Και ο ξεπεσμός έχει τα όριά του

Στα επτά και πλέον χρόνια της διακυβέρνησης Αναστασιάδη - Συναγερμού γίναμε μάρτυρες μιας πολιτικής του ύψους και του βάθους. Λήφθηκαν και καλές και πολύ κακές αποφάσεις. Τίποτε δεν μπορεί να μηδενίζεται ή να αναθεματίζεται. Ωστόσο, η πλάστιγγα έγερνε και εξακολουθεί να γέρνει ευνοϊκά προς τους επιχειρηματίες και τις εύπορες ομάδες του πληθυσμού, με την πλειοψηφία να βρίσκεται στα «αμπάρια» και να συνωστίζεται για τον άρτον τον επιούσιον. Μειώθηκε η ανεργία, λένε. Ασφαλώς και μειώθηκε, όταν μια μεγάλη μερίδα νέων επιστημόνων μετοίκησαν στο εξωτερικό για κάτι καλύτερο από τα 500-600 ευρώ που προσφέρει η κυπριακή αγορά εργασίας. Υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα, που αριθμεί μερικές χιλιάδες. Οι λεγόμενοι «άστεγοι» εργαζόμενοι, στην πλειοψηφία τους επιστήμονες ή κάτοχοι πανεπιστημιακών πτυχίων ή ανώτερων σχολών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι ασφυκτιούν στο περιθώριο του αορίστου χρόνου, των μονίμως εκτάκτων ή αυτών που «πουλούν» υπηρεσίες στο κράτος έναντι πινακίου φακής (σ.σ. οι απασχολούμενοι στα επιμορφωτικά κέντρα, στα ΚΙΕ και στα ολοήμερα σχολεία). Οι τελευταίοι αναγκάζονται από το κράτος «πρόνοιας» να καταβάλλουν εισφορές κοινωνικών ασφαλίσεων ακόμα και τα καλοκαίρια που δεν εργάζονται και δεν έχουν άλλο εισόδημα. Έτσι υποχρεώνονται να κάνουν παντός είδους κουτσοδούλια στο απέραντο χάος της «αδήλωτης εργασίας».

Οι φτωχοί συνταξιούχοι και το σκληρό ροκ της αντιπολίτευσης

Το ΑΚΕΛ τα τελευταία χρόνια κατηγορεί την Κυβέρνηση και την καλεί να βελτιώσει το σχέδιο ενίσχυσης των χαμηλοσυνταξιούχων, ώστε να μην υπάρχουν φτωχοί συνταξιούχοι. Με μπροστάρη την ΕΚΥΣΥ, ΑΚΕΛ και ΠΕΟ χαρακτηρίζουν σκληρό και ισοπεδωτικό μέτρο τη μείωση των συντάξεων για όσους θέλουν να συνταξιοδοτηθούν πριν από τα 65 τους χρόνια.

Το κομματικό Αλτσχάιμερ ξανακτυπά, δυστυχώς. Αν σήμερα μοιρολογούν για τους φτωχούς συνταξιούχους, οι πολίτες θυμούνται πολύ καλά πως τον Νιόβρη του 2012, η τότε Υπουργός Εργασίας και εν δυνάμει Γ.Γ. της ΠΕΟ, Σωτηρούλα Χαραλάμπους, κατέθετε το νομοσχέδιο της Τρόικας για μείωση των συντάξεων κατά 12% με κλιμάκωση σε όσους υποχρεωτικά θα έβγαιναν με σύνταξη στα 63 χρόνια τους. Τότε και τα χρόνια που ακολούθησαν σημειώθηκε το μεγαλύτερο κύμα απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, περιλαμβανομένων και επιχειρήσεων / εταιρειών που ελέγχονται από το ΑΚΕΛ. Σύμφωνα με την ΕΚΥΣΥ, την ΠΕΟ και το ΑΚΕΛ, «η μείωση κατά 12% για όσους συνταξιοδοτηθούν στα 63 τους χρόνια είναι ένα σκληρό και ισοπεδωτικό μέτρο και ζητούν τη διόρθωσή του. Όπως δήλωνε πρόσφατα ο Γ.Γ. της ΕΚΥΣΥ, Κ. Σκαρπάρης, στην Κύπρο υπάρχουν πέραν των 40.000 συνταξιούχων που έχουν εισοδήματα κάτω από το όριο της φτώχιας. Παρέθεσε, επίσης, παραδείγματα εργαζομένων που εργάστηκαν και πλήρωσαν εισφορές για 47 χρόνια και τιμωρούνται με το πέναλτι του 12%.

«Κάποιων από αυτούς έχει πληγεί σημαντικά το βιοτικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια, με μείωση των απολαβών τους, ή ακόμη έμειναν άνεργοι, με αποτέλεσμα να ζητήσουν να πληρωθούν τη σύνταξή τους στο 63ο έτος και, με βάση τη νομοθεσία, τιμωρούνται με πέναλτι 12%», πρόσθεσε.

Λόγια και φούμαρα. Αποσιωπούν ποιοι και πότε κατέθεταν τα αντιλαϊκά νομοσχέδια που επέβαλλαν οι τροϊκανοί, ενώ στη Βουλή, με χέρια ψηλά, τα ψήφιζαν ΑΚΕΛ – ΔΗΣΥ - ΔΗΚΟ σε αγαστή συνεργασία.

Η Κυβέρνηση λέει πως μελετά τη βελτίωση αυτού του μέτρου, αλλά… Τι θα γίνει με τις εκατοντάδες αυτών που τιμωρήθηκαν με τη μείωση του 12%; Δεν θα προσφύγουν στη δικαιοσύνη ζητώντας ισότιμη μεταχείριση; Τι λένε επ’ αυτού οι μεγάλοι «προστάτες» των εργαζομένων και των φτωχών συνταξιούχων;

Οι πένθιμες πλερέζες και η απύθμενη υποκρισία

Εκεί που νυχθημερόν ακούγαμε για τους Μαλαισιανούς, Καμποτζιανούς και ων ουκ έστι αριθμός χρυσοφόρους κατόχους κυπριακών διαβατηρίων, οι οποίοι στις χώρες τους καταζητούνται για απάτες και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος πολλών εκατομμυρίων, μπήκε στη ζωή μας από το «παράθυρο» της επικαιρότητας και το κατασκοπευτικό βαν με πρώην ή και νυν Ισραηλινούς πράκτορες να αλωνίζουν. Ποταμός επικρίσεων και αλληλοκατηγοριών. Κανένας, όμως, δεν μιλά για τους Αμερικανούς, Άγγλους και άλλους κατασκόπους που για δεκαετίες κάνουν πολιτικό «μπανιστήρι» ανενόχλητοι μπροστά στα μάτια μας.

Μια κατ’ ιδίαν συνάντηση του Προέδρου Αναστασιάδη με τον Άντρο Κυπριανού ήταν αρκετή για να ριχτούν τίτλοι τέλους σε αυτό το απέραντο τσίρκο συμπολίτευσης-αντιπολίτευσης.

Ας πάμε όμως και σε άλλα που δείχνουν πως ο πολιτικός ξεπεσμός έχει και τα όριά του.

Κανένας δεν περίμενε πως το πόρισμα της Επιτρόπου Διοικήσεως, Μαρίας Στυλιανού - Λοττίδη, για τον τραγικό θάνατο του 14χρονου Στυλιανού, θα προκαλούσε τέτοιας έκτασης αντιδράσεις και αφορισμούς. Με πρώτη την ηγεσία του ΑΚΕΛ να σέρνει τον χορό μιας ισοπεδωτικής κριτικής και να κατηγορεί την Επίτροπο, η οποία μέχρι σήμερα απέδειξε την ακεραιότητά της και τον σεβασμό στην ανεξαρτησία του θεσμού του οποίου ηγείται, ότι, τάχατες, συνέγραψε με την Υπουργό Εργασίας το πόρισμα. Με ήθος απάντησε η Υπουργός Εργασίας, Ζέτα Αιμιλιανίδου, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, θεωρείται μία πολύ καλή τεχνοκράτης και ένα από τα πιο ικανά μέλη του Υπουργικού της παρούσας κυβέρνησης.

Από την άλλην, οι εργαζόμενοι στις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, ενθαρρυμένοι από τις αντιδράσεις, κατέβηκαν σε 24ωρη στάση εργασίας, ως να είναι οι «ιερές αγελάδες» που δεν επιδέχονται κριτική. Μπέρδεψαν τον φόρτο εργασίας με την εγκληματική αμέλεια συναδέλφων τους να προλάβουν το κακό. Ούτε καν συνειδητοποιούν πως αφέθηκε ένας έφηβος να κλοτσήσει την πόρτα της ζωής, επειδή αυτοί που όφειλαν να τον προστατεύσουν δεν του πρόσφεραν καμιά διέξοδο.

Η αυθαιρεσία στο απόγειό της. Απεργούν και διαδηλώνουν όσοι έχουν ασφαλές εργασιακό καθεστώς με εγγυημένα ωφελήματα και παρακολουθούν άναυδοι οι πολλοί την ασυδοσία των λίγων.

Χέρι, χέρι και σε κόντρα

Είναι άξιον απορίας, γιατί απορούν σήμερα όλοι αυτοί που έσπευσαν να επικρίνουν τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ, Αβ. Νεοφύτου, ο οποίος σε ομιλία του στο Λονδίνο υποστήριξε τη δημιουργία αγωγού φυσικού αερίου προς την Τουρκία μετά τη λύση του Κυπριακού. Δεν είναι η πρώτη φορά που εκφράστηκε από τον ηγέτη του ΔΗΣΥ μια τέτοια απαράδεκτη τοποθέτηση. Χέρι, χέρι με τον Άντρο Κυπριανού, δεν υιοθετούν μόνον αυτήν τη θέση, αλλά και την προπαγανδίζουν σε διάφορα φόρα ή συναντήσεις με ξένους διπλωμάτες.

Υπενθυμίζεται πως ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, τον Νιόβρη του 2018, συναντήθηκε για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν τον Γενάρη του 2016) με τον Τούρκο ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου. Μίλησε, μάλιστα, στο συνέδριο του Ιδρύματος Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών της Τουρκίας, το περιβόητο TEPAV, γνωστό για τις απαράδεκτες θέσεις του στο Κυπριακό, καθώς και υπέρμαχο υποστηρικτή των ιμπεριαλιστικών βλέψεων της Άγκυρας σε Κύπρο, Κυπριακή ΑΟΖ , στη Συρία, σε χώρες των Βαλκανίων και όπου εκτός Τουρκίας υπάρχει πλούτος για πλιάτσικο.

Δυστυχώς, τόσον ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, όσο και ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ δεν καταφέρνουν να καλύψουν την μετριότητά τους, αλλά και την πολιτική αφέλεια να πιστεύουν πως με υποχωρήσεις θα κατευναστεί η Τουρκία. Ο ένας στα κρυφά και ο άλλος φανερά επιχειρούν να διευκολύνουν την διαπραγματευτική θέση της Τουρκίας. Αναζητούν επιχειρήματα εναντίον όχι της Τουρκίας, αλλά του Προέδρου και όσων αμφισβητούν τις προθέσεις της.

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ, αντί να ακολουθήσει τη γραμμή του ΚΚΕ τουλάχιστον στα εθνικά θέματα, αναδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων και βρίσκεται αντιμέτωπη ακόμα και με οπαδούς του κόμματος.

Ο πολιτικός αμοραλισμός

Τι άλλαξε, άραγε, μέσα σε ένα χρόνο και ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ δεν θέλει να «ξεκολλήσει» από την καρέκλα του;

Μετά τις εκλογές του 2018 είχε δηλώσει σε συνεντεύξεις του πως δεν θα διεκδικήσει επανεκλογή, διαφημίζοντας τη συνέπειά (!) του σε καταστατικές αρχές. Δήλωνε συγκεκριμένα: «Εγώ είμαι συνεπής με το τι λένε οι καταστατικές πρόνοιες του ΑΚΕΛ. Στα 65 χρόνια πρέπει να αποχωρούμε από τον επαγγελματικό μηχανισμό. Ως εκ τούτου, εγώ θέλω να τηρήσω αυτά που προνοούνται από το καταστατικό μας. Όσο πιο ψηλά είναι κάποιος, τόσο περισσότερο πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγήν. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε οι πρώτοι που θα τηρούμε αυτά που λέει το καταστατικό του κόμματος. Δεν τίθεται ζήτημα, λοιπόν, να διεκδικήσω εκ νέου», ανέφερε τότε χαρακτηριστικά στην εφ. «Κ».

Στη δημοσιογραφική διάσκεψη, ωστόσο, που προβλήθηκε αρχές της εβδομάδας και από την τηλεόραση του ΡΙΚ δήλωσε πως υπάρχει δυνατότητα, βάσει του καταστατικού, «να ανανεώσει τη θητεία του γι’ ακόμη δύο χρόνια».

Θα αποφασίσει, λέει, το συνέδριο τον Ιούνη του 2020. Στο συνέδριο, προφανώς, που θα εκλέξει τη νέα Κ.Ε., θα είναι ο μόνος υποψήφιος για το αξίωμα. Δεν θα τολμήσει κανένας να τον αμφισβητήσει, γιατί οι διαγκωνιζόμενοι ξέρουν πολύ καλά πως θα τους κοπεί το νήμα της διαδοχής από το πρώτο κιόλας βήμα. Κατά τα άλλα, ο πολιτικός αμοραλισμός, ο ξεπεσμός, η πολιτική αναλγησία, τα παραδείγματα προς αποφυγήν και η ασυνέπεια σε αρχές αφορούν τους άλλους και όχι εμάς.