Αναλύσεις

Ο αθέατος πόλεμος

Ό,τι και να υποστηρίζουν σήμερα οι ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων, η Τουρκία μπήκε με τα άρβυλα του πολέμου στη Συρία και θα παραμείνει. Θα βρει χίλιες δυο δικαιολογίες, θα προβεί σε προβοκάτσιες, όπως ξέρει να κάνει εδώ και δεκαετίες

Την ώρα που οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων αρνούνται πεισματικά να βρουν μια κοινή συνισταμένη και ομόγνωμα να αγωνιστούν για την αναχαίτιση της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής, ένας αθέατος πόλεμος διεξάγεται δίπλα μας. Εντός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας η Τουρκία «αλωνίζει». Βρίσκεται στην Κυπριακή ΑΟΖ λίγο έξω από τη Λεμεσό, επιχειρώντας γεωτρήσεις σε αδειοδοτημένα ήδη τεμάχια.

Διχασμένη και κατακερματισμένη, η πολιτική μας ηγεσία θυμίζει την ορχήστρα του Τιτανικού, που, ενώ το πλοίο βυθιζόταν, συνέχιζε να παιανίζει τις δικές της μελωδίες. Κάθε κόμμα με τη δική του ρητορική και ατζέντα, με τη δική του «μελωδία», δείχνει να μην ενδιαφέρεται για το σκάφος που οδηγείται στον βυθό.

Oι ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων, ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, πήγαν στις Βρυξέλλες και είπαν τα δικά τους. Ποιους να πιστέψουν οι ξένοι, όταν η πολυγλωσσία είναι τροχοπέδη στην κατανόηση της κρίσιμης κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Κύπρος;

Ο πόλεμος της Τουρκίας κατά της Κύπρου είναι αθέατος πια. Δεν χύνεται αίμα, δεν υπάρχουν απώλειες ζωών ή υλικές ζημιές. Υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο. Επεκτείνει την επικυριαρχία της σε γη και θάλασσα και με έναν ψυχολογικό πόλεμο δηλητηριάζει και διαβρώνει την όποια μαχητικότητα και αγωνιστικότητα έχει απομείνει σε τούτον τον λαό, τον οποίον ντόπιοι και ξένοι πιέζουν αφόρητα να βολευθεί με λιγότερο ουρανό και λιγότερη πατρίδα.

Η τουρκική επιχείρηση εξόντωσης των Κούρδων

Λίγα μόνο χιλιόμετρα από τις ακτές της Κύπρου, η Τουρκία διεξάγει από το μεσημέρι της Τετάρτης έναν αιματηρό πόλεμο εναντίον των Κούρδων στα βορειοανατολικά της συριακής επικράτειας.

Η τουρκική εισβολή στη Συρία μπορεί να μην έχει τα ίδια κοινά με αυτήν που εκτέλεσε με πρωτοφανή θηριωδία και βαναυσότητα, πριν από 45 χρόνια, στην Κύπρο το 1974. Υπάρχει, ωστόσο, το κυρίαρχο που εκμηδενίζει όλες τις προθέσεις και αφορμές. Η τουρκική επεκτατική πολιτική με πάγια στόχευση την ανασύσταση της Οθωμανικής επικράτειας σε Βαλκάνια, Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή επί χάρτου ερμηνεύεται:

Δημογραφική αλλαγή, ξεριζωμός ντόπιων πληθυσμών, εποικισμός, επικυριαρχία με δοτές κυβερνήσεις και υποτελή κράτη δορυφόρους, όπως το ψευδοκράτος.

Ο κυκλοθυμικός Τραμπ και τα λόγια του αέρα του Πομπέο

Επειδή στην Κύπρο επικρατεί ένα περίεργο φιλοαμερικανικό κλίμα και πολλοί σχεδόν δάκρυσαν από χαρά με τις πομπώδεις δηλώσεις του Μ. Πομπέο στην Αθήνα, ότι οι ΗΠΑ θα προστατεύσουν, τάχα μου, τα συμφέροντα Ελλάδας και Κύπρου, είναι καλά να εγκαταλείψουν την κατάσταση νιρβάνας στην οποία βρίσκονται και να προσγειωθούν.

Οι ΗΠΑ έχουν τεράστια συμφέροντα με την Τουρκία και δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουν για ένα νησί εναντίον του οποίου οι ίδιες σχεδίασαν μαζί με την Τουρκία και τους αχυρανθρώπους τής τότε Χούντας των Αθηνών να διχοτομήσουν. Είναι ενδεικτικό τώρα με την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία πόσο εύκολα πούλησαν τους Κούρδους και τους αφήνουν έρμαιο στους βομβαρδισμούς του τουρκικού στρατού.

Λίγα εικοσιτετράωρα πριν από την τουρκική εισβολή στη Συρία, η διεθνής κοινή γνώμη παρακολουθούσε άναυδη ένα ασυνάρτητο παραλήρημα του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αποφάσισε να βάλει «φωτιά» στον πλανήτη.

Αφού πρώτα άφησε στο έλεος της Τουρκίας τους Κούρδους, στη συνέχεια απείλησε εις διπλούν την Άγκυρα και μετά έπλεξε το εγκώμιο του Ερντογάν. Στη συνέχεια, με νέα παραληρηματικά tweets έτεινε χείρα βοηθείας στους Τούρκους και τους Κούρδους, απειλώντας εκ νέου την τουρκική οικονομία. Ο Τραμπ, μέσα από το αγαπημένο του twitter διαβεβαίωνε ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν «εγκαταλείψει» τους Κούρδους.

«Βρισκόμαστε στη διαδικασία αποχώρησης από τη Συρία, όμως δεν έχουμε σε καμία περίπτωση εγκαταλείψει τους Κούρδους, που είναι ξεχωριστοί άνθρωποι και υπέροχοι μαχητές», ήταν το tweet που έγραψε. «Βοηθάμε τους Κούρδους οικονομικά (παρέχοντάς τους όπλα)», συμπλήρωσε.

Στη συνέχεια απείλησε εκ νέου την Τουρκία να μην αγγίξει… ούτε μια τρίχα των Αμερικανών που βρίσκονται στη Συρία, μιλώντας ξανά για την πολύ ευαίσθητη τουρκική οικονομία και απειλώντας πως δεν θα διστάσει να την διαλύσει!

Ο πόλεμος της Τουρκίας κατά της Κύπρου είναι αθέατος πια. Δεν χύνεται αίμα, δεν υπάρχουν απώλειες ζωών ή υλικές ζημιές. Υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο. Επεκτείνει την επικυριαρχία της σε γη και θάλασσα και με έναν ψυχολογικό πόλεμο δηλητηριάζει και διαβρώνει την όποια μαχητικότητα και αγωνιστικότητα έχει απομείνει σε τούτον τον λαό, τον οποίον ντόπιοι και ξένοι πιέζουν αφόρητα να βολευθεί με λιγότερο ουρανό και λιγότερη πατρίδα

Αργότερα, με μια… επίθεση αγάπης προς την Τουρκία, ο Τραμπ ανακοίνωσε ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα επισκεφτεί τις ΗΠΑ στις 13 Νοεμβρίου.

«Τόσοι πολλοί άνθρωποι βολικά ξεχνούν ότι η Τουρκία είναι ένας μεγάλος εμπορικός εταίρος των Ηνωμένων Πολιτειών, στην πραγματικότητα φτιάχνουν το χαλύβδινο δομικό πλαίσιο για τα F-35 μαχητικά τζετ. Ήταν επίσης καλοί στη συνεργασία, βοηθώντας με να σώσουμε πολλές ζωές στην επαρχία Ιντλίμπ, και να επιστρέψουν σε καλή υγεία, μετά από αίτημά μου, τον πάστορα Μπράνσον, που είχε ακόμη πολλά χρόνια κάθειρξης. Επίσης, θυμηθείτε ότι η Τουρκία είναι σημαντικό μέλος του ΝΑΤΟ με καλή υπόληψη. Ο Ερντογάν έρχεται στις ΗΠΑ ως φιλοξενούμενός μου στις 13 Νοεμβρίου», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός Πρόεδρος. Από την πλευρά του ο Ερντογάν, δικαιολογώντας τα αντιφατικά μηνύματα του Τραμπ, είπε ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος δέχεται πιέσεις, αλλά, όπως εξήγησε, συμφώνησαν για την επιχείρηση της Τουρκίας στη Συρία.

Πήρε ό,τι ήθελε ο Ερντογάν

Ο Τούρκος Πρόεδρος πήρε αυτό που διεκδικούσε εδώ και καιρό: Ένα «πράσινο φως» για εισβολή στη βορειοανατολική Συρία, για διαμόρφωση μιας «ζώνης ασφαλείας» που θα αποτρέψει το ενδεχόμενο εδαφικής συνέχειας ανάμεσα στις ζώνες που ελέγχουν οι «Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις» (SDF), δηλαδή οι δυνάμεις κυρίως των Κούρδων στη Βόρεια Συρία.

Τελικά, λειτούργησε ο απευθείας δίαυλος ανάμεσα στον Ερντογάν και τον Τραμπ, με τον τελευταίο να επικυρώνει το «πράσινο φως», υποστηρίζοντας ότι οι ΗΠΑ δεν θα φέρουν προσκόμματα στην ανάπτυξη των τουρκικών δυνάμεων. Η πλάστιγγα στην Ουάσιγκτον έγειρε προς την πλευρά της απεμπλοκής και του ποντιοπιλατισμού. Με πιο σημαντικό, την ανασυγκρότηση της συμμαχικής συνεργασίας με την Τουρκία.

Ο ίδιος ο Ερντογάν είχε δείξει πρόσφατα έως και χάρτη της «ασφαλούς ζώνης» που διεκδικεί η Τουρκία κατά την παρουσία του στην 74η ΓΣ του ΟΗΕ. Πρόκειται για μια ζώνη βάθους 30 χιλιομέτρων κατά μήκος 480 χιλιομέτρων των συνόρων, στην οποία η Τουρκία θέλει να ελέγχει και προτίθεται να μεταφέρει σημαντικό αριθμό προσφύγων από τη Συρία, που τώρα βρίσκονται στην Τουρκία και ξεπερνούν τα 3 εκατομμύρια.

Τόσο η Ρωσία, όσο και το Ιράν έχουν κάνει σαφή την αντίθεσή τους σε οποιαδήποτε εξέλιξη απειλήσει την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας και θα διαμορφώσει συνθήκες μόνιμης στρατιωτικής παρουσίας εντός του συριακού εδάφους. Με αυτόν τον τρόπο έχουν δείξει και το όριο της τουρκικής κίνησης. Μάλιστα, το Ιράν σε μια κίνηση με σαφή συμβολισμό προχώρησε και σε έκτακτα στρατιωτικά γυμνάσια κοντά στα βορειοδυτικά σύνορά του.

Η επόμενη μέρα

Μέχρι τώρα οι κουρδικές δυνάμεις είχαν στραφεί κυρίως προς τις ΗΠΑ, στον βαθμό που οι τελευταίες τις θεωρούσαν απαραίτητες για τον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους.

Από την άλλην, η Ρωσία πάντα επέμεινε ότι οι Κούρδοι έπρεπε να συμπεριληφθούν στην ειρηνευτική διαδικασία, όμως με βάση τη ρωσική θέση για εδαφική και πολιτική ακεραιότητα της Συρίας, έστω και με την παραχώρηση στοιχείων τοπικής αυτονομίας στους Κούρδους.

Τώρα, οι Κούρδοι αισθάνονται προδομένοι και από Δύση και από Ανατολή. Δεν αποκλείεται, όμως, να στραφούν προς τη Ρωσία, η οποία, ούτως ή άλλως, επέμενε να τους περιλαμβάνει η ειρηνευτική διαδικασία.

Η Ρωσία έχει δηλώσει ότι αναγνωρίζει στην Τουρκία το δικαίωμα προσωρινών στρατιωτικών πρωτοβουλιών, όχι όμως μόνιμης στρατιωτικής παρουσίας που να διακυβεύει την προοπτική ειρήνευσης. Ταυτόχρονα, έχει προσφέρει εγγυήσεις ασφάλειας στους Κούρδους εντός μιας ενιαίας μεταπολεμικής Συρίας, με όρους που θα καθησυχάζουν, ώς ένα βαθμό, και τις τουρκικές ανησυχίες.

Φαίνεται, όμως, πως και η Ρωσία τρέφει αυταπάτες. Ο εναγκαλισμός της με την Τουρκία μόνο κακά προμηνύει. Θα παραμείνει εντός ΝΑΤΟ ως ο παραχαϊδεμένος παίκτης της συμμαχίας, εφαρμόζοντας την επεκτατική της πολιτική.

Η Τουρκία δεν πρόκειται να αποσύρει τον στρατό της από τη Συρία, όπως δεν απέσυρε τα στρατεύματά της από την Κύπρο εδώ και 45 χρόνια.

Ό,τι και να υποστηρίζουν σήμερα οι ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων, η Τουρκία μπήκε με τα άρβυλα του πολέμου στη Συρία και θα παραμείνει. Θα βρει χίλιες δυο δικαιολογίες, θα προβεί σε προβοκάτσιες, όπως ξέρει να κάνει εδώ και δεκαετίες.

Ο κυπριακός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν αθέατο πόλεμο από την Τουρκία και εισπράττει μόνο λεκτικές καταδίκες εναντίον του παραβάτη. Ο κουρδικός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν αιματηρό πόλεμο που περικλείει τα στοιχεία μιας επικείμενης γενοκτονίας. Τα λόγια παρηγοριάς δεν θα εμποδίσουν την αιματοχυσία του.

Το δίδαγμα είναι ότι οι αδύναμοι λαοί δεν πρέπει να επενδύουν το μέλλον και την επιβίωσή τους σε μια μόνο υπερδύναμη, αλλά να ασκούν μια ισορροπημένη σφαιρική εξωτερική πολιτική, με όσο το δυνατόν περισσότερες συμμαχίες, κάτι που η Κύπρος έχει εγκαταλείψει προ καιρού, επενδύοντας μόνο στους Αμερικανούς και στη Δύση. Οι Κούρδοι επένδυσαν στη συμμαχία τους με τις ΗΠΑ και πληρώνουν τώρα το τίμημα με μια πισώπλατη μαχαιριά.