Όταν κανείς αποφασίζει να μπει στην πολιτική, πρέπει να έχει συνείδηση των κανόνων της. Είναι αυτοί οι κανόνες σκληροί. Κάποτε απάνθρωποι. Συχνά προαγωγοί διαφθοράς και φθοράς Ψυχής, Πνευμάτων και Σωμάτων. Ο πολιτικός ανταγωνισμός, η πολιτική πορεία προς την επιβίωση και την επιβολή, οδηγούν σε αήθειες, κακοήθειες, μικρότητες και βαναυσότητες. Οι χαρακτήρες των πολιτικών με τον χρόνο μεταλλάσσονται. Γίνονται πιο κυνικοί, πιο αδίστακτοι, πιο εκδικητικοί, πιο εξουσιαστικοί, πιο άπληστοι. Η απληστία είναι μητέρα όλων των κακών...
Η επιδίωξη της πολιτικής εξουσίας και η κατάληψή της προϋποθέτει θυσία αρχών, αξιών και κανόνων ήθους. Και ευγενούς άμιλλας και συμπεριφοράς. Η κατάληψη της εξουσίας στο τέλος της είναι ίση με καταστροφή και της υγείας και της ψυχοπνευματικής ομαλότητας του Πολιτικού Ηγέτη. Ο φιλόσοφος Σπινόζα χαρακτήρισε το «αγαθόν» της δόξας και της εξουσίας ως ολέθριο. Φέρνει μόνο καταστροφή στον λάτρη της. Όπως ακριβώς η λατρεία του Πλούτου και η Απληστία στο κυνήγημά της, φέρνει μόνιμο άγχος, ανικανοποίητη ζωή και τελικά δυστυχία.
Η επιδίωξη της Πολιτικής Εξουσίας όπως και η επιδίωξη της Οικονομικής Εξουσίας επιτυγχάνονται μόνο με πάθος. Αυτό το πάθος είναι τόσο δυνατό, όσο το ερωτικό πάθος. Με την καρέκλα της Εξουσίας το ερωτικό πάθος είναι απερίγραπτο, όπως ακριβώς και το πάθος της αύξησης του Πλούτου στην ανταγωνιστική του αρρωστημένη μανία. Αυτό το πάθος φέρνει μόνο δυστυχία, όχι μόνο στον εξουσιαστή ηγέτη και ενσαρκωτή του, αλλά και στους Λαούς. Οι Λαοί είναι θύματα αυτού του πάθους. Ένα πάθος που δεν αρνείται να πατήσει και επί των... πτωμάτων των ανταγωνιστών του. Αυτό το πάθος φέρνει δυστυχία, πόνο και βάσανα.
Γι’ αυτό και οι φορείς του ονομάζονται και Αλγεσίδωροι.
Τα βάσανα και οι πόνοι του Κυπριακού Ελληνισμού δεν προξενήθηκαν από τρίτους. Οι τρίτοι απλώς προστάτευαν τα συμφέροντά τους. Οι καταστροφές στον τόπο αυτό ήλθαν από αποφάσεις των πολιτικών ηγετών του. Ήταν οι ηγέτες του χαμηλά δυσανάλογοι προς την εποχή και τις αξιώσεις της. Αντί να υπηρετήσουν και να λύσουν τα προβλήματα του Λαού, «έλυαν» τα προσωπικά και τα ατομιστικά τους συμφέροντα. Ικανοποιούσαν τις μικροφιλοδοξίες του. Αντί να λύσουν τα Εθνικά (και όχι μόνο) προβλήματα του Λαού, τα διεύρυναν και τα συσσώρευαν και τα περιέπλεκαν. Και τα έφερναν σε χώρους ασφυξίας και σε διαστάσεις τραγωδίας.
Η ανεπάρκεια των ηγετών, η πτωχή γνώση και επίγνωσή τους, η ανυπαρξία υποδομής σε πείρα και αξιότητα, ήταν η μια αιτία τής κατ’ επανάληψιν καταστροφής που έφεραν. Η άλλη ήταν η σταδιακή παραγνώριση και απαξίωση του Λαού. Έφερε την καταστροφή των δυνατοτήτων αυτού του Λαού να αντιδρά έγκαιρα, ορθά και αποτελεσματικά. Ο Λαός κατέστη εξ αντικειμένου καλός αγωγός και συνεργός στις ηγετικές ανεπάρκειες και μικροπολιτικές και εφαρμοσμένες συμπεριφορές.
Ο Μακιαβέλι είχε χαρακτηριστικά αποτυπώσει τη σκληρή πραγματικότητα. Ο λαός είναι αντανάκλαση των ηγετών του και αντιστρόφως... Είναι λιοντάρι ο Λαός, λιοντάρι θα είναι και ο ηγέτης του, αλεπού ο Λαός, αλεπού και ο ηγέτης του, πρόβατο ο Λαός, πρόβατο και ο ηγέτης του...
Ο Κυπριακός Ελληνισμός, μετά από 60 χρόνια συμφορών, ούτε δρα, ούτε αντιδρά για αποτροπή των νέων συμφορών του, οι οποίες είναι όχι απλώς ορατές, αλλά ψηλαφητές. Και οι πολιτικοί του ηγέτες, οι εκλεκτοί, οι εψηφισμένοι, οι επιλεγμένοι εξουσιαστές του; Αυτοί συνεχίζουν τη λεηλασία της Λαϊκής παθητικότητας. Εντείνουν την εκμετάλλευση της λαϊκής βολικής καλοπιστίας και αδιαφορίας. Έρχονται, όμως, νέα δεινά, με πράξεις και παραλείψεις των ηγετών του. Και ο Λαός υπνώττει και αναπαύεται στις αυταπάτες της ενδημικής νεοκαλοζωίας του. Θέλει να του προσφέρουν, αλλά αυτό που ο ίδιος πρέπει να εξασφαλίζει αγωνιζόμενος...
Όσοι Έλληνες της Κύπρου είναι ηλικίας κάτω των 50-55, δεν κατανοούν τι έγινε σ’ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο. Δεν έχουν διάθεση να δουν τι μπορεί να γίνει. Και οι άλλοι, όσοι έζησαν τις προηγούμενες συμφορές, είτε λησμόνησαν τις συνέπειές τους, είτε υμνούν τους Αλγεσίδωρους που τις προκάλεσαν ή δεν απέτρεψαν. Αναλίσκονται στον πλασματικό κόσμο της καθημερινότητάς τους και της σχόλης τους. Η Κύπρος έτσι δεν σώζεται. Συνεχίζει τη νέα καταστροφική της πορεία.
