Ανεδαφική πολιτική
Η πολιτική είναι όπως το ποδόσφαιρο. Σημασία έχει το τελικό αποτέλεσμα. Ποιο, λοιπόν, το αποτέλεσμα της Τριμερούς, όπως λέχθηκε, άτυπης συνάντησης (Γκουτέρες-Αναστασιάδη-Ακιντζί) στο Βερολίνο, την οποία
χαρακτήρισα σε προηγούμενο άρθρο μου ως «λακιρτί» (lakirdi) – λόγια, κουβέντες – ή «κουβέντες του καφενείου» (Kahvehane Kunysma).
Όχι μόνον ουδέν θετικό προέκυψε, ούτε και πρόκειται να επιτευχθεί σε νέα
«άτυπη πενταμερή» αυτήν τη φορά συνάντηση (μόνον κουβέντες, λόγια) που την τοποθετούν την προσεχή άνοιξη, μετά τις «εκλογές» στις τουρκοκατεχόμενες περιοχές.
Δόθηκε, λοιπόν, η άνεση στην Τουρκία να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα επί του εδάφους και, το χειρότερο, να συνάψει «μνημόνιο συναντίληψης» με τη Λιβύη για οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, όταν είναι γνωστό ότι η κυβέρνησή της ελέγχει μόνον τμήμα της δυτικής πλευράς της χώρας με έδρα την Τρίπολη, ενώ η ανατολική πλευρά ελέγχεται από τις δυνάμεις του Στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ με έδρα τη Βεγγάζη, οι οποίες δεν συμφωνούν με το πρωτόκολλο που υπέγραψαν η Τουρκία και η Λιβύη, το θεωρούν δε ως άκυρο και το
κατήγγειλαν στα Ηνωμένα Έθνη. Ας σημειωθεί ότι οι δυνάμεις του Χαφτάρ υποστηρίζονται από την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ας αξιοποιήσουμε, λοιπόν, αυτό το γεγονός. Συνεπώς, όσοι αδαείς ομιλούν για δήθεν «θετικό βήμα στην προσπάθεια επίλυσης του
Κυπριακού», μόνο ζημιά ανεπανόρθωτη προκαλούν, αφού απενοχοποιούν για μια ακόμη φορά την Τουρκία, αν όχι και την επιβραβεύουν για την επιθετική της πολιτική, τις απειλές και τους εκβιασμούς σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, οι οποίες συνεχώς θα πολλαπλασιάζονται, αλλά και θα εντείνονται στο προσεχές μέλλον.
Όσοι καλλιεργούν τέτοιες επικίνδυνες ψευδαισθήσεις, ουσιαστικά γίνονται σύμμαχοι των Τούρκων.
Διερωτώμαι, ειρήσθω εν παρόδω: Οι διάφοροι πολιτικοί και κομματικοί
ηγετίσκοι που ασχολούνται με το Κυπριακό, αλλά και άλλοι ύπατοι, ανθύπατοι και… απόπατοι (ως συνήθιζε να τους αποκαλεί ο αείμνηστος Θεμιστοκλής Δέρβης) έχουν παρακολουθήσει πρόσφατα από το τηλεοπτικό κανάλι AL JAZEERA του Κατάρ, χώρα συμμάχου της Τουρκίας, την συνέντευξη του Τούρκου υπουργού Άμυνας Hulusi Akar, πρωτοπαλίκαρου του νεοσουλτάνου Recep Tayyip Erdogan, και τις θεωρίες του περί «γαλάζιας πατρίδας» και τις απειλές που εκτοξεύει καθημερινά σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, αν θα έχουν αφυπνισθεί. Πολύ αμφιβάλλω.
Εάν είχαμε συγκροτημένη πολιτική, η προσοχή μας θα έπρεπε να είναι στραμμένη στην εφαρμογή των κυρώσεων που αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Ένωση σε βάρος της Τουρκίας και όχι σε «άτυπες συναντήσεις» και «όρους αναφοράς», ως και την εφαρμογή των περί Κύπρου ψηφισμάτων, όπως π.χ. 3212, 541/83, 550/84 και 789/92.
Πολύ, όμως, αμφιβάλλω, εάν οι εθνικώς ασπόνδυλοι θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν, όπως συνέβη μέχρι σήμερα, οτιδήποτε ευνοϊκό για την πλευρά μας.
Υ.Γ. Η σύγκριση ή και παραλληλισμός που προσπαθούν να κάμουν ορισμένοι ανιστόρητοι της ενοποίησης της Γερμανίας με δήθεν «επανένωση» της Κύπρου είναι τουλάχιστον ατυχής και ανεδαφική. Αλλά δεν είναι του παρόντος.
*Πρώην συνδικαλιστής
