Μονόδρομος η κάθαρση με τιμωρία των ενόχων - συνενόχων και η εξυγίανση του πολιτικού βίου. Τα κόμματα που κυβέρνησαν ή συγκυβέρνησαν αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, πρέπει να ντρέπονται όχι μόνο για τη συνεργατική-τραπεζική τραγωδία, αλλά για τη γενικότερη θλιβερή κατάντια της Κύπρου Ο «Στάβλος του Αυγεία» της κυπριακής μπανανίας διανθίζεται ανοιξιάτικα από τις 5 Μαρτίου με το πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής για την κατάρρευση του Συνεργατισμού. Όπως πολύ εύστοχα επισημαίνεται στο πόρισμα, ο Συνεργατισμός, το άλλοτε καύχημα της κυπριακής κοινωνίας, εξέπνευσε υπό το βάρος εγκληματικών λαθών, κραυγαλέων παραλείψεων, κομματικών σκοπιμοτήτων, ιδιοτελών πρακτικών και διαχρονικών διαχειριστικών αμαρτιών.
Η ετυμηγορία της Ερευνητικής Επιτροπής είναι σαφέστατη: Υπάρχουν πιθανές ποινικές, αστικές και πολιτικές ευθύνες, ανοίγοντας τον δρόμο για ανάληψη δράσης εκ μέρους της Νομικής Υπηρεσίας και της Αστυνομίας. Ασφαλέστατα, το πρόβλημα στον Συνεργατισμό δεν προκλήθηκε μετά το 2013. Το οξύτατο πρόβλημα της κακής διαχείρισης του δανειακού χαρτοφυλακίου των Συνεργατικών Πιστωτικών Ιδρυμάτων, η αδυναμία τους να εισπράττουν έγκαιρα τις οφειλές των δανειοληπτών, αλλά και οι οργιάζουσες πολύχρωμες στρεβλώσεις, εμφανίζονταν από τα πρώτα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αναντίλεκτα, ο Συνεργατισμός έχει καταπονεθεί βάναυσα από την κομματοκρατία και το σαθρό πολιτικό σύστημα. Η πελατειακή σχέση «θαυματουργούσε» σε βάρος των ζωτικών κοινωνικών συμφερόντων, τα οποία ο Συνεργατισμός τάχθηκε να υπηρετήσει. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για εξυπηρέτηση κομματικών και συναφών ιδιοτελών συμφερόντων. Σήμερα, υπό το φως του πορίσματος της Ερευνητικής Επιτροπής, η ωμή πραγματικότητα συνηγορεί ότι καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να πάρει ριζοσπαστικά μέτρα για αναχαίτιση της ολέθριας κατηφόρας.
Το πόρισμα, σαφέστατα, καίει πολλούς, με όνομα και διεύθυνση. Τώρα, λοιπόν, είναι η ώρα να μιλήσει η αδέκαστη δικαιοσύνη για τιμωρία των ενόχων και συνενόχων. Παράλληλα, προβάλλει εκ των ων ουκ άνευ η ανάγκη να δρομολογηθεί οδικός χάρτης με σκοπό την εξυγίανση του κομματικού βίου και απαλλαγή από το σαθρό πολιτικό σύστημα. Αυτό θα είναι και η μοναδική εγγύηση ότι δεν θα επαναληφθούν μελλοντικά παρόμοια εγκλήματα σε βάρος της κοινωνίας και γενικότερα των πολιτών.
Και το τελευταίο, αλλά και πλέον σημαντικό: Τα κόμματα που κυβέρνησαν ή συγκυβέρνησαν αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, πρέπει να ντρέπονται όχι μόνο για τη συνεργατική - τραπεζική τραγωδία, αλλά για τη γενικότερη θλιβερή κατάντια της Κύπρου. Οι αχρείες μνημονιακές υποθηκεύσεις, οι εμετικές κομματικές αντιπαροχές, η προσφιλής πολιτική πρακτική των ανακυκλωμένων θεσιθήρων στα δημόσια αξιώματα, οι διορισμοί των «αρίστων», οι φυλακίσεις στελεχών απ’ όλα τα μεγάλα κόμματα, οι στρατιές προσοντούχων ανέργων και η εκκόλαψη νεολαίων κλωνοποιημένων σε κλιβάνους μικροπολιτικής [όπως εύστοχα υπογραμμίζει ο Γ. Σέρτης], πρέπει να ταρακουνήσουν την κοινωνία των πολιτών, επιφέροντας σεισμικές δονήσεις στο κομματικό σκηνικό και γενικά στο σάπιο πολιτικό σύστημα. Σε αντίθετη περίπτωση, ο τόπος θα βλέπει άσπρη μέρα μόνον όταν... χιονίζει! ΞΕΝΗΣ Χ. ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ Δημοσιογράφος
