Το ΑΚΕΛ στη μετά Χριστόφια εποχή

«Δεν περιμένουμε από κανέναν, απ’ όσους του συμπεριφέρθηκαν ανέντιμα και ανήθικα να τον δικαιώσουν. Έχει ήδη δικαιωθεί…». Το χειροκρότημα, στην αρχή, ήταν κάπως χλιαρό. Όσο όμως περνούσαν τα δευτερόλεπτα γινόταν όλο και πιο παρατεταμένο, όλο και πιο σίγουρο, όλο και πιο βροντερό. Ήταν όντως εκείνο το λεπτό που σηματοδότησε την μετά θάνατον δικαίωση του Δημήτρη Χριστόφια στη συνείδηση των ΑΚΕΛιστών, οι οποίοι κατέκλυσαν τον Ιερό Ναό Της Του Θεού Σοφίας στον Στρόβολο, για να του πουν το στερνό αντίο. Ο Άντρος Κυπριανού, βαθύτητα συγκινημένος, σφίγγοντας τα χείλη και κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι, πήρε μια βαθιά ανάσα για να προσθέσει: «Ακριβώς, σύντροφοι και συντρόφισσες, αυτή είναι η δικαίωσή του». Κάπως έτσι, το ΑΚΕΛ, πέρασε και επισήμως στη μετά Χριστόφια εποχή. Ενός ηγέτη που μισήθηκε αλλά και αγαπήθηκε όσο λίγοι.

«Ο νεκρός δεδικαίωται»;

Ο Δημήτρης Χριστόφιας αποτελούσε και θα συνεχίσει να αποτελεί μια εμβληματική προσωπικότητα για την Αριστερά στην Κύπρο. Άλλωστε, η όλη πολιτική του σταδιοδρομία, με αποκορύφωμα την καταξίωσή του να εκλεγεί στο ύπατο αξίωμα της Δημοκρατίας το 2008, αποτελεί το πιο τρανό παράδειγμα. Ήταν ο πρώτος κομμουνιστής Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ηγέτης κράτους μέλους της Ε.Ε. Ο ίδιος, δεσμεύτηκε για μια δίκαιη λύση και μια πιο δίκαιη κοινωνία. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, όμως, η οποία άρχισε από τις ΗΠΑ, συμπαρέσυρε πολλές χώρες στην Ευρώπη, μαζί και το προεκλογικό πρόγραμμα του ΑΚΕΛ στην Κύπρο. Ο Χριστόφιας κλήθηκε να αντιμετωπίσει την κρίση ενός συστήματος, το οποίο ποτέ δεν πίστεψε. Η διαχείριση της κατάστασης της κυπριακής οικονομίας κατά την πενταετία που βρισκόταν στην διακυβέρνηση του τόπου κρίθηκε ως αποτυχημένη από τους ίδιους τους πολίτες, οι οποίοι εξέλεξαν το 2013 στον προεδρικό θώκο τον Νίκο Αναστασιάδη. Το ΑΚΕΛ, εδώ και χρόνια προσπαθεί να πείσει πως δεν φταίει για όλα ο Χριστόφιας, αφού τις μεγαλύτερες ευθύνες για την κατάρρευση του τόπου, όπως υποστηρίζει, τις φέρουν οι τράπεζες. Η διακυβέρνηση Χριστόφια σημαδεύτηκε επίσης και από την φονική έκρηξη στο Μαρί, η οποία χρεώθηκε σε προσωπικό επίπεδο στον Χριστόφια μέσα κι από το «πόρισμα Πολυβίου». Μέσα σ’ αυτό το πολιτικό – κοινωνικό – οικονομικό περιβάλλον, λοιπόν, δεν ήταν λίγες οι φορές που στο ΑΚΕΛ έκαναν λόγο για δαιμονοποίηση του κόμματος και κυρίως του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας. Για πρώτη φορά, ωστόσο, ο σημερινός ηγέτης του ΑΚΕΛ έκανε λόγο για δικαίωση του τεθνεώτος, παραπέμποντάς μας έτσι συνειρμικά στη φράση του Αποστόλου Παύλου, «ο νεκρός δεδικαίωται».

Η επόμενη μέρα

Με τον Δημήτρη Χριστόφια να αποτελεί πλέον ιστορία, το ΑΚΕΛ καλείται, τη δικαίωση, για την οποία έκανε λόγο ο Άντρος Κυπριανού στον επικήδειό του λόγο, να τη μεταφράσει σε πράξη. Η αλήθεια είναι ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από το 2013 και εντεύθεν, ακολουθεί μια φθίνουσα εκλογική πορεία, πληρώνοντας το κόστος της διακυβέρνησής του. Αποκορύφωμα ήταν οι Βουλευτικές του 2016, όταν είχε λάβει 25,67%, ποσοστό το οποίο αποτελεί και το ιστορικό χαμηλό του κόμματος. Το 27,49% που έλαβε κατά τις πρόσφατες Ευρωεκλογές θεωρήθηκε ως ικανοποιητικό, καθώς τέθηκε ένα φρένο στην εκλογική συρρίκνωση των τελευταίων ετών. Πλέον, τα βλέμματα όλων, και πόσω μάλλον του ΑΚΕΛ, το οποίο ξεχωρίζει για την οργανωτική του πειθαρχία, στρέφονται στις κρίσιμες Βουλευτικές του 2021. Εκλογές, οι οποίες θα καθορίσουν πολλά ενόψει των Προεδρικών του 2023 και του συσχετισμού των κομματικών δυνάμεων όπως θα διαμορφωθούν. Αν το ΑΚΕΛ θέλει να διεκδικήσει με αξιώσεις την Προεδρία της Δημοκρατίας, τότε είναι αντιληπτό ότι θα πρέπει να δείξει ισχυρά σημάδια ανάκαμψης, ανασύνταξης και αντεπίθεσης στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Με τον Άντρο ή χωρίς;

Ένα από τα αναπάντητα ερωτήματα τα οποία απασχολούν τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ σε σχέση με την επόμενη μέρα στο κόμμα, είναι εάν τελικά την άνοιξη του 2020, κατά τη διεξαγωγή του Παγκύπριου Εκλογικού Συνεδρίου, θα έχουμε αλλαγή στην ηγεσία. Ο Άντρος Κυπριανού, σε παλαιότερές του δηλώσεις, είχε αφήσει να νοηθεί ότι δεν προτίθεται να επαναδιεκδικήσει τη θέση του Γ.Γ. του κόμματος, δίδοντάς μας δημοσιογραφικά την ευκαιρία, να διερευνήσουμε ποιοι είναι οι επικρατέστεροι διάδοχοί του. Έτσι, πριν από περίπου ένα χρόνο και πιο συγκεκριμένα στις 15/7/2018, η «Σ» σε δημοσίευμά της με τίτλο, «Μετά τον Άντρο ποιος;», ανέλυε και εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους οι Στέφανος Στεφάνου και Γιώργος Λουκαΐδης αποτελούν δυο εκ των βασικότερων διεκδικητών. Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι η αλλαγή στην ηγεσία του κόμματος είναι επιβεβλημένη αν το ΑΚΕΛ θέλει να γίνει ξανά πρωταγωνιστική δύναμη στον τόπο, αφού ο Άντρος Κυπριανού, ό,τι ήταν να δώσει, το έδωσε. Από την άλλη βέβαια υπάρχει και η θέση, η οποία σημειώνει ότι ενδεχομένως να μην ήρθε ακόμη η κατάλληλη ώρα να αποχωρήσει της διάδοχης κατάστασης στο ΑΚΕΛ.

Ο «μεθεπόμενος» θα είναι Χριστόφιας

Μπορεί να μην είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με πάσα βεβαιότητα ποιος θα είναι ο επόμενος Γ.Γ του ΑΚΕΛ, στο ενδεχόμενο που τελικά αποχωρήσει ο Άντρος Κυπριανού, όμως είμαστε πεπεισμένοι ότι ο «μεθεπόμενος» θα είναι Χριστόφιας. Ο 36χρονος, σήμερα, Χρίστος Χριστόφιας, κουβαλά ούτως ή άλλως ένα όνομα ή καλύτερα ένα επίθετο, βαρύ σαν ιστορία. Ασφαλώς κι αυτό δεν είναι αρκετό. Είναι όμως ικανό, με σκληρή δουλειά από τον ίδιο, όπως τον δίδαξε ο πατέρας του, να ανελιχθεί στις ηγετικές θέσεις του κόμματος. Ο ίδιος, είτε το θέλει είτε όχι, είναι αγαπητός στον ΑΚΕΛικό κόσμο, ο οποίος, στα μάτια του βλέπει, εκτός από έναν πιστό στρατιώτη του κόμματος, και τον αγαπημένο Δημήτρη. Ο Χρίστος Χριστόφιας, από το 2015 είναι Γ.Γ. της ΕΔΟΝ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ. Το 2021, εικάζουμε ότι θα βρίσκεται στα ψηφοδέλτια του κόμματος για τις βουλευτικές εκλογές, ούτως ώστε να αρχίσει για τα καλά η πολιτική του καριέρα.