Όχι απερισκεψία στην εξωτερική πολιτική

Μπορεί να υπάρχει δικαιολογημένη δυσφορία και ανησυχία για τα ρωσικά ανοίγματα προς την Τουρκία με τους S-400, τον πυρηνικό σταθμό στο Άκιουγιου και τις συνεχείς συναντήσεις Ερντογάν - Πούτιν. Είναι όμως αυτά λόγος για να περάσει η Κύπρος σε μια λογική αντιπαλότητας με τη Ρωσική Ομοσπονδία;
Η πρωτοβουλία των δύο Αμερικανών Κοινοβουλευτικών να καταθέσουν νομοσχέδιο για άρση του εμπάργκο προμήθειας αμερικανικού αμυντικού υλικού στην Κυπριακή Δημοκρατία δημιούργησε, όπως ήταν φυσικό, ικανοποίηση. Αν τελικά το νομοσχέδιο ψηφιστεί σε νόμο, θα τερματιστεί μια απαράδεκτη πολιτική των ΗΠΑ, η οποία για 45 χρόνια τιμωρεί το θύμα, αντί τον θύτη. Που τον τελευταίο, προμηθεύει αφειδώς άφθονο στρατιωτικό υλικό, μεγάλο μέρος του οποίου χρησιμοποιείται για συντήρηση της στρατιωτικής κατοχής της Κύπρου.
Ωστόσο, στο ίδιο νομοσχέδιο περιέχονται διατάξεις, άκρως αρνητικές για την Κύπρο. Την οποία εντάσσουν σε μια ψυχροπολεμική αντιπαλότητα προς τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Μπορεί να υπάρχει δικαιολογημένη δυσφορία και ανησυχία για τα ρωσικά ανοίγματα προς την Τουρκία με τους S-400, τον πυρηνικό σταθμό στο Άκιουγιου και τις συνεχείς συναντήσεις Ερντογάν - Πούτιν. Είναι όμως αυτά λόγος για να περάσει η Κύπρος σε μια λογική αντιπαλότητας με τη Ρωσική Ομοσπονδία;
Τη στιγμή που η Ρωσία εξακολουθεί να υποστηρίζει θέσεις αρχών στο Κυπριακό; Και ο εδώ Πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας δηλώνει ότι, στο γνωστό θέμα της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, η χώρα του δεν συνδέει τη διατήρησή της στην Κύπρο με την πρόοδο στο Κυπριακό; Ενώ οι Αμερικανοί πρωταγωνιστούν στη θέση ότι η Ειρηνευτική Δύναμη θα πρέπει να αποχωρήσει από την Κύπρο, αν δεν σημειωθούν θετικές εξελίξεις προς τη λύση.
Επειδή «όλβιος όστις της Ιστορίας έσχεν μάθησιν» και επειδή ούτε αμνήμονες, ούτε αγνώμονες έχουμε δικαίωμα να είμαστε, ας ανατρέξουμε εν ολίγοις στη διαχρονική στάση τόσο της Σοβιετικής Ένωσης, όσο και της Ρωσικής Ομοσπονδίας έναντι της Κύπρου.
Αδιαμφισβήτητα γεγονότα και καταγεγραμμένη ιστορική αλήθεια από την εποχή εγκαθίδρυσης της ανεξαρτησίας.
Τη δεκαετία του 1960, όταν η Τουρκία με τη συνενοχή των Αμερικανοβρετανών στοχοποίησαν την Κυπριακή Δημοκρατία επιχειρώντας την κατάλυσή της, η τότε Σοβιετική Ένωση αντέδρασε τόσο σε πολιτικό, όσο και σε αμυντικό επίπεδο.
Στο Συμβούλιο Ασφαλείας πρωταγωνίστησε στην υιοθέτηση του ψηφίσματος 186 του 1964, το οποίο ματαίωσε τη δόλια τουρκική προσπάθεια να αμφισβητηθεί η νόμιμη Κυπριακή Κυβέρνηση και να θεωρηθεί ως μη εκπροσωπούσα το σύνολο του πληθυσμού και ολόκληρης της γεωγραφικής επικράτειας του νησιού.
Ταυτόχρονα, προσφέρθηκε να προμηθεύσει με πυραυλικά συστήματα την Κύπρο για αντιμετώπιση τουρκικών αεροπορικών επιδρομών. Πυραυλικά συστήματα που ουδέποτε έφθασαν στην Κύπρο, αφού οι γνωστοί «άσπονδοι φίλοι μας» παρενέβησαν, για να τα παρεμποδίσουν και να καταλήξουν τελικά στην Αίγυπτο.
Η συνεπής και στη βάση αρχών συμπαράσταση της τότε Σοβιετικής Ένωσης συνεχίστηκε με την πολύμορφη στήριξη στο πολιτικό, διπλωματικό και στο οικονομικό πεδίο.
Μερικοί εντός Κύπρου ασκούν κριτική στη Ρωσία ότι δεν παρενέβη το 1974 για να αποτρέψει την τουρκική εισβολή. Παρουσιαζόμενοι ως δήθεν αμνήμονες του γεγονότος ότι το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου εγκατέστησε στην Κύπρο μια Κυβέρνηση ανδρεικέλων της ελλαδικής χούντας. Χωρίς να κατανοούν ότι η αμερικανο-ΝΑΤΟϊκή συνωμοσία είχε σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να ήταν απολύτως βέβαιον ότι δεν επρόκειτο να παρέμβει η τότε Σοβιετική Ένωση για να διασώσει δύο καθεστώτα, στην Κύπρο και την Ελλάδα, που εκτελούσαν διατεταγμένες υπηρεσίες εκείνων που πρωταγωνιστούσαν στον ψυχρό πόλεμο κατά της Ρωσίας.
Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Κύπρο και την Ελλάδα, η Σοβιετική Ένωση και αργότερα η Ρωσική Ομοσπονδία στήριξε όλα τα θετικά για την Κύπρο ψηφίσματα του ΟΗΕ, ενώ το 2004, με προβολή απειλής άσκησης βέτο, ματαίωσε προσπάθεια να υιοθετηθεί το Σχέδιο Ανάν, ως απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Όμως και στον τομέα της αμυντικής θωράκισης της Κύπρου η Ρωσική Ομοσπονδία στάθηκε έμπρακτα δίπλα στην Κύπρο. ΗΠΑ και όλες οι χώρες - μέλη της Ε.Ε. -πλην βέβαια της Ελλάδας, αλλά και της τιμητικής εξαίρεσης της Γαλλίας- έθεσαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να έχουν την Κυπριακή Δημοκρατία σε καθεστώς εμπάργκο, σε ό,τι αφορά την προμήθεια παντός είδους αμυντικού υλικού. Η Ρωσική Ομοσπονδία, παρά τις λυσσώδεις αντιδράσεις, ακόμα και απειλές της Τουρκίας, προμήθευσε την Κυπριακή Δημοκρατία με υπερσύγχρονο αμυντικό υλικό. Μάλιστα, το 1998, όταν η Τουρκία διατύπωνε απειλές για στρατιωτική επίθεση εναντίον της Κύπρου σε περίπτωση εισαγωγής και εγκατάστασης του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S300, η Ρωσία προσφέρθηκε να αναλάβει την άμυνα της Κύπρου.
Ορθό και λογικό, λοιπόν, να αξιοποιούμε τα συμφέροντα τρίτων στην περιοχή προς όφελος των δικών μας εθνικών συμφερόντων. Όπως και την αδήλου καταλήξεως κρίση, στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.

Θα ήταν, όμως, άσοφο, αλόγιστο, ασυλλόγιστο και απερίσκεπτο να στραφούμε εναντίον διαχρονικών φίλων της Κύπρου, εμπλεκόμενοι σε μια ψυχροπολεμική λογική με οφθαλμοφανείς κινδύνους.
Θα πρόκειται περί ασύγγνωστης πλάνης.
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ Λ. ΟΜΗΡΟΥ
Τέως Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων