«Τιμωρήστε τους για τον Συνεργατισμό»
Σφυροκόπημα Στεφάνου κατά Κυβέρνησης και ΕΛΑΜ – Αιχμές για ενδιάμεσο
Κυριακή 07 Απρ 2019
Την ίδια ώρα, εξαπολύει δριμεία επίθεση κατά του ΕΛΑΜ, το οποίο «δεν είναι απλώς ένας ακροδεξιός σχηματισμός, αλλά ένας νεοφασιστικός, νεοναζιστικός σχηματισμός». Σημειώνει, ωστόσο, ότι την ώρα που το ΑΚΕΛ προειδοποιούσε για «την άνοδο της ακροδεξιάς, οι άλλοι όλοι χλεύαζαν» και προσθέτει ότι «αυτοί που σήμερα φωνάζουν και προειδοποιούν για την έκτη έδρα, αν πάμε λίγο πίσω, ερωτοτροπούσαν κι έκλειναν το μάτι στο ΕΛΑΜ και στην ακροδεξιά».
Τι εννοούσε ο Άντρος Κυπριανού δηλώνοντας σε συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο» την περασμένη Κυριακή ότι το ΑΚΕΛ τιμωρήθηκε δεόντως για το Μαρί;
Έγιναν εκλογές. Ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ το 2013 έχασε. Είχε απώλειες το ΑΚΕΛ σε διάφορες εκλογικές μάχες. Είναι φανερό ότι το ΑΚΕΛ έπαθε ζημιά. Θα έλεγα, όμως, ότι έπαθε ζημιά από μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που έστησαν όλοι οι υπόλοιποι, με πολλή μανία και με μια ολομέτωπη επίθεση, που δυστυχώς ισοπέδωνε και θεσμούς. Ειδικά τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εμείς, τότε, λέγαμε ότι η κριτική είναι απαραίτητη στο πλαίσιο της δημοκρατίας, αλλά δεν μπορεί αυτή η κριτική να ισοπεδώνει τους θεσμούς και πρωτίστως τον θεσμό του Προέδρου. Δυστυχώς, συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις, με προεξάρχοντα τον Συναγερμό, επιδιώκοντας να τιμωρήσουν την Κυβέρνηση, στην πραγματικότητα τιμωρούσαν την Κύπρο.
Με ποιον τρόπο;
Όταν προσπαθούσε η Κυβέρνηση να πάρει μέτρα στη Βουλή για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα από την οικονομική κρίση, ο Συναγερμός σε συνεργασία και με άλλους, όχι μόνο καταψήφιζαν τα μέτρα που στόχο είχαν να αυξήσουν τα έσοδα και να αντιμετωπίσουν προκλήσεις, αλλά μείωναν και τα έσοδα του κράτους. Πέρασε, για παράδειγμα, νομοθεσία μέσα από το πλαίσιο της κυβερνώσας Βουλής -και λέω «κυβερνώσα» διότι παρέμβαινε στο έργο της εκτελεστικής εξουσίας- για μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, πράγμα που σήμαινε συγκεκριμένες απώλειες εσόδων για το κυπριακό κράτος.
Εμείς τους επισημαίναμε τότε ότι «μπορεί να θεωρείτε ότι τιμωρείτε την Κυβέρνηση και δεν αφήνετε την Κυβέρνηση να κάνει πολιτική για να σκοράρετε πολιτικά, αλλά στην ουσία τιμωρείτε την Κύπρο». Λειτούργησαν εκβιαστικά, εκδικητικά και με πολιτικό καιροσκοπισμό. Ήθελαν να στρώσουν το χαλί για να κερδίσουν την εξουσία και το έκαναν αποδομώντας τον Πρόεδρο, την Κυβέρνηση και ισοπεδώνοντας θεσμούς.
Κατ’ αντιστοιχία, πάντως, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι και για τις ευθύνες κατάρρευσης του Συνεργατισμού η... τιμωρία θα έρθει στην κάλπη. Γιατί λοιπόν επιμένετε στην ανάληψη πολιτικής ευθύνης;
Το θέμα της ανάληψης ευθύνης είναι ένα καίριο στοιχείο για το ποιόν, τη συμπεριφορά, το ηθικό και πολιτικό εκτόπισμα της κάθε εξουσίας. Εδώ, στην περίπτωση του Συνεργατισμού δεν έχουμε απλώς άρνηση ανάληψης πολιτικής ευθύνης και μάλιστα αυταπόδεικτης. Εδώ έχουμε και μια αντιστροφή της εικόνας και μια διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι, λίγο-πολύ, ο υπουργός Οικονομικών τα έκανε όλα σωστά.
Τις προάλλες, βέβαια, ακούσαμε από τον Πρόεδρο κάτι διαφορετικό, μετά από τόσον καιρό που συζητούμε. Διαφωνεί, είπε, περισσότερο για το μέγεθος των ευθυνών που αποδίδονται στον Υπουργό. Άρα ο Υπουργός έχει ευθύνες. Ο Υπουργός, όμως, δεν είναι στον αέρα που στέκεται. Είναι της Κυβέρνησης. Πότε ο Πρόεδρος θα πει ότι η Κυβέρνησή του έχει ευθύνη και θα αναλάβει αυτήν την ευθύνη;
Και ναι, η άποψή μας είναι ότι θα πρέπει να τιμωρηθεί αυτή η Κυβέρνηση, ακόμα και στις ευρωεκλογές. Μπορεί να γίνονται για το Ευρωκοινοβούλιο οι εκλογές, αλλά ξέρουμε από την εμπειρία ότι σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό είναι η τοπική ατζέντα που καθορίζει το αποτέλεσμα. Ιδού λοιπόν η πρόκληση ενώπιον των πολιτών, να στείλουν μήνυμα στην Κυβέρνηση, τιμωρώντας την Κυβέρνηση για ό,τι έκανε ή δεν έκανε και στην περίπτωση του Συνεργατισμού.
«Συλλογικές ευθύνες»
Ο Χάρης Γεωργιάδης δήλωσε ότι αποχωρεί τέλος του χρόνου. Αν έφευγε σήμερα, πέρα από τη συμβολική αξία της ανάληψης της πολιτικής ευθύνης, θα άλλαζε επί της ουσίας η οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η Κυβέρνηση;
Όντως, αυτό που έχει σημασία είναι η πολιτική που ακολουθείται και δεν πρόκειται να αλλάξει. Πλειστάκις έχουν αποδείξει οι κυβερνώντες ότι είναι δογματικά προσκολλημένοι στον νεοφιλελευθερισμό. Δεν τέλειωσε το θέμα του Συνεργατισμού. Υπάρχουν τα ακίνητα, υπάρχουν τα ΜΕΔ, υπάρχουν οι εμπορικές εταιρείες και άλλα περιουσιακά στοιχεία, που είναι μεγάλης και μικρότερης αξίας. Υπάρχει η προοπτική ανασύστασης του Συνεργατισμού, που είναι επίσης μεγάλο στοίχημα. Και εδώ έρχονται οι πολιτικές.
Δεν βολεύεται με την ύπαρξη Συνεργατισμού η Δεξιά και κυρίως ο Συναγερμός. Αν βολευόταν, δεν θα μεθόδευε τη χρεοκοπία του. Έδωσαν τα καλά περιουσιακά στοιχεία του Συνεργατισμού και πληρώσαμε κι από πάνω. Όχι με τα εκατομμύρια που προνομιακά έφυγαν στην κλειστή περίοδο του κουρέματος των καταθέσεων από συμπεθέρους, αλλά από τις τσέπες των φορολογούμενων πολιτών. Και θα πληρώσουν και οι επόμενες γενιές.
Λένε οι κυβερνώντες «σώσαμε τις καταθέσεις». Δεν σώθηκαν. Τύποις σώθηκαν οι καταθέσεις, οι οποίες, εν πάση περιπτώσει, κατά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας λίγες ημέρες πριν τις προεδρικές εκλογές ήταν σωσμένες, ήταν εγγυημένες. Δεν ήταν ο Υπουργός και ο Πρόεδρος που διαβεβαίωναν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι ελέγχουν τα πράγματα; Η Κυβέρνηση το έχει κάνει επιστήμη, πριν από τις εκλογές να δεσμεύεται για όλα, να έχει λύσεις για όλα, να είναι έτοιμη να εργαστεί για όλα, κι αμέσως μετά τις εκλογές έρχεται ο καταποντισμός.
Αν έλεγαν τότε κάτι άλλο, δεν θα ρίσκαραν να προκαλέσουν ένα bank run;
Αυτό μπορεί κάποιος να το θεωρήσει λογικό και όντως πρέπει πάντοτε να είμαστε αρκούντως προσεκτικοί. Αλλά την πληροφόρηση δεν την είχαν μόνο στο τέλος του 2017. Προειδοποιήσεις υπήρχαν και προηγουμένως. Το καλοκαίρι του 2017 είχαν πει οι επόπτες ότι θα έρθουν στην Κύπρο γιατί υπήρχε πρόβλημα. Και το γνώριζε ο Πρόεδρος. Το ζήτημα είναι τι έκαναν όλο αυτό το διάστημα για να διαχειριστούν τα πράγματα, ώστε να μη φτάσουμε στη χρεοκοπία του Συνεργατισμού. Τώρα λένε ότι το 2013 ουσιαστικά παρέλαβαν έναν πεθαμένο. Τύφλα να 'χει ο Λάζαρος, ο οποίος αναστήθηκε μια φορά. Πέντε χρόνια ο Συνεργατισμός κυκλοφορούσε με τζάγκουαρ και πιστωτικές κάρτες!
Μας έλεγαν ότι για πρώτη φορά γίνεται επαγγελματική δουλειά, ότι εκπληρώνουν όλους τους στόχους, ότι θα επιστρέψουν τον Συνεργατισμό στους ιδιοκτήτες. Μετά έλεγαν στους πολίτες ότι θα βάλουν τον Συνεργατισμό στο Χρηματιστήριο, απέτυχαν σε όλα αυτά και τελικά ήρθε η χρεοκοπία. Γίνεται να μην έχουν ευθύνη; Τι έλεγαν όλο αυτό το διάστημα; Είτε κορόιδευαν τον κόσμο επαγγελματικά πέντε χρόνια, είτε τους ήρθαν έτσι τα πράγματα επειδή όχι μόνο δεν κατάφεραν να τα διαχειριστούν, αλλά τα διαχειρίζονταν λάθος, όπως λέει το πόρισμα.
Πέρα από προσωπικές ευθύνες, υπάρχουν και οι συλλογικές. Δεν είναι μόνο στον Υπουργό Οικονομικών οι ευθύνες. Είναι αποτυχία πολιτικών αυτής της Κυβέρνησης ο Συνεργατισμός. Και υπήρχαν λύσεις. Δύο χρόνια πριν να έκαναν το Σχέδιο Εστία για να αντιμετωπιστούν τα ΜΕΔ, ο Συνεργατισμός δεν θα είχε πρόβλημα. Δεν το έκαναν βεβαίως.
Έτρεξαν να το κάνουν για τις τράπεζες και όχι για τον Συνεργατισμό. Μπας και τελικά η πρόθεση ήταν να κλείσουν τον Συνεργατισμό για να φύγει μέσα από τα πόδια των τραπεζών; Εμείς λέμε, ναι, αυτό ήταν. Επειδή αυτή η Κυβέρνηση λειτουργεί ως πλασιέ ιδιωτικών και τραπεζικών συμφερόντων, φρόντισαν να εξαφανίσουν τον Συνεργατισμό για να μείνουν μόνον οι τράπεζες.
«Παράρτημα της Χρυσής Αυγής»
Τι θα σημαίνει για σας τυχόν εκπροσώπηση της Κύπρου στο Ευρωκοινοβούλιο από το ΕΛΑΜ;
Ήττα της δημοκρατίας. Το ΕΛΑΜ είναι το παράρτημα της υπόδικης Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα. Οι σχέσεις που έχει με νεοναζιστικά κόμματα στην Ευρώπη, αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι δεν είναι απλώς ένας ακροδεξιός σχηματισμός, αλλά ένας νεοφασιστικός, νεοναζιστικός σχηματισμός. Όταν, όμως, ο ΓΓ του ΑΚΕΛ προειδοποιούσε το 2009 από το βήμα της Βουλής για την άνοδο της ακροδεξιάς και για τη δράση του ΕΛΑΜ στην Κύπρο, οι άλλοι όλοι χλεύαζαν. Κάποιοι μάλιστα ερωτοτροπούσαν σε διάφορες περιπτώσεις με το ΕΛΑΜ -στις προεδρικές εκλογές, στις διαδηλώσεις έξω από την ελληνική πρεσβεία για τη θεατρική παράσταση στην κατεχόμενη Σαλαμίνα, στις διαδηλώσεις ενάντια στη διάνοιξη των οδοφραγμάτων, στην ψηφοφορία στη Βουλή για το Ενωτικό δημοψήφισμα.
Τώρα, επειδή κινδυνεύει η έδρα τους, κραδαίνουν τον κίνδυνο του ΕΛΑΜ. Ο φασισμός όμως δεν σηκώνει καιροσκοπισμό και εκλογικές σκοπιμότητες. Ο φασισμός θέλει συνεπές αντιπάλεμα. Και σε αυτό το συνεπές αντιπάλεμα μόνο το ΑΚΕΛ καταγράφεται.
Κανονικά όλοι θα πρέπει να συντονίσουν τις ενέργειές τους για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος της ακροδεξιάς. Αλλά, επαναλαμβάνω, ότι αυτοί που σήμερα φωνάζουν και προειδοποιούν για την έκτη έδρα, αν πάμε λίγο πίσω, ερωτοτροπούσαν κι έκλειναν το μάτι στο ΕΛΑΜ και στην ακροδεξιά. Δεν αντιμετωπίζεται όμως η ακροδεξιά, όταν θυμόμαστε την ανάγκη να την πολεμήσουμε μόνο κατά τη διάρκεια των εκλογών. Ποιος θα σε πιστέψει; Αυτός ο αγώνας θέλει συνέπεια και, δυστυχώς, από τους άλλους δεν υπάρχει.
Ή θα είσαι συνεπής ή ενδεχομένως τελικά να κλάψεις επί ερειπίων. Διότι και το 1974 κλάψαμε επί των ερειπίων γιατί κάποιοι, πέρα από το ότι συνεργάζονταν ή έκλειναν το μάτι στον φασισμό της ΕΟΚΑ Β’, έδειχναν και ανοχή.
Η άνοδος, όμως, της ακροδεξιάς είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο...
Διότι η ακροδεξιά με τον λαϊκισμό της, τη δήθεν αντισυστημικότητά της, που δεν είναι παρά μια βιτρίνα -του συστήματος είναι η ακροδεξιά και μάλιστα είναι εφεδρική του δύναμη- εκτρέφεται από τις πολιτικές τις αντιλαϊκές, τις νεοφιλελεύθερες, τις πολιτικές που κοινωνικά και οικονομικά διχάζουν τις κοινωνίες. Φτωχοποιούν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, το σπρώχνουν προς τα κάτω και σε μισθούς και σε δικαιώματα.
Δημιουργούν τεράστια δυσαρέσκεια και ανασφάλεια στον κόσμο, ο οποίος αναζητώντας διεξόδους καταλήγει στον λανθασμένο δρόμο της ακροδεξιάς, μέσα από τον λαϊκισμό, μέσα από τον εθνικισμό, μέσα από τον ρατσισμό, μέσα από τη μισαλλοδοξία, που είναι τα εργαλεία της ακροδεξιάς για να αλιεύει ψήφους. Δεν είναι ακροδεξιός ή φασίστας όποιος ψηφίζει την ακροδεξιά.
Αλλά στην απελπισία και στην απόγνωσή του ο κόσμος αναζητεί λύσεις. Και, δυστυχώς, παίρνει ένα δρόμο που δεν είναι ο σωστός. Δεν αδικούμε τον κόσμο. Αδικούμε, όμως, αυτούς που ερωτοτροπούν με την ακροδεξιά και επικρίνουμε αυτούς που εφαρμόζουν πολιτικές που την εκτρέφουν. Αυτή είναι κυρίως η νεοφιλελεύθερη δεξιά, στην οποία ανήκει και ο Συναγερμός.
Η Αριστερά στην Ευρώπη
Απάντηση σε αυτές τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και αντίβαρο είναι και η αριστερά. Έχει μερίδιο ευθύνης, αν όχι το ΑΚΕΛ τότε η ευρωπαϊκή αριστερά, που ο κόσμος επιλέγει αυτήν την κατεύθυνση. Μήπως πρέπει να κάνει περισσότερα για να πείσει;
Να πείσεις τον κόσμο είναι ένα θέμα, το οποίο δεν είναι απλό. Γίνεται δουλειά, αλλά πάντοτε υπάρχουν περιθώρια. Ξέρετε, εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Αυτό δεν σημαίνει ότι η αριστερά δεν αναζητεί τρόπους, στο μέτρο των δικών της δυνάμεων, να αντιμετωπίζει φαινόμενα όπως είναι η ακροδεξιά και ασφαλώς να προσπαθεί να αλλάξει και τα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα που την εκτρέφουν. Είναι γι’ αυτό που ζητούμε ο κόσμος να ενισχύσει την αριστερά.
Και σε εθνικό επίπεδο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στο πλαίσιο των ευρωεκλογών -που είναι το ένα επίπεδο μάχης- και έχοντας υπόψη τις περιορισμένες σχετικά δυνατότητες του Ευρωκοινοβουλίου να διαμορφώνει πολιτικές. Πάγια θέση της αριστεράς είναι ότι το Ευρωκοινοβούλιο θα έπρεπε να έχει περισσότερες αρμοδιότητες και περισσότερες εξουσίες. Είναι το μοναδικό αιρετό Σώμα που ψηφίζεται απευθείας από τους ευρωπαϊκούς λαούς. Στο πλαίσιο αυτού του θεσμού, που είναι σημαντικός, η Αριστερά ζητά την ψήφο του λαού ακριβώς για να αντλήσει περισσότερες δυνάμεις.
Δεν λειτουργεί μόνο μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο ή στα εθνικά κοινοβούλια η αριστερά κατά τόπους, όπως και το ΑΚΕΛ στην Κύπρο. Το κοινοβούλιο είναι ένα σημαντικό εφαλτήριο αγώνα. Όμως πάντοτε η Αριστερά εργάζεται και αγωνίζεται και εκτός κοινοβουλίου μέσα από κοινές δράσεις με κινήματα, άλλα κόμματα, την κοινωνία των πολιτών, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει όλα αυτά που ευτελίζουν την κοινωνία, που υποβιβάζουν τον άνθρωπο και προκαλούν αρνητικά φαινόμενα. Γι’ αυτό καλούμε τον λαό να στηρίξει το ΑΚΕΛ στην Κύπρο, να στηριχθεί η Αριστερά στην Ευρώπη, για να δίνουμε τη μάχη από καλύτερη αφετηρία.
«Θα εξασφαλιστούν οι δύο έδρες»
«Κλειδωμένες» οι δύο έδρες; Καμία ανησυχία;
Θεωρούμε ότι οι δύο έδρες από το ΑΚΕΛ θα εξασφαλιστούν, πλην όμως δεν υπάρχει χειρότερος σύμβουλος στην πολιτική και ειδικά κατά τη διάρκεια των εκλογικών μαχών, από τον εφησυχασμό. Χρειάζεται πολλή δουλειά.
Είναι καλή η αφετηρία από την οποία έχει ξεκινήσει το ΑΚΕΛ -οι δικές μας οι εκτιμήσεις αλλά και οι διάφορες μετρήσεις δείχνουν ότι το ΑΚΕΛ ξεκινά από καλύτερη αφετηρία απ' ό,τι στις προηγούμενες εκλογικές μάχες- όμως υπάρχει πολύς κόσμος ο οποίος είτε δεν ασχολείται ακόμα με τις εκλογές είτε είναι απογοητευμένος, βλέπει με απαξίωση τις πολιτικές και τις εκλογικές διαδικασίες, γι’ αυτό χρειάζεται να συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά που εδώ και καιρό έχει αρχίσει να γίνεται, για να μπορέσουμε να πετύχουμε, αυτό το οποίο έχουμε πεποίθηση ότι μπορούμε να πετύχουμε.
Την ανάδειξη δύο ευρωβουλευτών και την εξασφάλιση καλών εκλογικών ποσοστών. Με σκληρή δουλειά λοιπόν μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους. Αλλά, επαναλαμβάνω, όχι εφησυχασμός, χρειάζεται πολλή δουλειά και κυρίως επαφή με τον καθημερινό άνθρωπο.
«Η Κύπρος είναι ελληνική»
Τις προάλλες εκδόθηκε μία ανακοίνωση από το ΑΚΕΛ για σύνθημα που ακούστηκε στο πλαίσιο της παρέλασης. Χαρακτηρίζοντας μάλιστα το σύνθημα «η Κύπρος είναι ελληνική» ως αυτό που οδήγησε στα τραγικά γεγονότα του 1974...
Είναι ένα από αυτά που οδήγησαν στην καταστροφή. Ασφαλώς ως έκφραση συγκεκριμένης πολιτικής. Τα συνθήματα απλώς δεν οδηγούν σε τέτοια γεγονότα.
Προεκλογικό τρικ για να συσπειρώσετε τους ψηφοφόρους σας;
Όχι, καθόλου. Κατ' αρχάς θέλω να ξεκαθαρίσω ότι αυτό που είπαμε στην ανακοίνωση είναι ότι το σύνθημα ακούστηκε από ένα συντεταγμένο Σώμα. Δεν ακούστηκε από κάποιο σωματείο ή από κάποιους πολίτες γενικά και αόριστα. Από Εθνοφύλακες ακούστηκε. Που είναι συντεταγμένο Σώμα της εφεδρείας, άρα είναι κάτω από τον έλεγχο του ΓΕΕΦ και του Υπουργείου Άμυνας. Εμείς απευθυνθήκαμε στην Κυβέρνηση.
Είπαμε «τι είναι αυτά που φωνάζουν;». Τέτοιου τύπου συνθήματα, όπως «η Κύπρος είναι ελληνική», «Ελλάς-Κύπρος-Ένωσις» και άλλα, που είναι έκφραση συγκεκριμένων πολιτικών που τελικά οδήγησαν στην καταστροφή της Κύπρου. Κάποιοι το 1974 φώναζαν «Ελλάς-Κύπρος-Ένωσις», έκαναν το πραξικόπημα, αλλά αντί να έρθει η Ένωση με την Ελλάδα, ήρθε ο Αττίλας και πάτησε πόδι στην Κύπρο και πατά ακόμη. Γι’ αυτό κι εμείς απευθυνθήκαμε στην Κυβέρνηση λέγοντας «εσείς τι λέτε γι’ αυτά, τι μέτρα παίρνετε, γιατί συμβαίνουν»;
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Τίποτα εκ μέρους της Κυβέρνησης. Ειδικά τώρα ενόψει εκλογών οι κυβερνώντες λούφαξαν, δεν λένε τίποτα, γιατί φοβούνται μπας και χάσουν ψήφους. Οι κυβερνώντες κλείνουν το μάτι στην εθνικοφροσύνη, το παίζουν εθνικιστικά και κατά τα άλλα μιλούν για Ευρώπη. Είναι γεμάτος από αντιφάσεις και αλληλοαναιρέσεις ο ΔΗΣΥ και αυτό εκφράζεται ακόμα και στο ψηφοδέλτιό του.
