Για κάθε σταγόνα αίματος, που αδίκως χύνεται, ευθυνόμαστε όλοι μας

Η ευθύνη της κοινωνίας έγκειται στο ότι ανέχεται και ενίοτε υποθάλπει την ύπαρξη και δράση δυνάμεων που πυροδοτούν τις προς το έγκλημα ορμές ευάλωτων ατόμων, καθώς και παραγόντων που σταδιακώς απεργάζονται την υποβάθμιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής και του προσώπου της γυναίκας στη συνείδηση των κοινωνιών
Η κυπριακή κοινωνία εκδήλωσε σε πολύ υψηλούς τόνους, τις τελευταίες ημέρες, τον αποτροπιασμό, τη θλίψη και τη δίκαιη αγωνία και αγανάκτησή της απέναντι στο τραγικό γεγονός της βάναυσης πολλαπλής προσβολής δύο, απολύτου αξίας, αγαθών του κοινωνικού βίου: της ανθρώπινης ζωής και της γυναικείας αξιοπρέπειας. Τον συγκλονισμό και τη φρίκη της κοινής γνώμης κατέστησε ισχυρότερο το γεγονός ότι τα δύο από τα επτά θύματα ήταν ανήλικα παιδιά, ηλικίας έξι και οκτώ ετών.

Το δυναμικό τούτο ξέσπασμα της κοινωνικής συνείδησης πρέπει να οδηγήσει τόσο τους έχοντες πολιτικά αξιώματα, όσο και τον καθένα μας ξεχωριστά, σε μια κίνηση βαθιάς ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας. Έχουμε χρέος να υποβάλουμε ο καθένας τον εαυτό μας σε έμπονη αυτοκριτική, προκειμένου να ανιχνεύσουμε τον βαθμό και της προσωπικής μας ευθύνης για κάθε εγκληματική πράξη που πλήττει την ανθρώπινη ζωή και εξευτελίζει τη γυναικεία αξιοπρέπεια.

Γιατί, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να λησμονούμε ότι και ο πλέον στυγνός εγκληματίας είναι «σάρκα από τη σάρκα» μας και οργανικό μέλος του κοινωνικού σώματος, εντός του οποίου διαμορφώθηκε ο όλος ψυχισμός του. Και, ακόμα, έχουμε χρέος να διερωτηθούμε, μετά ειλικρινείας, κατά πόσον η τόσο έντονη επιθετικότητά μας κατά του «ενόχου» και η σθεναρή απαίτησή μας για δίκαιη τιμωρία του έχει, σ’ ένα βαθμό, ως βαθύτερη αιτία την υποσυνείδητη προσπάθειά μας να συγκαλύψουμε και απωθήσουμε τυχόν δικές μας προσωπικές ενοχές για ανομολόγητά μας εγκλήματα...

Βέβαια, την πρώτη και κύρια ευθύνη κάθε εγκλήματος φέρει ο αυτουργός του, στα έγκατα της ψυχής του οποίου ανελίσσονται οι ποικίλες ελατήριες δυνάμεις (κίνητρα), που ωθούν στην εγκληματική συμπεριφορά, και ο οποίος, προτού λάβει την απόφαση για διάπραξή της, έχει ήδη εξουδετερώσει τις αντιστάσεις της ηθικής του συνείδησης και, ακόμα, στις πλείστες των περιπτώσεων, έχει «λογικοποιήσει», ενίοτε μέχρι «εξιδανικεύσεως», τα κίνητρά του.

Παράλληλα, όμως, μερίδιο ευθύνης έχει και το κοινωνικό σύνολο, στο μέτρο που μετέχει τόσο στη διαδικασία διαμόρφωσης των εγκληματογόνων κινήτρων, όσο και στη διαδικασία σταδιακής πώρωσης της ηθικής συνείδησης ενός «δυνάμει» εγκληματία. Η ευθύνη της κοινωνίας έγκειται στο ότι ανέχεται και ενίοτε υποθάλπει την ύπαρξη και δράση δυνάμεων που πυροδοτούν τις προς το έγκλημα ορμές ευάλωτων ατόμων, καθώς και παραγόντων που σταδιακώς απεργάζονται την υποβάθμιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής και του προσώπου της γυναίκας στη συνείδηση των κοινωνιών.

Επισημαίνουμε δύο περιπτώσεις στις οποίες εκδηλώνεται εναργώς η ένοχη ανοχή της κυπριακής κοινωνίας απέναντι στην ύπαρξη και δράση τέτοιων παραγόντων. Μήνυμα απολύτου, λ.χ., υποτίμησης της αξίας της ανθρώπινης ζωής εκπέμπει η σχεδόν πλήρης αδιαφορία και σιωπή της κοινής γνώμης απέναντι στο γεγονός ότι δεκάδες εκτρώσεις (δηλαδή θανατώσεις αθώων εμβρύων) λαμβάνουν χώραν, επί καθημερινής βάσεως, σε ιδιωτικές κλινικές της πατρίδας μας (Μάλιστα, οι εκπρόσωποί μας στη Βουλή -πλην ολίγων, αξίων κάθε επαίνου, βουλευτών- φρόντισαν, πριν από έναν περίπου χρόνο, να αφαιρέσουν από τον ποινικό μας κώδικα το, ούτως ή άλλως, «νεκρό» σχετικό απαγορευτικό άρθρο, έτσι ώστε να μπορούν πλέον να κοιμούνται, άνευ τύψεων συνειδήσεως, οι διενεργούντες την έκτρωση ιατροί...).

Επίσης, μήνυμα εξευτελισμού του γυναικείου προσώπου εκπέμπεται σε εικοσιτετράωρη βάση όχι μόνον από τις οθόνες της τηλεόρασης και του ηλεκτρονικού υπολογιστή, αλλά ακόμα και από τις δημόσια εκτιθέμενες διαφημιστικές γιγαντοαφίσες (έτσι ώστε να γίνονται δέκτες του, «εκόντες άκοντες», οι πάντες, ακόμη και τα νήπια). Μάλιστα, μέσω του διαδικτύου (η πρόσβαση στο οποίο είναι ελεύθερη και ευκολότατη, ακόμα και στα παιδιά του Δημοτικού) είναι δυνατό, ανά πάσα στιγμή, κάποιος να παρακολουθήσει ταινίες μαλακού και σκληρού πορνό (Μάλιστα, στις ταινίες «hardporn» τύπου «snuff» ο άνδρας βιαστής απεικονίζεται να βασανίζει απάνθρωπα τη γυναίκα - θύμα του και στη συνέχεια να τη φονεύει!!!). Και όλα αυτά με την απόλυτη ανοχή της Πολιτείας και την ένοχη σιωπή της κοινής γνώμης.

Να ευχηθούμε, λοιπόν, ο πρόσφατος συγκλονισμός της κυπριακής κοινωνίας από τις αποκαλύψεις αποτρόπαιων εγκλημάτων να γίνει αφορμή για ριζικές αλλαγές τόσο στην προσωπική μας ζωή, όσο και ευρύτερα, στις δομές και στην οργάνωση του κοινωνικού βίου (οικογένεια, παιδεία, Μ.Μ.Ε., νομοθεσία, κ.λπ.).
ΠΑΤΗΡ ΤΕΛΛΟΣ Σ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Ιερέας Κεντρικών Φυλακών Κύπρου