Η φθορά του ΔΗΣΥ και η 6η έδρα

Σ’ ένα ολοένα πιο ασταθές και συγκρουσιακό εσωτερικό σκηνικό πορεύονται τα πολιτικά κόμματα προς τις Ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου.
Ίσως ουδέποτε στη σύντομη ευρωπαϊκή ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας οι ευρωεκλογές να μην επικαθορίστηκαν σε τόσο μεγάλο βαθμό από τις εξελίξεις στο Κυπριακό και στα ανοικτά «μέτωπα» της εσωτερικής πολιτικής, που φαίνεται να εκτοπίζουν πλήρως την ατζέντα των ευρωπαϊκών θεμάτων από την αρένα των Ευρωεκλογών.

Η νέα παράνομη εισβολή της Τουρκίας εντός της κυπριακής ΑΟΖ, η οποία συνιστά, στην ουσία, κατάληψη θαλάσσιου κυπριακού χώρου, η συνταρακτική υπόθεση των κατά συρροήν δολοφονιών μεταναστατριών, που οδήγησε στην παραίτηση του Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, Ιωνά Νικολάου, και την παύση του Αρχηγού Αστυνομίας, Ζαχαρία Χρυσόστομου, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το πόρισμα για τον Συνεργατισμό, το οποίο προκάλεσε μείζονα πολιτική κρίση στο πολιτικο-κομματικό σκηνικό, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης να ζητούν επιμόνως την παραίτηση του Υπουργού Οικονομικών, Χάρη Γεωργιάδη, διαμόρφωσαν ένα εξόχως πολωτικό πολιτικό περιβάλλον, που έχει επισκιάσει, πλήρως, τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα των εκλογών.
Κυβερνητική φθορά

Σ’ αυτό το πλαίσιο, Κυβέρνηση και κυβερνών κόμμα, παρά τους όποιους τακτικούς αντιπερισπασμούς, φαίνεται να έχουν εισέλθει σε μια διαδικασία συνεχιζόμενης φθοράς, η οποία αναμένεται να καταγραφεί και στις κάλπες της 26ης Μαΐου, όσο κι αν, επιτελεστικά, ο οργανωτικός και επικοινωνιακός μηχανισμός του ΔΗΣΥ έχει αποδείξει ότι μπορεί να διαχειρίζεται επιτυχώς ακόμη και τις πιο δύσκολες προεκλογικές περιστάσεις.

Ωστόσο, όπως επισήμανε στη «Σ» καλά ενημερωμένη πηγή του κυβερνώντος κόμματος, αυτήν τη φορά, «έχουμε ενώπιόν μας τις δυσμενέστερες πολιτικές συνθήκες που αντιμετωπίσαμε ποτέ, σε προεκλογική περίοδο», γεγονός που καθιστά την προσπάθεια για διατήρηση του κόμματος σε τροχιά υψηλών εκλογικών ποσοστών εξαιρετικά δυσχερή.

Μάλιστα, σύμφωνα με ευρήματα μυστικών δημοσκοπήσεων αλλά και εκτιμήσεις έγκυρων εκλογολόγων, δεν αποκλείεται, η προϊούσα φθορά του κυβερνώντος κόμματος, να το υποχρεώσει σε μια πρωτόγνωρη, για Ευρωεκλογές, υποχώρηση, περιορίζοντας τα εκλογικά ποσοστά του γύρω ή λίγο πάνω από το 30%. Μια πιθανή απώλεια, δε, 5 με 6 ποσοστιαίων μονάδων, αναμένεται να προκαλέσει τριγμούς στο κυβερνητικό στρατόπεδο, επαναπροσδιορίζοντας την πορεία της κυβερνητικής πολιτικής.
Στρατηγική πόλωσης

Υπό αυτό το πρόσημο, η κλιμακούμενη τακτική της πόλωσης, την οποία μετέρχονται εξίσου Πινδάρου και Εζεκία Παπαϊωάννου, συμβάλλει στην επιχειρούμενη προσπάθεια συσπείρωσης των δεξιών και αριστερών ψηφοφόρων, με προφανές το εκλογικό διακύβευμα.

Στο πλαίσιο αυτό, δεν είναι καθόλου τυχαίο, που ένας από τους κύριους άξονες της προεκλογικής στρατηγικής του κυβερνώντος κόμματος είναι η επικέντρωση στην υποψηφιότητα του Τουρκοκύπριου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Κύπρου, Νιαζί Κιζιλγιουρέκ, ο οποίος κατέρχεται στις Ευρωεκλογές με το ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ, αλλά και οι καταγγελίες για προεκλογική «διγλωσσία», εκ μέρους του κόμματος της Αριστεράς, σε μια προσπάθεια άγρευσης ψήφων από την τ/κ κοινότητα.

Οι οποίες (τ/κ ψήφοι), ειρήσθω εν παρόδω, μπορεί να αποτελέσουν έναν αστάθμητο τελεστή διαμόρφωσης του εκλογικού αποτελέσματος, διαφοροποιώντας άρδην τους εκλογικούς συσχετισμούς.

Στην Εζεκία Παπαϊωάννου θεωρούν ότι η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση θα επανεισάγει το κόμμα σε τροχιά ανόδου και ανάκαμψης, επαναπατρίζοντας τους δυσαρεστημένους, τα τελευταία χρόνια, ΑΚΕΛικούς ψηφοφόρους.

Ήδη, βάσει και των αποτελεσμάτων των τελευταίων δημοσκοπήσεων, η εκτίμηση που υπάρχει στην ηγεσία του κόμματος είναι ότι, από τη μια, η εκλογική άνοδος πρέπει να είναι δεδομένη, ενώ ρεαλιστικός είναι ο στόχος της «δεύτερης θέσης με μικρή διαφορά» από το κυβερνών κόμμα, γεγονός που ερμηνεύεται ως «νίκη» για τις δυνάμεις της Αριστεράς.
Ο ΔΗΣΥ και ο... ενδιάμεσος

Το δεδομένο αυτό, ωστόσο, δεν επιδρά αντανακλαστικά μόνο στην εκλογική επίδοση της κυβερνητικής παράταξης, ούτε στην τελική διαφορά που θα καταγραφεί ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο κόμμα -καθώς, αυτήν τη στιγμή, η συναγερμική πρωτιά έναντι του ΑΚΕΛ δεν αμφισβητείται-, αλλά και στους συσχετισμούς που διαμορφώνονται στο ευρύτερο εκλογικό σκηνικό και ειδικότερα για τη διεκδίκηση της 6ης έδρας. Και έχει να κάνει με την εκλογική συμπεριφορά των δυσαρεστημένων ή «απομακρυνόμενων» συναγερμικών ψηφοφόρων - προς ποία κατεύθυνση, δηλαδή, θα κινηθούν ενώπιον της κάλπης.

Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα διαφόρων ερευνών, η... «αιμορραγία» του ΔΗΣΥ φαίνεται να ευνοεί το ΕΛΑΜ, καθώς, στην πλειοψηφία τους, οι δυσαρεστημένοι συναγερμικοί ψηφοφόροι κινούνται είτε προς την αποχή, είτε προς την πλευρά του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου.

Αν εδραιωθεί αυτή η τάση, όπως επισήμανε έγκριτος εκλογολόγος στην εφημερίδα μας, είναι πιθανόν να παγιώσει και το προβάδισμα του ΕΛΑΜ έναντι των υπολοίπων διεκδικητών της «6ης» έδρας -πρωτευόντως έναντι της ΕΔΕΚ, αλλά και έναντι της Συνεργασίας Συμμαχίας-Οικολόγων, η οποία, το τελευταίο διάστημα, σημειώνει βήματα σταθερής ανόδου, σταθεροποιούμενη σε μία μονάδα πίσω από τους Σοσιαλδημοκράτες-, το οποίο προβάδισμα, βεβαίως, είναι σαφώς ανατρέψιμο, αφού εμπίπτει στη «ζώνη» του στατιστικού λάθους.
Διακυμάνσεις...

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διακυμάνσεις στις επιδόσεις των τριών σχηματισμών που διεκδικούν την 6η έδρα ανά μήνα, από την έναρξη, ουσιαστικά, της προεκλογικής περιόδου και εντεύθεν.

Η ΕΔΕΚ, η οποία ξεκίνησε με πολύ χαμηλά ποσοστά στα αρχικά στάδια της προεκλογικής περιόδου, παρουσίασε, λόγω επίτασης της οργανωτικής δουλειάς, πολύ μεγάλη άνοδο τον Μάρτιο, η οποία, ωστόσο, μέσα στον Απρίλιο, εμφάνισε τάσεις στασιμότητας. Παρόλα αυτά, οι Σοσιαλδημοκράτες παρουσιάζονται με αρκετά καλή συσπείρωση για την περίοδο που διανύουμε, με ελάχιστες διαρροές προς άλλα κόμματα.

Το ΕΛΑΜ, από την άλλη, ενώ έως τον Δεκέμβριο παρουσίαζε υψηλά ποσοστά με μια σταθερή δυναμική ανόδου, φαίνεται να επηρεάζεται από την ανακίνηση και δημοσιοποίηση του θέματος της φυγοστρατίας στελεχών του, εμφανίζοντας μια σχετική στασιμότητα, η «φορά» της οποίας, όπως προσημειώθηκε, μπορεί να διαφοροποιηθεί, εάν το «Μέτωπο» καταφέρει να εφελκύσει περισσότερους (ή λιγότερους) δυσαρεστημένους από τις διαρροές του ΔΗΣΥ.

Αντίθετα, η Συνεργασία Συμμαχίας Πολιτών-Οικολόγων, ενώ, αρχικά, ξεκίνησε με πολύ χαμηλά ποσοστά, προϊόντος του χρόνου και, κυρίως, μετά τη συνομολόγηση της Συνεργασίας, παρουσιάζεται με σταθερά σημεία ανόδου, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ακόμη και διεκδίκησης της 6ης έδρας, αν και όχι από θέση ισχύος.

Επί της ουσίας, για τα δύο συνεργαζόμενα κόμματα, το διακύβευμα των Ευρωεκλογών δεν είναι τόσο η εκλογή ευρωβουλευτή (αφού δεν διαθέτουν έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο, συνελόντι ειπείν δεν έχουν τίποτε να χάσουν), όσο η επίτευξη ενός ικανοποιητικού εκλογικού ποσοστού, το οποίο να αποτελέσει ένα ισχυρό υπόβαθρο για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές και θα εδραιώνει τα δύο κόμματα ως υπολογίσιμες πολιτικές δυνάμεις στον, διαρκώς ταλανιζόμενο από αντιπαραθέσεις και διαφορισμούς, χώρο του Κέντρου.
Άνοδος και εδραίωση

Όσον αφορά τον κύριο πόλο του ενδιάμεσου χώρου, το Δημοκρατικό Κόμμα, όλες οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν τη δύναμη του κόμματος γύρω στα επίπεδα των προηγούμενων ευρωεκλογών, με τις προοπτικές να πλησιάσει ακόμη και τα ποσοστά των τελευταίων Βουλευτικών να είναι απολύτως ρεαλιστικές. Εκτίμηση των επιτελών της Γρίβα Διγενή είναι ότι, αν υπάρξει ένας πραγματικός νικητής σ’ αυτές τις Ευρωεκλογές, αυτός θα είναι το ΔΗΚΟ, καταφέρνοντας να εδραιώσει την πρωτοκαθεδρία του στον χώρο του Κέντρου και βάζοντας τις βάσεις για μεγαλύτερη ανάκαμψη στις βουλευτικές εκλογές του 2021.

Τέλος, η Δημοκρατική Παράταξη, αν και δημοσκοπικά εμφανίζεται, μέχρι στιγμής, με υψηλότερο ποσοστό το 1,8%, ευελπιστεί ότι ο στόχος για επίτευξη ενός ποσοστού γύρω στο 4% είναι εφικτός, λόγω, αφενός, της σκληρής οργανωτικής δουλειάς που γίνεται και, αφετέρου, της συμπάγειας των «προσωπικών - ΔΗΚΟϊκών - ψήφων» των υποψηφίων που καταρτίζουν το ψηφοδέλτιο.