Πάλλεται η Μέση Ανατολή από τη Συμφωνία του Αιώνα

Σωρεία αντιδράσεων και προειδοποιήσεων έχει προκαλέσει η εξαγγελία του Πρωθυπουργού του Ισραήλ ότι μετά τις επικείμενες εκλογές στις 17 Νοεμβρίου θα προσαρτήσει την Κοιλάδα του Ιορδάνη. Πρόκειται για το «φιλέτο» της Δυτικής Όχθης, που βρέχεται από τη Νεκρά Θάλασσα, και είναι σημαντικής στρατηγικής σημασίας. Αντιπροσωπεύει συνολικά το 30% της Δυτικής Όχθης. Το ζήτημα που προκύπτει είναι κατά πόσον πρόκειται για εξαγγελίες στο πλαίσιο της μάχης επιβίωσης ενόψει εκλογών, ή ο Βενιαμίν Νετανιάχου προϊδεάζει για τη Συμφωνία του Αιώνα, η οποία, όπως είπε, θα ανακοινωθεί σύντομα και ταυτόχρονα με την προσάρτηση της Κοιλάδας του Ιορδάνη και της Βορείου Νεκράς Θάλασσας. Παράλληλα, αν και δεν είναι η πρώτη φορά που λέγεται δημοσίως από τον Μπίμπι, θα προσαρτηθούν τα Παλαιστινιακά Εδάφη όπου έχουν αναπτυχθεί – παράνομα – εβραϊκοί εποικισμοί όπως η Ιουδαία και η Σαμάρεια, που αποτελούν επίσης στρατηγικά σημεία για την ασφάλεια του Ισραήλ, αλλά σύμφωνα με τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό και για κληρονομιά και για το μέλλον του Ισραήλ. Η Ιουδαία και η Σαμάρεια είναι τα βιβλικά ονόματα της Δυτικής Όχθης.

Έντονες αντιδράσεις

Όπως ήταν φυσικό οι εξαγγελίες Νετανιάχου ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων κυρίως από την κυβέρνηση των Παλαιστινίων, αλλά και από την Τουρκία, η οποία – αν και οξύμωρο – κάλεσε το Ισραήλ να μην παραβιάζει τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών!

Πέρα από τον πρώτο «θόρυβο» που έκανε η Χαμάς, εκτοξεύοντας ρουκέτες και παίρνοντας ως απάντηση ανελέητους ισραηλινούς βομβαρδισμούς, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι τεράστιοι για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Επί του παρόντος, μιας και μιλάμε για αναγγελίες και όχι πρακτική εφαρμογή των παραβιάσεων, ουδείς μπορεί να λάβει οποιοδήποτε μέτρο, ωστόσο το Ισραήλ μπορεί να μετρήσει τις αντιδράσεις της Διεθνούς κοινότητας και δη των ισχυρών «παικτών». Αν η εξαγγελία γίνει πράξη, όμως, όπως προειδοποίησε ο Πρόεδρος των Παλαιστινίων Μαχμούντ Αμπάς, όλες οι συμφωνίες που υπεγράφησαν με το Ισραήλ και οι υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτές θα παύσουν. Σε τέτοια περίπτωση το χάος δεν απέχει. Αυτό ωστόσο δεν αποτρέπει τους Παλαιστινίους από το να υλοποιήσουν τις προειδοποιήσεις τους, αφού, όπως εξήγησε ο ηγέτης τους, «έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας και να επιτύχουμε τους στόχους μας με όλα τα διαθέσιμα μέσα, ανεξάρτητα από τις συνέπειες, καθώς οι αποφάσεις του Νετανιάχου έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και το Διεθνές Δίκαιο».

Το βασικό επιχείρημα, πάντως, των περισσότερων ξένων κυβερνήσεων είναι πως «η απόκτηση εδαφών με τη βία συνιστά κατάφωρη παραβίαση της Χάρτας του ΟΗΕ και του Διεθνούς Δικαίου» και πως «όλοι οι ισραηλινοί εποικισμοί αποτελούν έγκλημα πολέμου σύμφωνα με το καταστατικό της Συνθήκης της Ρώμης». Επιχείρημα που ισχύει, βεβαίως, για την Κύπρο, αλλά επί του παρόντος δεν είναι τίποτα περισσότερο από θεωρία!

Τι απαιτούν οι Παλαιστίνιοι

Στην πραγματικότητα αυτό που απαιτούν οι Παλαιστίνιοι ως πάγιο αίτημα είναι η αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης στα σύνορα του 1967 με την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσά του, η απαγόρευση όλων των προϊόντων των παράνομων οικισμών και η ανάληψη δράσης κατά εταιρειών που εμπλέκονται στο παράνομο ισραηλινό αποικιακό σχέδιο. Τόσο ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, όσο και η ΕΕ, αποδέχονται τις απαιτήσεις των Παλαιστινίων και διαμήνυσαν εκ νέου στο Ισραήλ πως δεν θα αναγνωρίσουν καμία αλλαγή των συνόρων που ίσχυαν πριν από το 1967, της Ιερουσαλήμ περιλαμβανομένης, από εκείνη που θα συμφωνηθεί από τα μέρη.

Ο Βενιαμίν Νετανιάχου, από την άλλη, ανοιχτά και ξεκάθαρα, από το βήμα του ΟΗΕ έχει δηλώσει πως τα σύνορα προ του 1967 δεν είναι υπερασπίσιμα και πως η συνοριογραμμή ανάμεσα στο εβραϊκό και ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος θα πρέπει να καθοριστεί μετά από διαπραγματεύσεις.

Τι περιλαμβάνει η λύση του αιώνα

Η συμφωνία θα ιδρύει ένα παλαιστινιακό κράτος το οποίο θα αποκαλείται «Νέα Παλαιστίνη» και θα εγκαθιδρυθεί στην Ιουδαία, τη Σαμάρεια και μέρος της Λωρίδας της Γάζας (!). Το παλαιστινιακό κράτος θα αστυνομεύεται από τοπική αστυνομία που θα διαθέτει ελαφρύ οπλισμό και, μεταξύ άλλων, θα είναι υπεύθυνη για τον μη σχηματισμό στρατιωτικών και παραστρατιωτικών ομάδων. Για την ευρύτερη ασφάλεια του νεοσύστατου κράτους, αρμόδιο θα είναι το Ισραήλ, ως εγγυήτρια δύναμη της «Νέας Παλαιστίνης», ενώ θα ελέγχει και τα διεθνή σύνορα με την Ιορδανία, έναντι αμοιβής.

Ο Αραβικός πληθυσμός του Ισραήλ θα πρέπει είτε να συνεχίζει να ζει στο Ισραήλ, αλλά με αυξημένο φόρο – όπως ισχύει και σήμερα – είτε να μετακινηθεί στο νέο παλαιστινιακό κράτος. Ως δικλίδα ασφαλείας οι Παλαιστίνιοι δεν θα μπορούν να αγοράζουν σπίτια Ισραηλινών, ενώ ούτε και οι Ισραηλινοί θα έχουν το δικαίωμα να αγοράζουν σπίτια Παλαιστινίων.

Εβραϊκή υπαναχώρηση θα είναι η αναγνώριση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας της Νέας Παλαιστίνης, ενώ η Δυτική Ιερουσαλήμ θα αναγνωριστεί επίσημα ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Το καθεστώς της πόλης, ωστόσο, θα παραμείνει ως έχει σήμερα, δηλαδή αδιαίρετη ιερή πόλη. Σε αυτήν οι Παλαιστίνιοι θα αποφασίζουν μόνο για τα εκπαιδευτικά θέματα των Παλαιστινίων, ενώ η ασφάλεια όλης της πόλης θα είναι στα χέρια του Ισραήλ. Ίδιο θα παραμείνει και το καθεστώς των Αγίων Τόπων.

Τη συμφωνία θα πρέπει να υπογράψουν εκτός από το Ισραήλ, το οποίο θα είναι και εγγυήτρια δύναμη του νεοσύστατου κράτους, η Παλαιστινιακή Αρχή, η Οργάνωση για την ελευθερία της Παλαιστίνης και η Χαμάς.