Πολιτικό νεφέλωμα και η διπλωματία της αρπαχτής
Δεν υπάρχει, πλέον, καμία αμφιβολία ότι η Κυβέρνηση Αναστασιάδη – Αβέρωφ – ΔΗΣΥ βρίσκεται σε κατάσταση Vertigo
Κυριακή 31 Μάρ 2019
Οι εμμονικές πολιτικές, δίχως στρατηγικό σχέδιο, μας έχουν οδηγήσει σε απειράριθμα αδιέξοδα. Πρώτα και κύρια στο Κυπριακό, στο οποίο, από πριν το προδοτικό πραξικόπημα και μετά, παίζουμε σε ρώσικη ρουλέτα το μέλλον αυτού του λαού.
Ο καθένας στα δικά του φέουδα και στα δικά του πολιτικά μέτρα και παρά τρίχα γλιτώσαμε από νέες τραγωδίες.
Οι ΗΠΑ και το «σύστημα περιφερειακού οργανισμού ασφάλειας»
Ο Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Χριστοδουλίδης, την περασμένη Τετάρτη επιχείρησε να προβεί σε μιαν αποτίμηση των επαφών του στην Ουάσιγκτον, αποκαλύπτοντας έμμεσα μια επικείμενη συνάντηση Τραμπ -Αναστασιάδη.
Πέραν των πανηγυρισμών της Λευκωσίας για την άρση του εμπάργκο όπλων από τις ΗΠΑ, ο Κύπριος ΥΠΕΞ στάθηκε ιδιαίτερα στη «σημασία» των περιφερειακών συνεργασιών που αναπτύσσονται στην περιοχή μέσα από τις τριμερείς συνεργασίες Κύπρου και Ελλάδας με το Ισραήλ, την Ιορδανία και την Αίγυπτο.
«Όλες αυτές οι τριμερείς συνεργασίες-ανέφερε- αναγνωρίζονται από τις ΗΠΑ ότι ενισχύουν τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή», ενώ προχώρησε και πάρα κάτω, προκαλώντας περισσότερα ερωτήματα για τις προθέσεις της Λευκωσίας.
Όπως είπε, «υπάρχει ξεκάθαρη πολιτική στήριξη των ΗΠΑ στην ιδέα για τη σύσταση ενός περιφερειακού οργανισμού ασφάλειας και συνεργασίας αυτών των κρατών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου μέσα από έναν ανοιχτό διάλογο και μέσα από κοινές δράσεις θα λαμβάνονται ενέργειες, για να αντιμετωπίσουμε από κοινού και τις προκλήσεις, αλλά και να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες της περιοχής».
Δεν υπάρχει, πλέον, καμιά αμφιβολία ότι η Κυβέρνηση Αναστασιάδη - Αβέρωφ - ΔΗΣΥ βρίσκεται σε κατάσταση vertigo (βέρτιγκο).
Σε μια κατάσταση παραίσθησης και ιλίγγου, μη συνειδητοποιώντας τι πάνε να κάνουν. Αντί να σταθμίζουν τα συμφέροντα του τόπου, μεθούν με το κρασί και τα παραμύθια που τους σερβίρουν οι ξένοι.
Δεν έχει αποσαφηνίσει ο ΥΠΕΞ τις στοχεύσεις της Λευκωσίας ή καλύτερα τις στοχεύσεις της Ουάσιγκτον για το λεγόμενο «σύστημα ασφάλειας» στην περιοχή μας. Απλώς χαίρεται ο κ. Χριστοδουλίδης, επειδή τον υποδέχθηκαν ξανά οι Αμερικανοί αξιωματούχοι (ο Πομπέο δεν του έκανε την τιμή, συναντήθηκε με τον αναπληρωτή ΥΠΕΞ) και του ξαναφούσκωσαν τα μυαλά για κοινές δράσεις και περί σύστασης οργανισμού ασφάλειας στην περιοχή.
Μα, με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, που είναι οι πιο επιθετικοί και αδίστακτοι επιδρομείς; Μα, με αυτούς πάμε να στήσουμε «οργανισμό σταθερότητας και ασφάλειας» σε αυτήν την περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, η οποία σήμερα μοιάζει με απέραντη πυριτιδαποθήκη, όπου, ανά πάσα στιγμή, μπορούν όλα να τιναχθούν στον αέρα;
Και εναντίον ποιων θα επιτεθούμε συνασπιζόμενοι με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ; Εναντίον διαχρονικών συμμάχων που μας έσωσαν από τα νύχια των γερακιών την τελευταία στιγμή στο Συμβούλιο Ασφαλείας;
Η Κύπρος, θύμα εισβολής και κατοχής από την Τουρκία, οφείλει να έχει πολυεπίπεδες σχέσεις με πολλές χώρες Δύσης και Ανατολής, αλλά να τηρεί το μέτρο και τις αποστάσεις, ιδιαίτερα σε ζητήματα που αφορούν παρόμοια με τα δικά μας. Σε ποιο στρατόπεδο θα βρεθεί σήμερα η Λευκωσία, μετά την αντίθετη με το διεθνές δίκαιο απόφαση του Αμερικανού Προέδρου, Τραμπ, να αναγνωρίσει την παράνομη κυριαρχία του Ισραήλ στα Υψώματα Γκολάν; Με τον Νετανιάχου ή με τη Συρία, που αγωνίζεται να επανακτήσει τα εδάφη της;
Το αμερικανικό δόγμα «ο φίλος του εχθρού μου είναι εχθρός μου» δεν μπορεί να ισχύει στην περίπτωση της Κύπρου. Γιατί χρειαζόμαστε φίλους και συμμάχους, ακόμα και αυτούς τους οποίους οι Αμερικανοί θεωρούν εχθρούς τους και θέλουν να αφανίσουν από τον πλανήτη.
Είναι ακατανόητη και η θριαμβολογία των κυβερνώντων, επειδή οι ΗΠΑ αποφάσισαν να άρουν το εμπάργκο όπλων στην Κύπρο.
Μήπως σκέφτονται να προμηθευτούν και όπλα, την ώρα που το εξωτερικό χρέος της Κύπρου έφτασε τα 22 δις; Πώς θα βαδίσουμε ξυπόλητοι στ’ αγκάθια, όταν οικονομικά είμαστε υποχείριο των ξένων δανειστών που ελέγχονται από τις ΗΠΑ;
Η οικονομική υποτέλεια θα μας οδηγήσει και στην πολιτική υποτέλεια, αν δεν μας έχει ήδη οδηγήσει, με τους πολιτικούς ακροβατισμούς του Συναγερμού.
Οι βασιλιάδες είναι γυμνοί ή εμείς αλλήθωροι και τους βλέπουμε με αραχνοΰφαντους χιτώνες;
Το γεγονός ότι οι σχέσεις ΗΠΑ -Τουρκίας βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή, δεν σημαίνει ότι η Αμερική θα εγκαταλείψει τον παραδοσιακό ΝΑΤΟϊκό της εταίρο για τα «μαύρα μάτια» της Λευκωσίας. Το γεγονός ότι Ερντογάν και Νετανιάχου βρίσκονται σε φραστικό πόλεμο κατηγορώντας ο ένας τον άλλο ως δικτάτορα και εισβολέα, δεν σημαίνει ότι την επομένη δεν θα τα ξαναβρούν και να αναβιώσουν ξανά τη «στρατιωτική τους συμμαχία».
Η Κύπρος χρειάζεται συμμάχους όχι στη βάση του καιροσκοπισμού, αλλά στη βάση αρχών που εδράζονται στο διεθνές δίκαιο.
Το δόγμα που έμεινε στα χαρτιά
Θα πάμε αρκετά χρόνια πίσω, υπενθυμίζοντας το 1996 τα μεγάλα πανηγύρια και τους ενθουσιασμούς για το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας-Κύπρου.
Πίσω από τα μεγάλα λόγια και τις στρατηγικές αναλύσεις, που συνόδευαν τότε τη συμφωνία περί «Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου» Ελλάδας - Κύπρου, ήταν πολύ καλά συγκαλυμμένο το μεγάλο κόλπο: Τα εξοπλιστικά προγράμματα που αφορούσαν σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, «διαγωνισμούς», «προσφορές» και τελικά μίζες.
Για τούτο, κάποιοι σήμερα εκτίουν ποινές φυλάκισης, άλλοι πάλι την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια και κυκλοφορούν πλούσιοι και ελεύθεροι.
Πολλά άρθρα γράφτηκαν υμνώντας το περιβόητο δόγμα. Πολλές ομιλίες ειπώθηκαν εκθειάζοντας τη θαρραλέα στάση Ελλάδας - Κύπρου, αλλά και ανησυχίες εκφράστηκαν, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν κατά την κορύφωση της ελληνοτουρκικής κρίσης γύρω από τις βραχονησίδες Ίμια. Τότε, μπροστά στο ενδεχόμενο ενός ελληνοτουρκικού πολέμου, αντελήφθησαν όλοι τις οδυνηρές συνέπειες που μπορεί να έχουν οι άστοχοι λεονταρισμοί και οι καιροσκοπικές πολιτικές κορόνες, με τις οποίες αξιωματούχοι των κυβερνήσεων Αθήνας και Λευκωσίας συνόδευαν τις διακηρύξεις τους για το δόγμα.
Ο τότε Πρόεδρος Κληρίδης, σε μια εθνική επέτειο, είχε δηλώσει, μάλιστα, πως το «δόγμα μπορεί, από αμυντικό, να γίνει και επιθετικό».
Ύστερα ήλθε η σιωπή και το μούδιασμα, όταν ο μ. Πρόεδρος Γλ. Κληρίδης, το βράδυ της κρίσης στα Ίμια, μάταια αναζητούσε κάποιον από την ελληνική Κυβέρνηση, για να συντονίσει τις κινήσεις του. Τότε όλοι κατάλαβαν πως το «δόγμα» υπήρχε μόνο στα χαρτιά. Μια φούσκα που την πήρε ο πολεμικός άνεμος των Ιμίων.
Η γύμνια των βαρύγδουπων δηλώσεων και των μεγαλεπήβολων πολιτικών επιλογών εμφανίστηκε με ιδιαίτερη ένταση ακριβώς τη στιγμή που το «δόγμα» θα έπρεπε να λειτουργήσει και να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Όμως, δεν λειτούργησε ποτέ, αποδεικνύοντας πόσο επικίνδυνη είναι η επίδειξη μιας δύναμης που δεν διαθέτεις.
Δυστυχώς και σήμερα η Κυβέρνηση δεν μπορεί να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο της εντυπωσιοθηρίας και των βαρύγδουπων δηλώσεων για τις τριμερείς και τετραμερείς, και συνεχίζει τους ακροβατισμούς περί οργανισμού ασφάλειας, σε ένα άκρως επικίνδυνο και ασταθές περιβάλλον στην περιοχή.
Κάποτε και τα ψέματα τελειώνουν
Ο πρόεδρος του Συναγερμού, Αβέρωφ Νεοφύτου, γνωστός για τις κωλοτούμπες υπέρ των Αμερικανών, ερωτηθείς πριν από μερικές ημέρες για τους στόχους του κόμματός του στις ευρωεκλογές, έμπλεος αλαζονείας είπε ότι ο ΔΗΣΥ «έδωσε σκληρές» μάχες την τελευταία εξαετία, λέγοντας:
«Δύο προεδρικές εκλογές, Ευρωεκλογές το 2014, βουλευτικές εκλογές το 2016, δημοτικές εκλογές με όλους απέναντί μας το 2016 και κερδίσαμε δήμους που ήταν κάστρα άλλων κομμάτων σε συνεργασία πέντε και έξι κομμάτων. Έχω εμπιστοσύνη στον κόσμο του ΔΗΣΥ, αλλά εμπιστοσύνη και στην κοινωνία, που γνωρίζει ότι μπορεί να κάναμε λάθη, αλλά και γνωρίζουν οι νούσιμοι, οι νούσιμοι εργαζόμενοι, οι νούσιμοι μικροεπιχειρηματίες, οι νούσιμοι της μεσαίας τάξης, οι νούσιμοι του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα πως, όταν υπάρχει μια κρίση, όλοι κοιτάζουν προς τον ΔΗΣΥ. Είμαστε η δύναμη ασφάλειας, υπευθυνότητας και όλοι γνωρίζουν ότι στα δύσκολα έχουν το αποκούμπι μιας σοβαρής παράταξης, που είναι ο ΔΗΣΥ», κατέληξε.
Το ερώτημα είναι πόσον καιρό ακόμα αυτοί όλοι οι νούσιμοι θα χάβουν τόσα πολλά ψέματα συσσωρευμένα, ακόμα και όταν κάστρα, όπως ο Συνεργατισμός, έχουν καταρρεύσει από τους μη νούσιμους χειρισμούς Συναγερμού - Κυβέρνησης; Πόσον καιρό ακόμα αυτοί όλοι οι «νούσιμοι» θα ανέχονται να βλέπουν τη χώρα τους να σέρνεται πίσω από επικίνδυνους ακροβατισμούς, υπακούοντας τυφλά τους Αμερικανούς;
Πόσον καιρό ακόμα, όλοι αυτοί οι νούσιμοι, που αράδιασε ο ηγέτης της κυβερνώσας παράταξης, θα θεωρούν τον Αβέρωφ Νεοφύτου ως «αποκούμπι δύναμης, ασφάλειας και υπευθυνότητας», όταν καμιά ευθύνη δεν αναλαμβάνουν για τα πεπραγμένα τους;
«ΠΡΟΒΑΤΑ, ΞΥΠΝΑΤΕ»
Έτσι, για έναν πιο ανάλαφρο επίλογο, κλείνω με τους στίχους του γνωστού τραγουδιού του Νότη Σφακιανάκη, που είναι διαχρονικό και τόσο επίκαιρο στις μέρες μας:
«Πρόβατα ξυπνάτε»
Bάλαμε ένα λύκο να φυλάει τα πρόβατα
σ' ένα άσπρο σπίτι να μη λέμε ονόματα,
κάποια προβατάκια πολεμούν μονάχα τους
πολεμούν τον λύκο που μπήκε στο κοπάδι τους.
Πρόβατα ξυπνάτε, η σειρά μας έρχεται
κι εσείς τσομπανάκια, βρε άιντε να κουρεύεστε
πρόβατα ξυπνάτε, πιάστε τα υψώματα
λύκοι θα υπάρχουν, όσο υπάρχουν πρόβατα
Ήταν μια αρκούδα που τον λύκο φύλαγε,
φύλαγε το λύκο που την παραφύλαγε.
Λύκε η αρκούδα δεν είναι ακίνδυνη
τώρα πληγωμένη είναι επικίνδυνη.
Πρόβατα ξυπνάτε, η σειρά μας έρχεται
κι εσείς τσομπανάκια, βρε άιντε να κουρεύεστε
πρόβατα ξυπνάτε, πιάστε τα υψώματα
λύκοι θα υπάρχουν, όσο υπάρχουν πρόβατα
