Αυτό που χρειάζεται είναι μια άλλη εναλλακτική, δημοκρατική και οικολογική πρόταση, που να είναι φιλολαϊκή και διεκδικητική. Να μπορεί να σταθεί απέναντι στο κατεστημένο, αλλά και στην ακροδεξιά. Να προσπεράσουμε τα πλαστά διλήμματα και τις επικοινωνιακές κόντρες Πριν από λίγες μέρες έτυχε να (ξανά) δω το σουρεαλιστικό αριστούργημα του συμπατριώτη μας Ντίνου Κατσουρίδη με τον Θανάση Βέγγο στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η ταινία γυρίστηκε το 1971, στο απόγειο της δικτατορικής περιόδου και πέρασε στην ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου για τα έντονα αντιφασιστικά της μηνύματα, που, παρά τη χουντική λογοκρισία, κατάφερε να περάσει μέσα από την πλοκή του έργου ο δαιμόνιος Ντίνος Κατσουρίδης.
Μην φανταστείτε ότι ο Θανάσης είναι ο ήρωας μιας αντικαθεστωτικής ομάδας υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ ή του ΠΑΚ του Α. Παπανδρέου που πήρε το όπλο του κατά της Χούντας.
Ο Θανάσης είναι απλώς ένας κοινός άνθρωπος, ένας μεροκαματιάρης φορτηγατζής που παλεύει να παντρέψει την αδελφή του, κόντρα στην αισχροκέρδεια και τη σκληρότητα του τοκογλύφου αφεντικού του.
Κι όταν βρίσκεται πεταγμένη στον δρόμο η Άννα, άστεγη και απροστάτευτη, κάνει την επανάστασή του απέναντι στο άδικο και στους νόμους.
«Πώς γίνεται αυτοί που έχουν άδικο να έχουν πάντα τον νόμο με το μέρος τους;» λέει ο Θανάσης στον αστυνόμο που τον συνέλαβε όταν πήγε για να διαμαρτυρηθεί στην πόρτα του αφεντικού του.
Τώρα που ο φασισμός σηκώνει και πάλι κεφάλι στην Ευρώπη, την Ελλάδα και την Κύπρο, αξίζει να θυμηθούμε ότι δεν παλεύεται με κενά περιεχομένου συνθήματα και ψευδοδιλήμματα που βολεύουν το κατεστημένο. Ο λαϊκισμός παλεύεται με τη γνήσια δράση και προσφορά στον λαό. Στην κάθε Άννα, που χρειάζεται στήριξη, γιατί της παίρνουν το σπίτι και τη βγάζουν στον δρόμο μαζί με τα φτωχά υπάρχοντά της. Στον κάθε Θανάση που τον καταπιέζει το σκληρό αφεντικό. Στον κάθε δανειολήπτη που τον ξεζουμίζει ο τοκογλύφος τραπεζίτης.
Όλα αυτά τα πρόσωπα δεν είναι φανταστικά. Είναι εδώ μαζί μας, στην ίδια γειτονιά μαζί με εμάς ζουν, στο ίδιο χωριό ή συνοικία. Είναι όσοι είδαν το βιος τους να καταστρέφεται από τις αποφάσεις του Eurogroup το 2013 (κουρεμένοι καταθέτες, μικρομέτοχοι), άνθρωποι με μικρές επιχειρήσεις που έκλεισαν λόγω των πολιτικών της κυβέρνησης (π.χ. λειτουργία υπεραγορών την Κυριακή), οι κάτοχοι αξιογράφων, οι υπάλληλοι που έχασαν τη δουλειά τους, οι νέοι επιστήμονες που εργοδοτούνται με 800 ευρώ τον μήνα.
Αυτοί οι άνθρωποι, ο δικός μας Θανάσης, η δική μας Άννα, δεν μπορούν να πάρουν τα όπλα απέναντι σε έναν εχθρό που τους παρουσιάζεται φιλικός και οικείος. Βλέπουν ως εχθρό τους τον άδικο νόμο που θέσπισε η δημοκρατικά εκλελεγμένη κυβέρνηση, η δημοκρατικά εκλελεγμένη Βουλή. Στα μάτια της ο νόμος είναι μ’ αυτούς που έχουν το άδικο, τα κόμματα -που είναι τα κύτταρα της Δημοκρατίας- είναι μ’ αυτούς που έχουν άδικο.
Εύκολα παρασύρεται -στην Κύπρο, την Ελλάδα και την Ευρώπη- και πέφτει στα δίχτυα αυτών που πίσω από τον λαϊκισμό κρύβουν το σκληρό πρόσωπο της βίας και της μισαλλοδοξίας. Είναι η αποτυχία των συστημικών πολίτικων -δεξιών, αριστερών, κεντρώων και φιλελεύθερων- που οδηγεί τις μάζες στην Ευρώπη στην αγκαλιά των ακραίων εθνικιστικών κομμάτων.
Αυτό που χρειάζεται είναι μια άλλη εναλλακτική, δημοκρατική και οικολογική πρόταση, που να είναι φιλολαϊκή και διεκδικητική. Να μπορεί να σταθεί απέναντι στο κατεστημένο, αλλά και στην ακροδεξιά. Να προσπεράσουμε τα πλαστά διλήμματα και τις επικοινωνιακές κόντρες.
«Θανάση πάρε το όπλο σου» λοιπόν, ενάντια στην αδικία, ενάντια στο κατεστημένο, ενάντια στην αισχροκέρδεια, τους τοκογλύφους και τους αστυνόμους που την υπηρετούν. Για να αλλάξεις το σενάριο, να αλλάξεις τη ροή της ιστορίας και να μην φτάσουμε να κλαίμε -και πάλιν- επί των ερειπίων της δημοκρατίας. Αυτή είναι η μοναδική μας ελπίδα. ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΔΙΚΗΣ Πρόεδρος Κινήματος Οικολόγων - Συνεργασία Πολιτών
