Περιμένει η Κυπριακή Αστυνομία πέντε (ούτε έναν, ούτε δύο) εμπειρογνώμονες από τη Βρετανία για τους κατά συρροήν δολοφόνους -διότι ενδημεί εκεί το είδος- θυμούμαστε στα τέλη των 90s το ζεύγος Hidley, με τις 18-20 νεκρές θαμμένες στο υπόγειο του σπιτιού τους - ξέθαβε η Αστυνομία, κι είχαν βγάλει και odds οι μπούκηδες για τον τελικό αριθμό των θυμάτων.
Ιστορικό το κοινωνιοψυχολογικό φαινόμενο των serial killers, στις 49 είχε φτάσει το παλμάριό του ο δολοφόνος της Νέας Υόρκης Gary Ridgway, και ως φαινόμενο καλεί -και δέχτηκε- αναλύσεις που προσδιορίζουν κοινά κι αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά, ώστε με διαλευκασμένη και κατανοήσιμη την ταυτότητά του (η γνώση προσδιορίζει ταυτότητες) να είναι ίσως ελέγξιμο κι αποφεύξιμο.
Σαγηνεύει τη φαντασία ο Ορέστης του παλίνδρομου του ονόματος του Μιτσερού - κάτι λέει και το λεκτικό αυτό παιχνίδι για την κρύφια ανάγκη των "δράκων" να επικοινωνήσουν, να βάλουν μιαν αναγνωρίσιμη σφραγίδα στα εγκλήματά τους, ένα κοινό στοιχείο - "pattern", στον τύπο των θυμάτων (ευάλωτες κι υποτακτικές (ξένες) γυναίκες, Φιλιππινέζες υπηρετριούλες - ιερόδουλες ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης ή ο Δράκος του Σέιχ Σου), στον τρόπο προσέγγισης, παγίδευσης και φόνου τους, η σεξουαλική διάσταση που εντείνει τον αρρωστημένο τύπο της διεστραμμένης επιθυμίας όσο κα τον τρόπο υποταγής, τον τρόπο και τόπο ταφής τους - λίμνες, πηγάδια ή υπόγεια, ελέγξιμο κι επανεπισκέψιμο και τόσα άλλα μαρτύρια και τεκμήρια του κατά συρροήν δολοφόνου.
Διαβάζω τα συμπεράσματα του διδακτορικού της Sharah Reid για τους κατά συρροήν δολοφόνους, βασισμένο στην έρευνα... 600 (!!!) ιστορικών παραδειγμάτων, για το πώς συχνά πρόκειται για άτομα καταπιεσμένα στα μικράτα τους από πατέρα ή, πιο συχνά μητέρα, άτομα λίγο πολύ κλισέ, όπως τα κλισέ που ακούμε από τους δημοσιογράφους για τα "στυγερά" και "ειδεχθή" εγκλήματά τους, κλισέ που επιβεβαίωσε επαναλαμβάνων στα ΜΜΕ ο sine qua non ψυχίατρος σεξολόγος Θάνος Ασκητής....
Μια "τυπολογία" του πιο ειδεχθούς τύπου εγκλημάτων.
