Λάθος μου, λάθος…

Η επομένη των Ευρωεκλογών βρήκε τους πολιτικούς εκλογικούς συνδυασμούς που μετείχαν σ’ αυτές να υιοθετούν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τη ρήση του Χάρρυ Κλυνν: «Βγήκαν όλοι νικητές και χάσαν όλοι οι άλλοι». Και, στη συνέχεια, πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι των μετεκλογικών τοποθετήσεων και αναλύσεων, μας προέκυψαν διάφορα και σημαντικά.

1. Έκθεση Προόδου για την Τουρκία από Ευρωπαϊκή Ένωση.
2. Ενδεχόμενη ρήξη στις σχέσεις ΑΗΚ και εργοδοτουμένων στον Οργανισμό.
3. Βόμβα ΔΗΣΥ περί ΓεΣΥ λίγες ώρες πριν από την έναρξη εφαρμογής του.
4. Συνεχίζονται οι έρευνες στις λίμνες του θανάτου.
5. Απειλή σύγκρουσης εργοδοτών - υπαλλήλων στην τουριστική βιομηχανία.
6. Ο υδράργυρος επιμένει σταθερά στους 40 και ψηνόμαστε κανονικά με ιδιαίτερο πρόβλημα στα δημοτικά σχολεία.
7. Μάχες για τις θέσεις στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Τράπεζας.
8. Παραιτείται ο Ιωνάς Νικολάου από Υπουργός Δικαιοσύνης.
9. Διορίζεται νέος υπουργός στη θέση του και πριν μιλήσει καν, τον οριοθετούν όχι πολιτικά… αλλά κουμπαραλογικά. Αλήθεια, ποιον βολεύει αυτή η διαρροή και γιατί;
10. Οι πύργοι συνεχίζουν να φυτρώνουν και να ψηλώνουν.
11. Οι Ρώσοι συνεχίζουν να αποσύρουν από την Κύπρο δισεκατομμύρια.
12. Άρχισαν δειλά-δειλά και οι πυρκαγιές.

Επιστρέψαμε, δηλαδή, στην καθημερινότητά μας. Δυστυχώς, όμως, στην καθημερινότητά της βρίσκεται χωρίς διακοπές και η Τουρκία. Απτόητη, παρά τις οποιεσδήποτε δηλώσεις και εκθέσεις, συνεχίζει το παράνομο έργο της στην κυπριακή ΑΟΖ και, την ίδια ώρα, με τις δικές της ευλογίες, έχουμε νέα παράνομη «κυβέρνηση» στα κατεχόμενα. Με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι η ηγεσία της, Τατάρ - Οζερσάι, με τις δηλώσεις τους παραπέμπουν στα δύο κράτη. Στη «λύση», δηλαδή, του πλήρους διαχωρισμού.

Του εδάφους, του λαού, της κρατικής οντότητας. Της νομιμοποίησης της εισβολής και κατοχής και μονιμοποίησης των αποτελεσμάτων τους. Της απόκτησης εμμέσου επισήμου συνόρου με την Τουρκία, τόσο για μας, όσο και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τη δημιουργία ενός κράτους προτεκτοράτου της Τουρκίας, το οποίο με τη βοήθεια των ανά τον κόσμο γνωστών «αντικειμενικών κύκλων» θα το προωθήσουν προς Ευρωπαϊκή Ένωση. Και το οποίο, είτε γίνει αποδεκτό στην Ένωση είτε όχι, θα λειτουργεί ως έξοδος Τούρκων πολιτών προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω, π.χ., πολιτογραφήσεων.

Γιατί, μπορεί να μη γίνει κατορθωτό να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως για σκοπούς… δικαίου και ίσης μεταχείρισης Ε/κ και Τ/κ θα της παραχωρήσουν οι εταίροι μας, καλού-κακού, μια τελωνειακή ένωση. Λέω, καλού-κακού, γιατί είναι και ο ενεργειακός πλούτος της νήσου μας. Και, ποιος ξέρει, αν δεν επεκτείνεται και βορειότερα. Και γιατί να μην ικανοποιήσουν έμμεσα και την Τουρκία, για να έχουν «ήσυχο» το κεφάλι τους οι εταιρείες τους στην κυπριακή ΑΟΖ. Μια ΑΟΖ, που, συστηματικά, μεθοδικά και από χρόνια η Τουρκία προωθεί την τριχοτόμησή της.

Ένα τρίτο στην Κυπριακή Δημοκρατία, ένα τρίτο στην «ΤΔΒΚ» και ένα τρίτο στον εαυτό της, για τους… κόπους της και τις… καλές της υπηρεσίες. Όπως γράφουν και οι εκθέσεις του Γ.Γ. του ΟΗΕ. Αλήθεια, αυτοί πού χάθηκαν; Αναμένουν ακόμα ότι θα τα βρουν πρώτα οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων και μετά να επαναρχίσουν οι συνομιλίες; Ακούνε, άραγε, τι λέει ο φίλτατός τους κ. Οζερσάι;

Σ' αυτήν τη βάση θα συνομιλήσουμε; Των δύο κρατών; Κι αν αυτήν επιλέξουμε, να καταλάβω ότι τα Ηνωμένα Έθνη θα μας χειροκροτήσουν και θα μας πουν «σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός, τύφλα να ’χει ο πεθερός»; Αυτό δεν σημαίνει, άραγε, η θέση που λέει ότι «η λύση του Κυπριακού εξαρτάται από τους δύο ηγέτες»; Αλλά, πάλι, αν τα βρούμε με τους Τ/κ και συμφωνήσουμε σε Ενιαίο Κράτος, πάλι τα Ηνωμένα Έθνη θα μας πουν, καλώς να ορίσετε; Αυτό καταλαβαίνω!

Λάθος μου, όμως, μεγάλο. Γιατί τα Ηνωμένα Έθνη δεσμεύονται με αποφάσεις για ομοσπονδιακή λύση του Κυπριακού. Άρα, δεσμεύονται και οι πέντε μεγάλοι. Και, όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτοί κρατούν τον λόγο τους. Λάθος μου όμως και για έναν άλλο λόγο. Η Τουρκία δεν δέχεται Ενιαίο Κράτος. Η Τουρκία δεν δέχεται ούτε ατόφια Ομοσπονδία. Αυτήν, δηλαδή, που θα οδηγήσει σε φυσιολογικό κράτος. Χωρίς Εγγυήσεις και Εγγυητές και στρατεύματα κατοχής, κ.ο.κ.

Λάθος μου, γιατί είναι και το Ηνωμένο Βασίλειο, που, για το καλό μας, έχει δικά του σχέδια. Πολύ «φιλικά», μάλιστα. Τόσο φιλικά, που κινδυνεύουμε από ασφυξία. Λάθος μου, γιατί είναι και οι χωριστοί σχεδιασμοί εκάστου των πέντε μεγάλων. Λάθος μου, ακόμα, γιατί ούτε οι Ε/κ μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας, ούτε οι Τ/κ, παρά το βαρύ χέρι της Τουρκίας.

Λάθος μου, ακόμα, γιατί σιγά-σιγά αποκτά ειδικό λόγο στο θέμα λύσης του Κυπριακού και το Ισραήλ. Βλέπετε, οι συνεργασίες και οι συμμαχίες δεν είναι μονόδρομος. Έχουν το στοιχείο της αμοιβαιότητας. Και είναι πιο… αμοιβαίες για τον εκάστοτε δυνατό. Αύριο, ίσως, να αποκτήσει ειδικό λόγο και η Αίγυπτος. Λάθος μου, λοιπόν, ότι εξαρτάται από τους δύο ηγέτες η λύση του Κυπριακού, φίλτατε Γ.Γ. του ΟΗΕ.