Στη βαρκαρόλα του ΔΗΣΥ οι δύο «ανεπίσημες αγαπημένες»

Τώρα που ανάβουν τα λαμπιόνια της γιορτινής ευωχίας και το «άστρο λαμπερό» θα φωτίζει τους ηγέτες μας και όχι τους τρεις μάγους, θα ακουστεί ξανά η, κάθε χρόνο τέτοια εποχή, «κατάπαυση του πυρός». Θα κηρυχθεί η έμπλεη υποκρισίας εκεχειρία των κομμάτων, μέχρι να σβήσουν τα ευχετήρια των «χρόνια πολλά», για να επανέλθει το γνωστό τροπάριο «χρόνια λίγα» για τους αντιπάλους μας. Και, όμως, από καιρό έχει διαπιστωθεί πως η ηγεσία του ΔΗΣΥ κατορθώνει με την εν κρυπτώ σύμπλευση/στήριξη των δύο μεγάλων κομμάτων, ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ, να επιβιώνει και να εφαρμόζει την πολιτική της, η οποία, ωστόσο, δημόσια επικρίνεται και από τα δύο αυτά κόμματα. Το ΑΚΕΛ επικρίνει την πολιτική που εφαρμόζει ο ΔΗΣΥ στην οικονομία, ενώ το ΔΗΚΟ ασκεί δριμεία κριτική για την πολιτική του στο Κυπριακό.

Το αντίστροφο περίπου γίνεται όταν ο ΔΗΣΥ προσεγγίζει περισσότερο τις θέσεις του ΔΗΚΟ στο Κυπριακό, με το ΑΚΕΛ να ξεσπαθώνει, επειδή ο «Πρόεδρος εγκαταλείπει συμφωνημένες θέσεις ή θέσεις αρχών».

Στη βαρκαρόλα του ΔΗΣΥ, λοιπόν, με γονδολιέρηδες τον Ν. Αναστασιάδη και ενίοτε τον Αβέρωφ Νεοφύτου, σε μια οπερέτα φάρσα, οι δύο « ανεπίσημες αγαπημένες» αποκοιμίζουν οπαδούς και ακροατήρια για την δήθεν και τάχα μου σωστή πολιτική τους, ενώ φαίνεται να βολεύονται με τον ρόλο τους ως αντιπολιτευόμενων κομμάτων.

Δεν εξηγείται διαφορετικά πώς ο Συναγερμός μετρά επτά χρόνια εξουσίας από το 2013 μέχρι σήμερα .Αν πάμε και λίγο πιο πίσω με Πρόεδρο τον μακαριστό Γλαύκο Κληρίδη ( 1993-1998, 1998-2003) μετρά άλλα δέκα. Σύνολο 17 χρόνια, αρκετά για να εμπεδωθεί και να εφαρμόζει την πολιτική του στην οικονομία, την οποία η ηγεσία του ΑΚΕΛ χαρακτηρίζει νεοφιλελεύθερη και αντιλαϊκή, αλλά την ασπάζεται η ηγεσία του ΔΗΚΟ.

Κορυφαίο πρόσφατο, αλλά όχι έσχατο, παράδειγμα, η καταψήφιση νομοσχεδίου για την Ενιαία Υπηρεσία Επιθεώρησης, όπου οι εργοδότες αφήνονται ανενόχλητοι να συνεχίσουν τις παρανομίες και την εκμετάλλευση φθηνής εργατικής δύναμης. Όπως κατήγγειλαν οι συντεχνίες, οι εργοδότες έχουν εξασφαλίσει υποστήριξη από ένα ετερόκλητο λόμπι στη Βουλή, προκειμένου να μην υιοθετηθεί η νομοθεσία για τη σύσταση Ενιαίας Υπηρεσίας Επιθεώρησης .Σε αυτό το ετερόκλητο λόμπι, πέραν του ΔΗΣΥ και του ΔΗΚΟ, συντάχθηκαν και οι κατά καιρούς και κατ’ επιλογήν συνεργάτες τους ΕΔΕΚ, Αλληλεγγύη, ΕΛΑΜ.

Kυπριακό -οικονομία

Για να πάμε κάποια χρόνια πίσω, όταν επί διακυβέρνησης Γλ. Κληρίδη γράφονταν ακόμα στα χαρτιά οι πρώτες αράδες ενός εκτρωματικού σχεδίου, που θα ονομαζόταν αργότερα «Ανάν» και αφού είχαν προηγηθεί οι λεγόμενες μυστικές συνομιλίες του Λονδίνου και οι φανερές (συνομιλίες) στη Γενεύη. Εντονότατες ήταν εκείνη την εποχή οι υποδείξεις και παρεμβάσεις της ηγεσίας του ΑΚΕΛ προς το εκφραστικό όργανο του κόμματος να μην επικρίνεται η πολιτική του ΔΗΣΥ στο Κυπριακό, αλλά ούτε και ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Κληρίδη, Μιχάλης Παπαπέτρου, ο οποίος εσχάτως βρίσκεται στο ίδιο στρατόπεδο με το ΑΚΕΛ, μαζί με όλη την σκορπισμένη «παρέα» του πρώην ΑΔΗΣΟΚ.

Όσες υποχωρήσεις και εκπτώσεις στο Κυπριακό έγιναν επί διακυβέρνησης Κληρίδη και αργότερα επί διακυβέρνησης Χριστόφια θεωρούνται θέσφατα για την ηγεσία του ΑΚΕΛ, η οποία σήμερα, αντί να αφουγκραστεί τα τύμπανα πολέμου της Τουρκίας, εμμένει φορτικά να συρθούμε σε συνομιλίες. Το ίδιο βιολί παίζει και ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου, με τον οποίον συμφωνεί περισσότερο ο Άντρος Κυπριανού σε αυτά που τους «ενώνουν», παρά σε αυτά που τους χωρίζουν.

Όσον αφορά στα της οικονομίας, εκκωφαντική είναι η σύμπλευση της ηγεσίας του ΔΗΚΟ με το ΔΗΣΥ, αλλά και σε ζητήματα που αφορούν την κοινωνία για τις ασθενέστερες τάξεις του πληθυσμού. Οι τράπεζες ευλογήθηκαν τα μάλα και εξακολουθούν να είναι ανεξέλεγκτες, παρά τις φτήνιες της αδάπανης ρητορείας και τους κομπασμούς του συναγερμικού ηγέτη ότι τάχα μου η νομοθετική εξουσία θα βάλει φρένο.

Η διαχειριστική μετριότητα του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ και των λοιπών ηγετικών στελεχών είναι προφανής. Ξεκίνησαν παράκαιρα προεκλογική εκστρατεία με έπαρση «νικητή», χωρίς επαρκή στρατεύματα και συμμάχους.

Όσον αφορά την ηγεσία του ΔΗΚΟ, με το να κτυπούν «μια στο σφυρί και με στο πέταλο» είναι από σαν να ξεκινούν μια μάχη παροπλισμένοι.

Σίγουρα στις επόμενες εκλογές θα τους δούμε να ουρλιάζουν από τα τηλεοπτικά παράθυρα εναντίον της δεξιάς - του ετέρου ημίσεός τους, δηλαδή - και στο τέλος θα αποθεώσουν εκ νέου την ψευδωνυμία, εκχωρώντας και άλλη «πίστωση χρόνου» στον Συναγερμό.