Παραπολιτικά

Το δεκανίκι του Προέδρου

Με έναν απροσδόκητα χιουμοριστικό τρόπο, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης περιέγραψε τη σχέση της Κύπρου με την Ελλάδα. Με αφορμή το γεγονός ότι ο ίδιος κινείται με δεκανίκι, λόγω του σπασμένου ποδιού του, είχε την έμπνευση, κατά τη συνάντησή του με τον Έλληνα νέο Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, να αναφέρει ότι το δεκανίκι έχει και συμβολική σημασία, καθώς η Ελλάδα «ήταν πάντα το δεκανίκι της Κύπρου». Εδώ θα πρόσθετα ότι, καθώς το δεκανίκι είναι γνωστό και ως πατερίτσα, θα μπορούσαμε να το αποκαλούμε (ποιητική αδεία) και... μητερίτσα. Η Κύπρος, λοιπόν, στηρίζεται στη μητερίτσα της, με την ελπίδα ότι την επόμενη φορά που θα πέσει θύμα βαρβάρων εισβολέων, δεν θα την εγκαταλείψει και πάλι, επειδή πέφτει μακριά. Ο Κυπριακός Ελληνισμός θα ήθελε, αυτό το δεκανίκι στο οποίο αναφέρθηκε ο Πρόεδρος, να έχει, τουλάχιστον, μιαν αιχμηρή απόληξη, που να χρησιμεύσει και ως ξίφος υπεράσπισης της ανυπεράσπιστης νήσου μας σε περίπτωση ανάγκης. Αν και σε ό,τι αφορά την εξελισσόμενη, αυτήν την ώρα, τουρκική εισβολή στις θάλασσές μας, το δεκανίκι αποδεικνύεται... κοντό.

Πάντως, προεκτείνοντας την προεδρική σκέψη, θα λέγαμε ότι ο κ. Αναστασιάδης χρειάζεται... και άλλα δεκανίκια.

Στο Κυπριακό, έχει ανάγκη το δεκανίκι του ΑΚΕΛ, παρ’ όλο που το κόμμα της Αριστεράς σχεδόν καθημερινά αρπάζει αυτό το δεκανίκι και βαράει άγρια τον Πρόεδρο, κατηγορώντας τον ότι φλερτάρει με λύση δύο κρατών.

Επίσης ο Νίκαρος χρειάζεται και το δεκανίκι του ΔΗΚΟ, για να μπορεί να περνάει νομοθεσίες στη Βουλή. Σε τέτοιο βαθμό, που λέγεται ότι στα γραφεία του ΔΗΚΟ ακούγεται το κλασικό εκείνο εκλογικό σύνθημα, τροποποιημένο βεβαίως:

«Στο ΔΗΚΟ ανήκει αυτό το μεγάλο... δεκανίκι»!

ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ