Σικέ παιχνίδι απο τον Ακιντζί

Δεν περιορίζονται στα λανθασμένα μηνύματα που στάληκαν από τον εγκάθετο της Άγκυρας στα κατεχόμενα, οι συνέπειες της μη παρουσίας του στον προγραμματισθέντα από τον Γενάρη δικοινοτικό φιλικό αγώνα στην Πύλα μεταξύ της Σαλαμίνας και της Μαγκούσας. Το παρασκήνιο των εξελίξεων πιστοποιεί και επισφραγίζει ότι ο κατοχικός ηγέτης, που κατέβαλε τιτάνια προσπάθεια να παρουσιαστεί ως θύμα, ήξερε τα πάντα, έστησε παγίδα, αλλά τελικά λόγω ενός τηλεφωνήματος «δεν του βγήκε».
Επιχείρησε ιγκόγκνιτο αναβάθμιση

Όπως αποκαλύπτει η “Σημερινή” βασιζόμενη σε πλήρως διασταυρωμένες πηγές, το πρόβλημα του Μουσταφά Ακιντζί δεν ήταν ούτε το γήπεδο, ούτε δήθεν τα μέτρα ασφάλειας που δεν μπορούσαν, κατ’ ισχυρισμόν του, να πάρουν τα Ηνωμένα Έθνη. Το πρόβλημά του ήταν ότι τελευταία στιγμή τον μυρίστηκαν και στη βάση ενός τηλεφωνήματος τού ξήλωσαν το παίγνιο αναβάθμισης του καθεστώτος, που πήγε να στήσει, στη ράχη μίας εκδήλωσης ειρήνης και συνύπαρξης.

Συγκεκριμένα, ο κύριος Ακιντζί προγραμμάτιζε να μεταβεί κανονικά στην εκδήλωση, στο γήπεδο που βρίσκεται στις υπό τη Δημοκρατία ελεγχόμενες περιοχές, με τη λιμουζίνα του και κυρίως με αναρτημένη τη λεγόμενη σημαία του παρανόμου καθεστώτος του οποίου ηγείται.

Γνώριζε από την πρώτη στιγμή και πού βρισκόταν το γήπεδο και ποιες ήταν οι συνεννοήσεις που έγιναν. Ουδέποτε αντέδρασε, παρά μόνο όταν υπεδείχθη στον εκπρόσωπό του, Μπαρίς Μπουρτζιού, ότι δεν νοείται να περάσει στις ελεύθερες περιοχές με αναρτημένο το παράνομο σύμβολό του. Εκεί, λοιπόν, ευρισκόμενος υπό πίεση, κλήθηκε να σκαρφιστεί διάφορες δικαιολογίες για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, φέρνοντας ακόμη και δικούς του ανθρώπους στην κοινότητά του, απέναντί του. Του ασκήθηκε έντονη κριτική και ουδένα έπεισε ότι η αντίδρασή του ήτο δικαιολογημένη ή ακόμη και ότι έτσι διασφάλιζε δήθεν τα συμφέροντα της νέας γενιάς των Τ/κ.
Κυπριακό μέσω ενέργειας

Στο μεταξύ, αν και δεν συζητήθηκε εκτενώς, πέρα από τη διμερή συνάντηση με τον Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών, η τριμερής σύνοδος στην Ιερουσαλήμ, παρουσία των ΗΠΑ είχε έντονο άρωμα Κυπριακού. Και αυτό γιατί, όπως πληροφορούμαστε, διά των εκεί συζητήσεων, έγινε σαφές ότι η αποδέσμευση όλης της ενέργειας για τους υδρογονάνθρακες απαιτεί, όπως ευκρινώς το είπε ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, ένα περιβάλλον πολιτικής πάνω απ' όλα ασφάλειας. Κάτι που σαφώς παραπέμπει και στην ανάγκη η επίλυση του Κυπριακού, αν και εφόσον υπάρξει, να μην επιτρέπει την παρέμβαση τρίτων στο νησί που φιλοδοξεί να γίνει ενεργειακός κόμβος.

Κάτι που αντιλαμβάνονται πλέον και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που ναι μεν τα έχουν σπάσει με την Τουρκία, αλλά έχουν και τη δύναμη και την επιρροή να ασκήσουν τις αναγκαίες πιέσεις διεθνώς, ώστε αυτό να γίνει καθολικά αποδεκτό και άρα βίωμα όλων ότι δεν μπορεί η Άγκυρα να κάνει πάρτι με τις απαράδεκτες θέσεις που υποστηρίζει.

«Το γεγονός ότι σύντομα θα υπάρξει μία τετραμερής συνάντηση σε επίπεδο τεχνοκρατών του Υπουργείου Εξωτερικών για εντοπισμό νέων πυλώνων συνεργασίας σε πολιτικό επίπεδο, δεν μπορεί να περνά απαρατήρητο απ' όσους δηλώνουν ότι το Κυπριακό δεν μπορεί να έχει σχέση με τις περιφερειακές συνεργασίες», έλεγε χαρακτηριστικά στη «Σημερινή» πηγή από την κυπριακή αντιπροσωπία.
Τα ερωτήματα για Κατρούγκαλο...

Βεβαίως και το ρεπορτάζ «Κυπριακού» δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει τη συνάντηση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Κατρούγκαλου με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Αττάλεια της Τουρκίας. Μία συνάντηση που δημιούργησε περισσότερα ερωτήματα, παρά απάντησε σε σωρεία άλλων που προϋπήρχαν της πραγματοποίησής της.

Μέγιστο των οποίων, με ποιες εντολές ο νέος Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, που στις κρίσιμες στιγμές του Κυπριακού δεν ήταν σε αυτήν τη θέση, διαπραγματεύτηκε με τον κύριο Τσαβούσογλου για τις μείζονες πτυχές του Κυπριακού; Γνωρίζει κάποιος τι ακριβώς είπε πίσω από τις κλειστές πόρτες της συνάντησης; Έχει ενημερωθεί ο κυπριακός λαός για το τι άκουσε, πέραν αυτών που δημοσίως λέχθηκαν και τα οποία ουδεμία προοπτική αφήνουν; Δεν είναι υποχρέωση όλων, του Προέδρου Αναστασιάδη συμπεριλαμβανομένου, να ενημερώσουν τον Ελληνισμό της Κύπρου για το τι ακριβώς έγινε, λέχθηκε, ακούστηκε;

Τα ερωτήματα στο Κυπριακό και τον τρόπο διαχείρισής του πολλαπλασιάζονται. Μήπως δεν πρέπει να ακούσουμε από επίσημα χείλη ξεκάθαρα τι σημαίνει αυτή η συνάντηση που είχαν οι ΥΠΕΞ Ελλάδας Τουρκίας για το μέλλον του Κυπριακού; Ομοίως δεν πρέπει να ξέρουμε αν θα υπάρξει συνέχεια και με ποιο περιεχόμενο; Η δήλωση Τσαβούσογλου ότι οι εγγυήσεις όχι μόνο δεν είναι αναχρονιστικές αλλά και αναγκαίες, τι περιθώριο συνέχισης της συζήτησης δίνει; Να συζητήσεις τι; Να διαπραγματευτείς τι; Είναι γι’ αυτό που ο τρόπος διαχείρισης του εθνικού προβλήματος πρέπει να περάσει στα χέρια του λαού, ο οποίος δίνει εντολές στους ηγέτες, και όχι να συνεχίσει η αντίστροφη πορεία. Ο λαός πρέπει να γνωρίζει τι λέγεται και πώς, να κρίνει και να επικρίνει και τελικά να δίνει εντολές για την πορεία διαχείρισης.
Αποχωρεί οριστικά ο Μαυρογιάννης

Επιβεβαιώνεται η προ μηνός αποκλειστική είδηση της τηλεόρασης του «Σίγμα» και της εφημερίδας «Σημερινή», ότι ο, επί σειράν ετών, επιτυχημένος κατά την καθολική αντίληψη διαπραγματευτής Αντρέας Μαυρογιάννης, αποχωρεί από τη θέση του. Είχαμε αποκαλύψει ότι ετοιμάζει βαλίτσες για τη θέση του Μονίμου Αντιπροσώπου της Κυπριακής Δημοκρατίας στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Κάτι που θα υλοποιηθεί, μαθαίνουμε, αρχές Απριλίου, οπότε για προσωπικούς λόγους θα επιστρέψει στη βάση του, ο νυν Μόνιμος Αντιπρόσωπος, πρέσβης Κορνήλιος Κορνηλίου. Η εθελούσια αποχώρηση του πρέσβη Μαυρογιάννη από τη θέση του διαπραγματευτή σε καμία περίπτωση δεν βλάπτει τις προοπτικές για επανέναρξη ουσιωδών συνομιλιών.

Πηγές από τον προεδρικό λόφο, που επιβεβαίωσαν την είδηση, σημείωναν στην εφημερίδα μας ότι «όταν και εφόσον υπάρξει ανάγκη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί -και θα το πράξει- να καλέσει τον οποιονδήποτε να συμμετέχει στην ομάδα διαπραγμάτευσης, ακόμη και αν εκτελεί καθήκοντα στο εξωτερικό». Σημειώνεται, για προληφθούν οι όποιες πολιτικές εκμεταλλεύσεις του ζητήματος, ότι η τ/κ πλευρά και ο Ακιντζί δεν διατηρούν διαπραγματευτή εδώ και δύο χρόνια. Από τότε δηλαδή που ο πρώην διαπραγματευτής αποχώρησε για να συμμετάσχει στη λεγόμενη κυβέρνηση του καθεστώτος.