Τα πράγματα, αυτήν τη φορά, γίνονται με πιο επιστημονικό τρόπο Μετά το Σκοπιανό, η κυβέρνηση Τσίπρα (και πρώην Κοτζιά - Καμμένου) επιχειρεί να λύσει (Θεός φυλάξοι) και το «αλβανικό» ζήτημα. Τώρα που έχει μια κάποια εμπειρία από εξωτερική πολιτική και προσπαθεί να κλείσει τα εθνικά θέματα το ένα μετά το άλλο. Όπως έκανε και με την οικονομία, όπου αφού κορόιδεψε έναν λαό ότι θα σκίσει τα μνημόνια και θα χορεύει τσιφτετέλια τις αγορές, επέβαλε τέτοια μέτρα λιτότητας που θα τα ζήλευε ακόμα και ο Χάρης Γεωργιάδης. Για να αποδειχθεί για μια ακόμα φορά ότι οι ιδεολογίες στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα είναι όπως το περιτύλιγμα. Δεν ξέρεις τι έχει από μέσα αν δεν το ανοίξεις...
Όσα όμως συμβαίνουν στην Αθήνα, ελάχιστα φαίνεται να απασχολούν την κυπριακή κομματική ελίτ, καθώς η Ελλάδα... «κείται μακράν». Σε αντίθεση με τις πρεσβείες. Οπότε είναι περίπου αδιάφορο τι (θα) κάνει ο Τσίπρας με τη Μακεδονία, τη Βόρεια Ήπειρο και τη Θράκη. Αδιάφορο μπορεί να είναι και τι έκανε ο Τσίπρας στην αυλή του νεοσουλτάνου. Είναι και αυτή μια νίκη της νοσηρότητας.
Έχουμε αλλάξει κάθε νόημα στις λέξεις για να (μπορούμε να) χαιρόμαστε τις ήττες μας και να πανηγυρίζουμε τα Βατερλώ μας. Αν ήμασταν καβαφικοί ήρωες, θα ήταν και αυτή μια «κάποια λύση», αλλά έχουμε βγει από ιστορίες του Όργουελ.
Η Ιστορία μάς δίδαξε ξανά και ξανά, αλλά εμείς, αδαείς και αφελείς, περιμένουμε τον Ερντογάν να μας στείλει το... περιστέρι της ειρήνης. Ο εχθρός είναι απέναντι και μας απειλεί. Μας κυκλώνει. Μας περιμένει. Κι εμείς συνεχίζουμε τον ύπνο του Δικαίου. Χωρίς εθνική στρατηγική, χωρίς στόχους, χωρίς... ταυτότητα.
Όσο δεν καταλαβαίνουμε ότι ο ακρωτηριασμός της Μακεδονίας, η τουρκική «εισβολή» στη Θράκη, οι πειρατικές βόλτες του «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ, είναι προέκταση της ίδιας στρατηγικής σκέψης, τότε έχουμε χάσει τη μάχη χωρίς να βγάλουμε μιαν... ανακοίνωση. Απλώς περιμένουμε το τέλος. Που θα γραφτεί σε κάποια γραφεία μακριά από μας, σε κάποια παζάρια χωρίς εμάς, από κάποιους άλλους για μας.
Υστερόγραφο 1: Ευτυχώς η κυβέρνηση Τσίπρα (πρώην Κοτζιά-Καμμένου) φεύγει σύντομα και δεν προλαβαίνει να «λύσει» και το Κυπριακό. Δυστυχώς, όμως, οι άλλοι μένουν...
Υστερόγραφο 2: Από τους Περσικούς Πολέμους, οι Κύπριοι βρέθηκαν και στις δύο πλευρές της μάχης. Κάποιοι εθελοντές στο πλευρό των Αθηναίων και κάποιοι στο πλευρό του Ξέρξη... Από τον Μύρωνα στον Αναστασιάδη
Πραγματικά δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Να εμπιστευτείς το Ανώτατο να διορίζει δικαστές ή να εμπιστευτείς τον Αναστασιάδη να διορίζει τους «άριστους των αρίστων» στις δικαστικές έδρες. Είναι σαν να λέμε από τον Άννα στον Καϊάφα. Εκεί καταντήσαμε. Να μην μπορούμε να εμπιστευτούμε για θέματα Δικαιοσύνης (Δικαιοσύνης, κύριοι!) ούτε τη μια εξουσία, ούτε την άλλη. Για την τρίτη εξουσία, δεν χρειάζεται καν να το συζητούμε. Κατέβασαν τον πήχη στο δάπεδο και πέρασαν από κάτω. Όχι όλοι και όχι πάντα.
Τουλάχιστον γι' αυτούς μπορούμε να μεμφόμαστε και τους εαυτούς μας. Που τους ψηφίζουμε και συντηρούμε τον λιτό τους βίο. Για τους Δικαστές, όμως, τι δικαιολογία να βρούμε;
Χωρίς εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει Δικαιοσύνη. Και χωρίς ισχυρούς αντικειμενικούς κανόνες που δεν αφήνουν περιθώρια για α λα καρτ συμπεριφορές και «αυτοεξαιρέσεις», δεν μπορεί να υπάρξει εμπιστοσύνη. Έπρεπε να ξεσπάσει ο σάλος με τις καταγγελίες Νίκου Κληρίδη για να (μας πουν ότι) κάνουν τα αυτονόητα. Δεν θα δικάζουν υποθέσεις στις οποίες εμπλέκεται γραφείο όπου εργοδοτούνται συγγενείς τους. Όχι πάντα και όχι όλοι.
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από τις ανακοινώσεις για τον νέο κώδικα δεοντολογίας και τις δικαστηριακές πρακτικές και επιστρέφουμε στην... κανονικότητα. Η γυναίκα του Καίσαρα έχει καταντήσει ανέκδοτο της κακιάς ώρας. Η υιοθέτηση γενικόλογων αρχών χωρίς καμιά πρακτική εφαρμογή δεν είναι ούτε λύση, ούτε μπάλωμα. Περιπαίξιμο είναι για να το γράψουμε σε γλώσσα που καταλαβαίνουν όλοι. Αυτά αντιλαμβάνεται το φτωχό μου μυαλό ως αυτονόητα. Και αν κάνουμε λάθος, να μας δικάσετε! Για την ώρα, έχετε καταδικαστεί στη συνείδηση του κόσμου. Και αυτό είναι το χειρότερο.
Άσχετο: Η προεδρία Αναστασιάδη κάθε μέρα που περνά «ανταγωνίζεται» την προεδρία Χριστόφια. Αυτήν τη φορά, όμως, τα πράγματα γίνονται με πιο επιστημονικό τρόπο.
