Πάσα αντίσταση εξέλιπε (Με τον τρόπο του Γ. Σεφέρη)

Πολλοί από εμάς που αγωνιούμε για την επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο μειώσαμε τις δημόσιες παρεμβάσεις μας. Από τη μια, τα άρθρα στις εφημερίδες - αν δημοσιευθούν, όλο και λιγότεροι τα διαβάζουν - και, από την άλλην, οι «χωματερές» και οι «σκουπιδότοποι» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σε πλείστες όσες περιπτώσεις βρίθουν ρητορικής μίσους, αισχρολογίας, παραποίησης. Και αφήνουν πάντα την πικρή γεύση για τη μόρφωση και καλλιέργεια μεγάλου ποσοστού του λαού.

Πολλές φόρες αναρωτιέσαι πώς άφησες έκθετο στον κάδο απορριμμάτων το πνευματικό σου παιδί.

Εδώ και χρόνια αναμένω την παρέμβαση ενός πνευματικού ανθρώπου του μεγέθους του Γιώργου Σεφέρη για όλα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας και μας οδηγούν κατ' ευθείαν στην καταστροφή (Ναι, υπάρχουν ακόμη μεγάλοι Έλληνες). Θεωρώ ασέβεια να τροποποιήσω το κείμενο του Σεφέρη, με το οποίο ράπισε τη δικτατορία των συνταγματαρχών, απλώς παραθέτω ένα απόσπασμα και ο καθείς ας το προσαρμόσει στα σημερινά δεδομένα. Είναι η πρώτη και τελευταία καταγγελία των δικτατόρων από τον Ποιητή και έγινε στις 28 Μαρτίου του 1968. Στη δήλωσή του, που αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων, λέγει: «... αὐτὸ δὲ σημαίνει διόλου πὼς μοῦ εἶναι ἀδιάφορη ἡ πολιτικὴ ζωή μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ὡς τώρα τελευταῖα, ἔπαψα κατὰ κανόνα νὰ ἀγγίζω τέτοια θέματα· ἐξάλλου τὰ ὅσα δημοσίεψα ὡς τὶς ἀρχὲς τοῦ 1967 καὶ ἡ κατοπινὴ στάση μου - δὲν ἔχω δημοσιέψει τίποτα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τότε ποὺ φιμώθηκε ἡ ἐλευθερία - ἔδειχναν, μοῦ φαίνεται, ἀρκετὰ καθαρὰ τὴ σκέψη μου. Μολαταῦτα, μῆνες τώρα, αἰσθάνομαι μέσα μου καὶ γύρω μου, ὁλοένα πιὸ ἐπιτακτικά, τὸ χρέος νὰ πῶ ἕνα λόγο γιὰ τὴ σημερινὴ κατάστασή μας. Μὲ ὅλη τὴ δυνατὴ συντομία, νὰ τί θὰ ἔλεγα: Κλείνουν δυὸ χρόνια ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ ἕνα καθεστὼς ὁλωσδιόλου ἀντίθετο μὲ τὰ ἰδεώδη γιὰ τὰ ὁποῖα πολέμησε ὁ κόσμος μας καὶ τόσο περίλαμπρα ὁ λαός μας στὸν τελευταῖο παγκόσμιο πόλεμο. Εἶναι μία κατάσταση ὑποχρεωτικῆς νάρκης, ὅπου ὅσες πνευματικὲς ἀξίες κατορθώσαμε νὰ κρατήσουμε ζωντανές, μὲ πόνους καὶ μὲ κόπους, πᾶνε κι αὐτὲς νὰ καταποντιστοῦν μέσα στὰ ἑλώδη στεκούμενα νερά. Δὲ θὰ μοῦ ἦταν δύσκολο νὰ καταλάβω πῶς τέτοιες ζημιὲς δὲ λογαριάζουν πάρα πολὺ γιὰ ὁρισμένους ἀνθρώπους.

Δυστυχῶς, δὲν πρόκειται μόνον γι᾿ αὐτὸν τὸν κίνδυνο. Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.

...Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή...».

Ας δούμε τι έχουμε εμείς σήμερα στην Κυπριακή Δημοκρατία: Πάσα αντίστασις κατά της κατοχής -έστω και συμβολική- εξέλιπε. Η Εθνική Φρουρά διαλύθηκε, το Μέγα της Θαλάσσης Κράτος δεν έχει ούτε ένα πολεμικό πλοίο να υπερασπιστεί την κυριαρχία του, το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού χώρου καταργήθηκε, συμμαχίες δεν υφίστανται, οι κατά φαντασίαν "σύμμαχοί" μας μετρούν τα κουκκιά τους απέναντι στην Τουρκία, και η ΕΕ έχει πεισθεί από τους εκπροσώπους μας ότι επίκειται από λεπτό σε λεπτό η λύση και για την όποια καθυστέρηση δεν φταίει η Τουρκία, αλλά οι Ελληνοκύπριοι.

Ο λαός βαυκαλίζεται με ψευδαισθήσεις για "ειρήνη και αδελφική συμβίωση", με μοναδικό όραμα τον γρήγορο πλουτισμό.

Ταυτόχρονα, χιλιάδες Ελληνοκύπριοι μεταβαίνουν καθημερινά στα κατεχόμενα για βενζίνη, ψώνια, διακοπές, τουρισμό και για να ταξιδέψουν από το -κατά τ' άλλα παράνομο- αεροδρόμιο της Τύμπου. Για δοσοληψίες με τους κατακτητές. Σοβαρός τηλεοπτικός σταθμός μάς αποκάλυψε το μέγεθος της «πώλησης» ελληνικών περιουσιών στην Αμμόχωστο, στους κατακτητές. Πολλοί απ' αυτούς που "ξεπούλησαν", φωνασκούν για επιστροφή.

Το φρόνημα του λαού είναι στο ναδίρ και η άγνοια και αδιαφορία κυριαρχούν σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Το μεγάλο όπλο της τηλεόρασης έχει μετατραπεί σε μηχανή παραγωγής κυπριακών σίριαλ, όπου παρουσιάζεται μια εικόνα του Κυπρίου και της Κυπρίας ανάλογη με εκείνην που περιέγραψε ο Αρτούρ Ρεμπώ και που μας έκανε έξω φρενών κάθε φορά που την διαβάζαμε, αρνούμενοι πως αυτή ήταν και είναι η πραγματικότητα. Καθώς επίσης και με χαζοχαρούμενα παιχνίδια «γνώσεων». Ο πολιτικός - πνευματικός λόγος εξέλιπε, απαγορεύεται, δεν πουλά.

Αν ένας νεαρός υποστείλει με κίνδυνο της ζωής του τη σημαία των κατακτητών, εξαποστέλλεται στο πυρ το εξώτερον. Και η Πολιτεία απολογείται στα μεχμετζίκ για την αποκοτιά. Βεβαίως, αυτό είναι παλιά ιστορία. Όσοι το έπραξαν, απέκτησαν τη ρετσινιά του ψυχασθενούς.

Ο λαός ζει τη διαφθορά, την αδικία, την ατιμωρησία διεφθαρμένων, τη δικτατορία μιας ολιγαρχίας μεγιστάνων που παρανομούν συνεχώς και δεν λέει λέξη για τη συνεχή αφαίμαξή του από το κράτος, τους ολιγάρχες και τα μονοπώλια. Χωρίς Παιδεία, Υγεία, Δημόσιες Συγκοινωνίες, Πρόνοια. Και εκλιπαρεί τους ισχυρούς.

Όσο για το Κυπριακό, μια μεγαλόσχημη ομάδα υπουργών και άλλων που μας κυβερνούσαν για χρόνια αναλαμβάνει να μας μάθει τι είναι η ομοσπονδία, ενώ δεν κατανοεί ότι γελοιοποιείται, μιας και δεν κατάφερε να μας την επιβάλει ενώσω κυβερνούσε. Τώρα, για ποια ομοσπονδία και δη διζωνική μιλούν, δεν ξέρω. Αυτήν του ΑΚΕΛ, αυτήν του ΔΗΣΥ, αυτήν του ΔΗΚΟ, αυτήν του Ακιντζί, αυτήν του ΟΗΕ, αυτήν του Προεδρικού ή αυτήν του Κιλιντζίρογλου; Τέλος, ο Πρόεδρος δηλώνει στεντορείως ότι δεν θα λάβει μέρος σε συνομιλίες, αν δεν σταματήσει η νέα τουρκική εισβολή, αλλά μεταβαίνει στην Νέα Υόρκη για να τις επαναρχίσει.

*Πρόεδρος Κινήματος «Αλληλεγγύη»