Δίνουν υπηκοότητες και σε μη Τούρκους

Η πολιτική αυτή της Άγκυρας και του ψευδοκράτους έχει ως στόχο την πλήρη αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα των κατεχόμενων περιοχών, καθώς και τη διαφοροποίηση των πληθυσμιακών συσχετισμών στο πλαίσιο μιας ενδεχόμενης λύσης του Κυπριακού, με τη δημιουργία νέων τετελεσμένων, τα οποία θα μπορούν να δικαιολογήσουν τις απαιτήσεις της τουρκικής πλευράς όσον αφορά την εδαφική και τη συνταγματική πτυχή του κυπριακού προβλήματος.

Πετυχαίνει, ταυτόχρονα, το εθνικό ξεκαθάρισμα της κατεχόμενης περιοχής, το οποίο, σε συνδυασμό με την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και την παράνομη αλλαγή των γεωγραφικών ονομάτων στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, θα καταστήσει δυνατή την πλήρη «τουρκοποίηση» των κατεχόμενων εδαφών.
Διά στόματος Ακιντζί...

Το μέγεθος του φαινομένου αποτύπωσε ο ίδιος ο Τ/κ ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος, όπως αναφέρει δημοσίευμα της «Κίπρις» την περασμένη Παρασκευή, είπε ότι, σύμφωνα με στοιχεία του λεγόμενου «υπουργείου εσωτερικών» της «ΤΔΒΚ», στα τριάμισι χρόνια αφότου ο ίδιος τέθηκε επικεφαλής των συνομιλιών για επίλυση του Κυπριακού ως «πρόεδρος», η παραχώρηση υπηκοοτήτων του ψευδοκράτους ανήλθε από 220 χιλιάδες σε 350 χιλιάδες, σημείωσε, δηλαδή, αύξηση 130 χιλιάδες.

Σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενα του Τ/κ ηγέτη, ενώ η προηγούμενη λεγόμενη κυβέρνηση προέβαινε στην παροχή 1000 υπηκοοτήτων ανά μήνα, τώρα, η νυν ψευδοκυβέρνηση, προχωρεί στην παροχή 400-500 υπηκοοτήτων μηνιαίως.

Επισήμανε, επιπρόσθετα, ότι επιβάλλεται να εφαρμοστεί μια «ορθή» πληθυσμιακή πολιτική στην «ΤΔΒΚ», σημειώνοντας ότι για να καταστεί δυνατόν να υπάρξει ένας καλός σχεδιασμός στους τομείς της Υγείας και της Παιδείας θα πρέπει να γίνει απογραφή του «πληθυσμού» της «χώρας» και ακολούθως να δοθεί έμφαση στον «περί υπηκοοτήτων νόμο».
Δύο μεθοδολογίες παραχώρησης

Το ψευδοκράτος ακολουθεί δύο μεθοδολογίες παραχώρησης υπηκοοτήτων και ιθαγένειας: Η πρώτη γίνεται μέσω του λεγόμενου υπουργικού συμβουλίου της «ΤΔΒΚ» και οι αποφάσεις δημοσιεύονται στη λεγόμενη «επίσημη εφημερίδα της κυβέρνησης».

Η δεύτερη, διά της οποίας επιτελείται και η μαζικότερη παραχώρηση υπηκοοτήτων, διενεργείται μέσω του λεγόμενου «υπουργείου εσωτερικών», το οποίο έχει αρμοδιότητα έκδοσης χωρίς να προϋποτίθεται απόφαση του «υπουργικού συμβουλίου».

Σύμφωνα με στοιχεία, σε μία περίπτωση μέσα στο 2018, το λεγόμενο «ΥΠΕΣ» προχώρησε στην έκδοση 300 περίπου υπηκοοτήτων σε αιτούντες, οι οποίοι διαβιούν ή εργάζονται εδώ και χρόνια στο ψευδοκράτος.

Σύμφωνα, εξάλλου, με στοιχεία που δημοσιεύονται στην «επίσημη εφημερίδα» της «κυβέρνησης» του ψευδοκράτους, εντός του 2018 παραχωρήθηκαν έντεκα υπηκοότητες σε ξένους πολίτες, δέκα εκ των οποίων Τούρκοι και ένας Πακιστανός, ενώ το 2019 δεκαπέντε υπηκοότητες, όλες σε τουρκικής καταγωγής πολίτες, λόγω μακράς διαμονής τους στα κατεχόμενα.

Να υπομνηστεί ότι το 2015 το ψευδοκράτος είχε αποφασίσει την παραχώρηση «λευκής ταυτότητας» σε 40.000 Τούρκους πολίτες, ως προπαρασκευαστικού σταδίου για την παραχώρηση «υπηκοότητας» στη συνέχεια. Σύμφωνα με έκθεση πεπραγμένων του λεγόμενου «υπουργείου εσωτερικών», κατά τους τελευταίους δέκα μήνες του 2015, 1.506 άτομα πήραν «υπηκοότητα», σε σύνολο 1.745 ατόμων που υπέβαλαν αίτηση για να αποκτήσουν «υπηκοότητα».
Παραχωρήσεις και ανταλλάγματα

Το διαφοροποιητικό στοιχείο, ωστόσο, στην πολιτική παραχώρησης υπηκοοτήτων του ψευδοκράτους είναι η ένταξη στον κατάλογο των υπό παραχώρησιν ιθαγενείας πολιτών, και υπηκόων άλλων χωρών, όχι αποκλειστικά τουρκικής προέλευσης, όπως γινόταν διαχρονικά.

Πρόκειται για αριθμό ξένων που εργάζονται ή φοιτούν στα κατεχόμενα τα τελευταία χρόνια, από χώρες όπως το Πακιστάν, η Ινδονησία και, πιο πρόσφατα, όπως πληροφορούμαστε, το Ιράν, η Λιβύη και η Νιγηρία.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, παραχωρήσεις υπηκοοτήτων σε μη Τούρκους πολίτες έγιναν την περίοδο 2008-2009, και συγκεκριμένα σε πολίτες του Πακιστάν, ως «αντάλλαγμα» για την αναγνώριση από τη συγκεκριμένη χώρα της «οντότητας» του ψευδοκράτους.

Οι ιθαγένειες σε υπηκόους του Ιράν, της Λιβύης και της Νιγηρίας παραχωρήθηκαν στο πλαίσιο της πρόσφατης σύγκλισης στις διμερείς σχέσεις των εν λόγω χωρών με την Τουρκία, στο πλαίσιο, κυρίως, της συριακής κρίσης, αλλά και της αναβάθμισης των οικονομικών και εμπορικών τους ανταλλαγών.
Άνοιγμα στη Λιβύη

Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο «άνοιγμα» της Άγκυρας προς τη Λιβύη όσον αφορά την ΑΟΖ, επιχειρώντας να πείσει την Τρίπολη ότι οι δύο χώρες έχουν... θαλάσσια σύνορα, καθώς η Ελλάδα έχει «σφετεριστεί» όχι μόνον την τουρκική, αλλά και τη λιβυκή υφαλοκρηπίδα, στερώντας, έτσι, τα κοινά σύνορα μεταξύ των δύο χωρών.

Χαρακτηριστικό, δε, είναι και δημοσίευμα της φιλοκυβερνητικής τουρκικής εφημερίδας Yeni Safak, κατά την επίσκεψη του Τούρκου Υπουργού Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, στη Λιβύη, ότι «Οι Έλληνες κλέβουν την ΑΟΖ της Λιβύης».

Καθίσταται εύλογο ότι, με τις ενέργειες αυτές εκ μέρους της Τουρκίας και του ψευδοκράτους, το θέμα του εποικισμού και, συνακόλουθα, της παραμονής εποίκων μετά τη λύση του Κυπριακού, καθίσταται ακόμη πιο -δυσοίωνα- περίπλοκο, ενώ εκφράζονται φόβοι ότι, η Άγκυρα, ενδέχεται να χρησιμοποιήσει τους «μη Τούρκους υπηκόους» του ψευδοκράτους ως «εφεδρεία», για την άσκηση πιέσεων επί της ε/κ πλευράς.
«Παράνομες δημογραφικές αλλαγές»

Εξάλλου, έγγραφα πρεσβειών της Κυπριακής Δημοκρατίας στο εξωτερικό εκδομένα στο τρέχον έτος υπογραμμίζουν το γεγονός των παράνομων δημογραφικών αλλαγών στα κατεχόμενα, καταγγέλλοντας την πολιτική του συστηματικού εποικισμού που εφαρμόζει η Τουρκία από το 1974.

Σύμφωνα με στοιχεία και πληροφορίες που επιβεβαιώνονται τόσο από τον τουρκικό και τ/κ Τύπο, σήμερα, στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου υπάρχουν περίπου 150.000 - 160.000 έποικοι, εκτός της παρουσίας των 35.000 τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων. Υπολογίζεται, δε, ότι συνολικά 55.000 Τουρκοκύπριοι έχουν μεταναστεύσει εκτός Κύπρου. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των Τουρκοκυπρίων στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου έχει μειωθεί από 116.000 το 1974 σε 89.000 σήμερα. Με ένα φυσικό ρυθμό αύξησης του πληθυσμού, ο αριθμός αυτός θα ήταν 153.578.