Ως γνωστόν, τα «Κίτρινα Γιλέκα» άρχισαν διαμαρτυρόμενοι για την αύξηση της τιμής των καυσίμων, μετά όμως επεκτάθηκαν σε πολλά θέματα της εσωτερικής πολιτικής και της κοινωνίας, όπως την υψηλή φορολογία, το θέμα των συνταξιούχων, το θέμα των πολυεθνικών και άλλα θέματα. Η αναταραχή συνεχίζεται Η «γλυκιά» Γαλλία είναι η χώρα των ιδεών και των διαφόρων κινημάτων.
Η Γαλλική Επανάσταση του 1789 χάραξε με ανεξίτηλα γράμματα την παρουσία της στην Παγκόσμια Ιστορία (βλ. Χρίστου Α. Θεοδούλου Θέσεις: Από τη Διεθνή και Κυπριακή Πολιτική ζωή (1957-1970), Λευκωσία, Εκδόσεις «Χέλκα», 1971, σελίδες 13-18 «Γαλλία ́68, "Η Κομμούνα της Νιότης"»).
Μετά τη σύντομη επικράτηση της επανάστασης έχουμε την παντοκρατορία του Ναπολέοντα, ο οποίος, αφού κυριάρχησε στην Ευρώπη και τα έβαλε με όλον τον κόσμο, ήταν φυσικό να επέλθει το Βατερλώ του το 1815. Μετά την «παλινόρθωση» με την επιστροφή των Βουρβόνων έχουμε νέο κίνημα με τις «μέρες του Ιουλίου» 1830, που ξανάφεραν στη Γαλλία τα οδοφράγματα, βάζοντας στον θρόνο τον Λουδοβίκο - Φίλιππο. Τις «μέρες του Ιουλίου» διαδέχθηκαν οι «μέρες του Φλεβάρη» του 1848, όταν πήρε την εξουσία μετά ένας άλλος Βοναπάρτης, ο οποίος ανέβηκε στον θρόνο ως Ναπολέοντας ο Τρίτος.
Το Σεντάν (1870) έφερε την πτώση του Ναπολέοντα του Τρίτου και το τέλος της Δεύτερης Γαλλικής Δημοκρατία και γέννησε αυτό που είναι γνωστό στην Παγκόσμια Ιστορία ως η «Κομμούνα του Παρισιού» 1871. Όπως προηγουμένως το 1789, 1830, 1848, το Παρίσι τότε γέμισε με οδοφράγματα και οδομαχίες. Η «Κομμούνα» γρήγορα έδωσε της θέση της στην 3η Γαλλική Δημοκρατία, που τελείωσε με τη γαλλική παράδοση του Μαΐου του ’40, για να δώσει τη θέση της στην 4η Δημοκρατία στο τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο πόλεμος της Αλγερίας μαζί με όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η Γαλλία μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο έφεραν στην εξουσία τον ήρωα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου Σαρλ Ντε Γκωλ και μαζί του την Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία.
Και είναι στην εποχή του Ντε Γκωλ που εμφανίστηκε η μεγαλύτερη αναταραχή στην Γαλλία, που έγινε γνωστή ως «Μέρες του Μάη» 1968, την οποίαν αποκάλεσα στο άνω αναφερόμενο άρθρο μου «Κομμούνα της Νιότης». Οι «Μέρες του Μάη» του ’68 άρχισαν με εξέγερση των φοιτητών στη Σορβόννη, που γενικεύθηκε σε άλλα Πανεπιστήμια και είχε ως επακόλουθο το ξεσήκωμα των εργατών, των αγροτών και όλων των δυσαρεστημένων με το Γκωλικό καθεστώς των 10 τελευταίων χρόνων και η Γαλλία έφτασε σε μια κατάσταση πραγματικής αναρχίας.
Ο Ντε Γκωλ επικεντρωνόταν στο «μεγαλείο» της Γαλλίας και στις εξωτερικές σχέσεις, παραμελώντας την εσωτερική πολιτική, πράγμα το οποίο έφερε τα πράγματα σε ταραχές και βία. Όπως γράφω στο βιβλίο μου Θέσεις (οπ.παρ.): «Η Γαλλία δεν είναι η πρώτη φορά που είδε οδοφράγματα και στιγμιαίαν αναρχία.
Είναι η φύση της, ο αέρας της, ο τρόπος τού σκέπτεσθαι και ενεργείν των παιδιών της. Να απορεί κανείς για τον τρόπο αυτόν της διεκδίκησης από τους Γάλλους των αιτημάτων και δικαιωμάτων τους και να κυκλοφορεί κάθε μέρα - όπως πολλές μη γαλλικές εφημερίδες και περιοδικά - «Γαλλική Επανάσταση» με πηχυαίους τίτλους, δείχνει άγνοια της Ιστορίας. Επιπροσθέτως, με τα εγγλέζικα «sit - in» οι Γάλλοι στήνουν και οδοφράγματα και, για να στήσουν οδοφράγματα, πρέπει να ξεριζώσουν δένδρα και να αναποδογυρίσουν αυτοκίνητα. Αυτήν όμως τη φορά είναι οι φοιτητές που «έβαλαν τον πρώτον λίθον» (σελ. 17-19).
Στις μέρες μας ζούμε μιαν άλλη αναταραχή στη Γαλλία, όμοια με τον Μάη του ’68, το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων».
Ως γνωστόν, τα «Κίτρινα Γιλέκα» άρχισαν διαμαρτυρόμενοι για την αύξηση της τιμής των καυσίμων, μετά όμως επεκτάθηκαν σε πολλά θέματα της εσωτερικής πολιτικής και της κοινωνίας, όπως την υψηλή φορολογία, το θέμα των συνταξιούχων, το θέμα των πολυεθνικών και άλλα θέματα. Η αναταραχή συνεχίζεται. Εν τω μεταξύ, το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων» μιμήθηκαν και άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Θα δούμε την εξέλιξη και την κατάληξη αυτού του κινήματος στο μέλλον. * Διάλεξη του Δρος Χρίστου Α. Θεοδούλου, στο πλαίσιο του Μηνός Γαλλοφωνίας στις 19 Μαρτίου 2019, 8:00 μ.μ., στο Ίδρυμα Θεοδούλου στη Λάρνακα
