«Δεν δεχόμαστε μαθήματα πατριωτισμού»...

ΕΚΦΩΝΕΙ και πάλιν το πρόχειρο, παλαιότατα γνώριμου και εξ ομηλίκων γνωστών ψυχολογικο-κομματικών συμπλεγμάτων προερχομένου αφήγημα, ότι «δεν δέχεται μαθήματα πατριωτισμού». Βέβαιος ων για τα χειροκροτήματα των ανέκαθεν κομματικών του, ο κατ’ επάγγελμα δημαγωγών πολιτικάντης, κομματάρχης...

ΒΕΒΑΙΟΝ είναι, και διαχρονικά επαληθεύσιμο, ότι περιλαμβάνεται κι ετούτος, ανάμεσα σε πλείονες του δικού του επιτηδεύματος, ομότεχνούς του, δημαγωγούς, πολιτικάντηδες κι ετέρων κομμάτων άρχοντες, ανεπίδεκτος μαθήσεως. Παντελώς ανεπίδεκτος. Πάσης μορφής και παντός περιεχομένου μαθήσεως...

ΒΕΒΑΙΟΝ είναι, ωσαύτως, ότι και η έννοια του «πατριωτισμού» έχει προ πολλού καταστεί κι εκλαμβάνεται όπως την... τσέπη του καθενός. Όπου έκαστος εκ των ομοτέχνων, κατά καιρούς και αναλόγως των περιστάσεων, ενθυλακώνει το δικό του περιεχόμενο πατριωτισμού. Ούτως ώστε να συνάδει με τα προσωπικά και κομματικά (της καριέρας τους) συμφέροντα. Επί των οποίων πρυτανεύει, πρωτίστως και ανυπερθέτως, του καθενός «το κόμμαν τζιαι τ’ αμμάθκια σας».

- Χάριν του άρχειν. Της αρχομανίας, της φιλαρχίας και των μερισμάτων εξουσίας.

- Προσοδοφόρου αειφόρως σταδιοδρομίας ένεκεν:

- Κόμμα, φατρία, ως μπίζνες της απρόσκοπτης εξασφάλισης στο διηνεκές εσόδων και προσόδων και κερδών και πλούτου και δόξας, άχρι our children and grandchildren από τον δημόσιο κορβανά.

- Με όσα φροντίζει πάντοτε να νομοθετεί και να διευθετεί ως συντεχνία ομοτέχνων, συναυτουργών, συνεταίρων, συμμετόχων, συν-νομοθετούντων, συνεξουσιαζόντων, συναρχόντων, συγκομματαρχών, η των κομμάτων τους Βουλή και των κομματικών ηγεσιών τους το κράτος...

ΠΡΕΠΕΙ να λεχθεί, εν προκειμένω, ότι το «ανεπίδεκτοι μαθήσεως» που ισχυρίστηκε η πρώτη παράγραφος, στον βαθμό που υπονοεί το «εν αγνοία» και το «αμαθώς», πλείστοι πολίτες το αμφισβητούν και τείνουν, με πλησιάζουσα το 99% βεβαιότητα, να μην το αποδέχονται πλέον.

ΓΝΩΣΙΝ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΝ έχοντες των δεκαετιών που παρήλθαν, δεκαετιών των εναλλασσομένων και πολλαπλασίως ευημερούντων στην εξουσία κομματ-αρχόντων αφ’ ενός, και γνώσιν έχοντες και υποφέροντες αφ’ ετέρου, την πασίγνωστη, επί δεκαετίας υλοποιούμενη αταλάντευτα και μεθοδικά και συστηματικά, τουρκική πατριωτική πολιτική εναντίον του Ελληνισμού, αποφαίνονται, απελπισμένα και εν απογνώσει, με βεβαιότητα πλέον σίγουροι, ότι:

- Δεν πρόκειται περί αμαθών, περί απληροφόρητων, εν αγνοία διατελούντων και αξιοσυμπαθέστατων πεπλανημένων (με την πλάνη ως ελαφρυντικό) εν εξουσία κομματαρχών, δημαγωγών, πολιτικάντηδων της φατριαστικής εν εξουσία εναλλασσομένης λαφυραγώγησης του δημοσίου.

- Δεν είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Αλλά:

- Πληρέστατα τα πάντα μαθόντες και εναργέστατα γνωρίζοντες - πολύ περισσότερο από το εκάστοτε πόπολο - οι οποίοι, εν πλήρη γνώσει, προμελετημένα, εσκεμμένα, συστηματικά και εμπράκτως, επέλεξαν συνειδητά αντί της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στους Τούρκους Κατακτητές, την οδό της διαρκούς και ατελεύτητης κατηφορικής πορείας, της συνδιαλλαγής και των υποχωρήσεων και των «μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης», των επί πέντε σχεδόν δεκαετιών διαδικασιών του ούτω καλούμενου κατ’ ευφημισμόν «έντιμου συμβιβασμού» με τους Τούρκους Κατακτητές.

- ΑΥΤΗ ΤΟΥΣ η πολιτική, όπως έδειξε η 45ετία 1974-2019, ναι μεν δεν πέτυχε να θραύσει έστω και κατ’ ελάχιστον την αδιαλλαξία και τη βουλιμία της Τουρκίας, κατόρθωσε όμως να εξασφαλίζει αδιαλείπτως στους ιδίους, πρωτίστως και ακέραια όλα τα έσοδα, τις προσόδους και τα κέρδη και τις δόξες τής επί παντός κυριαρχίας του ύψιστου πολιτικού, πολιτειακού, και υπέρτατου σε έμπρακτο κι εμπράγματο... πατριωτισμό, απαράβατου κανόνα «το κόμμαν τζιαι τ’ αμμάθκια σας»...

ΓΝΩΣΤΟΤΑΤΟ είναι πλέον ότι, αυτή η ακτινογραφία της κρατούσας κατάστασης πολιτικο-κομματικών πραγμάτων προκρίνεται ως η ορθότερη, από την πλειονότητα των πολιτών. Γι’ αυτό και στις εκάστοτε εκλογές, «πρώτο κόμμα» αναδεικνύεται, όλο και περισσότερο, η Αποχή.

ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ, οι εκατέρωθεν εκφωνούντες ότι «δεν δέχονται μαθήματα πατριωτισμού», βρίσκονται ενώπιον των συνεπειών και των προϊόντων της δικής τους διαχρονικής πολιτικής συμβιβασμού με τους Κατακτητές:

- ΑΥΤΗ η πολιτική των «διακοινοτικών συνομιλιών», αφού επέτρεψε στην Τουρκία, ανενόχλητη κι ατιμώρητη να εδραιώνει με τον στρατό και τα ενταύθα τουρκοκυπριακά όργανά της επί 45 χρόνια τα κατοχικά τετελεσμένα του 1974 στην Κύπρο και να απαιτεί, ακόμη και με «Σχέδια Ανάν» και «Πλαίσια Γκουτέρες» των Γ.Γρ. του ΟΗΕ, την παράδοση ολόκληρης της Κύπρου στις διζωνικές προδιαγραφές ισότιμης τουρκικής συγκυριαρχίας προτεκτοράτου,

- «ΠΕΤΥΧΕ», συνάμα, αφήνοντας την Κυπριακή Δημοκρατία με ανεπαρκέστατη Αμυντική Θωράκιση και με απονεκρωμένο επί δύο δεκαετίες το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδος-Κύπρου, να υποστεί ΤΩΡΑ και τη νέα θαλάσσια εισβολή του Αττίλα-3, με τους πολεμικούς του στόλους και τα πλωτά γεωτρύπανά του στην κυπριακή ΑΟΖ των «θεόσταλτων κοιτασμάτων».

- «ΠΕΤΥΧΕ», ακόμη, τα φανατικώς τουρκικότερα τουρκοκυπριακά όργανα των Κατακτητών στο Ψευδοκράτος του Αττίλα («αδελφοί Τ/κ») να της μπήγουν και να της στριφογυρίζουν με επιδεικτικό σαδισμό το μαχαίρι στην πάντοτε αιμάσσουσα πληγή της σκλαβωμένης Αμμοχώστου. Σε έναν επιπρόσθετο εξευτελισμό. Αναγκαίον πασίδηλα ώστε να συρθεί επί γονάτων στρουμπωμένη και με βαζελίνη πασαλειμμένη στην επανέναρξη των συνομιλιών...

- ΩΣΤΕ, με την ελληνοκυπριακή αποδοχή επανέναρξης των συνομιλιών (και μόνο μ’ αυτή) να εδραιώσει έτι περαιτέρω ο Ερντογάν την ανεμπόδιστη, ανενόχλητη κι εξίσου ατιμώρητη νέα εισβολή του Αττίλα-3, με στόλους και «Μπαρμπαρός» και «Φατίχ» και «Γιαβούζ» πλωτά γεωτρύπανα, στην κυπριακή ΑΟΖ προς περαιτέρω υλοποίηση της νεο-οθωμανικής ηγεμονίας στην Ανατολική Μεσόγειο, έναντι όλων ανεξαιρέτως των εκφωνούντων ότι «δεν δέχονται μαθήματα πατριωτισμού»...