Ελλάδα

Ο Έλληνας πρωθυπουργός προσπαθεί να μαζέψει τα θρύψαλλα της βαρίας ήττας

Στόχος η αυτοδυναμία για τη Νέα Δημοκρατία στις Βουλευτικές Εκλογές της 7ης Ιουλίου. «Σβήνουν» από τον πολιτικό χάρτη Ποτάμι, ΑΝΕΛ και Ένωση Κέντρου.

Η γυάλα έσπασε το βράδυ της 26ης Μαΐου, όλα τα λάθη, ειδικά τους τελευταίους 12 μήνες, ήταν στην κορυφή της επικαιρότητας και ο ΣΥΡΙΖΑ γνώρισε την ήττα με τη μεγαλύτερη διαφορά που έχει καταγραφεί σε Ευρωεκλογές στην Ελλάδα από το 1981.

Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής από τη βραδιά της πρώτης νίκης τού ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές του 2014 μέχρι την περασμένη Κυριακή. Αυτός είναι που εκτόξευσε τον ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστά δυσθεώρητα, αυτός είναι όμως που τον οδήγησε και στη συντριβή. Άλλωστε, σε αυτά τα πέντε χρόνια ηγεμονίας αναλάμβανε να «καθαρίσει» για λογαριασμό του κυβερνώντος κόμματος, όλα τα τραγελαφικά που συνέβαιναν, εκμεταλλευόμενος κυρίως την ικανότητά του να στέκεται στο Κοινοβούλιο και να αποπνέει αέρα αρχηγού. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως έκανε τρία πολύ σημαντικά λάθη, που αρκούσαν για να φέρουν την κατάρρευση.

Λάθος 1: Σκοπιανό

Ο Πρωθυπουργός «πήρε επάνω του» τη Συμφωνία των Πρεσπών και έκανε λάθος στρατηγική κίνηση. Ξέχασε να πείσει την κοινωνία ότι η συμφωνία που πέτυχε ήταν η καλύτερη. Αυτός που μιλούσε για τη δημοκρατία, και έκανε δημοψήφισμα το 2015 για την Τρόικα, επέβαλε στη χώρα μια Συμφωνία, την οποία πάνω από 70% των Ελλήνων δεν θα αποδεχτούν. Και μπορεί στη Μακεδονία να το περίμενε ο κ. Τσίπρας, όμως και στην υπόλοιπη χώρα το συγκεκριμένο θέμα πλήγωνε το εθνικό αίσθημα κάθε πολίτη.

Και μπορεί να ήθελε ο κ. Τσίπρας να εμφανιστεί ως μια προσωπικότητα που παίρνει αποφάσεις στα δύσκολα, ωστόσο σε ένα τόσο σοβαρό θέμα στην πραγματικότητα άφησε εκτός τους Έλληνες. Δεν εξήγησε την επιλογή αυτή. Δεν την παρουσίασε έγκαιρα. Δεν απάντησε στις ανησυχίες. Δεν έδωσε τις αναγκαίες πληροφορίες. Αντ' αυτού κινήθηκε με όρους «μυστικής διπλωματίας».

Λάθος 2: «Πολακιάδα»

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης ήταν ο μεγάλος αρνητικός πρωταγωνιστής της κυβερνητικής εικόνας, και όλοι το έβλεπαν, εκτός από τον Αλέξη Τσίπρα.

Η ταύτισή του με τις συμπεριφορές του υπουργού του εξόργισε μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Οι «μαγκιές» του κ. Πολάκη να καπνίζει ενώ είναι στο Υπουργείο Υγείας, να προσβάλλει υποψήφιο ευρωβουλευτή της ΝΔ με σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλά και να κάνει «νταηλίκια» όπου σταθεί και όπου βρεθεί, έμειναν αναπάντητες από τον Πρωθυπουργό. Ο Αλέξης Τσίπρας αξιοποίησε τον Παύλο Πολάκη αναθέτοντάς του τον ρόλο αυτού «που τα λέει χοντρά», για να γλυκαίνονται οι φανατικοί υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς, για τον κ. Τσίπρα, όμως, το συγκεκριμένο κοινό συρρικνώθηκε καθώς απωθούσε και αποξένωνε ένα άλλο σημαντικό μέρος του ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ, που αναζητούσε ένα διαφορετικό ύφος και ήθος.

Λάθος 3: Φορολογίες παντού

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός εμφανίστηκε και σε όλες τις κρίσιμες εξαγγελίες μέτρων και πολιτικών αποφάσεων της Κυβέρνησης, με πιο χαρακτηριστική την επιλογή να πηγαίνει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στη Βουλή τη συζήτηση των διαφόρων «φιλολαϊκών μέτρων».

Το «κόβουμε» από κάποιους της Μεσαίας Τάξης, για να δώσουμε «τσιεκούθκια» σε πιο χαμηλά οικονομικά στρώματα, το μόνο που έφερε ήταν η αύξηση του αριθμού αυτών που πλέον δεν μπορούσαν ν' ανταποκριθούν στις καθημερινές υποχρεώσεις τους. Ενδεικτικό, άλλωστε, είναι το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Κυριακή έχασε σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Και στους νέους και στους συνταξιούχους και φυσικά στη Μεσαία Τάξη. Το κυβερνητικό αφήγημα δεν έπειθε.

Και τώρα;

Η περίοδος μέχρι τις βουλευτικές εκλογές είναι μικρή και ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον παίζει το χαρτί της παραμονής ως κομματική παρουσία στο δίπολο της εξουσίας. Η νίκη του Σεπτεμβρίου του 2015 έφερε μια πλαστή διαίσθηση ότι η κοινωνία νομιμοποίησε τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή του να κάνει όλα όσα έκανε τα τέσσερα αυτά χρόνια. Η αλαζονεία που δημιουργήθηκε είχε ως αποτέλεσμα σε κανένα χρονικό στάδιο να μη μετρήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ το βάθος της δυσαρέσκειας.

Η σταδιακή εφαρμογή των μνημονίων δημιουργούσε διαρκή ρήγματα στους δεσμούς του ΣΥΡΙΖΑ με τμήματα του ακροατηρίου του. Το «φιλολαϊκό προφίλ» χανόταν καθημερινά. Η ρητορική γινόταν όλο και πιο ξύλινη, ενώ οι αναφορές του κ. Τσίπρα την περίοδο που ήταν στην αντιπολίτευση με τα «σχίζω τα μνημόνια» και «Go back Merkel» τον κυνηγούσαν σε κάθε απόφασή του.

Οι πολιτικές λιτότητας που εφάρμοσε είχαν ως αποτέλεσμα ο ελληνικός λαός να μη νιώσει έστω και επικοινωνιακά την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια. Η κοινωνία παρέμενε μέσα στην ανασφάλεια, μεγάλες επενδύσεις δεν γίνονταν και η φορολογική αφαίμαξη συνεχιζόταν. Έτσι φτάσαμε στο αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής, με τον Αλέξη Τσίπρα πλέον να μην μπορεί να πείσει ότι είναι ο ηγέτης που θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από μια συνθήκη βαθιάς κοινωνικής και πολιτικής κρίσης.

ΝΔ: Δρόμος γεμάτος αγκάθια

Στις 7 Ιουλίου όλα δείχνουν ότι η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη θα επιστρέψει στην εξουσία. Η κοινωνία, όμως, πλέον δεν φανατίζεται. Δεν ζει με το σημαιάκι της παράταξης που υποστηρίζει κάνω από το μαξιλάρι της.

Το Μακεδονικό για τον μέσο Έλληνα παραμένει άλυτο. Και ο ίδιος υποσχέθηκε έναν δύσκολο δρόμο στα Σκόπια που επιθυμούν να γίνουν μέλος της Ε.Ε. Την ίδια ώρα η οικονομία της χώρας παραμένει εύθραυστη. Οι επενδύσεις, που έχουν λείψει από τη χώρα, είναι πιο αναγκαίες από ποτέ. Η ανεργία παραμένει σε δυσθεώρητα ποσοστά, ενώ οι Έλληνες αναζητούν περισσότερη ασφάλεια και δικαιοσύνη.

Όλα τα παραπάνω θα τα βρει μπροστά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και στα πρόσωπα στα οποία θα αναθέσει χαρτοφυλάκια, αν την Κυριακή, 7 Ιουλίου, κερδίσει την αυτοδυναμία. Η Ελλάδα, άλλωστε, δεν σηκώνει άλλους πειραματισμούς.