Η Τουρκία διακηρύσσει: «Καμία χώρα δεν είναι υπεράνω του Διεθνούς Δικαίου»

Καταδικάζει ανέξοδα η Τουρκία και ως απλή φραστική ωραιολογία την απόφαση του Προέδρου των ΗΠΑ για ό,τι αφορά την προσάρτηση εδαφών από το Ισραήλ και χωρίς ντροπή στηρίζει την τοποθέτησή της αυτή στην υπεροχή του Διεθνούς Δικαίου.

Οπότε και το απλό ερώτημα: Ο μεθοδευμένος εποικισμός σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι σύμφωνος με το Διεθνές Δίκαιο; Η παρεμπόδιση της επιστροφής και ελεύθερης εγκατάστασης στις περιουσίες των νόμιμων ιδιοκτητών στην υπό παράνομη στρατιωτική κατοχή περιοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας, που τους επιβλήθηκε ως εκτοπισμός, γιατί προηγήθηκαν εγκλήματα πολέμου σε βάρος αμάχων, τι είναι; Η ολοκληρωμένη δημογραφική αλλαγή τής υπό παράνομη στρατιωτική κατοχή περιοχής κατά ποίαν πρόβλεψη του Διεθνούς Δικαίου επιτρέπεται; Η ανάγκη διατήρησης σημείων ελέγχου διαβατηρίων, αντίθετα στο κοινοτικό κεκτημένο, είναι αποτέλεσμα εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου; Η καταδίκη από τον ΟΗΕ της ανακήρυξης πριν από 36 χρόνια του ψευδοκράτους δεν διαμόρφωσε υποχρεωτικό κανόνα Διεθνούς Δικαίου, τον οποίον, όμως, παραβιάζει η Τουρκία; Το απαραβίαστο της ΑΟΖ από τρίτες χώρες, δεν είναι κανόνας διεθνούς δικαίου; Η τέταρτη διακρατική προσφυγή της Κύπρου κατά της Τουρκίας και η σχετική απόφαση του ΕΔΑΔ, γιατί δεν τυγχάνει σεβασμού από την Τουρκία, αφού θεωρεί ότι δεν μπορεί καμία χώρα να είναι «υπεράνω του Διεθνούς Δικαίου»;

Και, καλά, η Τουρκία ακολουθεί αυτήν τη συνεπή δική της τακτική, γιατί αποβλέπει στη μόνιμη επικυριαρχία σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, εμείς όμως τι πράττουμε; Πώς αντιδρούμε σ’ αυτήν την τόσο φαρισαϊκή μεγαλοστομία της Τουρκίας; Γιατί δεν προκαλούμε αποφασιστικά και συνεχώς την αποκάλυψη της αντίφασης λόγων και έργων της Τουρκίας; Γιατί δεν προχωρούμε σε μια καλά οργανωμένη υπενθύμιση της διεθνούς κοινής γνώμης περί το τι έγινε ως διεθνές έγκλημα σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1974, που συνεχίζει μέχρι και σήμερα;

Γιατί η τόση αδράνειά μας ως πολιτική εξουσία και λαός παρά τη συνεχή και απροκάλυπτη επιθετικότητα της Τουρκίας; Ας αξιοποιήσουμε τη δήλωσή της αυτή και, γιατί όχι, την κάθε επιθετική δήλωσή της, είτε αυτή αφορά τη «Γαλάζια Πατρίδα» και τον χάρτη που παρουσίασε ο κ. Ερντογάν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, είτε, γενικά, την κάθε άλλη απειλή από τους αξιωματούχους της Τουρκίας, που είναι καθημερινό και αδιάκοπο φαινόμενο τούτο.

Ας μην ελπίζουμε ότι τη δική μας αδράνεια θα την υπερκαλύψει η παρέμβαση ή δράση κάποιου άλλου. Είναι η δική μας αντίδραση και διεκδίκηση, που θα υποχρεώσει πρόσθετη έμπρακτη και πιο ουσιώδη μορφή αλληλεγγύης, που θα επιφέρει κόστος στην Τουρκία και στα σχέδιά της.

*Δικηγόρος