«Πετυχημένη η συνταγή με ΔΗΚΟ»

Με το γάντι αντιστρέφει τα επιχειρήματα των κομμάτων της αντιπολίτευσης για το πόρισμα της Ερευνητικής, ο Διευθυντής του Γραφείου του Προέδρου, Πέτρος Δημητρίου. «Όταν στο πόρισμα αναφέρεται ότι όσο πλησιάζουμε το 2013 οι ευθύνες των κομμάτων μεγαλώνουν και ότι το πρόβλημα διογκώνεται, αυτά τα ευρήματα υιοθετούνται;», διερωτάται, προσθέτοντας ότι μετά την αλλαγή των εποπτικών παραμέτρων για τον υπολογισμό των ΜΕΔ, η Κυβέρνηση βρέθηκε ενώπιον ενός επώδυνου διλήμματος. «Είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα στην κατάρρευση και στην πώληση του καλού κομματιού», σημειώνει ο εκ των στενών συνεργατών του Προέδρου.

Την ίδια ώρα, ο κ. Δημητρίου ρίχνει γέφυρες προς την πλευρά του ΔΗΚΟ, επισημαίνοντας την πρότερη στήριξη του κόμματος της ήσσονος αντιπολίτευσης «σε καιρούς δύσκολους, όπου οι σειρήνες του λαϊκισμού έβρισκαν ευήκοα ώτα». Παράλληλα, απαντά στο ερώτημα κατά πόσον ένας αγωγός φυσικού αερίου θα πρέπει να περάσει από την Τουρκία, αν η Κύπρος πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, ποια είναι η σκοπιμότητα των ΜΟΕ και γιατί μένει εκτός η επιστροφή της Αμμοχώστου, σχολιάζοντας επίσης τη σημασία των τριμερών και περιφερειακών ενεργειακών και αμυντικών συνεργασιών.
Τι εννοεί ο Πρόεδρος όταν κάνει λόγο για σχέδιο β’ στο Κυπριακό;

Οφείλουμε να λάβουμε υπόψη μας πως οι συνομιλίες αποτελούν μια δυναμική και εξελισσόμενη διαδικασία. Μπορούν να επηρεαστούν από εξωγενείς εξελίξεις, όπως επίσης και από την κατάληξη του προηγούμενου γύρου συνομιλιών. Αλίμονο αν ο ηγέτης μιας χώρας δεν προβληματίζεται για όλα αυτά και αυτό είναι που δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και όχι την όποια σκέψη για σχέδιο β’. Αλίμονο αν η ηγεσία μιας χώρας δεν προετοιμάζει εκ των προτέρων τα όποια σημεία αντίδρασης στα οποιαδήποτε σενάρια κληθούμε ενδεχομένως να αντιμετωπίσουμε.

Συνεχίζοντας στην ίδια δήλωση, ο Πρόεδρος αυτό που είπε είναι ότι ως ενεργός πολίτης προβληματίζεται και ανησυχεί για το ενδεχόμενο αποτυχίας και αυτής της διαδικασίας συνομιλιών. Για το ποια θα είναι η επόμενη μέρα, για το ποια θα είναι η αφετηρία μιας νέας διαπραγμάτευσης σε περίπτωση αποτυχίας.

Αυτό, ασφαλώς, δεν σημαίνει ότι δεν παραμένει η στοχοπροσήλωσή μας για λύση του Κυπριακού όχι μόνο στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αλλά και ως συνέχεια της διαπραγμάτευσης του Κραν Μοντανά, η οποία μας άφησε ως κεκτημένο τις ρητές και σαφείς αναφορές για κατάργηση εγγυητικών και επεμβατικών δικαιωμάτων και εδαφικές προσαρμογές που ανταποκρίνονται στις ευαισθησίες της πλευράς μας. Είναι μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια που επιθυμούμε να καθοριστούν οι όροι αναφοράς της κυρίας Λουτ, με σκοπό την ταχύτερη δυνατή επανέναρξη των συνομιλιών, αλλά μέσα από μια στοχευμένη και συνεπώς αποτελεσματική διαπραγματευτική διαδικασία.
Εφόσον το Κυπριακό βρίσκεται εν αναμονή για τους όρους αναφοράς, αλλά και διευκρινίσεων επί του πλαισίου Γκουτέρες, ποια η σκοπιμότητα συμφωνίας νέων ΜΟΕ;

Να κρατήσουν ζωντανές τις γέφυρες επικοινωνίας, να κρατήσουν ζωντανή την επαφή μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Υπήρξε μια περίοδος ψυχρότητας, προϊόν κυρίως της απογοήτευσης, και επανερχόμαστε σ’ έναν κύκλο μέτρων, στο βαθμό που μπορούμε και με τις δυσκολίες που υπάρχουν, προκειμένου να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ξανά ένα καλό κλίμα.
Συμφωνήθηκαν, όμως, μέτρα όπως αυτό της κινητής τηλεφωνίας, για το οποίο η Κυβέρνηση έχει δεχτεί σκληρή κριτική από κόμματα της αντιπολίτευσης, την ώρα που άλλα ΜΟΕ, όπως η επιστροφή της Αμμοχώστου, παραμένουν στον... πάγο.
Επειδή δεν μπορείς να τρέξεις, δεν σημαίνει κιόλας ότι δεν μπορείς να περπατήσεις. Αν είχαμε να επιλέξουμε από μια λίστα ΜΟΕ ποια θα εφαρμόζονταν, πιθανό να μην επιλέγαμε μόνο τα συγκεκριμένα. Η επιλογή, όμως, δεν ήταν μεταξύ κάποιων ΜΟΕ. Ήταν αν θα κρατήσουμε την κατάσταση ζωντανή ή αν θα την θάψουμε.

Άλλωστε, το νόημα αυτών των μέτρων δεν ήταν ποτέ να αντικαταστήσουν την ουσία του κυπριακού προβλήματος, αλλά να λειτουργήσουν ως γέφυρα μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Συγκεκριμένα, όμως, ο ΠτΔ έχει καταθέσει, όπως είναι καλά γνωστό, σειρά ΜΟΕ μέσα από έναν κατάλογο που περιλαμβάνει τόσο την Αμμόχωστο όσο και σειρά βημάτων προς την επίτευξη του στόχου επιστροφής της.
«Δεν αποκλείουμε την Τουρκία»
Όσον αφορά τους ενεργειακούς σχεδιασμούς, σε ποια κατεύθυνση προσανατολίζεται το Προεδρικό μετά τα αποτελέσματα στον «Γλαύκο»; Παραμένει στρατηγικός στόχος η δημιουργία τερματικού σταθμού;

Βασική επιδίωξη της Κυβέρνησης, η οποία αντιλαμβάνεται πλήρως τους συντελεστές ισχύος, το μέγεθος και τις δυνατότητες της χώρας μας, ως επίσης και τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει, υπήρξε εξ αρχής η προσέλκυση ενεργειακών κολοσσών που θα διαφυλάττουν την ασφάλεια και σταθερότητα στους ενεργειακούς μας σχεδιασμούς. Αυτή παραμένει ως βασική μας προτεραιότητα και για τα υπόλοιπα των οικοπέδων.

Για του λόγου το αληθές, οι διαπραγματεύσεις για το οικόπεδο 7 εισέρχονται στο τελικό στάδιο, για να δοθεί η σχετική άδεια για γεωτρήσεις. Η δημιουργία τερματικού σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου είναι καλά γνωστό πως προϋποθέτει μια τεράστια δαπάνη. Συνεπώς, οι ίδιες οι εταιρείες θα μελετήσουν διεξοδικά τα αποτελέσματα όλων των γεωτρήσεων και ακολούθως θα λάβουν τις αποφάσεις τους.

Εμείς, με τη σειρά μας, μελετούμε διεξοδικά τα δεδομένα, τα οποία αλλάζουν συνεχώς, ούτως ώστε να βρούμε την πιο συμφέρουσα πολιτικο-οικονομική φόρμουλα εκμετάλλευσης, η οποία θα αναδεικνύει περισσότερο από κάθε άλλη τον αναβαθμισμένο γεωστρατηγικό ρόλο της Κύπρου.
Ανοιχτό το ενδεχόμενο αγωγού μέσω Τουρκίας;

Εκείνο που λέγαμε πάντα είναι πως βασική προϋπόθεση για το ενδεχόμενο αγωγού μέσω Τουρκίας είναι η επίλυση του Κυπριακού. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι, σε περίπτωση λύσης, ο αγωγός θα περάσει οπωσδήποτε μέσω Τουρκίας. Εξάλλου, δεν αντιμετωπίζαμε ποτέ το ενεργειακό κομμάτι ή ακόμα και τις διμερείς ή τριμερείς συνεργασίες ως πρόταξη εναντίον της οποιασδήποτε χώρας.

Εκείνο που επιδιώκουμε -και ξεκίνησε ήδη να δίνει καρπούς- είναι τη διασφάλιση της ειρήνης και της συνεργασίας μεταξύ των κρατών. Αν, πάντως, δούμε ποιες είναι οι σχέσεις της Τουρκίας σήμερα και με τις υπόλοιπες χώρες της ενεργειακής λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου, δεν θεωρώ ότι μεγαλύτερο πρόβλημα για την Τουρκία είναι η Κυπριακή Δημοκρατία.
Οι επιμέρους πτυχές αυτών των συνεργασιών δύνανται να λειτουργήσουν κατασταλτικά σε περίπτωση υλοποίησης των τουρκικών απειλών είτε στην ΑΟΖ είτε επί του εδάφους;

Οι συνεργασίες αυτές θα πρέπει να θεωρούνται ως συνεργασίες ειρήνης, που έχουν ένα βασικό στόχο: να καταστεί η Ανατολική Μεσόγειος πυλώνας σταθερότητας, που θα συμβάλει στην αναγκαία ενεργειακή ασφάλεια και στη διαφοροποίηση των υφιστάμενων ενεργειακών διαδρόμων προς την Ευρώπη και όχι μόνο. Δεν είναι δηλαδή συνεργασίες αποκλεισμού της Τουρκίας, γιατί εμείς θα θέλαμε να ενταχθεί στον όλο σχεδιασμό μας και αυτή η χώρα, εάν και εφόσον βέβαια συμβάλει εποικοδομητικά στην επίλυση του Κυπριακού.

Ως προς το ερώτημά σας, θα έλεγα ότι η εμβάθυνση των συνεργασιών, η μεθοδικότητα στην υλοποίηση του ενεργειακού μας σχεδιασμού και οι χαμηλοί τόνοι είναι εκείνο το τρίπτυχο που, πιστεύω, λειτουργεί αποτρεπτικά έναντι των όποιων απειλών της Άγκυρας.
Δεν θα έπρεπε, παράλληλα, να προωθηθούν και συμφωνίες αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής;

Μια καλή συνεργασία, που διασυνδέει τα συμφέροντα που έχουν στην Κύπρο η Γαλλία, οι Η.Π.Α., το Ισραήλ, η Αίγυπτος, ακόμα και η Ιορδανία, είναι ένας αποτρεπτικός παράγοντας. Δεν συνιστούν δύναμη αποτροπής μόνο τα αεροπλανοφόρα ή τα μαχητικά αεροσκάφη. Αποτρεπτικός παράγοντας για μια μικρή χώρα είναι ακριβώς να αξιοποιήσει αυτά που έχει -τη γεωγραφική της θέση, την ΕΕ, τα κοιτάσματα φυσικού αερίου- ούτως ώστε η όποια απειλή εναντίον μας να είναι και απειλή έναντι των συμφερόντων τους.

Όλα όσα έχουν επιτευχθεί στην εξωτερική μας πολιτική, τα οποία και αναγέννησαν πραγματικά την παρουσία μας, που βεβαίως έχει βοηθηθεί από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, δομούνται στην απαίτηση τού να είμαστε ένας αξιόπιστος -κι αυτό είναι πολύ σημαντικό- εταίρος, που μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα των χωρών αυτών με την Ευρώπη.
Θα εξεταστεί το ενδεχόμενο ένταξης στο ΝΑΤΟ;

Το θέμα δεν είναι αν υπάρχει ή όχι το ενδεχόμενο. Το θέμα είναι ποιες είναι οι δυνατότητές σου να το επιτύχεις. Ας μην ξεχνάμε ότι, αν και περνά κρίση στην παρούσα φάση η σχέση της με το ΝΑΤΟ, η Τουρκία είναι ένας σοβαρός εταίρος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Αλλά τη δεδομένη χρονική στιγμή, πρέπει να δούμε σε ποια επίπεδα μπορούμε να ανοίξουμε την ατζέντα και να επιλέξουμε εκείνα τα οποία θα μεγιστοποιήσουν τα οφέλη μας και την ικανότητά μας να πετύχουμε τους στόχους μας.
«Ας μην επαναλάβουμε τα λάθη του Συνεργατισμού»
Για ποιους συγκεκριμένους λόγους η Κυβέρνηση θεωρεί ότι το πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής για τον Συνεργατισμό ήταν «ανεπαρκές»;

Αν και έχει απαντηθεί κατά κόρον, θα πω ότι υπάρχει ένα πόρισμα στο οποίο οφείλουμε να δώσουμε τη δέουσα προσοχή. Είναι, αν μη τι άλλο, προϊόν μιας σοβαρής δουλειάς, που αξίζει κάθε σεβασμού. Θα πρέπει, όμως, κάποια στιγμή σε αυτόν τον τόπο να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχει κάτι το οποίο να λειτουργεί ως δόγμα στην πολιτική.

Ως θέσφατο, δηλαδή, που δεν επιδέχεται καμίαν απολύτως αμφισβήτηση. Πιστεύω δηλαδή στην αλληλεπίδραση λόγου και αντίλογου, μέσα από την οποία επωφελείται τόσο η πολιτική όσο και η επιστημοσύνη. Οι άνθρωποι και η κοινωνία προοδεύουν μέσα από καλοπροαίρετες και εποικοδομητικές κρίσεις και όχι μέσα από την υιοθέτηση δογματικών αντιλήψεων ή απόψεων.

Σε κάθε περίπτωση, η Κυβέρνηση βεβαίως και θα αξιοποιήσει το πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής για τον Συνεργατισμό, στον βαθμό που μπορεί να το αξιοποιήσει. Δεν σημαίνει, όμως, ότι πρέπει να υιοθετήσει όλα όσα το πόρισμα αποφαίνεται.
Υπάρχει και η εκδοχή ότι απορρίπτετε το πόρισμα επειδή «δεν σας αρέσει»...

Προσωπικά, εκείνο το οποίο μου προκαλεί απορία, βλέποντας πώς εξελίσσεται η δημόσια συζήτηση, είναι η στάση των υπόλοιπων κομμάτων, τα οποία κατηγορούν την Κυβέρνηση ότι δεν υιοθετεί το πόρισμα, την ίδια ώρα που η δική τους συμπεριφορά δείχνει να μην το υιοθετεί. Και εξηγώ. Αν θα πιαστούμε από τις αναφορές του πορίσματος στα συμπεράσματα που αφορούν τον Υπουργό Οικονομικών, δεν πρέπει την ίδια ώρα να υιοθετήσουμε και τα σημεία που αφορούν τις προηγούμενες κυβερνήσεις;

Όταν στο πόρισμα αναφέρεται ότι όσο πλησιάζουμε το 2013 οι ευθύνες των κομμάτων μεγαλώνουν και ότι το πρόβλημα διογκώνεται, που σημαίνει ότι κατανέμει την ευθύνη στις δύο προηγούμενες κυβερνήσεις, αυτά τα ευρήματα υιοθετούνται; Επιπλέον, όταν λέει το πόρισμα ότι ήταν εγκληματικό λάθος που ο Συνεργατισμός αφέθηκε εκτός της εποπτείας της Κεντρικής Τράπεζας, το υιοθετούμε;

Εποπτεία σημαίνει πως όλα αυτά τα δάνεια που δίνονταν σε 80άχρονους με τριάντα χρόνια διάρκεια αποπληρωμής ή με εξασφαλίσεις νεκροταφείων, απλώς δεν θα δίνονταν γιατί θα τα έλεγχε τα εν λόγω δάνεια η Κεντρική Τράπεζα. Αυτή είναι, εξάλλου, η ευθύνη της. Αντί τούτου, εμείς αποφασίσαμε ότι ο Συνεργατισμός λειτουργεί ως τράπεζα αλλά δεν είναι τράπεζα και βάλαμε επόπτες να τα χειρίζονται.

Αναφερόμενη στις προηγούμενες κυβερνήσεις, η Ερευνητική αναφέρει ευθαρσώς ότι για δέκα χρόνια τα όποια πορίσματα, προσθέτοντας μάλιστα ότι ήταν ελλιπή, κατατίθεντο, αν κατατίθεντο στα Υπουργικά Συμβούλια για τυπικούς λόγους, χωρίς καν να συζητούνται.

Όμως, η δημόσια συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το ερώτημα αν ο Υπουργός ενημέρωνε τον Πρόεδρο. Αν, λοιπόν, θέλεις κανείς να αντιμετωπίσει το θέμα σφαιρικά και όχι a la carte, δεν μπορεί να επιλέγει εκείνο που του συμφέρει επειδή τη δεδομένη χρονική στιγμή έχει όνομα ο Υπουργός και είναι εν ενεργεία και έχει όνομα και ο Πρόεδρος και είναι εν ενεργεία.
Ο Συνεργατισμός, όμως, ανακεφαλαιοποιήθηκε το 2013, επί της παρούσας κυβέρνησης, επειδή θεωρήθηκε «βιώσιμος». Τι πήγε στραβά;

Είναι καλά γνωστό τι έγινε με τον Συνεργατισμό. 7 δις ΜΕΔ δεν μπορούσαν να μπουν σε πορεία εξυγίανσης. Έγινε προσπάθεια. Σοβαρή προσπάθεια. Λάθη; Έγιναν. Ήταν ικανά όμως τα συγκεκριμένα λάθη των τελευταίων 5 χρόνων να οδηγήσουν στο κλείσιμο του Συνεργατισμού; Η πορεία και οι αριθμοί δείχνουν κάτι διαφορετικό.

Ότι, παρά τα όποια λάθη καταλογίζονται και τα οποία ενδεχομένως να είχαν γίνει, τα ΜΕΔ είχαν μειωθεί, η τράπεζα μπήκε σε πορεία αναδιάρθρωσης, τα λειτουργικά έξοδα είχαν μειωθεί, τα συνεργατικά ιδρύματα είχαν ενοποιηθεί και ξεκίνησε η διαδικασία να μπει o Συνεργατισμός στο Χρηματιστήριο και να πωληθεί.

Εκείνο που άλλαξε -και ήταν μοιραίο για τον Συνεργατισμό- ήταν οι προβλέψεις των εποπτών και ο τρόπος με τον οποίο υπολογίζονταν τα ΜΕΔ. Είχαμε να επιλέξουμε, λοιπόν, ανάμεσα στην κατάρρευση και στην πώληση του καλού κομματιού. Και αυτό έγινε. Καμία πρόταση, πέραν στείρας κριτικής, για την υποτιθέμενη διάσωση δεν ακούσαμε. Πολύ απλά γιατί δεν υπήρχε μετά τις νέες προβλέψεις των εποπτών.

Πωλήθηκε το καλό κομμάτι, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι καταθέσεις του κόσμου, να εξασφαλιστούν με συγκεκριμένους όρους οι εργαζόμενοι, να μπορέσει το κράτος να ανακτήσει έστω κάποια περιουσία. Αν κατέρρεε ο Συνεργατισμός, τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα ίσχυε. Επιπλέον, υπενθυμίζω ότι μετά την πώληση του καλού κομματιού του Συνεργατισμού, οι οίκοι αξιολόγησης αναβάθμισαν την κυπριακή οικονομία στην πολυπόθητη επενδυτική βαθμίδα. Αυτό, νομίζω, λέει από μόνο του πολλά.
Δεν φέρει ευθύνη ο Υπουργός Οικονομικών γι' αυτήν την κατάληξη;

Αν για όλα αυτά φταίει ο Υπουργός Οικονομικών, και θα πρέπει να του φορτώσουμε μονοδιάστατα την ευθύνη, τότε αγνοούμε ότι τίποτα σε τόσο σοβαρά ζητήματα δεν μπορεί να είναι ευθύνη ενός.
Αν φταίνε όλοι, όμως, τότε δεν φταίει κανείς...

Όχι. Αν ευθύνονται όλοι και υποδείξουν πού ευθύνονται και δείξουν την ίδια ώρα τη βούληση να διορθωθεί, τότε τουλάχιστον δεν θα επαναληφθούν τα ίδια λάθη. Αν, όμως, τα φορτώνουμε όλα σ’ ένα αποδιοπομπαίο τράγο, απλώς για να καλύψουμε τις δικές μας ευθύνες, δεν οδηγούμαστε κάπου. Η ουσία είναι να διαφυλάξουμε πως μάθαμε από το παρελθόν μας. Και αυτό θα γίνει όταν καταφέρουμε να διαφυλάξουμε την ουσία της υπόθεσης του Συνεργατισμού.

Και η ουσία δεν είναι ασφαλώς να παραιτηθεί ένας υπουργός ή να πούμε φταίει μια κυβέρνηση, αλλά να κακίσουμε συλλογικές νοοτροπίες του παρελθόντος. Μάθαμε όμως να ψάχνουμε την ευθύνη μονοδιάστατα. Λες και είναι μόνο άσπρο ή μαύρο.

Αυξημένα τα ποσοστά επιτυχίας των νέων σε θέσεις ευθύνης
Με βάση την προσωπική σας εμπειρία, θεωρείτε σημαντικό να δίδονται ανάλογες ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους;

Ασφαλώς. Όχι όμως με κυριότερο κριτήριο την ηλικιακή ομάδα στην οποία αυτοί ανήκουν, αλλά τις αυξημένες πιθανότητες που έχουν ν’ αδράξουν την ευκαιρία που τους δίνεται και, συνεπώς, να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Αλλιώς καταλήγουμε σ’ έναν άτυπο ηλικιακό ρατσισμό, τον οποίο προσωπικά απορρίπτω. Αυτό που η εμπειρία μου καταδεικνύει είναι τα αυξημένα ποσοστά επιτυχίας σε νέους που τους ανατέθηκαν θέσεις ευθύνης.

Πιστεύω ότι η παρούσα διακυβέρνηση έδωσε σημαντικές ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους σε πολιτικές ή πολιτειακές θέσεις και συνέβαλε στο να δημιουργηθεί η απαραίτητη κουλτούρα ευθύνης έναντι της Πολιτείας που τους εμπιστεύτηκε, ούτως ώστε να αποφεύγονται φαινόμενα του παρελθόντος, όπου συμπατριώτες μας ένιωθαν ότι η ίδια η Πολιτεία χρωστά σ' εκείνους.

Η εμπιστοσύνη της Κυβέρνησης στους νέους ανθρώπους διαπιστώθηκε εκ νέου έμπρακτα και στους πρόσφατους διορισμούς στα Συμβούλια Ημικρατικών Οργανισμών, όπου είναι αυξημένη η συμμετοχή των νέων κάτω των 40 ετών.

Γέφυρες προς ΔΗΚΟ
Ποιες εναλλακτικές εξετάζει η Κυβέρνηση προκειμένου να εξασφαλίζει την απαιτούμενη πλειοψηφία σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, εφόσον η στήριξη του ΔΗΚΟ δεν μπορεί να θεωρείται πλέον δεδομένη;

Η Κυβέρνηση δεν έλαβε ποτέ ως δεδομένη την a priori στήριξη οποιουδήποτε κόμματος. Και αυτό γιατί τα κόμματα θα πρέπει να δίνουν τη στήριξή τους όταν συμφωνούν με την ουσία των νομοσχεδίων, τα οποία αφορούν συνήθως πολιτικές και μεταρρυθμίσεις που έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία. Ομολογουμένως το ΔΗΚΟ στήριξε την προσπάθεια για ανόρθωση της οικονομίας και εκσυγχρονισμού του κράτους.

Σε καιρούς δύσκολους, όπου οι σειρήνες του λαϊκισμού έβρισκαν ευήκοα ώτα, το ΔΗΚΟ, αφού πρόσθετε και το δικό του στίγμα, υπερψήφιζε στη συνέχεια κυβερνητικά νομοσχέδια, συμβάλλοντας στο να διαμορφωθεί η απαιτούμενη πλειοψηφία.

Πρόσφατα, μάλιστα, η συνεργασία ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ συνεχίστηκε και στη λεγόμενη «θετική ατζέντα», όπως π.χ. στην κατανομή των κοινωνικών μερισμάτων, αλλά και στην επιβολή μηδενικού συντελεστή φόρου κατανάλωσης στα αυτοκίνητα. Η μέχρι τώρα εποικοδομητική στάση του ΔΗΚΟ έχει κερδίσει την εκτίμηση ενός μεγάλου μέρους του κυπριακού λαού και πιστεύω ότι θα πρέπει να συνεχιστεί.

Ασφαλέστατα είναι δικαίωμά τους να έχουν τις δικές του θέσεις και διαφορές σε επιμέρους θέματα, αλλά από την άλλη ενδεχόμενη θεσμική κρίση θα πλήξει πρώτα και κύρια την κυπριακή οικονομία και την προσπάθεια περαιτέρω εκσυγχρονισμού του κράτους και, συνεπώς, το σύνολο του κυπριακού λαού.

Η Κυβέρνηση θα συνεχίσει να πορεύεται συναινετικά και να διαβουλεύεται συνεχώς όχι μόνο με το ΔΗΚΟ, αλλά και με τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι η εν λόγω συνταγή αποδείχθηκε άκρως πετυχημένη και είναι κρίμα να αναζητούμε είτε άλλες εναλλακτικές λύσεις είτε αποδιοπομπαίους τράγους.