Το τουρκικό σχέδιο Β προχωρά κατά γράμμα

Επανέναρξη συνομιλιών ή καλύτερα επανέναρξη διαπραγματεύσεων. Μόνον ούριος δεν είναι ο άνεμος. Μέσα σε έναν κυκλώνα τουρκικών προκλήσεων αλλά και κινήσεων που δημιουργούν νέα τετελεσμένα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πλέον προσπαθεί να βγάλει τη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού από τον βούρκο που βρίσκεται. Δηλώνει έτοιμος για συζητήσεις και θέτει μια προϋπόθεση: Να σταματήσουν οι τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

Το χρονικό περιθώριο Σεπτέμβριος – Δεκέμβριος φαίνεται για πολλούς ότι είναι η τελευταία ευκαιρία για τη λύση. Η Άγκυρα μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου ολοκληρώνει το πρώτο σκέλος των γεωτρήσεών της με τον Πορθητή και το Γιαβούζ. Από την άλλη, η επόμενη γεώτρηση από τις εταιρείες που έχουν αδειοδοτηθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία θα υλοποιηθεί αρχές του 2020 από τη γαλλική Total. Η Άγκυρα, όμως, δεν θέλει να χάνει ούτε μία μέρα αμφισβήτησης της κυπριακής ΑΟΖ, γι’ αυτό και από αύριο μέχρι την 31η Δεκεμβρίου έχει προχωρήσει σε έκδοση Navtex για τρία οικόπεδα.

Είναι ξεκάθαρο τι θέλει

Και αν το «σύνθημα» είναι οι γκρίζες ζώνες, το «παρασύνθημα» είναι πιο ξεκάθαρο. Η Άγκυρα ξεκαθαρίζει ότι, χωρίς την ίδια στην ενεργειακή εξίσωση, δεν πρόκειται να προχωρήσει τίποτα. Και, μάλιστα, απειλεί με νέο 1974, όπως έκανε την Παρασκευή ο Ταγίπ Ερντογάν, έχοντας δίπλα του το νέο «τσιράκι» του στα κατεχόμενα, τον Ερσίν Τατάρ. Τα ερωτήματα που δημιουργούνται πλέον είναι τα εξής:

1. Πώς αντιδρούμε στο δίλημμα Κυπριακό και ενέργεια μαζί ή καμία διαπραγμάτευση από την Άγκυρα;
2. Πώς αντιδρούμε στις πιέσεις που πιθανόν να δεχθούμε, ώστε να βάλουμε στο παιγνίδι την Τουρκία με βάση τα «θέλω» της;
3. Ακόμη και αν η Τουρκία κριθεί ως η υπαίτια ενός ναυαγίου στην περίπτωση που ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις, πιστεύουμε ότι θα υπάρξουν συνέπειες για την ίδια;

Η Τουρκία, αν προσέξει κάποιος, δεν μιλά, πλέον, ούτε για την ασφάλεια, ούτε για τις εγγυήσεις. Φυσικά, δεν σημαίνει ότι αποφάσισαν να φορέσουν την καλή τους μάσκα και να δεχθούν τα αυτονόητα. Όμως, πλέον, για την Άγκυρα η ενεργειακή παρουσία της στη σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου είναι σε υψηλή θέση, στους άξονες της πολιτικής που εφαρμόζει.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε και κάτι ακόμη. Η οποιαδήποτε ενεργειακή συμφωνία στην Ανατολική Μεσόγειο, αν υπάρξει ποτέ, θα έχει αντίκτυπο για την Τουρκία και στο Αιγαίο. Με άλλα λόγια, οι ζαριές της Άγκυρας στην κυπριακή ΑΟΖ είναι για να μπορέσει να φέρει «εξάρες» και έτσι να επιβεβαιωθεί η ρήση που λέει «με έναν σμπάρο, δύο τρυγόνια».

Δεν δίνουν σημασία πλέον στον Ακιντζί

Για ποιες συνομιλίες και ποιες διαπραγματεύσεις μιλάμε, όταν απέναντί μας έχουμε έναν αδύναμο πολιτικά κατοχικό ηγέτη; Μόνον ερωτήματα μπορεί να προκαλεί αυτή η κατάσταση και στο Προεδρικό θα πρέπει να δουν τις εξελίξεις που έρχονται, άμεσα και αποφασιστικά.

Μια εικόνα, χίλιες λέξεις. Στην περίπτωση του Μουσταφά Ακιντζί ισχύει πλέον εξολοκλήρου. Σίγουρα, ένιωσε ακόμη πιο άβολα βλέποντας από την τουρκική τηλεόραση την επισημότητα που έδωσε ο Τούρκος Πρόεδρος στην επίσκεψη του ψευδοπρωθυπουργού Ερσίν Τατάρ και του λεγόμενου υπουργού εξωτερικών Κουντρέτ Οζερσάι. Για πρώτη φορά, άλλωστε, οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν έγιναν με το πρωτόκολλο ενός αρχηγού κράτους, αποδομώντας τον κατοχικό ηγέτη.

Φυσικά, η αρχή έγινε με την παρουσία των Υπουργών Ενέργειας και Άμυνας της Τουρκίας στα κατεχόμενα και με τις βόλτες στην πόλη–φάντασμα της Αμμοχώστου, αλλά και την παρακολούθηση της πορείας των παράνομων εργασιών του Γιαβούζ στον κόλπο της Καρπασίας.

Ο συνομιλητής του Προέδρου Αναστασιάδη δείχνει μόνος και αδύναμος πολιτικά και σίγουρα φέρει ο ίδιος την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Φυλακισμένος μέσα στα «θέλω» του, αλλά και στην πολιτική επιβίωσή του, έδειξε διατεθειμένος να μην χαλάσει κανένα χατίρι της Άγκυρας, όμως το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που περίμενε.

Αμμόχωστος ώρα μηδέν

Η Τουρκία δεν μας έχει συνηθίσει να έχει μόνον έναν άσο στο μανίκι της. Έτσι διαμορφώνει ένα νέο σκηνικό και στο θέμα της Αμμοχώστου. Εκεί, φυσικά, έχει τοποθετήσει ως υπεύθυνο του Κουντρέτ Οζερσάι, τον επόμενο, για πολλούς, κατοχικό ηγέτη. Οι εργασίες συνεχίζονται εδώ και 2 μήνες και την Παρασκευή ήρθε και η επιβεβαίωση από τον Τούρκο Υπουργό Τουρισμού, ότι η Άγκυρα θα στηρίξει οικονομικά και τεχνικά το άνοιγμα της κλειστής πόλης μόλις τελειώσει τις απαραίτητες εργασίες του ο κ. Οζερσάι και η παρέα του.

Και σε αυτή την περίπτωση η Άγκυρα δεν δίνει καμία σημασία στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και προχωρεί στον σχεδιασμό της. Ένα ακόμη ζήτημα που θα βρει μπροστά του στις συνομιλίες ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και θα το βρει στο παιγνίδι που ονομάζεται «Πάρε – δώσε».

Άλλωστε, ο ίδιος ο Ακιντζί το έκανε ήδη μια φορά, καθώς έβαλε στο ίδιο καλάθι με το ζήτημα της Αμμοχώστου την επιτροπή που θέλει να υπάρξει για τα ενεργειακά, ώστε να έχουν οι Τ/κ και κατ’ επέκτασιν η Τουρκία λόγο και ρόλο χωρίς λύση του Κυπριακού.

Τα τελικά στοιχεία

Τα «θέλω» της Άγκυρας μετά το Κραν Μοντανά έγιναν περισσότερα.

1. Συγκυριαρχία στα ενεργειακά
2. Αμμόχωστος υπό τ/κ Διοίκηση
3. Συμφωνία εκτός παραμέτρων των Η.Ε.
4. Συνομοσπονδία ή λύση δύο κρατών
5. Εγγυήσεις και παρουσία στρατού.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αλλά και τα πολιτικά κόμματα έχουν μπροστά τους τα πέντε παραπάνω «θέλω». Μέσα σε τέσσερις μήνες φαίνεται πως θα έχουμε απαντήσεις. Ας μην ξεχνάμε πως αυτό το χρονοδιάγραμμα, έμμεσα, το θέτουν και τα Ηνωμένα Έθνη πλέον.