Είνταλως τα σκέφτουνται, είναι (;) μυστήριο...
ΥΠΑΡΧΕΙ μία πολιτική λογική στο Κυπριακό, που φαίνεται ότι στερείται... λογικής.
- Ένας τρόπος σκέψης, που μοιάζει... άσκεφτος.
- Μια γραμμή εντελώς... αγράμμωτη εν τέλει.
Δείτε την και σεις με λίγη προσοχή, αν βγάζει πουθενά, ή αν αποτελεί έναν αδιέξοδο φαύλο κύκλο.
ΠΡΙΝ από δυο βδομάδες, Δευτέρα, 14 Οκτ. 2019, ο Υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου πέτυχε στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης μιαν απόφαση για περιοριστικά μέτρα εναντίον της Τουρκίας. Για τις παραβιάσεις που διαπράττει με την εισβολή της στη θαλάσσια ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας με πλωτά γεωτρύπανα και το πολεμικό της ναυτικό.
- Η απόφαση είχε τον συγκεκριμένο τίτλο, «θέσπιση ενός καθεστώτος-πλαισίου περιοριστικών μέτρων που απευθύνεται σε φυσικά και νομικά πρόσωπα που είναι υπεύθυνα ή εμπλέκονται στην παράνομη γεωτρητική δραστηριότητα υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο».
ΤΗΝ ΕΠΑΥΡΙΟΝ ο εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ δήλωσε:
(α) ΟΤΙ «η απόφαση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ συνιστά ένα βήμα κλιμάκωσης των μέτρων σε βάρος της Τουρκίας, συνιστά θετική εξέλιξη, αλλά πολύ μακριά από το να είναι αρκετή και αντίστοιχη με το μέγεθος της τουρκικής επιθετικότητας, παρανομίας και προκλητικότητας, έτσι όπως εκφράζεται στον χώρο της κυπριακής ΑΟΖ».
(β) ΟΤΙ τα εν λόγω μέτρα είναι πολύ λιγότερα και κατώτερα και «δεν συγκρίνονται με το εύρος και την ένταση των μέτρων που λήφθηκαν από την ΕΕ σε βάρος της Ρωσίας για την κρίση στην Ουκρανία, η οποία δεν είναι καν κράτος-μέλος της ΕΕ».
(γ) ΟΤΙ «δεν είναι μυστικό πως υπήρχαν φωνές και εντός της ΕΕ για πιο δραστικά μέτρα σε βάρος της ίδιας της Τουρκίας, όχι μόνο για την Κύπρο αλλά και για την εισβολή στη Συρία, προσκρούουν όμως στα τεράστια συμφέροντα, τους οικονομικούς και εμπορικούς δεσμούς δισεκατομμυρίων, τους εκβιασμούς Ερντογάν για το προσφυγικό, αλλά και τις σαφείς εντολές ΝΑΤΟ να μη διαρραγεί η ενότητα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας».
(δ) ΟΤΙ «δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις για τα όρια όσων μπορούν να επιτευχθούν, και να μην ακολουθείται πολιτική βασισμένη σε ανεδαφικές προσδοκίες».
ΚΑΙ, εν κατακλείδι, στο διά ταύτα, γνωμάτευσε:
(ε) ΟΤΙ «η λύση των προβλημάτων σε ό,τι αφορά τις παρανομίες και την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι της Κύπρου βρίσκεται στην επίλυση του Κυπριακού, ότι η Τουρκία πρέπει να φύγει από την Κύπρο κι αυτό μόνο με λύση του Κυπριακού μπορεί να επιτευχθεί, γι’ αυτό πρέπει να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι στον στόχο της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων».
ΕΑΝ, λοιπόν, τα τέσσερα πρώτα («α» έως «δ») που επικαλέστηκε είναι ορθά και πράγματι ισχύουν από το άλφα ώς το δέλτα - που όντως έτσι είναι - τότε, πώς και από πού και είνταλως προκύπτει, άραγε, ως... λογική κατακλείδα, η γνωμάτευση του πέμπτου «ε»;
ΕΑΝ για το «μικρότερο», για το έλασσον, για να παύσει δηλαδή η Τουρκία τις επιθετικές ενέργειές της στη θαλάσσια ΑΟΖ της Κύπρου, δεν αναμένεται ο αποτελεσματικός εξαναγκασμός της από την ΕΕ, ή άλλους διεθνείς παράγοντες, τότε πώς αναμένεται να εξαναγκασθεί η Τουρκία να εγκαταλείψει το «μεγαλύτερο», το μείζον, για να φύγει δηλαδή από την Κύπρο για να λυθεί το Κυπριακό;
- ΚΑΙ πώς θα ευδοκιμήσουν «με την επανέναρξή τους οι διαπραγματεύσεις» για την αναζητούμενη ματαίως επί πέντε σχεδόν δεκαετίες κότζαμ συνολική λύση του Κυπριακού, όταν η Τουρκία, ακόμη και για τα δυο πλωτά της γεωτρύπανα, γράφει τους πάντες στα παλαιότερα άρβυλα του Αττίλα της;
ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ άλογη πολιτική λογική, τι άσκεφτου περιεχομένου τρόπος σκέψης και τι φαύλος κύκλος είναι αυτή η γραμμή; Μοιάζει απίστευτη.
ΜΕΝΕΙ άναυδος κανείς, στοχαζόμενος ότι μια τέτοια «λογική» τολμά να διατυπώνεται κιόλας στη Λευκωσία, τέτοιες μέρες που η νεο-οθωμανική πολιτική της Τουρκίας επιδεικνύει, αλαζονικώς, εμπράκτως και αιματηρώς, τους θριάμβους του «Στρατηγικού Βάθους» της, εναντίον των Κούρδων στη Συρία, με το «πράσινο φως» που απέσπασε από ΗΠΑ - Ρωσία, έχουσα συνάμα, η Τουρκία, επί γονάτων εκβιαζόμενα, με... 3,6 εκατομμύρια πρόσφυγες, τα κράτη της ΕΕ...
ΕΙΝΑΙ, μάλιστα, πιο απίστευτη αυτή η... γνωμοδότηση πολιτικής, προερχόμενη ειδικότερα από την ηγεσία του ΑΚΕΛ. Η οποία, είναι και η μόνη απ’ όλες τις άλλες σε Κύπρο και Ελλάδα κομματικές ηγεσίες, αυτοπροσώπως πληροφορημένη και επαρκέστερα γνωρίζουσα και προσωπικώς, τις «Πραγματικές Προθέσεις» της Τουρκίας:
- Ο ηγέτης του ΑΚΕΛ ως άτυπος «εθνικός απεσταλμένος» των κυβερνήσεων Λευκωσίας και Αθηνών επισκέφθηκε δύο φορές τα τελευταία έτη τον Υπουργό Εξωτερικών των Τούρκων Κατακτητών, στην Κωνσταντινούπολη πρώτα και στο σπίτι του στην Άγκυρα αργότερα, για να διερευνήσει, να εξιχνιάσει και να μάθει από τον ίδιο, «τετ-α-τετ», τις πραγματικές προθέσεις του νεο-σουλτάνου Ερντογάν.
Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ εν δράσει και εν εξάρσει βουλιμία το 2019, τα θέλει όλα δικά της. ΚΑΙ στην Κύπρο και στο Αιγαίο.
- Σχεδίασε από το 1956 την «Επανάκτηση της Κύπρου».
- Μεθοδεύει έκτοτε συστηματικά και αταλάντευτα, επίμονα και υπομονετικά, παραμονεύουσα και ενεδρεύουσα, την επίτευξη του στόχου της, αξιοποιώντας κάθε εμφανιζόμενη ευκαιρία, τοπική και διεθνή συγκυρία ισοζυγίου δυνάμεων.
- Με τα επιτεύγματά της σε βάρος του Ελληνισμού από το 1974 εμπνεόμενη, ξανασχεδίασε με νεο-οθωμανικές πλέον επεκτατικές επιδιώξεις, από το 2001, το «Στρατηγικό Βάθος» της, διδασκόμενη και ονομαστικά από τον Αδόλφο Χίτλερ ώστε να μην κάμει τα ίδια με τον ίδιο λάθη...
- Παίζει στα δάκτυλά της - ως ο ισχυρότερος και εν δράσει ιμπεριαλιστικότερος αποφασιστικός παίκτης την εποχής και της περιοχής - τις υπερδυνάμεις. Εκμεταλλευόμενη και αξιοποιώντας, επωφελώς για τα δικά της σχέδια, την έναντι αλλήλων εκατέρωθεν αδημονία τους, ποιος θα στερήσει από τον άλλο την Τουρκία.
- Και η εν Κύπρω, είτε κυβερνώσα είτε αντιπολιτευόμενη, «πολιτική λογική», διάγει βίον βαθύτατα νυχτωμένων σε ροχαλητά, ονείρων και ψευδαισθήσεων ότι, «με την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων» θα τα καταφέρει πρώτα «να λύσει το Κυπριακό» ώστε ύστερα «να φύγει η Τουρκία από την Κύπρο» και εν τέλει να παύσει η «τουρκική επιθετικότητα, παρανομία και προκλητικότητα, έτσι όπως εκφράζεται στο χώρο της κυπριακής ΑΟΖ».
Είνταλως τα σκέφτουνται, δεν το καταλαβαίνουμε...
