισβολή της Τουρκίας στη Συρία και το Ιράκ ως προδοσία από τους δυτικούς συμμάχους, ότι απειλείται η αυτονομία που κέρδισαν εντός της Συρίας με την ανοχή του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Άλλωστε για το καθεστώς της Συρίας οι Κούρδοι δεν αποτελούν απειλή, αλλά αντίθετα η τουρκική επιθετικότητα δημιουργεί συνθήκες νέας ανάφλεξης στην περιοχή.

Σε περίπτωση που αυτός ο πόλεμος γινόταν με τη μέθοδο της μάχης, σώμα με σώμα, οι Κούρδοι θα ήταν οι αδιαμφισβήτητοι νικητές, όπως και σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση της ιστορίας τους. Ωστόσο τα σενάρια σήμερα δεν είναι τόσο απλά λόγω της προηγμένης στρατιωτικής ισχύος της Τουρκίας.

Τα χρωστούμενα

Αν υπάρχει ένα μάθημα που πρέπει να πάρουν οι λαοί που βασίζονται, αντί στις δικές τους δυνάμεις αποτροπής, στους ξένους συμμάχους, είναι αυτό της συμπεριφοράς των ισχυρών στους Κούρδους συμμάχους. Δεν υπάρχει δίκαιο. Δεν υπάρχει ηθική. Δεν υπάρχει συμφωνία. Υπάρχουν μόνο εθνικά συμφέροντα. Οι Κούρδοι στην πραγματικότητα ήταν το ανάχωμα του Δυτικού κόσμου στη μάχη με τους τρομοκράτες του λεγόμενου Ισλαμικού Χαλιφάτου. Η πρώτη στρατηγική ήττα των τρομοκρατών, όπως έχουμε αναφέρει, ήταν στο Κομπανί. Αν οι τρομοκράτες δεν είχαν ηττηθεί, αν είχαν καταλάβει την πρωτεύουσα της Συρίας, αν είχαν φτάσει στις ακτές της Μεσογείου, η παγκόσμια ασφάλεια θα είχε πραγματικά απειληθεί… Για να μη συμβεί αυτό 11.000 μαχητές των Κούρδων, άντρες και γυναίκες, θυσιάστηκαν. Άλλοι 20.000 τραυματίστηκαν στις μάχες. Στο όνομα της παγκόσμιας ειρήνης και του διακαούς πόθου για μια δική τους πατρίδα που, παρότι είναι από τις μεγαλύτερες πληθυσμιακά εθνότητες, δεν απέκτησαν ποτέ.