Η διορατικότητα, το ήμισυ του παντός

Όταν η διορατικότητα απουσιάζει από αυτούς που παράγουν πολιτική, ιδιαίτερα σε μια χώρα που βρίσκεται σε ημικατοχή και αγωνίζεται για χρόνια να αποτινάξει από πάνω της αυτό το εθνοκτόνο καρκίνωμα, ό,τι και να κάνουν θα είναι λάθος. Λάθη που κάποια στιγμή απολήγουν μοιραία, γιατί οι αποφάσεις τους λήφθηκαν πάνω σε σαθρά θεμέλια, βεβιασμένων κινήσεων και στηριγμένες πάνω σε ύπουλες συμβουλές ξένων παραγόντων δίκην υποσχέσεων.

Ο κακός δαίμονας της Κύπρου, όπως λέχθηκε πολλές φορές, είναι η Βρετανία. Αυτή έμπλεξε την Τουρκία στο Κυπριακό και αυτή έριχνε λάδι στη φωτιά, προκειμένου να υποδαυλίζει τις θρησκευτικές και εθνικές διαφορές μεταξύ των Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου. Η βρετανική διπλωματία βρίσκεται πίσω από την αναβάθμιση σε κοινότητα της μειοψηφίας των Τ/κ. Κατάφερε, οπλίζοντας μυστικά Τούρκους και Έλληνες της Κύπρου, με στόχο τη δημιουργία ενός αγεφύρωτου χάσματος αίματος μεταξύ τους, εφαρμόζοντας την προσφιλή της πολιτική του διαίρει και βασίλευε. Όπως άλλωστε έπραξε στις Ινδίες, με το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές, όπως έπραξε σε όλες τις αποικίες της. Και εμάς, μέχρι σήμερα, ως «αποικία» της μας θεωρεί.

Δεν θα ξεχάσω όταν, μικρό παιδί, πηγαίναμε στα κρατητήρια της Πύλας, όπου εκρατείτο ως πολιτικός κρατούμενος ο πατέρας μου επί Αγγλοκρατίας. Τούρκοι επικουρικοί ήταν διορισμένοι για να φρουρούν τους Ε/κ κρατουμένους και Τούρκισσες επικουρικίνες έκαναν τον σωματικό έλεγχο στις γυναίκες που πήγαιναν να τους επισκεφθούν. Ακόμα και εμάς τα νήπια μάς έγδυναν και μας έβγαζαν ακόμη και τα βρακιά, με μια βάναυση βιαιότητα, μπας και κουβαλούσαμε εκρηκτικά κάτω από τα εσώρουχά μας. Τέτοιες εντολές φαίνεται είχαν, για να δημιουργείται το υπόβαθρο της αντιπάθειας ή του μίσους.

Με το δηλητήριο του διχασμού εμπότισαν τον τόπο οι Βρετανοί αποικιοκράτες και, κατ’ εντολήν των Αμερικανών, αργότερα, συνέχισαν να απεργάζονται τα συμφέροντα του κυπριακού λαού στην ολότητά του. Έχοντας πάντα κατά νουν τη μετατροπή της Κύπρου σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ, με την ξεδοντιασμένη, πλέον, Βρετανία να διεκδικεί τον ρόλο του χωροφύλακα των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στην Κύπρο.

Με αυτήν τη μακάβρια και τραγική ιστορία πίσω μας θα αναμένετο οι Κύπριοι πολιτικοί να είχαν έστω και μερικά δράμια πολιτικής διορατικότητας και να μην εμπιστεύονται την πολιτική της Βρετανίας και των ΗΠΑ σε τέτοιο βαθμό υποταγής.

Έδωσαν τα πάντα...

Τώρα, με το Brexit και την υπόθεση του Μαυρικίου, η Κύπρος έχασε το πλεονέκτημα να ασκήσει πιέσεις προς την Βρετανία και να επιμένει στην απομάκρυνση των Βάσεών της ως αποικιοκρατικού κατάλοιπου. Όχι μόνο δεν το έπραξαν οι κρατούντες, αλλά έδωσαν τα πάντα στους Βρετανούς πριν ακόμα τα ζητήσουν. Κανένας Κύπριος Πρόεδρος, από την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν έθεσε επιτακτικά θέμα κατάργησης των Βάσεων.

Ούτε ο Μακάριος, ούτε ο Σπ. Κυπριανού, ούτε ο Κληρίδης, ούτε και ο Τάσσος. Ο δε Χριστόφιας, με μια εξωφρενικά οπορτουνιστική δήλωση, που ακύρωνε τις επί δεκαετιών μαχητικές κινητοποιήσεις της Αριστεράς κατά των Βρ. Βάσεων, είπε πως είναι ζήτημα το οποίο θα αντιμετωπίσουν στο μέλλον τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Φορτώνοντας, έτσι, στις επόμενες γενιές και άλλα βάρη από τα μοιραία λάθη όλων.

Τώρα, τρέχουν να προβούν σε διαβήματα για τις απαράδεκτες δηλώσεις του Υφυπουργού Ευρώπης της Βρετανίας, σερ Άλαν Ντάνκαν, με τις οποίες αμφισβήτησε το κυρίαρχο της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ της. Νιώθει θιγμένος κιόλας ο εν λόγω κύριος για τις (κατόπιν εορτής) αντιδράσεις μας. Ξέχασε, φαίνεται, πόσο αυτάρεσκα δήλωνε πως είχε «πολύ εποικοδομητικές συζητήσεις» με τον Τούρκο ΥΠΕΞ όταν συζήτησαν το θέμα.

Η διορατικότητα είναι όρος βιωσιμότητας των λαών, γι’ αυτό και οι πολιτικοί, που ο λαός τούς ανέδειξε εκεί που βρίσκονται, οφείλουν να αναζητούν τρόπους αφύπνισης. Τρόπους που θα οδηγούν στην καλλιέργεια της αναγκαίας διορατικότητας προς την ορθή κατεύθυνση. Δικαιολογημένα οι προκλητικές δηλώσεις του Υφυπουργού Ευρώπης της Βρετανίας προκάλεσαν οργή και αντιδράσεις, αλλά, δυστυχώς, και κάποιες χαιρέκακες αναφορές από τον μονίμως παραπονεμένο -που δεν γίνεται το δικό του- Γ.Γ. του ΑΚΕΛ.

Τα διαβήματα προς τη Μέι, η οποία βρίσκεται εν μέσω διασταυρούμενων πυρών και μετρά μέρες στον πρωθυπουργικό θώκο, είναι άγνωστο πόσο θα αποδώσουν. Αυτή πλέον βρίσκεται με τα δύο πόδια σε δύο βάρκες, τι μπορεί να κάνει τώρα; Δυστυχώς, η πολιτική αφέλεια ή μωρία οδηγούν σε κακοτράχαλα μονοπάτια, γιατί την ώρα που ήταν ζεστό το σίδηρο, δεν βάλαμε τη Βρετανία ενώπιον των ευθυνών της. Δεν την στριμώξαμε όταν ήταν στριμωγμένη και από την Ισπανία για το καθεστώς του Γιβραλτάρ και από άλλες χώρες.

Ως να μην γνώριζαν οι κυβερνώντες τι φιλότουρκα μούτρα είναι οι Βρετανοί πολιτικοί της Γηραιάς Αλβιώνος. Οι εκ των υστέρων αντιδράσεις, δεν ωφελούν. Τώρα είναι αργά και να ευχόμαστε να μην έπονται και τα χειρότερα. Χωρίς να αποκλείεται να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Σερ Άλαν και άλλοι που καραδοκούν υπέρ της Τουρκίας. Αν αληθεύουν οι πληροφορίες πως στην άτυπη σύνοδο των ηγετών της Ε.Ε. στο Μπρίνιους της Ρουμανίας μόνον τέσσερεις χώρες υποστήριξαν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, τότε επιβεβαιώνονται οι ανησυχίες που θέλουν την Ε.Ε. και άλλους, στους οποίους επενδύαμε πως θα έχουμε την έμπρακτη υποσστήριξή τους, όπως οι ΗΠΑ, να μην έχουν καμιά διάθεση να κουνήσουν ακόμα και το μικρό τους δάκτυλο εναντίον της Τουρκίας.
Πληρώνει, λαδώνει, εκβιάζει

Όλοι γνωρίζουν πως η Τουρκία δεν απειλεί μόνο. Πληρώνει, λαδώνει, εκβιάζει και μετέρχεται κάθε πολιτική ανηθικότητα, προκειμένου να γίνεται πάντα το δικό της. Αν οι κυβερνώντες είχαν έστω και ένα δράμι πολιτικής διορατικότητας, θα φρόντιζαν να φράξουν τον δρόμο στην πολιτική δολιοφθοράς της Βρετανίας εναντίον της Κύπρου και ειδικά της ε/κ πλευράς. Το Φόρεϊν Όφις δεν το παίζει σε δύο ταμπλό. Το παίζει μονότερμα υπέρ της Τουρκίας και μόνο, καθότι είναι πολλά τα δισεκατομμύρια και τα συμφέροντα που έχει με την κατοχική δύναμη. Εξάλλου, η Βρετανία στηρίζει την εσαεί παραμονή της στην Κύπρο στις πλάτες της Τουρκίας.

Η αναφορά του Σερ Αλαν Ντάνκαν πως, μετά τη λύση, η Βρετανία είναι «πρόθυμη να παραχωρήσει έδαφος των Βάσεών της», δεν σχολιάστηκε από κανέναν. Ούτε τη συμπολίτευση, ούτε την αντιπολίτευση. Αντί να βγουν και να διαμηνύσουν πως έφτασε ο καιρός να πάει από τώρα στα τσακίδια.

Πόσες τρικλοποδιές θα μας βάλει ακόμα, για να αντιληφθούμε τον διαβρωτικό της ρόλο;
Μόνο διακηρύξεις και παχιά λόγια

Τώρα, ακούμε πως η Κυβέρνηση, με τα διαβήματα που κάνει, θα αρκεστεί από τη Βρετανία «να έχει μια θέση ανάλογη με το Διεθνές Δίκαιο και με τη Συνθήκη των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, σε ό,τι αφορά το θέμα της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Καμιά διάθεση να της τρίξουν τα δόντια, καμιά πρόθεση να ζητήσουν την ανάκληση του Υπάτου Αρμοστή για τις προκλητικές θέσεις της χώρας του. Γιατί, ο Σερ Άλαν δεν είναι προσωπικές απόψεις που διατύπωσε. Διατύπωσε τις πάγιες εχθρικές θέσεις του Λονδίνου κατά της Κύπρου.

Ο μεγάλος επιστήμονας, ζωγράφος και σοφός Λεονάρτο Ντα Βίντσι, που φέτος γιορτάζονται τα 500 χρόνια από τον θάνατό του, έλεγε πως «είναι ευκολότερο να αντιστέκεσαι στην αρχή, παρά στο τέλος».

Δυστυχώς, οι αντιδράσεις των δικών μας ηγετών γίνονται μετά το κακό και όταν πλέον οι αντιστάσεις δεν μπορούν να είναι αποτελεσματικές.

Για κάθε αγώνα που ξεκινάς, ακόμα και αν πρόκειται για μιαν απλή επένδυση, η διορατικότητα είναι το ήμισυ του παντός. Και στην Κύπρο, δυστυχώς, δεν έχουμε ηγέτες με πολιτική διορατικότητα.