Θύμωμα

Ο θύμος αδένας είναι εξειδικευμένο όργανο του ανοσοποιητικού μας συστήματος και εντοπίζεται στο πρόσθιο-ανώτερο μεσοθωράκιο (πίσω από το στέρνο και μπροστά από το περικάρδιο). Αυξάνει σε μέγεθος και βάρος και από 10gr στη γέννηση φτάνει τα 35gr στην ηλικία των 15 ετών και μετά ξεκινά να υποστρέφει. Στην εφηβεία γίνεται υποπλαστικός και τελικά αντικαθίσταται από λιπώδη ιστό.

Συχνά υπάρχει και έκτοπος θύμος αδένας ή θυμικός ιστός, ο οποίος επίσης μπορεί να παρουσιάσει παθολογικά ευρήματα.

Το θύμωμα αποτελεί το συχνότερο όγκο του πρόσθιου μεσοθωρακίου στους ενήλικες. Συνήθως αφορά άτομα ηλικίας 40-60 ετών. Οι ασθενείς με θύμωμα είναι συνήθως ασυμπτωματικοί και το θύμωμα ανευρίσκεται σε απεικονιστική εξέταση που έγινε για άλλο λόγο. Μπορεί όμως να εμφανίσουν συμπτώματα λόγω πίεσης ή διήθησης γειτονικών οργάνων όπως για παράδειγμα πόνο στο θώρακα, δύσπνοια, βήχα, δυσφαγία ή συμπτώματα λόγω μυασθένειας Gravis π.χ. πτώση βλεφάρου ή διπλωπία.

Η διάγνωση του θυμώματος γίνεται εφόσον τεθεί η υποψία από το γιατρό λόγω του ιστορικού και της κλινικής εικόνας, με απεικονιστικές εξετάσεις όπως απλή ακτινογραφία θώρακα, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, σπινθηρογράφημα Ι131 ή PET scan. Για επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται βιοψία και επίσης ακολουθεί διερεύνηση συσχέτισης με μυασθένεια Gravis.

Σε περίπτωση ασθενών με μυασθένεια Gravis γίνεται το αντίστροφο, δηλαδή διερεύνηση για ύπαρξη θυμώματος. Η μυασθένεια Gravis είναι νευρομυϊκή αυτοάνοση νόσος στην οποία υπάρχει διαταραχή στη μεταβίβαση του ερεθίσματος στη νευρομυϊκή σύναψη. Προκαλεί χαρακτηριστική μυϊκή αδυναμία και κόπωση, η οποία ανάλογα με το στάδιο ποικίλλει. Το 60-65% των ασθενών με μυασθένεια έχουν υπερπλασία του θύμου αδένα και το 10-20% θύμωμα. Η θυμεκτομή στην περίπτωση των ασθενών με μυασθένεια Gravis οδηγεί σε μεγάλη βελτίωση στο 60-85% των περιπτώσεων και σε πλήρη ίαση στο 20-35%.

Η αντιμετώπιση του θυμώματος είναι η χειρουργική εξαίρεσή του. Αυτή μπορεί να γίνει με την κλασική μέθοδο της στερνοτομής ή με μίνι στερνοτομή, ενώ οι ελάχιστα επεμβατικές μέθοδοι, δηλαδή η θωρακοσκοπική και η ρομποτικά υποβοηθούμενη θωρακοχειρουργική, ήρθαν να παρέχουν και στους ασθενείς με θύμωμα το πλεονέκτημα της πλήρους εκτομής με μικρότερη τομή, ταχύτερη ανάρρωση και επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες, λιγότερο άλγος μετεγχειρητικά και άριστο αισθητικό αποτέλεσμα.