Κακοποιημένη Κακοπετριά

Ας γίνει ένα έλεος, επιτέλους, με αυτές τις εκδρομές μαθητών στην Κακοπετριά, που καταλήγουν κάθε χρόνο σε έκτροπα. Φέτος είχαμε μέχρι και ξυλοδαρμό μαθήτριας από συμμαθήτριές της. Κύριε ελέησον! Φθάσαμε στο σημείο να στέλνουμε... τη ΜΜΑΔ στην Κακοπετριά για να ελέγχει τις μαθητικές εκδρομές! Τι είναι εκείνο που κάνει τους μαθητές που κατακλύζουν τα Σαββατοκύριακα το ορεινό αυτό θέρετρο κατά χιλιάδες (οργανώνουν μόνοι τους τις εκδρομές), αντί να απολαμβάνουν πολιτισμένα και ήρεμα την παρουσία τους σε ένα μαγευτικό φυσικό περιβάλλον, να εκτρέπονται σε χρήση ναρκωτικών, αλκοόλ και σε βανδαλισμούς, τρομοκρατώντας τους κατοίκους;

Σε πιάνει μελαγχολία και απόγνωση όταν αναλογίζεσαι ότι άλλα παιδιά, στην ηλικία τους, στην ίδια εκείνη περιοχή της Κακοπετριάς, έδιναν τη ζωή τους για την απελευθέρωση της πατρίδας τους από τον αγγλικό ζυγό, το 1955-59. Όπως ο Παναγιώτης Τουμάζου, που έπεσε εκεί μαχόμενος, ή ο ήρωας Αλέκος Κωνσταντίνου, που καταγόταν από την Κακοπετριά. Εκείνη την ηρωική εποχή, ο επίσης μαθητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης έγραφε το γνωστό εκείνο «Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά». Κάποιοι σημερινοί νέοι γράφουν κάτι εντελώς διαφορετικό. Τραγικά διαφορετικό:

Θα πάρω μιαν ανηφοριά
και τα βουνά θα οργώσω,
να βγω στην Κακοπετριά
κι εκεί... να μαστουρώσω!

Εκεί καταντήσαμε...

ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ