Η αδιαφορία σκοτώνει

Σε διάφορα μέρη του πλανήτη επισυμβαίνουν καθημερινά τραγικά γεγονότα. Όλα προϊόν της αλόγιστης και εγκληματικής συμπεριφοράς του ανθρώπου. Είτε με πράξεις και ενέργειές του είτε με την αδιαφορία του. Ανάμεσα σ’ αυτά, τα πιο τρομακτικά είναι τα φυσικά φαινόμενα τα οποία, πέραν από τις καταστροφές και τις απώλειες ζωών, υπενθυμίζουν στον άνθρωπο πόσο αδύναμος είναι. Κι αυτό τον τρομάζει. Έχει, όμως, έναν τρόπο να αντιμετωπίσει αυτό τον τρόμο. Αντιδρώντας! Αντιδρώντας προς όλους εκείνους οι οποίοι είναι υπαίτιοι για την ανατροπή στην ισορροπία της σχέσης φύση - άνθρωπος. Στόχος η επαναφορά της ισόρροπης σχέσης. Η «πυρκαγιά» που θα κατακάψει το ανθρώπινο είδος, αν δεν επανέλθει η ισορροπία, είναι αρκετό κίνητρο για να αντιδράσουν οι άνθρωποι, αλλιώς θα χαθούν! Να αντιδράσουν αρνητικά, περιοριστικά ενάντια στους κύριους καταστροφείς του φυσικού περιβάλλοντος και ταυτόχρονα θετικά, συμβάλλοντας όλοι στην επαναφορά, όπου είναι δυνατόν, της φυσικής τάξης πραγμάτων. Αλλά, έως εδώ για το φυσικό περιβάλλον, για την ώρα. Στόχος αυτής της αναφοράς ήταν να καταδειχθεί ότι η αδιαφορία σκοτώνει κατά κυριολεξία!

Η αδιαφορία σκοτώνει, πέραν απ’ ό,τι πιο πάνω υπέδειξα, και σε θέματα οικονομίας και σε θέματα κοινωνίας και προσωπικά. Εμείς εδώ στην Κύπρο, πέραν απ’ όλα τα πιο πάνω, υποφέρουμε και από κάτι άλλο. Από την τουρκική κατοχή και τα παράγωγά της. Κι όμως, πολλοί αδιαφορούν. Είτε απογοητευμένοι και από την πορεία του Κυπριακού είτε από πολλές άλλες αιτίες. Μαζί δύο φορές, δυστυχώς, αδιαφορούν και πολλοί απ’ όσους πολιτεύονται. Αλλιώς, πώς να εξηγηθεί ότι τη στιγμή που οι Τούρκοι μάς έχουν περικυκλώσει με ερευνητικά πλοία και βέβαια τα πολεμικά που τα συνοδεύουν και την ώρα που προελαύνουν έστω στα σημεία στη νεκρή ζώνη και προετοιμάζουν την οριστική αλλοίωση του καθεστώτος της Αμμοχώστου και άλλα πολλά, εμείς τα δικά μας! Εννοώ, προτεραιότητα είναι για τον καθένα μας, από τα προσωπικά του ώς τα οπαδικά του, αλλά όχι το γεγονός που σήμερα έπρεπε να επισκιάζει όλα τα άλλα. Ότι, δηλαδή, η Τουρκία προετοιμάζει έμπρακτα την επέκταση της κατοχής και στη θάλασσα. Πέραν από στερεά οικόπεδα που κατέκτησε και κατέχει παράνομα, τώρα έπαθε αμόκ και για τα υγρά οικόπεδα. Τα θαλάσσια. Έχει εκστρατεύσει, κυριολεκτικά, προς αυτή την κατεύθυνση, και μάλιστα την ώρα που έχει συμφωνηθεί διαδικασία η οποία αναμένεται να οδηγήσει σε επανέναρξη νέου γύρου συνομιλιών. Εκτός κι αν έχει κατά νου να δημιουργήσει πριν από την επανέναρξη των συνομιλιών, νέα τετελεσμένα. Τετελεσμένα στην ΑΟΖ, τα οποία να θέσουν εκποδών, να ανατρέψουν το κύριο εναπομείναν κίνητρο προς λύση στο Κυπριακό, το φυσικό αέριο. Το θέμα του φυσικού αερίου, δυστυχώς, σιγά-σιγά, αλλά σταθερά, το μετατρέπει από μοχλό πίεσης επί της ίδιας για να φτάσουμε σε μια λύση αρχών στο Κυπριακό, σε μοχλό πίεσης σε βάρος μας. Με την ανοχή και βοήθεια ξένων κύκλων, αλλά και, τραγικό, τη συνεργασία και ορισμένων στην ε/κ πλευρά. Μια συνέργεια που έχει ως βάση, κατά τη γνώμη μου, όχι μόνον και κύρια την άγνοια των πραγματικοτήτων, αν και τις επικαλούνται συνεχώς, αλλά και κύρια τον φόβο. Τον φόβο για το πώς θα συμπεριφερθεί η Τουρκία, αν δεν είμαστε «καλά παιδιά». Αν δεν είμαστε έτοιμοι να υποκύψουμε σε αποδοχή της τουρκικής επικυριαρχίας, εν ονόματι της… λογικής. Αλλά, ποιας λογικής; Ιδού το ερώτημα που ορισμένοι προσπερνούν, για διάφορους λόγους. Πρέπει να πρυτανεύσει η λογική, αλλά η λογική της αλήθειας, της ιστορίας και της διασφάλισης του μέλλοντος όλων των Κυπρίων. Των Κυπρίων, όμως. Όχι των πιο εγωιστικών συμφερόντων του τουρκικού κράτους και των προσωπικών συμφερόντων του Ερντογάν και του καθεστώτος του. Υπέρ των συμφερόντων των Κυπρίων. Πρόσφατα η εφημερίδα «Πολίτης» είχε πρωτοσέλιδο θέμα ότι ο Ερντογάν κλέβει τους Τ/κ στο θέμα της ΑΟΖ και του φυσικού αερίου. Άλλο θέμα φυσικά ότι κλέβει την Κύπρο και όχι τους Τ/κ ή τους Ε/κ, το προκύπτον ζήτημα είναι το εξής: Αν κλέβει και κλέβει τους Τ/κ σε πολλά θέματα, αν τους καταπιέζει, αν οι εγκάθετοι του καθεστώτος, Τούρκοι, κυρίως, και Τ/κ, έχουν αποκτήσει τη μερίδα του λέοντος από τις κλεμμένες περιουσίες στα κατεχόμενα, τότε πώς ευελπιστούν ορισμένοι για μια άλλη, καλύτερη στάση απέναντι στους Ε/κ; Και γιατί πιστεύουν ότι καλοπιάνοντας την Άγκυρα με απαράδεκτες παραχωρήσεις και υποχωρήσεις θα μεταμεληθεί; Η Τουρκία θα λογικευτεί μόνο, αν λειτουργήσουν ταυτόχρονα δύο μοχλοί. Ο αποτρεπτικός, δηλαδή η πίεση από τη διεθνή κοινότητα, όχι μόνο στο Κυπριακό, με όποιο κόστος συνεπάγεται, και ο ενθαρρυντικός. Η προσμονή οφέλους από μια λύση στο Κυπριακό, η οποία, όμως, θα βασιστεί σε αρχές. Όπως, για παράδειγμα, την αρχή της καλής γειτονίας, συνεργασίας και ισοτιμίας. Και διερωτάται κάποιος: Γιατί να ενδιαφερθούν οι τρίτοι όταν εμείς δεν έχουμε έμπρακτα ως καθημερινή προτεραιότητα την απελευθέρωση – επανένωση. Οργανωμένα, σχεδιασμένα, συστηματικά και με συνέπεια.